Το έχουμε πει κατ' επανάληψη: Η φετινή χρονιά είναι πολύ ιδιαίτερη για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε άλλη μια φορά τα πολύ μεγάλα λάθη που έγιναν το καλοκαίρι, καθώς πορευόμαστε με αυτά στις αποσκευές μας, παρόλο που έχουν γίνει προσπάθειες να διορθωθούν (κάποια από αυτά). Το σημαντικό είναι ότι ο Θρύλος δείχνει να βρίσκεται σε τροχιά εμφανούς βελτίωσης, κάτι που επιβεβαιώνει η πολύ σημαντική χθεσινή εκτός έδρας νίκης απέναντι στην Άλμπα στο Βερολίνο. Τα χαμόγελα κάνουν δειλά την εμφάνισή τους.
Η εικόνα της ομάδας στο --πολύ-- πρόσφατο παρελθόν θα καθιστούσε απαγορευτική την όποια σκέψη ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να διεκδικήσει δύο ροζ φύλλα αγώνα στην επίσκεψή του στη Γερμανία (απέναντι σε Μπάγερν και Άλμπα), όμως οι ερυθρόλευκοι έφτασαν αρκετά κοντά στο να το πετύχουν, αλλά δυστυχώς στο ματς του Μονάχου, οι διακόπτες έκλεισαν στο τέταρτο δεκάλεπτο. Αυτό πείσμωσε τους πάντες στο κόκκινο στρατόπεδο και έτσι φθάσαμε στην εμφατική νίκη χτες το βράδυ στο Βερολίνο.
Ο Θρύλος πρώτη φορά φέτος παρουσιάστηκε τόσο συγκεντρωμένος, σοβαρός και αποφασισμένος να επιβάλει το δικό του μομέντουμ στην αναμέτρηση και το έδειξε από το ξεκίνημα του αγώνα, όπου κάνει πιθανότατα το καλύτερο πρώτο φετινό του δεκάλεπτο. Για να μπουν τα θεμέλια της νίκης χρειάστηκε να υπάρξει πολύ καλή άμυνα, η οποία περιλάμβανε σωστές αλλαγές στα σκριν, αλληλοκαλύψεις και γρήγορη αντίδραση όταν η μπάλα πήγαινε στην αδύνατη πλευρά. Η καλή άμυνα έδωσε το δικαίωμα να μπορέσει η επίθεση να λειτουργήσει πολύ πιο ορθολογικά και χωρίς πανικό. Στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν καταλυτική η παρουσία του Ρούμπιτ (επιτυχημένη έμπνευση του Κεμζούρα, που ήθελε να δώσει αθλητικότητα στην πεντάδα μας), ο οποίος βρισκόμενος στα γνώριμα γερμανικά εδάφη (από το πέρασμά του από τη Μπάμπεργκ) έκανε το καλύτερο του φετινό ματς και στις δύο πλευρές του παρκέ. Πήρε πολύ στοχευμένες επιθέσεις τόσο στο low-post, όσο κα με τη σπεσιαλιτέ του, που είναι το σουτ από μέση απόσταση. Άξιος συμπαραστάτης σε αυτό το διάστημα ο Παπανικολάου, ο οποίος έβγαλε απίστευτη ενέργεια στην άμυνα και ήταν αλάνθαστος στα σουτ που πήρε.
Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήρε ο Πρίντεζης, ο οποίος έδωσε ένα σκληρό μάθημα στους άπειρους --σε επίπεδο Ευρωλίγκας-- αντιπάλους του, μέσα στο ζωγραφιστό. Στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός στόχευσε πολύ σωστά το παιχνίδι μέσα στη ρακέτα και δικαιώθηκε από αυτή του την επιλογή: Η μπάλα κυκλοφορούσε σωστά και σε συνθήκες σετ παιχνιδιού αλλά και σε δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς, ενώ τα λάθη μετριάστηκαν πολύ. Καταλυτική σε αυτό το σημείο ήταν η παρουσία του Ροτσέστι, ο οποίος ήταν αλάνθαστος τόσο στα σουτ, που εκτέλεσε, αλλά και στο δημιουργικό τομέα. Κάπως έτσι έκλεισε το ημίχρονο με 38-55 και μια εξαιρετικά μεστή εμφάνιση.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ρενέσες, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει πρόβλημα στον Ολυμπιακό επιστράτευσε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια άμυνα ζώνης και άμυνα ζώνης προσαρμογής (4-1, όταν ο Σπανούλης ήταν στο παρκέ). Ο Ολυμπιακός όμως κατάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να διαβάσει υποδειγματικά την άμυνα, κυκλοφόρησε συγκεντρωμένα τη μπάλα και έβγαλε ελεύθερα σουτ. Ευτύχησε να έχει και πολύ υψηλά ποσοστά έξω από τη γραμμή και κάπως έτσι η διαφορά εκτοξεύτηκε ακόμα και στο +26! Σε αυτό το διάστημα καθοριστικός ήταν ο Μπράντον Πολ, που σμπαράλιασε τα αμυντικά σχέδια των Βερολινέζων. Στη λήξη της 3ης περιόδου η Άλπμα έκανε την ύστατη προσπάθεια μειώνοντας στο -14, αλλά ο Θρύλος απάντησε με ένα δικό του σερί 8-0 και κάπως έτσι μπήκε η σφραγίδα της νίκης.
Πολλοί βλέποντας το σκορ του αγώνα και τους 99 πόντους, που σκόραρε η ομάδα μας θα μπορούσαν να πουν ότι η επίθεση ήταν ο κύριος λόγος, που μας οδήγησε στη νίκη. Η δική μου γνώμη είναι το παιχνίδι κρίθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από την άμυνα: Οι παίχτες μας δούλεψαν εξαιρετικά στις αλλαγές και στις ομαδικές περιστροφές, να εξαλείψουν το κάθετο παιχνίδι των αντιπάλων και έκαναν ναρκοπέδιο τη ρακέτα μας για τους αντιπάλους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Γερμανοί να εκτελέσουν ισάριθμα τρίποντα και δίποντα (27). Η καλή άμυνα έδινε τη δυνατότητα στους παίχτες μας να μπορούν να βρουν πιο εύκολα και επιθετικό ρυθμό, μιας και οι καλές άμυνες δίνουν και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση επιθετικά. Καταλυτικό ρόλο σε αυτό παίζει και η πιο ορθή κατανομή των ρόλων: Τα δίδυμα στην περιφέρεια είναι πιο ορθολογικά και οι αμυντικές αδυναμίες των Σπανούλη και Ροτσέστι καλύπτονται κάπως από Κόνιαρη και Μπόλντγουιν ταυτόχρονα, ενώ η εναλλασσόμενη παρουσία Παπανικολάου (όταν είναι συγκεντρωμένος) και Πολ βοηθάει στο να βγαίνουν οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα και να καλύπτονται τα όποια μις-ματς. Θετική συνέπεια της αποτελεσματικής άμυνας, ήταν ο έλεγχος των ριμπάουντ (27-34), που έδωσε τη δυνατότητα στην ομάδα να ελέγξει τον ρυθμό. Και όλα αυτά απέναντι σε μια πολύ καλή επιθετική ομάδα (τοπ-4 μέχρι χτες στη διοργάνωση), που αρέσκεται σε ιδιαίτερα up-tempo μπάσκετ.
Η πολύ καλή άμυνα όπως είπαμε έδωσε ρυθμό και στην επίθεση: Ο Ολυμπιακός έτρεξε αρκετά για τα μέχρι πρότινος δεδομένα του, αλλά ταυτόχρονα ήταν και πάρα πολύ συγκεντρωμένος. Περιόρισε στο ελάχιστο σχεδόν τα λάθη του και διάβασε άριστα τις περισσότερες άμυνες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχει τον εξαιρετικό συσχετισμό 23/7 στις ασίστ σε σχέση με τα λάθη. Και κάπως έτσι βγήκαν και αρκετά σουτ με καλές προϋποθέσεις με αποτέλεσμα να έχουμε εξαιρετικά ποσοστά (58% στα δίποντα και 52% στα τρίποντα) στο σουτ σε σχέση με προηγούμενα ματς.
Σε ατομικό επίπεδο ξεχώρισαν αναμφίβολα οι Ρούμπιτ, Πρίντεζης, Πολ και Παπανικολάου, με τους Ροτσέστι και Σπανούλη να είναι πολύ σοβαροί στον δημιουργικό τομέα. Ο Μιλουτίνοφ ήταν σταθερά σκιάχτρο και στις δύο πλευρές του παρκέ και μοιάζει περίεργο γιατί δεν τροφοδοτείται περισσότερο στην επίθεση. Ο Κόνιαρης ήταν συνεπέστατος αμυντικά και μοιάζει δειλά-δειλά και λίγο πιο απελευθερωμένος επιθετικά, ενώ για δεύτερο συνεχόμενο ματς μοιάζει να είναι κέρδος η επαναφορά του Μπόλντγουιν στο ροτέισον στη θέση «2». Αν ο Αμερικάνος καταφέρει να δείξει την ίδια αμυντική προσήλωση και ταυτόχρονα να μπορεί να είναι επιθετικός, διεμβολίζοντας την αντίπαλη άμυνα κάθετα, τότε μόνο κέρδος θα έχει ο Ολυμπιακός.
Οι ερυθρόλευκοι έκαναν λοιπόν μια πολύ καλή εμφάνιση απέναντι στην Άλμπα και πήρε ένα σημαντικό ροζ φύλλο, τόσο σε απόλυτη σημασία, όσο και σε επίπεδο ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης. Για να είμαστε όμως ορθοί θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Άλμπα, παρόλο που είναι μια πολύ καλή ομάδα, ταιριάζει στην ομάδα μας, μιας και δεν διαθέτει κάποιον «πυραυλοκίνητο» γκαρντ, που μας δυσκολεύει στην αντιμετώπισή του (βλ. Γουιλμπέκιν, Μίσιτς, Λάρκιν κτλ) ενώ συνολικά δεν είναι και η πιο αθλητική ομάδα. Παρ’ όλα αυτά, η χθεσινή νίκη ήταν πολύ σημαντική ενόψει και της πολύ δύσκολης συνέχειας. Οι ερυθρόλευκοι στις επόμενες αγωνιστικές καλούνται να αντιμετωπίσουν ομάδες, που βρίσκονται από τη μέση της βαθμολογίας και πάνω: Την ερχόμενη εβδομάδα παίζουμε την Παρασκευή στο ΣΕΦ με την Αρμάνι (2η στην κατάταξη) και μετά ακολουθεί ο βάζελος στο ΟΑΚΑ, η Ρεάλ στη Μαδρίτη και μετά η Χίμκι στο ΣΕΦ.
* * *
ΥΓ1 Πόσο κρίμα φαντάζει πλέον η αυτοκτονία της Τρίτης στο Μόναχο; Ο Ολυμπιακός μέσα σε 9 λεπτά στην 4η περίοδο απεμπόλησε διαφορά 12 πόντων και γνώρισε μια τραγική ήττα. Αν δεν είχε συμβεί αυτό και δεν είχαν πιει θάλασσα ο κόουτς και οι παίχτες μας τώρα θα είχαμε ρεκόρ 5-5 και θα μπορούσαμε να βλέπουμε πολύ πιο αισιόδοξα τη συνέχεια. Χωρίς μεγάλα λόγια για οκτάδες και play-off, αλλά σίγουρα πιο αισιόδοξα και με μια κρυφή ελπίδα...
ΥΓ2 Για κοίτα να δεις κάτι παράξενα πράγματα... Υπάρχει ασυμβίβαστο έσκουζαν οι «φαροφύλακες» ΑΡΔ, όταν προπονητής της εθνικής μπάσκετ, ήταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα κόουτς του Ολυμπιακου... Ο Ρικ ο Πιτίνο μας λέγανε ότι ήρθε να εργαστεί αφιλοκερδώς για την εθνική. Ένας σύγχρονος φιλέλληνας Λόρδος Βύρων βρε, αδερφέ... Τυχαία μάλλον συνέπεσε --με διαφορά εβδομάδας-- η πρόσληψη του Ρικ του Πιτίνο στην εθνική του «σωλήνα» και στο βάζελο... Αγώνας #mexritelous# απέναντι στη χειρότερη παράγκα, που έχει γνωρίσει ποτέ ο ευρωπαϊκός αθλητισμός.
ΥΓ3 Όλοι ΣΕΦ την Παρασκευή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου