Τούμπα-Ιράν και «προοδευτικά» πιασμάν

Η (εξω)αγωνιστική άνοδος του παοκ την τελευταία διετία έχει γεννήσει ένα ακραίο -αν και περιθωριακό- φαινόμενο πολιτικής μαϊμουδιάς, το οποίο τείνει να είναι πιο θλιβερό κι από την όποια διοίκηση (κάθε απόχρωσης) καρπώνεται την υπεραξία κάθε συλλόγου. Αυτό είναι η συμβολική φόρτιση που προσδίδουν στο σωματείο της Ν. Μακεδονίας ορισμένοι νεοεμφανίζομενοι οπαδοί του από την και καλά αριστερή πλευρά του δημοκρατικού τόξου, κατά τους οποίους ο παοκ λειτουργεί ως κάποιο λαϊκό ανάχωμα στην εξουσία των αιώνιων δυναστών του ελληνικού ποδοσφαίρου (δηλαδή του Ολυμπιακού), κάτι σαν το Ιράν στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Δείτε για παράδειγμα αυτό το εμετικά φαντασιόπληκτο --στα όρια της φρενοβλάβειας-- κείμενο στην ιστoσελίδα Press Project ή αντίστοιχες ατομικές τοποθετήσεις που κυκλοφορούν στα σόσιαλ μίντια.

«Κανείς-κανείς όπως ο Λεμονής»

Πριν από λίγες μέρες ο Τάκης Λεμονής συμπλήρωσε τα 60 χρόνια του. Ο Λεμονής αποτελεί μια εντελώς ιδιαίτερη περίπτωση. Αν και για πολλά χρόνια υπήρξε ένας πολύ καλός παίκτης του Ολυμπιακού και μάλιστα σε μια εποχή πολλών διακρίσεων και τίτλων, παρ’ όλα αυτά στη μνήμη και συνείδηση των οπαδών του Ολυμπιακού, αλλά και όλων των φιλάθλων της χώρας, έχει μείνει περισσότερο η προπονητική του θητεία στην ομάδα μας. Σχεδόν όλοι αναφέρονται σε αυτόν κυρίως ως προπονητή του Ολυμπιακού. 

Αυτό είναι το κράτος, αυτοί είναι οι θεσμοί, το... γλέντι θα σας το ρίξουν οι Ολυμπιακοί!

Στη χώρα της κανονικότητας: Παράγοντες μπορούν να έχουν στην ιδιοκτησία τους παραπάνω από μία ομάδες. Ένα τοπικό σωματείο μιας πόλης (μπαοκ), από τα πιο ευνοημένα διαχρονικά, να απειλεί. Ένα κράτος όχι απλά να εκβιάζεται, αλλά να γίνεται έρμαιο ενός πανό και μιας μισής συγκέντρωσης μπροστά από τα γραφεία του κόμματος-διαχειριστή και των διαθέσεων του ολιγάρχη της βόρειας Ελλάδας. Ο μόνος που μπορεί να σταθεί ανάχωμα σε αυτό το έκτρωμα (όπως έχει κάνει και στο παρελθόν) είναι ο κόσμος του Ολυμπιακού.

Τα παιδιά από τον Πειραιά #11

Η καθιερωμένη στήλη για τον Ερασιτέχνη επέστρεψε μετά από ένα διάλειμμα εξαιτίας της χειμερινής διακοπής. Μπορεί να πέρασε περίπου 1 μήνας από το τελευταίο κείμενο, αλλά αυτό που δεν άλλαξε είναι οι νίκες που μας έφεραν τα ερασιτεχνικά τμήματα του Ολυμπιακού. Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα αποτελέσματα της εβδομάδας που μας πέρασε.

Πόσο δύσκολη είναι η καθιέρωση των μικρών στον μπασκετικό Ολυμπιακό;

Η περίπτωση του Σούλη 

Πριν από ένα χρόνο, στις 10 του Γενάρη του 2019, ο Mad Prophet, σε ένα από τα πιο επιμελημένα και καλογραμμένα ερευνητικά του κείμενα, αναρωτιόταν για το πόσο δύσκολη είναι η καθιέρωση στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού των νέων σε ηλικία μπασκετμπολιστών, αυτών που έρχονται πολύ μικροί στην ομάδα, γεμάτοι όρεξη και όνειρα για μελλοντική σταδιοδρομία. 

Ολυμπιακός, ΟΦΗ, ΑΕΚ, το δέντρο και το δάσος

Ο Ολυμπιακός νίκησε τον ΟΦΗ με 0-1 και συνέχισε να βρίσκεται στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Λίγα λόγια για το παιχνίδι που έγινε και το παιχνίδι που έρχεται, καθώς και για το δέντρο, το δάσος και την επικοινωνιακή πολιτική της διοίκησης.

Το μαρτύριο της σταγόνας...

Η πορεία του Ολυμπιακού στη φετινή Ευρωλίγκα μοιάζει με αυτό το βγαλμένο από το μεσαίωνα βασανιστήριο. Κάθε ματς (σχεδόν) μοιάζει με τις σταγόνες που πέφτουν με συνεχή αλλά αργή ροή στο κούτελο του φυλακισμένου, που σταδιακά οδηγείται στην παράνοια. Κάθε ήττα λοιπόν μοιάζει με μια σταγόνα στο «κούτελο» του οργανισμού του Ολυμπιακού, όπου η ομάδα και ο κόσμος περιμένουν ατέρμονα να λήξει το βασανιστήριο.

Η νίκη επί του Άρη... και κάμποσα ακόμα

O Ολυμπιακός, παίζοντας, κατά διαστήματα, πολύ καλό επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά και με αμυντικά προβλήματα, νίκησε τον Άρη με 4-2, και ετοιμάζεται για τα εκτός έδρας παιχνίδια με ΟΦΗ και ΑΕΚ.

Τα δέκα λεπτά που μας θύμισαν τι σημαίνει Ολυμπιακός

Η διαβολοβδομάδα κόντρα στις δύο γερμανικές ομάδες είναι παρελθόν και ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να πάρει το 100% από τα παιχνίδια, που στην πραγματικότητα αποτελούσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να μείνει σε τροχιά οκτάδας. Περίπου. Αυτά ισχύουν για έναν κανονικό Ολυμπιακό και όχι για το μείγμα μπασκετικής παράνοιας και αδυναμίας σε πολλά επίπεδα που παρακολουθούμε φέτος.

Οι κεντρικοί αμυντικοί που ήρθαν στο λιμάνι τα τελευταία χρόνια

Έχει γίνει συνήθεια σε κάθε μεταγραφική περίοδο να συζητάμε πόσο ανάγκη έχει ένα στόπερ ο Ολυμπιακός, ποιοι αποχωρούν ως αποτυχημένοι και ποιοι έρχονται για να δώσουν λύση στο πρόβλημα. Η αλήθεια είναι πως η ομάδα έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά στη συγκεκριμένη θέση, αρκετές επιλογές δεν της βγήκαν και μέχρι σήμερα αναπολούμε αμυντικά δίδυμα όπως το Μέλμπεργκ-Αβραάμ ή το Μανωλάς-Σιόβας. Εμείς ξαναθυμίζουμε όλους τους παίκτες των τελευταίων ετών και συγκεκριμένα από τη σεζόν 2014/15 και έπειτα που πάτησαν το πόδι τους στον Πειραιά για τον συγκεκριμένο ρόλο.

[Το Μαύρο Κουτί] Ψάχνω έναν τίτλο

Όταν βάζει το τρίποντο ο Σπανούλης, πέφτουν πάνω μου και μ’ αγκαλιάζουν. Δίνουν χέρια, αγκαλιάζονται μεταξύ τους. Κάνουν πράγματα που στον παραέξω φαίνονται ακατανόητα. Δεν βγήκαμε εμείς πρώτοι σκόρερ στην Ευρωλίγκα. Δεν κέρδισε καν η ομάδα για να δικαιολογούνται όλες αυτές οι εκδηλώσεις χαράς.

[Το Μαύρο Κουτί] Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές

Δεν έχουν περάσει πολλές ώρες από τη στιγμή που τελείωσε το ματς με τη Βαλένθια, το οποίο δεν είδα όχι λόγω κάποιας υποχρέωσης, αλλά από επιλογή και αδιαφορία και το τελευταίο είναι το χειρότερο συναίσθημα που θα μπορούσε ποτέ να μου βγάλει η ομάδα. Όμως παρά τη βαρετή πορεία που διανύει το αγωνιστικό τμήμα, έχεις πάντα κάτι για να απασχολείσαι με τα εξωαγωνιστικά ζητήματα. Διάφορες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου για όλα αυτά που συμβαίνουν στο τμήμα, οπότε ας κάνω μια προσπάθεια να τα βάλω σε μια τάξη.

A new hope

Η χθεσινή Παρασκευή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια «καλή μέρα» για το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Η νίκη μέσα στην έδρα της Βαλένθια γέννησε ξανά την ελπίδα για διατήρηση των πιθανοτήτων πρόκρισης στα playoff της Ευρωλίγκα. Το μεγάλο όμως νέο έχει να κάνει με τη συμφωνία της ομάδας με τον Γιώργο Μπαρτζώκα, για να αναλάβει ο τελευταίος τη θέση του προπονητή για τα επόμενα 2,5 χρόνια.

Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε στην έδρα της Βαλένθια με «προσωπικό ασφαλείας» μιας και ο Μιλουτίνοφ ήταν τραυματίας και αγωνίστηκε σε ρόλο «Ελ Σιντ», ενώ παρελθόν αποτέλεσαν για την ομάδα οι Γουίλ Τσέρυ και Γουίλι Ρίντ, λόγω πειθαρχικών παραπτωμάτων. Αυτή η συνθήκη όμως δημιούργησε συσπείρωση στις τάξεις των Ερυθρολεύκων και όσοι έμειναν για να αγωνιστούν πραγματικά κατέθεσαν διάθεση και ενέργεια για να έρθει το διπλό.

10.1.1979: Η πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη του μπασκετικού Ολυμπιακού (ή πώς την «πλήρωσε» μόνο η Μακάμπι)

Την περίοδο 1978/79, η ομάδα μπάσκετ, υπό την καθοδήγηση του Μουρούζη, είχε την πρώτη πολύ μεγάλη επιτυχία της στην Ευρώπη όταν κατόρθωσε να προκριθεί (μετά από μια ζόρικη τριπλή ισοβαθμία στον όμιλο) στις έξι κορυφαίες ομάδες της μεγαλύτερης διοργάνωσης της Ευρώπης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (Final Six). Το γεγονός αυτό ήταν μια τεράστια επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ, ιδίως για την εποχή εκείνη.

Φάκελος Μπασκετικός Ολυμπιακός: Ανοίγουμε το Μαύρο Κουτί

Η δεκαετία που πριν λίγες μέρες έφυγε, αναμφίβολα στιγματίστηκε από την παρουσία του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα. Ο Θρύλος ήταν πιθανότητα η καλύτερη ομάδα στη διοργάνωση. Το λυκαυγές όμως της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα βρίσκει την ομάδα «βυθισμένη» στα προβλήματα της, στις κακές επιλογές και την εσωστρέφεια. Η παρέα του Biancorossi1925, με μια σειρά από κείμενα, θα προσπαθήσει να ανοίξει έναν «φάκελο» για το τμήμα μπάσκετ και να αποκρυπτογραφήσει το «μαύρο κουτί» της. 

[Το Μαύρο Κουτί] Βασικές κοινοτοπίες του μπασκετικού Ολυμπιακού

Η πολύ κακή κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει το τμήμα μπάσκετ τον τελευταίο ενάμισι χρόνο έχει πυροδοτήσει άπειρες συζητήσεις ανάμεσα στους οπαδούς και τους φιλάθλους της ομάδας, τόσο σε πραγματικό χρόνο στο καφενείο, όσο και στο μεγάλο ηλεκτρονικό καφενείο που λέγεται ίντερνετ. Προσπαθώντας να ψηλαφίσουμε τα προβλήματα του Θρύλου, προσεγγίζουμε κάποια θέματα, τα οποία έχουν κεντρικό ρόλο στις --όποιου τύπου-- καφενειακές συζητήσεις.

Γράμμα σ’ έναν αθλητή

Ήρθε πάλι η στιγμή που κοιτώ το πληκτρολόγιο και παλεύω να μετατρέψω τα συναισθήματα σε λέξεις, αλλά αυτή τη φορά μοιάζει τόσο δύσκολο, ρε Βασίλη, γιατί αυτό το κείμενο είναι για πάρτη σου και παρόλο που δεν θα το διαβάσεις, θέλω να περιγράψω όσα αισθάνομαι με τον πιο πειστικό τρόπο.

Μίτσελ: όταν στο Φάληρο γονάτιζαν τα μεγαθήρια του Τσάμπιονς Λιγκ

Την 6/1/ 2020 συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τότε που απολύθηκε από τον Ολυμπιακό ο Μίτσελ (6/1/2015) τον οποίο όλοι ξέρετε. Σήμερα όμως θα πούμε γι’ αυτόν και κάποια πράγματα που πιθανό να μη γνωρίζετε. 

Στα δύο χρόνια θητείας του (προσλήφθηκε την 4/2/2013, μετά από θερμή εισήγηση του Κοβάτσεβιτς) η ομάδα πήρε δύο πρωταθλήματα (2013 και 2014) και ένα κύπελλο (2013), ενώ είχε πολύ καλή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μάλιστα ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να περάσει στη φάση των 16 και έφτασε πολύ κοντά στη φάση των 8, ενώ και τις δύο χρονιές του Μίτσελ είχε σημαντική βαθμολογική συγκομιδή με 10 βαθμούς τη μία περίοδο (2013/14) και 9 βαθμούς την άλλη (2014/15).

Αποστολή εξετελέσθη

Ένας μέτριος, προς το «κακός», Ολυμπιακός, νίκησε τον Παναθηναϊκό με 1-0 και επέστρεψε στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Οι δικαιολογίες πολλές και είναι, νομίζω, η πρώτη φορά που αρκετές από αυτές πρέπει να γίνουν αποδεκτές.

Ώρα αποφάσεων

Το πρώτο παιχνίδι του 2020 βρήκε δυστυχώς τον Ολυμπιακό ηττημένο από τη Φενέρ και τον κόσμο να φεύγει από το ΣΕΦ απογοητευμένος και σκυθρωπός. Μπορεί όλοι όσοι βρεθήκαμε στο γήπεδο χτες να νιώσαμε τεράστια υπερηφάνεια και συγκίνηση για το ρεκόρ, που κατέρριψε ο Αρχηγός, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι ικανό να μειώσει τη στεναχώρια από την ήττα --αλλά και την κατάσταση συνολικά της ομάδας-- για όλους εμάς, που θεωρούμε ότι ο Ολυμπιακός είναι πάνω από πρόσωπα (ακόμα και αν κάποια πρόσωπα είναι μύθοι της ιστορίας μας).

Βασίλης Σπανούλης: Ο Ένας και Μοναδικός

Μερικές φορές οι λέξεις δεν είναι ικανές να περιγράψουν όλα αυτά τα συναισθήματα, που μας έχει κάνει να νιώσουμε ο ανυπέρβλητος Βασίλης Σπανούλης. Από χτες το βράδυ ο Αρχηγός του Θρύλου ατενίζει το ευρωπαϊκό μπάσκετ και επίσημα από την υψηλότερη κορυφή του. Πλέον ο Σπανούλης είναι πρώτος στην ιστορία της Ευρωλίγκα, σε πόντους, ασίστ και μονάδες αξιολόγησης! Είναι ένας Θρύλος του Θρύλου! Ένας μύθος του ευρωπαϊκού αθλητισμού! Είναι ο Ένας και Μοναδικός Βασίλης Σπανούλης!