Για τον Υβ Τριαντάφυλλο δεν θα γράψω πολλά. Αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που έπαιξε στον Ολυμπιακό, δεν έχει ξεχαστεί. Εξακολουθεί να είναι γνωστός ακόμη και σήμερα. Συνεπώς μπορεί κανείς να βρει πολλά πράγματα, που έχουν γραφτεί γι’ αυτόν σε διάφορα μέσα και από διάφορους δημοσιογράφους.
Ωστόσο εκείνο, που λίγοι ξέρουν είναι ότι την ημέρα του Πολυτεχνείου (17.11.1973) δεν βρισκόταν στην Ελλάδα. Είχε φύγει την προηγούμενη ημέρα για τη Γαλλία, αφού δεν θα αγωνιζόταν την επόμενη ημέρα (18.11.1973) στον αγώνα πρωταθλήματος εναντίον του Απόλλωνα Καλαμαριάς στο Φάληρο.
Ο λόγος που δεν θα έπαιζε, όπως είχε ήδη γραφτεί τότε στον Τύπο, μια-δύο μέρες νωρίτερα, ήταν ένας τραυματισμός, που δεν του επέτρεπε τη συμμετοχή του. Έτσι, μια που δεν μπορούσε να αγωνιστεί, είχε βρει την ευκαιρία να ζητήσει άδεια από τη διοίκηση για να επισκεφτεί τη γενέτειρά του χώρα Γαλλία, προκειμένου να τακτοποιήσει κάποιες προσωπικές του υποθέσεις.
Αυτή τουλάχιστον ήταν η επίσημη εκδοχή της υπόθεσης, την οποία κατά κάποιο τρόπο επιβεβαίωνε μια συνάντηση που είχε ο Υβ, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, με τον ίδιο τον Πρόεδρο Γουλανδρή για το συγκεκριμένο θέμα.
Στη πραγματικότητα η υπόθεση δεν ήταν τόσο απλή όσο φαινόταν.
Κατ’ αρχάς, ο τραυματισμός του παίκτη ήταν κάπως ξαφνικός, ενώ εντύπωση είχε προκαλέσει η βεβαιότητα της αδυναμίας συμμετοχής του, λόγω του συγκεκριμένου τραυματισμού. Επιπλέον, παρά το πολύ καλό επίπεδο των προσωπικών σχέσεων του Υβ με τον Γουλανδρή και τη δυνατότητα συνάντησης που είχε με τον τελευταίο, λόγω των ιδιαίτερων αυτών σχέσεων, δεν έπαυε να ήταν κάπως ασυνήθιστο και περίεργο το να έχει γίνει συνάντηση με τον πολυάσχολο ηγέτη του Ολυμπιακού, μόνο και μόνο για τη λήψη μιας ολιγοήμερης άδειας για ένα προσωπικό ταξίδι ρουτίνας.
Σημειωτέον ότι και ο ίδιος ο Γουλανδρής, μετά τη συνάντηση, αναχώρησε για Νέα Υόρκη και δεν ήταν κι αυτός στην Ελλάδα στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ο Υβ αναχώρησε λοιπόν για Γαλλία, αλλά τελικά το ταξίδι του κάθε άλλο παρά ολιγοήμερο αποδείχτηκε. Ο Τριαντάφυλλος επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από σχεδόν μια εβδομάδα. Βέβαια, συνέπειες από την απουσία του δεν υπήρξαν όσον αφορά τον παίκτη και την ομάδα και τούτο γιατί, λόγω των γεγονότων του Πολυτεχνείου που μεσολάβησαν, το πρωτάθλημα, όπως άλλωστε όλες οι εσωτερικές αθλητικές διοργανώσεις, αναβλήθηκαν για μια εβδομάδα και επρόκειτο να ξαναρχίσουν την 25.11.1973.
Λίγο πριν από την ως άνω ημερομηνία, ο Υβ είχε επιστρέψει στην Ελλάδα.
Ωστόσο η σχετικά παρατεταμένη απουσία του από την Ελλάδα έδωσε λαβή για διάφορα σχόλια και υποθέσεις. Υπήρξαν αρκετοί, που έψαξαν να μάθουν τους λόγους της απουσίας αυτής. Έτσι άρχισαν να διαδίδονται διάφορα σενάρια.
Για κάποιους δεν υπήρχε τραυματισμός, αλλά το ταξίδι αφορούσε μεταγραφικούς σκοπούς και συγκεκριμένα την επιστροφή του Υβ στη Γαλλία και ειδικότερα στην ομάδα από την οποία πρωτοξεκίνησε ως έφηβος, τη Σεντ Ετιέν, που είχε εντυπωσιαστεί από τα ποδοσφαιρικά επιτεύγματα του Υβ στην Ελλάδα.
Την εκδοχή αυτή ενισχύει και η διάψευση του Υβ αμέσως μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα. «Ποια Σαίντ Ετιέν και ποια μεταγραφή μου λέτε;» ήταν το πρώτο πράγμα που είπε ο ίδιος. Όταν ακούς όμως τέτοιες κατηγορηματικές διαψεύσεις, το πιθανότερο είναι να συμβαίνει το αντίθετο.
Άλλοι ανακάλυψαν και ζητήματα διαφωνίας με το χουντικό καθεστώς. Μάλιστα, ισχυρίσθηκαν ότι κατά τη συνάντηση με τον Γουλανδρή ο Υβ του είχε πει ότι «δεν άντεχε ούτε ανεχόταν άλλο την κατάσταση στην Ελλάδα». Κατά μια βελτιωμένη λοιπόν εκδοχή της άποψης αυτής, η παράταση της παραμονής μου Υβ στη Γαλλία και της μη επιστροφής του στην Ελλάδα είχε να κάνει και με τις τελευταίες πολύ άσχημες εξελίξεις και τους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Με άλλα λόγια, ο Υβ εμφανιζόταν σαν να ήταν προβληματισμένος προτού αναχωρήσει για την Γαλλία με την κατάσταση (ποια κατάσταση όμως, την πολιτική;) που επικρατούσε στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, η καθυστέρηση επιστροφής του αποδόθηκε σε προβληματισμό του Υβ για το αν θα έπρεπε να επιστρέψει στη δικτατορική Ελλάδα, μετά από όσα είχαν συμβεί στο Πολυτεχνείο. Το σενάριο αυτό ήταν επηρεασμένο και από την αναγκαστική αναχώρηση, υπό την απειλή της χούντας, του συμπατριώτη και συμπαίκτη του Αργυρούδη, που είχε γίνει την προηγούμενη χρονιά.
Πάντως ο Υβ δεν ήταν το ίδιο πολιτικοποιημένος όπως ο Ρομαίν και επιπλέον οι δυο τους ήταν διαφορετικοί χαρακτήρες. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, μολονότι στο γήπεδο συνεργαζόντουσαν έξοχα, έξω από αυτό δεν είχαν μεταξύ τους στενές φιλικές σχέσεις, αν και οι δύο τους ήταν συμπαίκτες και συμπατριώτες, που ζούσαν στην ίδια χώρα, που δεν ήταν η πατρίδα τους.
Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι δεν υπήρχε τραυματισμός, που να εμπόδιζε τη συμμετοχή του στον επόμενο αγώνα. Ανεξάρτητα από τις τυχόν προσωπικές του υποθέσεις ο Υβ πρέπει να είχε πάει στην Γαλλία κυρίως για να συζητήσει από κοντά και λεπτομερώς τη μετακίνησή του στη Σεντ Ετιέν. Ο Γουλανδρής πρέπει να ήταν ενήμερος των προθέσεων του Υβ, καθώς είχε ξεκαθαρίσει στον Υβ, τόσο κατά τον χρόνο απόκτησής του όσο και αργότερα, ότι θα τον διευκόλυνε σε όποιες αποφάσεις θα έπαιρνε σχετικά με την παραμονή του στην ομάδα. Κατά τα λοιπά το περιεχόμενο της συζήτησης Υβ και Γουλανδρή παρέμεινε εμπιστευτικό.
Κανείς πάντως στον Ολυμπιακό δεν τόλμησε να θέσει ζήτημα πειθαρχικής τιμωρίας του Υβ, λόγω της πολυήμερης απουσίας του από τις προπονήσεις της ομάδας. Άλλωστε οι συγκυρίες και οι περιστάσεις στη χώρα ήταν τόσο έκτακτες, ώστε δικαιολογούσαν την όποια παράταση παραμονής του στη Γαλλία.
Πολλοί περίμεναν να βγάλουν περισσότερα συμπεράσματα από την πιθανή συμμετοχή του στον αγώνα με την Καλαμαριά, που όπως προαναφέραμε ήταν να διεξαχθεί την 25.11.1973.
Έλα όμως που πάλι, τόσο ο αγώνας αυτός, όσο και όλοι οι αγώνες αναβλήθηκαν εκ νέου, λόγω του επακολουθήσαντος την παραμονή αυτού εσωτερικού χουντικού πραξικοπήματος, με το οποίο ο χουντικός Ιωαννίδης ανέτρεψε τον χουντικό Παπαδόπουλο. Έτσι όλες οι αγωνιστικές υποχρεώσεις όλων των ομάδων και όλων των πρωταθλημάτων αναβλήθηκαν για μια ακόμη εβδομάδα.
Τελικά ο αγώνας Ολυμπιακού-Απόλλωνα Καλαμαριάς διεξήχθη στο Καραϊσκάκη την 2.12.1973, με τον Υβ πλέον κανονικά στην ενδεκάδα. Το ματς έληξε 5-1 με τέσσερα γκολ του Υβ (!). Αυτή ήταν και η καλύτερη ατομική επίδοσή του στο σκοράρισμα σε ένα αγώνα.
Ήμουν μέσα σε εκείνο τον αγώνα, σε ένα κυριολεκτικά παγωμένο, λόγω κρύου και εξελίξεων, Καραϊσκάκη, χωρίς τη συνηθισμένη πολυπληθή συμμετοχή του κόσμου. Ωστόσο από εκείνο το ματς, περισσότερο και από τα 4 γκολ του Υβ, θυμάμαι 4 σουτ του Γιούτσου όλα πολύ μακρινά και άστοχα. Όλοι οι θεατές δυσανασχετούσαν με τον Γιούτσο, επειδή επέμενε να σουτάρει συνέχεια από μακριά, μέχρις ότου με ένα παρόμοιο φοβερό μακρινό σουτ κάρφωσε την μπάλα στο γάμα της εστίας του Απόλλωνα και μετά το γκολ γύρισε και χαμογέλασε με νόημα στην κερκίδα.
Ξαναγυρίζοντας στον Υβ, έχω να πω ότι αποτέλεσε ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του Ολυμπιακού. Κανείς παίκτης της ομάδας μας, έλληνας ή ξένος, δεν λατρεύτηκε τόσο πολύ μέσα σε τόσο σύντομο χρόνο παραμονής στην ομάδα. Το σύνθημα «Υβ, Υβ» (που το έβγαλε-διέδωσε ο μεγάλος κωμικός ηθοποιός και φανατικός ολυμπιακός Νίκος Σταυρίδης) έγινε η καλημέρα και ο καθημερινός χαιρετισμός των Ελλήνων, όχι μόνο ανάμεσα σε οπαδούς του Ολυμπιακού. «Υβ-Υβ» έλεγε κάποιος Ολυμπιακός αντί χαιρετισμού όταν απευθυνόταν σε οποιονδήποτε όπως και «Υβ-Υβ» έλεγαν αντί χαιρετισμού όσοι χωρίς να είναι Ολυμπιακοί απευθυνόντουσαν σε Ολυμπιακούς. Το «γεια» και το «καλημέρα» είχαν δώσει τη θέση τους στο «Υβ-Υβ». Το φαινόμενο Υβ ήταν ένα φαινόμενο υστερίας μια μικρογραφία, ελληνικής βέβαια κλίμακας, του φαινομένου των Μπιτλς.
Ο Υβ έδωσε το όνομά του σε βιβλίο, κινηματογραφικό έργο, θεατρική παράσταση, άλογο ιπποδρόμου, πλοίο, ένα σωρό επιχειρήσεις και μαγαζιά κάθε είδους, μια μεγάλη ποικιλία προϊόντων (από καραμέλες ως ρούχα) κ.λπ. Δεν υπήρχε περιοδικό, από τα δεκάδες που κυκλοφορούσαν τότε στη χώρα μας, που να μην είχαν φωτογραφίες και ειδήσεις και ρεπορτάζ που να αφορά τον Υβ.
Ο Υβ έπαιξε τρεις χρονιές στον Ολυμπιακό -- από το 1971 ως το 1974. Φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού σε 110 συνολικά επίσημα ματς, εκ των οποίων 89 για το πρωτάθλημα, 14 για το κύπελλο και 7 για τις διοργανώσεις της Ευρώπης σημειώνοντας συνολικά 70 επίσημα γκολ, 58 για το πρωτάθλημα, 10 για το κύπελλο και 2 για την Ευρώπη. Κατέκτησε με τον Ολυμπιακό δύο πρωταθλήματα (1973, 1974) και ένα Κύπελλο (1974). Αν και η θητεία του στον Ολυμπιακό υπήρξε βραχύβια, συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους σκόρερ στην ιστορία του Ολυμπιακού. Πέτυχε γκολ σε κρίσιμα ματς, σε ντέρμπι εναντίον ΠΑΟ και ΑΕΚ, στον τελικό Κυπέλλου κατά του ΠΑΟΚ, στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης στην πρόκριση σε βάρος της Κάλιαρι του Ρίβα. Ιδιαίτερα την ΑΕΚ την είχε σακατέψει, αφού της είχε βάλει συνολικά πέντε γκολ μέσα στα τρία χρόνια.
Την εκτελεστική του δεινότητα δεν ξέχασε ούτε όταν αργότερα το 1979 γύρισε στην Ελλάδα και αγωνίστηκε στη μικρή Καλλιθέα σημειώνοντας 30 γκολ σε 55 αγώνες.
Αποτέλεσε μια από τις πιο επιτυχημένες μεταγραφές του Ολυμπιακού όλων των εποχών, καθώς αποκτήθηκε για κάτι περισσότερο από 2.000.000 δραχμές από μια γαλλική ομάδα Β΄ Εθνικής, την Μπουλόν, όπου είχε σημειώσει περίπου 35 γκολ σε περίπου 55 αγώνες.
Με τη λήξη του πρωταθλήματος της περιόδου 1973/74 έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε αμέσως στην Σεντ Ετιέν, με τη σχετική έγκριση του Γουλανδρή να δίνεται σε χρόνο-ρεκόρ. Με τον τρόπο αυτό, επιβεβαιώθηκαν εμμέσως οι προχωρημένες επαφές και συνεννοήσεις, που είχαν προηγηθεί της εν λόγω μεταγραφής.
Στη Σεντ Ετιέν αγωνίστηκε δύο χρονιές κατακτώντας επίσης δύο πρωταθλήματα Γαλλίας (1975, 1976) και ένα κύπελλο (1975). Στους Στεφανουά αγωνίστηκε σε 45 αγώνες και σημείωσε 19 γκολ.
Καθιερώθηκε στην ενδεκάδα το 1975 χάρις στην πολύτιμη συνεισφορά του στην πρόκριση της Σεντ Ετιέν στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, όταν ανέτρεψε την βαριά ήττα με 4-1 στο Σπλιτ από τη πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας Χάιντουκ. Ο Υβ μπήκε αλλαγή στο 80΄ και ενώ η ομάδα του κέρδιζε μόνο 2-1 και κατάφερε να την οδηγήσει σε πρόκριση στην παράταση με σκορ 5-1. Ο ίδιος σημείωσε δύο γκολ και συμμετείχε στο τρίτο. Εκείνη τη χρονιά, με τον Υβ στην ενδεκάδα, η Σεντ-Ετιέν έφτασε ένα βήμα από τον τελικό, αφού αποκλείστηκε από την Μπάγερν (0-0, 0-2) η οποία εντέλει πήρε και τον τίτλο τη συγκεκριμένη χρονιά (1975).
Είναι πράγματι αξιοσημείωτο ότι για 4 συνεχόμενες χρονιές --από την περίοδο 1972/73 ως την περίοδο 1975/76-- αναδεικνυόταν διαρκώς πρωταθλητής. Μέσα στο ως άνω χρονικό διάστημα είχε συνολικά τέσσερα συνεχή πρωταθλήματα σε δύο χώρες, δύο πρωταθλήματα Ελλάδας και δύο Γαλλίας.
Το 1975 φόρεσε και τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών Γαλλίας. Ο ίδιος, αν και είχε αναμφισβήτητα ελληνικές ρίζες, αισθανόταν Γάλλος. Στη Γαλλία γεννήθηκε. Έκανε τη στρατιωτική του θητεία στον γαλλικό στρατό. Εκεί ψήφιζε. Σχεδόν όλη την ποδοσφαιρική του καριέρα, πλην του διαστήματος που πέρασε στην Ελλάδα, την έκανε στη Γαλλία, σε γαλλικές ομάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου