Ιστορίες για τερματοφύλακες

Αν, στον Θρύλο, η καρέκλα του προπονητή είναι (κατά το κοινώς λεγόμενο) ηλεκτρική, η θέση του τερματοφύλακα ήταν ανέκαθεν... καρμανιόλα. Μέσα στα χρόνια, έχουν περάσει σπουδαίοι τερματοφύλακες, που έβαλαν ψηλά τον πήχη και τους μνημονεύουμε χρόνια ολόκληρα, με τους οποίους αναπόφευκτα συγκρίνεται κάθε νέος (ο Κελεσίδης, ο Σαργκάνης, ο Ελέ, ο Νικοπολίδης). Κάθε φορά που έφευγε ένας μεγάλος, περνούσαν χρόνια μέχρι να βρεθεί ο άξιος αντικαταστάτης.

Ο Θεολόγος Μιχαηλίδης θυμάται παλιές, άγνωστες ιστορίες κάτω απ' τα ερυθρόλευκα γκολπόστ. 

 * Το κείμενο διαβάζεται παράλληλα με το εξαιρετικό αφιέρωμα του Pesetero για τις «γάτες» και τις «απάτες», απ' το 1980 και μετά.

Μια Ολυμπιακή Ιστορία (από όσες τύχει να γραφτούν) #11

Έχω ζήσει δυο ζωές μαζί σου σ' ένα βράδυ

Έχει περάσει το Πάσχα και είναι ο μοναδικός λόγος που θα μπορούσε να μας κάνει να επιστρέψουμε στην τσιμεντούπολη. Αφήσαμε τη θάλασσα, τον ήλιο, τα ούζα, για τη μεγάλη προοπτική του θριάμβου που ανοιγόταν μπροστά μας.

Η αλήθεια για την υπόθεση Κούδα

Πολλές φορές έχουμε ακούσει και διαβάσει για την υπόθεση Κούδα. Στα προσκείμενα στην ομάδα μας ΜΜΕ επιχειρήθηκε --και ακόμη επιχειρείται-- μια αθωωτική για τον Ολυμπιακό προσέγγιση του θέματος, που στηρίζεται κυρίως στην όντως κατ’ επανάληψη εκφρασθείσα έντονη επιθυμία του παίκτη να φύγει από τον ΠΑΟΚ και να παίξει στον Ολυμπιακό. Σε όλα σχεδόν τα υπόλοιπα μέσα, και κυρίως σε αυτά της Βόρειας Ελλάδας, συνέβη και εξακολουθεί να συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Ο Ολυμπιακός έχει κατηγορηθεί ότι προσπάθησε να εξαγοράσει τη συνείδηση του παίκτη και να τον αποκτήσει παράνομα, ανήθικα και εκβιαστικά. Ποια είναι η αλήθεια;

Η αλήθεια για τον Μιγκέλ Νικολάου

Το καλοκαίρι είναι πάνω απ' όλα η περίοδος των μεταγραφών. Απ' τις εποχές που πανηγυρίζαμε όταν παίρναμε παίχτη απ' τους Πόντιους Βέροιας μέχρι τις λεγόμενες «μεταγραφές αεροδρομίου», ως και τις μέρες μας (με τα λεφτά λιγότερα και τους... μάνατζερ περισσότερους), κάθε νέο απόκτημα προκαλεί αίσθηση, ενδιαφέρον, έως και απορίες. Έρχεται ο νέος «μάγος» ή θα μας βγει παλτό; 

Ο Θεολόγος Μιχαλίδης μάς μεταφέρει σε μια άλλη εποχή, σε ένα «μεταγραφικό μπαμ» από το μακρινό 1972, και μοιράζεται μαζί μας τις αναμνήσεις του.

Μπασκετικές Αναμνήσεις: Νίκη-θρίλερ και... ποδαρόδρομος

12.11.1972. Γήπεδο Γλυφάδας. Ολυμπιακός-ΠΑΟ για το πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής μπάσκετ. Είμαστε το φαβορί, αφού έχουμε καλύτερη και πιο φορμαρισμένη ομάδα με τους φοβερούς Ελληνοαμερικανούς μας άσσους. Θα σταθώ ιδίως στον Καστρινάκη γιατί είναι ο μόνος παίκτης που έχω δει στη ζωή μου, που ο τρόπος που έπαιρνε τα ριμπάουντ ήταν πιο όμορφος από τον τρόπο που άλλοι σημείωναν καλάθια.

Για τον 5ο τελικό με τον βάζελο και το μέλλον

Είναι από τις φορές που υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να πεις και δεν μπορείς να τα βάλεις σε μια σειρά. Για αυτόν τον λόγο θα προσπαθήσω να παραθέσω αυστηρά τις σκέψεις μου για τον προχθεσινό 5ο τελικό με τον βάζελο και την απώλεια του πρωταθλήματος. Και θα ξεκινήσω πρώτα από την ομάδα μας, γιατί νομίζω ότι η αυτοκριτική είναι η βάση της εξέλιξης, και ειδικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο μπασκετικός Ολυμπιακός.

12 σημεία για τη νίκη του Ολυμπιακού στο 4ο παιχνίδι

Ο Ολυμπιακός έπραξε το αναγκαίο χτες το βράδυ στο ΣΕΦ, νίκησε κατά κράτος τον βάζελο και ισοφάρισε τη σειρά των τελικών σε 2-2. Οι ερυθρόλευκοι άφησαν πίσω τους τις δύο άθλιες εμφανίσεις που πραγματοποίησαν στον δεύτερο και τον τρίτο τελικό και εμφάνισαν την εικόνα του μαχητή, που είχαν στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, αλλά και στον πρώτο τελικό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπερισχύσει εμφατικά του αντιπάλου του, να μην επιτρέψει στους προκλητικούς --για άλλη μια φορά-- γκρι να μετατραπούν σε παράγοντα του παιχνιδιού και πλέον να πηγαίνει στο ΟΑΚΑ για να διεκδικήσει τις πιθανότητές του να ξαναφέρει το πρωτάθλημα στο λιμάνι.

Κάτι παραπάνω από ένα αθλητικό τμήμα

Το τμήμα πόλο θεωρείται εδώ και χρόνια --από οργανωμένο κομμάτι του κόσμου και μη-- ως «το πιο Ολυμπιακό τμήμα του συλλόγου». Δίχως διαχωρισμούς και άχρηστες ταμπέλες και διχόνοια. Με σεβασμό. Κάτι παράξενο, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν είχε ποτέ τη λάμψη της μπάλας, του μπάσκετ, ούτε καν του βόλεϊ, ούτε μεταγραφές αεροδρομίου, ούτε Τζιοβάνι, ούτε Καρεμπέ, ούτε 1-4, ούτε ήταν το πρώτο τμήμα που κατέκτησε διεθνείς τίτλους, ούτε καν είχε περάσει σε τίτλους τον συντοπίτη Εθνικό. Πώς εξηγείται κάτι τέτοιο;

Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά...

Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μια τραγική --το λιγότερο-- εμφάνιση και έχασε με κατεβασμένα τα χέρια από το βάζελο στο τρίτο παιχνίδι της σειράς των τελικών. Δεν πειράζει  --ψέματα πειράζει-- η ήττα αυτή καθαυτή, αλλά κυρίως το γεγονός ότι προήλθε εξαιτίας της ανυπαρξίας επιθετικού πλάνου και πάθους από την πλευρά της ομάδας μας. Στο ΟΑΚΑ εμφανίστηκε μια ομάδα που φορούσε ερυθρόλευκα, αλλά είχε περισσότερο εικόνα μεικτής παλαίμαχων.

Veni, vidi, vici ή αλλιώς το δεύτερο φετινό ευρωπαϊκό για τον Θρύλο

Η ομάδα πόλο έκανε για ακόμη μία φορά υπερήφανο τον λαό του Ολυμπιακού, αφού για δεύτερη φορά σκαρφάλωσε στην κορυφή της Ευρώπης και μάλιστα μέσα στο σπίτι της Προ Ρέκο των 8 Κυπέλλων Πρωταθλητριών και των 13 συμμετοχών σε τελικούς. Αυτή είναι η είδηση!

Μια διδακτική οπαδική ιστορία

Τη δεκαετία του 1960, η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού αγαπούσαν στην Αγγλία τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δεν ήμουν εξαίρεση. Κάθε Σάββατο πιάναμε το ραδιόφωνο του BBC και ακούγαμε --με όσα αγγλικά ξέραμε τότε-- τους αγώνες. Θυμάμαι άπειρες φορές Σαββατόβραδα στο Παπαστράτειο πριν από αγώνες μπάσκετ του Ολυμπιακού ένα σωρό άτομα φίλοι ή γνωστοί να συζητάμε ζωηρά τα αποτελέσματα που είχε φέρει την ίδια μέρα η Γιουνάιτεντ.

Στη χώρα που μπάσκετ παίζουν οι μπάτσοι, οι γκρι και ο Βαζελακόπουλος

Ο Ολυμπιακός κλώτσησε χτες μια σπουδαία ευκαιρία να διπλασιάσει τις νίκες του και να πάρει σαφές προβάδισμα στην υπόθεση κατάκτησης του τίτλου. Ήταν πολύ κακός και στις δύο πλευρές του παρκέ ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, με αποτέλεσμα να χάσει το έστω ισχνό προβάδισμα, που είχε στην ανάπαυλα. Όμως δεν είναι δυνατόν όταν κουβεντιάζουμε για ένα παιχνίδι να μην εξετάζουμε όλους τους παράγοντες γύρω από αυτό. Και χτες στο ΣΕΦ ο πολύ κακός Ολυμπιακός βρήκε απέναντι του μια ακόμα τραγική διαιτησία, τους μπάτσους που ήρθαν με εντεταλμένη υπηρεσία να προκαλέσουν επεισόδια και συνολικά την δυσωδία που προκαλεί ο «φάρος» του ελλ. αθλητισμού.

Πάει και το χάντμπολ, τελείωσε και αυτό, παντού θα προσκυνάτε τον Ολυμπιακό!

Το παραπάνω σύνθημα φωνάχτηκε αρκετές φορές χτες στο Ρέντη και αντικατοπτρίζει με εμφατικό τρόπο την παντοκρατορία του Ολυμπιακού σε όλα τα ερασιτεχνικά αθλήματα. Ο Θρύλος κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας του στο χάντμπολ ανδρών και μάλιστα το έκανε με μια φοβερή ανατροπή αφού βρέθηκε να χάνει με 0-2 στη σειρά των τελικών. Οι ερυθρόλευκοι με πείσμα βγαλμένο μέσα από τις χρυσές σελίδες της ιστορίας του Συνδέσμου, κατάφεραν να κάνουν τρεις συνεχόμενες νίκες όταν βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο και κατέκτησαν το νταμπλ!

 

Γιώργος Σιδέρης: άγνωστα στιγμιότυπα

Ο παππούς μου έβλεπε τον Ολυμπιακό από τότε που το Καραϊσκάκη ήταν ποδηλατοδρόμιο. Και ήταν ο ορισμός του γαύρου: όλοι οι παίχτες μας ήταν παιχταράδες, η ομάδα ήταν πάντα ομαδάρα και, χωρίς ενδοιασμό, έπρεπε πάντα να διαλύει κάθε αντίπαλο (νίκη με κάτω από τρία γκολ δεν ήταν άξια λόγου). Κι από όλες τις ομάδες και όλους τους παίχτες που είχε δει, ένας μόνο επανερχόταν συνεχώς στις κουβέντες του, ένας από αυτούς που εμείς (τα εγγόνια) δεν προλάβαμε, ο πιο μεγάλος όλων: ο Φόντακας του Θρύλου, κατά κόσμον Γιώργος Σιδέρης. Ο Θεολόγος Μιχαηλίδης θυμίζει στους παλιούς και μαθαίνει στους νεότερους μερικές άγνωστες στιγμές του μεγάλου αυτού ποδοσφαιριστή. (RoD)

Ο Θρύλος πάτησε ΚΑΙ το βάζελο ΚΑΙ το σύστημα της ΕΟΚ

Ο Ολυμπιακός πήρε χτες το βράδυ στο ΟΑΚΑ μια πολύ μεγάλη νίκη, με τσαμπουκά και πειραιώτικη μαγκιά απέναντι σε όλους: Απέναντι στον βάζελο, που οι περισσότεροι τον θεωρούσαν το αδιαφιλονίκητο φαβορί, απέναντι στην ΕΟΚ του σωλήνα, που παρά τις δικαστικές αποφάσεις συνεχίζει να παρανομεί και ταυτόχρονα NA σκάνε τα σκάνδαλα το ένα μετά το άλλο και τέλος απέναντι στην ΚΕΔ, που κατέβασε τα καλύτερά της «όπλα» στο γήπεδο (Παναγιώτου,Διαμαντής) και σφύριζαν 90-10 για τον παναθηναϊκούλη. Όλους αυτούς ο Θρύλος τους πήρε παραμάζωμα και έκανε ένα από τα μεγαλύτερα διπλά στην έδρα του αντιπάλου του.

Για τον Κώστα Πολυχρονίου

Έφυγε ο Κώστας Πολυχρονίου. Δεν θα γράψω αυτά που γράφουν όλοι, χωρίς να τα έχουν ζήσει, ανατρέχοντας σε παλιά αρχεία, τα οποία αντιγράφουν, χωρίς καν να επεξεργαστούν ή να διασταυρώσουν. Δεν θα γράψω λοιπόν τα επικά για το πώς ο Πολυχρονίου έσβησε τον Πελέ, ούτε για το πόσους τίτλους πήρε κλπ. Δεν θα γράψω τα χιουμοριστικά για την ανάκληση από τον ξένο διαιτητή των αποβολών της δικής του και του Δομάζου επειδή έχαψε το παραμύθι των δήθεν διενέξεων μεταξύ δήθεν ετεροθαλών αδελφών. Αυτά τα έχετε διαβάσει κατά κόρον και θα τα ξαναδιαβάστε. Θα σας γράψω κάποια άλλα, δικά μου, πιο προσωπικά.

Θρύλε σ'αγαπώ και ας μου κάνεις γκέλες, μόνο σε παρακαλώ πάτα τους βαζέλες!

Μια χρονιά που ξεκίνησε με όνειρα χίλια για τον τελικό προορισμό του Final-Four  στο Βελιγράδι δυστυχώς εξελίχθηκε σε μια μεγάλη αποτυχία. Πρώτα ήρθε η ήττα στον τελικό Κυπέλλου από την Αεκ που μας στέρησε έναν εγχώριο τίτλο και στη συνέχεια ήρθε ο οδυνηρός αποκλεισμός από τη Ζαλγκίρις στα play-off της Ευρωλίγκας, που ήταν και η μεγαλύτερη απογοήτευση. Αμέσως μετά από τα παιχνίδια με τους Λιθουανούς, θεωρούσαμε οι περισσότεροι ότι η χρονιά έχει σχεδόν τελειώσει και πρέπει να δρομολογηθούν αλλαγές για να παρουσιαστεί η ομάδα έτοιμη για τη νέα σεζόν. Αλλά για σταθείτε λίγο! Ξεκινάνε οι τελικοί του πρωταθλήματος και ο Θρύλος δεν νοείται να μην παλέψει λυσσασμένα για το τρόπαιο.

Η σφαγή από το τζάμπολ φαίνεται

Γίνεται άραγε μια ομάδα να χάσει έναν αγώνα μπάσκετ χωρίς να φάει καλάθι; Αφού σκεφθείτε λίγο, θα μου πείτε: «ναι, γίνεται, εφόσον δεν κατέβει στον αγώνα και μηδενιστεί». Τι θα λέγατε όμως αν σας έλεγα με τη σειρά μου ότι ο αγώνας άρχισε κανονικά με τζάμπολ; Θα μπορούσε ποτέ, να τον χάσει μια ομάδα χωρίς να δεχτεί καλάθι;