Καλή χρονιά (αιώνιοι πελάτες)!

Και μην ξεχνάτε, σας αγαπάμε!

Μας αφήνει σιγά-σιγά και το 2022. Η χρονιά της Τίγρης σύμφωνα με το κινέζικο ημερολόγιο. Μόνο που για τα μπασκετικά δρώμενα, το 2022 ήταν η χρονιά του (κυνηγιού) του Λαγού! Μέσα στο σωτήριο έτος 2022, ο Θρύλος διεύρυνε το σερί του στις δέκα συνεχόμενες νίκες απέναντι στον αιώνιο πελάτη, χωρίς να χάσει ούτε ένα παιχνίδι! Και το έκανε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, αφήνοντας 18 χιλιάδες αγάλματα μέσα στο ΟΑΚΑ να τα ψέλνουν (όχι τα κάλαντα). Κλείνει με εμφατικό τρόπο μια υπέροχη χρονιά για τον Ολυμπιακό και ξεκινάει μια καινούργια, με αισιοδοξία και τελικό προορισμό --ελπίζουμε-- το Κάουνας!

Αδέρφια, ξαδέρφια και λοιποί συγγενείς...

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε δεύτερη σερί χρονιά από τον Ερυθρό Αστέρα μέσα στο ΣΕΦ και τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται αρκετά δύσκολα στην πιο σκληρή και ανταγωνιστική Ευρωλίγκα των τελευταίων χρόνων. Οι ερυθρόλευκοι πλήρωσαν, για άλλη μια φορά, το γεγονός ότι δεν έχουν καταφέρει --μέχρι στιγμής τουλάχιστον-- να βρουν τον περσινό τους σκληροτράχηλο εαυτό και είδαν, για άλλο ένα ματς, τον αντίπαλό τους να τους προσπερνάει στο τέλος του αγώνα.

No mercy!

Όσοι και όσες βρέθηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο ΣΕΦ απόλαυσαν μια μοναδική μπασκετική παράσταση από τον Ολυμπιακό! Μια ονειρική εμφάνιση, που υπενθύμισε ότι ο Ολυμπιακός και φέτος κοιτάζει ψηλά, αλλά ταυτόχρονα έστειλε και τα κατάλληλα μηνύματα προς όλους τους παραλήπτες.

12+1 Ρετρό ιστορίες που σχετίζονται με τον μπασκετικό Ολυμπιακό

Μπασκετικές ιστορίες, από το μακρινό και όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, διά χειρός Θεολόγου.

Από... very possible, έγινε mission impossible

O Ολυμπιακός δεν κατάφερε να κάνει ποδαρικό με το δεξί για τον μήνα Δεκέμβρη και σε μια, έτσι και αλλιώς, πάρα πολύ δύσκολη αποστολή, έχασε από την Εφές στην Κωνσταντινούπολη με 82-71. Το τελικό σκορ αντικατοπτρίζει μόνο την κατάληξη του χθεσινού αγώνα γιατί για σχεδόν 3 δεκάλεπτα ο Θρύλος είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού, όμως στο τέλος πληγώθηκε από την έλλειψη περισσότερων λύσεων και τα τρομερά ποσοστά ευστοχίας έξω από τα 6,75 των παιχτών της Εφές.

Συμπεράσματα μιας «διαβολοβδομάδας»

Ο Ολυμπιακός άφησε πίσω τη δεύτερη φετινή «διαβολοβδομάδα» με μια νίκη απέναντι στην Άλμπα και μια ήττα από τη Μακάμπι στο Τελ-Αβίβ. Μπορεί η εικόνα απέναντι στους Γερμανούς να μην ήταν η ιδεατή και η ήττα στο Γιαντ-Ελιάου να «πόνεσε», όμως ακόμα και έτσι, ο Θρύλος βρίσκεται στη δεύτερη θέση. Σίγουρα όμως πρέπει να προσεχθούν κάποια πράγματα (και ενδεχομένως να διορθωθούν) γιατί ο βαθμός δυσκολίας της Ευρωλίγκας είναι δεδομένα τεράστιος.

Ολυμπιακός-Αεκ 0-0 και τα ξαναλέμε μετά το... «Μουντιάλ»

Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε κατώτερος των προσδοκιών --όχι των φετινών εν γένει προφανώς, αλλά αυτών που ο ίδιος δημιούργησε με την εμφάνιση στη Λεωφόρο-- και παραχώρησε λευκή ισοπαλία απέναντι στην Αεκ. Η υπόθεση-τίτλος (αν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο μετά το καταστροφικό καλοκαίρι που πέρασε) πλέον γίνεται πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση και η ομάδα μας βρίσκεται στην πρωτόγνωρη θέση να «ατενίζει» προς την κορυφή από το -12...

50 αποχρώσεις του μωβ...

Όσα περίπου δηλαδή χρώματα άλλαξε ο (καθόλου) «συμπαθής» μελιτζάνας βλέποντας τον Θρύλο να του ρίχνει μια ξεγυρισμένη τριαντάρα. Ο Ολυμπιακός ανταποκρίθηκε πλήρως στο «πρέπει», που είχε η συγκεκριμένη αναμέτρηση (μετά τις δύο εντός έδρας ήττες από Μονακό και Βαλένθια), πήρε τη νίκη και έβγαλε αντίδραση σε μια όχι τόσο εύκολη βραδιά όσο μαρτυρά το τελικό σκορ.

Σίγουρα, δεν ονειρευόμαστε έτσι τον Ολυμπιακό...

Η χειρότερη ευρωπαϊκή χρονιά στην ιστορία του Ολυμπιακού τελείωσε όπως ακριβώς ξεκίνησε: Με ήττα μέσα στο κάποτε απόρθητο Καραϊσκακή. Με ήττα από ομάδες που, σε άλλες εποχές, θα έρχονταν στον Πειραιά, έχοντας συμβιβαστεί πιθανότατα εκ των προτέρων με την ιδέα της ήττας. Όχι όμως φέτος, όπου μόνο τα χρώματα, ο κόσμος και το γήπεδο θύμιζαν κάτι από Ολυμπιακό.

Ολυμπιακός - Μονακό 76-81

Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε απέναντι στη σκληροτράχηλη αλλά και πολύ ταλαντούχα Μονακό και γνώρισε την πρώτη του ήττα στη φετινή Ευρωλίγκα μέσα στο ΣΕΦ με 76-81. Οι τέσσερις νίκες στα ισάριθμα προηγούμενα ματς είχαν δημιουργήσει ένα δυσανάλογα αισόδοξο --για την εποχή-- κλίμα και συνήθως ο Ολυμπιακός πληρώνει την περιρρέουσα «πανηγυρτζίδικη» ατμόσφαιρα, κάτι που επιβεβαιώθηκε και χτες. Δεν προκύπτει κανένα σοβαρό πρόβλημα από μια ήττα απέναντι σε έναν ομολογουμένως δυνατό αντίπαλο, αρκεί οι ιθύνοντες να εξαγάγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα.

Με το βλέμμα καρφωμένο στον ουρανό!

Το ότι ο Θρύλος είναι μια πολύ καλή ομάδα το ξέραμε. Σιγά το νέο. Όλη η περσινή χρονιά το απέδειξε περίτρανα. Και αν δεν είχε μπει εκείνο το τρίποντο του Μίσιτς στο κατακόκκινο Βελιγράδι θα μιλάγαμε για χρονιά-όνειρο! Ακόμα και έτσι όμως ο Ολυμπιακός είχε γεμίσει με αδιανόητη υπερηφάνια τον κόσμο του. Και αυτή η αίσθηση συνεχίζεται και φέτος. Και μάλιστα ακόμα πιο έντονη. Γιατί αυτή η ΟΜΑΔΑΡΑ βγάζει υγεία. Και πόρωση. Και γεμίζει πίστη και προσμονη τον κόσμο της. Δεν υπάρχει ταβάνι για αυτή την ομάδα. Μόνο ο ουρανός!

Και η πτώση συνεχίζεται...

Αυτός ο Ολυμπιακός απέχει παρασάγγας από αυτό που ονειρεύεται ο κόσμος του. Απέχει δραματικά από το να μπορέσουμε να τον χαρακτηρίσουμε μια καλή ομάδα. Υπολείπεται σε σύγκριση ακόμα και με τις πιο μέτριες «εκδόσεις» του Ολυμπιακού που έχουμε δει τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Πρόκεται για ένα κακό σύνολο που δυσκολεύεται --και πιθανότατα θα συνεχίσει να δυσκολεύεται-- ακόμα και απέναντι σε μέτριους αντιπάλους, όπως ο χθεσινός Παοκ. Και αυτό είναι η τραγική συνέπεια, όχι απλά ενός ανύπαρκτου καλοκαιρινού «σχεδιασμού», αλλά μιας σταθερής πορείας (αυτο)υποτίμησης των χαρακτηριστικών του οργανισμού εν συνόλω.

Διψάω σαν ψάρι στον βυθό

Επιτέλους τελείωσε αυτή η άχαρη περίοδος χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις κι αδιάφορα παιχνίδια εθνικών, παρακολουθώντας τον Ολυμπιακό σε βίντεο όλο αυτό το διάστημα για να καλύψουμε το κενό που δεν τον βλέπουμε. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ξεκίνησε τη νέα σεζόν με τον καλύτερο τρόπο, συνεχίζοντας από το σημείο που μας είχε αφήσει, με εμφατική νίκη και κούπα κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο, υπενθυμίζοντας, με τον τρόπο της, ποιος είναι το αφεντικό στις εγχώριες διοργανώσεις. Με το σερί στους μεταξύ τους αγώνες να διευρύνεται στο 8-0.

1991/92: Υπάρχουν απόλυτα επιτυχημένες χρονιές στο μπάσκετ, ακόμα και άνευ τίτλου ή Final Four

Η χρονιά 2021/22

Επιτυχημένη είναι η χρονιά όταν μια ομάδα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που υπάρχουν για αυτήν. Ωστόσο ακόμη πιο επιτυχημένη είναι η χρονιά όταν μια η ομάδα υπερβαίνει αυτές τις προσδοκίες. Υπό την έννοια αυτή, η χρονιά 2021/22, που πέρασε, υπήρξε απόλυτα επιτυχημένη για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Νταμπλ σε εθνικό επίπεδο και Final Four, όπου για ένα σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο βρεθήκαμε εκτός τελικού. Και όλα αυτά, μάλιστα, παίζοντας ένα πολύ ποιοτικό μπάσκετ, που είχαμε χρόνια να δούμε. Ασφαλώς, πολύ λίγοι είχαν τέτοιες προσδοκίες. 

Carlito's way...

...Which is the highway. Ή στην ευχή της Παναγίας, κατά το ελληνικότερον, για τον συμπαθή (;) Ισπανό προπονητή Καρλο-Καρλίτο Κορμπεράν, ο οποίος πρόλαβε να βάλει ανεξίτηλη την υπογραφή του στην ιστορία (;) της ομάδας μας, στις 49 αυτές μέρες που βρέθηκε στον πάγκο της. Όπως και στη σπουδαία ταινία του Μπράιαν Ντε Πάλμα, ο Αλ Πατσίνο ήθελε να ακολουθήσει την οδό της νομιμότητας, αλλά η πραγματικότητα τον διέψευσε, έτσι και ο Καρλίτο ή Δαπίτης ή τροχονόμος ή Κορμοράν (σύμφωνα με τους ποιητές του blog) προσπάθησε να ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής, αλλά αποδείχθηκε περίτρανα ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι γεμάτος με καλές προθέσεις.

Ολυμπιακός – Ιωνικός 3-1

Ο Ολυμπιακός νίκησε, πιο δύσκολα από ό,τι δείχνει το τελικό σκορ, τον Ιωνικό και, μετά τον εφιάλτη των καλοκαιρινών προκριματικών, ετοιμάζεται για το πρώτο σοβαρό κρας τεστ της χρονιάς.

Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε (αλλιώς τον Ολυμπιακό)

Σε ένα ακόμα θρίλερ, απέναντι σε μέτριο αντίπαλο, ο Ολυμπιακός πήρε στα πέναλτι την πρόκριση για τη συμμετοχή στους ομίλους του Europa.

Πρεμιέρα με το δεξί!

Ο Ολυμπιακός έκανε το καθήκον του στο πρώτο φετινό ματς πρωταθλήματος και κέρδισε τον ΠΑΣ με 2-0. Παρόλο που εμφανίστηκε μια πειραματική στην πραγματικότητα ενδεκάδα, οι ερυθρόλευκοι πήραν τους 3 βαθμούς και έσπασαν το σερί των 5 φετινών αγώνων χωρίς νίκη. Κρατάμε το αποτελέσμα, την κάπως καλύτερη ομαδική εμφάνιση (κατά κάποια διαστήματα τουλάχιστον) και την παρουσία κάποιων παιχτών. Κατά τα λοιπά: Δεν υπάρχει κάποιο άλλο αποτέλεσμα πέρα από τη νίκη-πρόκριση με τον Απόλλωνα την Πέμπτη.

Ένας (κανονικός) ποδοσφαιριστής που τον έλεγαν Χουάνγκ...

Ανεξάρτητα από την εικόνα, που περίτεχνα προσπαθούν να φιλοτεχνήσουν οι «φίλτατοι» δημοσιογράφοι, της ουσιαστικής βελτίωσης της εικόνας του Ολυμπιακού, η πραγματικότητα είναι άκρως διαφορετική: Οι ερυθρόλευκοι δεν κατάφεραν για 5ο συνεχόμενο παιχνίδι φέτος να κερδίσουν, ήταν ανύπαρκτοι στο γήπεδο από το 60΄ και μετά και πλέον θα παίξουν από το μηδέν την πρόκριση στο Καραϊσκάκης την ερχόμενη Πέμπτη. Το μόνο ενθαρρυντικό της αναμέτρησης ήταν η παρουσία του Χουάνγκ και ένα δεκάλεπτο καλής μπάλας στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου. Κατά τα άλλα, μια από τα ίδια, που κινδυνεύει να γίνει ένα απόλυτο τίποτα αν δεν γίνουν οι απαραίτητες και απόλυτα αργοπορημένες κινήσεις...

Συνεχίζοντας στην κατηφόρα

Ο Ολυμπιακός έκανε μια από τiς χειρότερες ευρωπαϊκές εμφανίσεις της ιστορίας του, ειδικά αν αναλογιστείς τα μεγέθη των ομάδων, και οδηγήθηκε σε μια βαριά ήττα που έχει όλα τα συστατικά για να τινάξει και την υπόλοιπη χρονιά στον αέρα.

Ντ. Μπάγκαριτς: Ένας γίγαντας από τους Μπουλς στον Ολυμπιακό

Εν μέσω θερινής ραστώνης και τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας να φαντάζουν, τη δεδομένη στιγμή, απείρως μακρινές, εμείς ασχολούμαστε και θυμόμαστε αγαπημένους παίκτες που φόρεσαν την ερυθρόλευκη.

Μακάμπι Χάιφα – Ολυμπιακός 1-1

Ο Ολυμπιακός συνεχίζοντας τις προβληματικές εμφανίσεις από εκεί που έμεινε πέρσι, πήρε την ισοπαλία και χρειάζεται νίκη στο Καραϊσκάκης για να συνεχίσει την προσπάθεια του για να επιστρέψει στους ομίλους του Champions League.

Ήρθαν, Είδαν, Έφυγαν

Οι παίκτες που ανακοινώθηκαν από τον Ολυμπιακό και δεν αγωνίστηκαν σε επίσημο αγώνα

Ευρισκόμενοι στις αρχές της μεταγραφικής περιόδου και εν αναμονή σημαντικών εξελίξεων που θα κρίνουν κατά πολλοίς το ερυθρόλευκο ρόστερ, αφού η ομάδα έχει αρκετά ανοικτά μέτωπα. Μέχρι τότε είμαστε θυμόμαστε επτά ιδιαίτερες μεταγραφικές ιστορίες παικτών που συμφώνησαν με την ομάδα, υπέγραψαν συμβόλαιο και ανακοινώθηκαν επίσημα, τελικά δεν κατάφεραν να φορέσουν την ερυθρόλευκη φανέλα ούτε σε έναν αγώνα.

Ο Μπούκοβι και οι συνεργάτες του

Το μεγαλύτερο όνομα που έχει περάσει ποτέ από τον πάγκο του Ολυμπιακού ήταν, είναι και πιθανότατα θα είναι ο Μάρτον Μπούκοβι. Όποιος έχει δει τη διεθνή βιβλιογραφία για την παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου θα έχει αναμφίβολα διαπιστώσει την τεράστια επιρροή του στην εξέλιξη του λαοφιλούς αθλήματος. O δημοσιογράφος της Guardian Jonathan Wilson έφτασε σε σημείο να αποκαλέσει τον Μπούκοβι ως «probably the greatest tactical mind that world football has ever known». Αξίζει λοιπόν να πούμε κάποια πράγματα από εκείνα που δεν είναι ευρέως γνωστά τόσο για τον ίδιο όσο και τους συνεργάτες του. Πάντως, σήμερα και εδώ, θα μιλήσουμε μόνο για πρόσωπα και πράγματα και όχι για τακτικά θέματα, για αγώνες ή για τις πρωτότυπες προπονητικές μεθόδους του, όπως π.χ. τις «τυφλόμυγες» ή τις «λαϊκές» προπονήσεις.

1982: 40 χρόνια απ’ την πρώτη μεγάλη διάκριση του ελληνικού βόλεϊ στην Ευρώπη χάρη στον Ολυμπιακό

Σήμερα κλείνουμε την πρόσφατη «τριλογία» πάνω σε ιστορικά θέματα του βόλεϊ του παρελθόντος, που έχουν άξονα αναφοράς τον Ολυμπιακό. Θα ήθελα να πω ότι η τριλογία είναι αφιερωμένη σε ένα τρελό προφήτη, μια γνήσια ευγενική ψυχή, που εδώ και κάποιο διάστημα έχει αραιώσει τις εμφανίσεις του, τα άρθρα και τα σχόλια του. Ελπίζω να μην έχει πάει σε κανένα μοναστήρι για να μετανοήσει έμπρακτα για την άποψη που είχε για τον Μπαρτζώκα. 

[Διαβάστε ακόμη: 6/5/1998: Ο Ολυμπιακός σκορπά τα όνειρα μιας ομάδας, μιας πόλης & ενός παιχταρά & Βόλεϊ: Ποιοι ήμασταν. Μια υπενθύμιση αγώνων Ολυμπιακού-ΠΑΟ από το ένδοξο παρελθόν]

Στο βιβλίο της ερυθρόλευκης ιστορίας, κάτω από τη λέξη «σημαία» γράφει Γιώργος Πρίντεζης

Τι να πούμε για τον Γιώργο Πρίντεζη, που δεν έχει γραφτεί αυτές τις μέρες; Δύσκολα πράγματα. Όλοι έχουν πει κάτι για τον μεγάλο Αρχηγό. Ακόμα και αυτοί που βρίσκονται σε άλλα στρατόπεδα. Βλέπεις, είναι λίγο δύσκολο να μην αναγνωρίσει κάποιος τη σπουδαιότητα αυτού του τεράστιου αθλητή. Και αυτή η στάση δεν προκύπτει απλά επειδή ο Πρίντεζης «έδειχνε σεβασμό για τον αντίπαλο». Το μέγεθος «Πρίντεζης» είναι τόσο τεράστιο που δεν γίνεται να αμφισβητηθεί από κανέναν. Κάποιες λέξεις λοιπόν από την πλευρά μας για αυτόν τον απαράμιλλο μπασκετμπολίστα, που έχει συνδέσει το όνομα του όσο ελάχιστοι με την ιστορία του Ολυμπιακού!

Ο Αρχάγγελος της Σύρου

Παρασκευή,17 Ιουνίου. Οι δείκτες του ρολογιού βρίσκονται μετά τις 11 το βράδυ. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει την πιο γλυκιά εκδίκηση. Την πιο μάγκικη, την πιο πειραιώτικη. Οι αλλαγές προπονητών, ο Μπλατ, ο Κεμζούρα, η αμφισβήτηση, οι υπόνοιες και ο φόβος για αποχώρηση των αφών, η διαιτησία και η αποχώρηση της ομάδας από το οακα, το άδειο και παγωμένο ΣΕΦ, το πάνω διάζωμα της θύρας 6 που ούτε καν άνοιγε για να φαινόμαστε πολλοί στο πέταλο, ο φόβος για το μέλλον της ομάδας, η καραντίνα, η εσωστρέφεια μεταξύ όλων, εκείνο το «fuck lockdown» γραμμένο έξω από τα εκδοτήρια του ΣΕΦ που με έκανε να φαντασιώνομαι τι θα γίνει στο πρώτο παιχνίδι, όταν στέλναμε το 6 για να περπατήσουμε γύρω από το Φάληρο, το αντίο του Σπανούλη σε άδεια γήπεδα, η ήττα τον Νοέμβριο από τους απέναντι και εκείνη η καζούρα. Και πάλι η αμφισβήτηση. Το μέχρι τέλους.

Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Εναλλακτικά: Ένα χαλασμένο αυτοκίνητο, τα χαλασμένα γούρια, οι μοίρες και ένας αγώνας μποξ

Παρότι έχουν περάσει αρκετές ώρες από την προχθεσινή βραδιά, ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι ζήσαμε στο ΣΕΦ. Εδώ και ώρα, κοιτώ τη λευκή σελίδα του word, όμως παλεύει μέσα ο ρομαντικός με τον κάφρο οπαδό και δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Ίσως όταν φτάσω την ηλικία του καπετάνιου του blog, του RoD, να έχει επικρατήσει ο ρομαντισμός. Μέχρι τότε, θα διαβάσετε το τι επικρατεί στο κεφάλι μου. Tο καλό είναι ότι και το αποτέλεσμα να μην είναι καλό, θα περάσει έτσι, αφού ακόμα είμαστε μεθυσμένοι από την κατάκτηση του νταμπλ μετά από 25 ολόκληρα χρόνια.

Μην το γελάς, έχουμε πόλεμο, μωρό μου...

Με την ομάδα που έχει ως σήμα την αλογοτροφή μάς χωρίζει άβυσσος. Άβυσσος ιστορική, ταξική και πολιτισμική. Ειδικά στον χώρο του μπάσκετ, το σωματείο αυτό είχε φτιάξει τη χειρότερη παράγκα στην ιστορία του ευρωπαϊκού αθλητισμού. Ένα σύστημα που λειτουργούσε για να παίρνει με κάθε κόστος τίτλους ο βάζελος. Αυτό το σύστημα ο Ολυμπιακός το γκρέμισε, παίρνοντας την ιστορική απόφαση να συγκρουστεί μαζί του, μέχρι τέλους. Η ομάδα μας δεν πρέπει να επιτρέψει να υπάρξει ούτε ως πιθανότητα η περίπτωση να σκεφτούν ότι μπορεί να διεκδικήσουν κάτι σε αυτές τις αναμετρήσεις. Και αυτό μπορεί να πιστοποιηθεί μόνο με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μην το γελάς, έχουμε πόλεμο, μωρό μου...

Τώρα που τελείωσε η ποδοσφαιρική σεζόν...

Η ποδοσφαιρική σεζόν 2021/22 ολοκληρώθηκε σε συλλογικό επίπεδο και επίσημα με τον τελικό του Champions League το περασμένο Σάββατο και την κατάκτηση του τροπαίου από τη μισητή Ρεάλ. Στα καθ' ημάς, οι αγωνιστικές υποχρεώσεις έχουν ολοκληρωθεί εδώ και δύο εβδομάδες, με τον Ολυμπιακό να κατακτά για 47η φορά στην ιστορία του το Πρωτάθλημα. Θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια αποτίμηση για το ποδοσφαιρικό τμήμα, έχοντας μπει σχεδόν στην αγαπημένη περίοδο των απανταχού γαύρων, αυτή της γενικευμένης μεταγραφολογίας.

Κοκκινίζοντας τη Λευκή Πόλη!

Υπάρχουν φράσεις και συνθήματα που χρησιμοποιούνται ως απόλυτα «κλισέ» στην γλώσσα των ερυθρόλευκων οπαδών, βγαλμένα μέσα από την ιστορία μας: «Όσο με πληγώνεις τόσο με πωρώνεις», «Η στεναχώρια κρατάει ένα βράδυ, αλλά η περηφάνια για πάντα» κ.λπ.. Αυτά όμως που έγιναν για ένα τριήμερο στο Βελιγράδι θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μας και επιβεβαιώνουν σε απόλυτο βαθμό τα παραπάνω. Η Λευκή Πόλη (η σημασία του ονόματος της πόλης στα σέρβικα) βάφτηκε κόκκινη και ανεξάρτητα από το αγωνιστικό αποτέλεσμα που μας στεναχώρησε (πολύ), η εμπειρία του F4 στο Βελιγράδι θα πάρει τη θέση που της αξίζει στο ερυθρόλευκο βιβλίο της ιστορίας!

Βόλεϊ: Ποιοι ήμασταν. Μια υπενθύμιση αγώνων Ολυμπιακού-ΠΑΟ από το ένδοξο παρελθόν

Προσπαθώ να μετρήσω πόσες φορές έχουμε ηττηθεί τη φετινή περίοδο στο βόλεϊ και έχω χάσει τον λογαριασμό. Γράφουν για 14 ήττες. Αμφιβάλλω αν έχουμε κάνει τις μισές ήττες σε 14 περιόδους. Μολονότι εξακολουθούμε να συγκαταλεγόμαστε ανάμεσα στους πρωταγωνιστές στη χώρα μας (αυτό δα έλλειπε), κατά την «τελευταία δεκαετία των εκατοντάδων τίτλων» του ερασιτέχνη, σύμφωνα με την ακριβή ανακοίνωση του Προέδρου Μαρινάκη, έχουμε χάσει 6 πρωταθλήματα, μαζί με το φετινό (ας αφήσουμε στην άκρη κύπελλα). 

6/5/1998: Ο Ολυμπιακός σκορπά τα όνειρα μιας ομάδας, μιας πόλης & ενός παιχταρά

Υπάρχουν κάποιες ελάχιστες φορές που ο Ολυμπιακός, με τις νίκες, τις επιτυχίες και τους τίτλους του, έτυχε να χαλάσει τα όνειρα κάποιων αντιπάλων επαρχιακών ομάδων, από αυτές, που όχι μόνον ήταν άξιες και ισχυρές, αλλά και συμπαθητικές. Ταυτόχρονα κατέστρεψε τα όνειρα και άλλαξε καταλυτικά τις καριέρες και κάποιων αντιπάλων παικτών, από αυτούς που ήταν πραγματικά μεγάλοι. Βλέποντας τα πράγματα εκ των υστέρων, μετά από χρόνια, αισθάνεσαι κάτι ακαθόριστο, ιδίως όταν τα όνειρα αυτά που διαλύθηκαν ήταν προϊόν μιας συστηματικής δουλειάς, ενός διαρκούς αγώνα και μιας μεγάλης προσπάθειας. Δεν ήταν από τα όνειρα που βασίζονταν σε τύχη, σε συμπτώσεις και σε συγκυρίες και χαρακτηρίζονταν από θράσος. Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι λυπάμαι ή στενοχωριέμαι για αυτό που έγινε, αλλά ωστόσο το σκέπτομαι. Και οπωσδήποτε δεν το σκέπτομαι με χαιρεκακία. 

Ανάληψη ευθύνης από την ερυθρόλευκη ταξιαρχία «Γιώργος Βαΐτσης»

Το πρώτο βήμα έγινε! Πάμε για τα άλλα δύο.

Μαγική ολυμπιακή βραδιά! Ένας Θρύλος αποφασισμένος να κάνει πράξη τα όνειρα των οπαδών του. Ένα ΣΕΦ που κόχλαζε και σου έδινε την εντύπωση ότι θα κάψει κάθε αντίπαλο, που πιθανόν να επιχειρήσει να απειλήσει την ομάδα. Μια ερυθρόλευκη πανστρατιά για να γίνει πραγματικότητα εκείνο το τρελό όνειρο! Για σένα ζω και τραγουδώ, τρελαίνομαι...

ΠΑΟ-ΟΣΦΠ 62-68 ή αλλιώς ταπεινώνοντας τον βάζελο στο σπίτι του

Η άνοιξη είναι η κατεξοχήν εποχή που ανθεί το κυνήγι του λαγού. Ήδη από την εποχή του Τελ-Αβίβ και της Σαραγόσα μέχρι και τον δρόμο για την κατάκτηση της Ρώμης, η περίοδος λίγο πριν ή λίγο μετά το Πάσχα χαρακτηριζόταν από πάτημα του βάζελου, κυρίως στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Φέτος, τους διασύραμε και σε διεθνές επίπεδο (101-73 στην Ευρωλίγκα ένα μήνα πριν) αλλά και σε εγχώριο μέσα στο σπιτάκι τους (62-68 χτες).

Πώς ένα φιλικό ματς του Ολυμπιακού επηρέασε καταλυτικά την ιστορία του ΠΑΟ

1. ΜΠΟΜΠΕΚ ΚΑΙ ΜΑΝΤΖΕΒΕΛΑΚΗΣ

Η δεκαετία του 1960, η οποία συνέπεσε χρονικά με την πρώτη δεκαετία του πρωταθλήματος Α΄ Εθνικής, ήταν αναμφίβολα η δεκαετία της ποδοσφαιρικής κυριαρχίας του ΠΑΟ στη χώρα μας. Ειδικότερα, από την αρχή μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο ΠΑΟ ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, άσχετα από τις κατηγορίες για διάφορα αμαρτήματα. Πήρε 6 στα 10 πρωταθλήματα, ενώ οι βασικοί ανταγωνιστές του, Ολυμπιακός και ΑΕΚ, μοιράστηκαν μεταξύ τους εξίσου τα υπόλοιπα 4 (από 2). Έχω ξαναγράψει για αυτά τα πράγματα, εξηγώντας και τους λόγους. Για πολλούς βάζελους, κυρίως μεγαλύτερους σε ηλικία, η ομάδα εκείνης της δεκαετίας θεωρείται ίσως η καλύτερη ομάδα στα ιστορικά χρονικά της ομάδας τους.

Ας έρθει όποιος θέλει...

Ένας Ολυμπιακός ονειρεμένος! Ένας Θρύλος που δημιουργεί σε όλο τον κόσμο του τα συναισθήματα του πάθους και της πόρωσης! Μια ομάδα που πέτυχε πανάξια τους στόχους που έθεσε πριν ξεκινήσει η σεζόν και τώρα είναι έτοιμη να πατήσει νέες κορυφές! Ένα μπασκετικό σύνολο που παίζει με βάση τις αρχές που έχει ορίσει ο προπονητής του και δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο. Ειδικά μέσα στο ΣΕΦ, με το πλεονέκτημα έδρας που απολύτως δίκαια κέρδισε! Ας έρθει λοιπόν όποιος αντίπαλος θέλει... Εκεί θα είμαστε και θα τον περιμένουμε. Αυτός μάλλον θα φοβάται...

Επέστρεψε στη φυσική του θέση: Στην ελίτ της Ευρώπης!

Τα τρία προηγούμενα χρόνια είχαν βρει τον Ολυμπιακό να τελειώνει τις υποχρεώσεις του στην Ευρωλίγκα νωρίς-νωρίς, αποκλειόμενος από τα play-off με την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου. Φέτος τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Θρύλος έκανε μια σταθερότατη πορεία όλη τη χρονιά και με τη χθεσινή νίκη στην έδρα της Βιλερμπάν σφράγισε όχι μόνο το εισιτήριο για την είσοδο στην οκτάδα, αλλά και το πλεονέκτημα έδρας!

[Εκτός ροής] Μετά τη φάπα στο βάζελο και πριν... τον γύρο της Γαλλίας

Όποιος οπαδός του Ολυμπιακού είδε την Πέμπτη το βράδυ το ντέρμπι με τον βάζελο για την Ευρωλίγκα, το λιγότερο που θα μπορούσε να νιώσει είναι μια έκσταση για το μπάσκετ που έπαιξε η ομάδα μας, ονείρωξη για τη συντριβή του αιώνιου αντιπάλου (και αιώνιου πελάτη στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις) και γνήσια αγωνία για τις δυνατότητες που έχει η ομαδάρα, που έχει χτίσει ο κόoυτς Μπαρτζώκας.

First we take Munich, then we take Berlin...

Ο Θρύλος πέρασε από το Μόναχο, παίρνοντας ένα διπλό κορυφαίας σημασίας. Δεν είναι μόνο ότι το πέτυχε απέναντι σε μια ομάδα που αγωνίζεται για την είσοδό της στην οκτάδα. Δεν είναι μόνο ότι επιβεβαίωσε την τρομερή κατάσταση, στην οποία βρίσκονται οι ερυθρόλευκοι. Δεν είναι το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δείχνει να αγγίζει σχεδόν το πλεονέκτημα έδρας ενόψει των play-off. Είναι όλα αυτά μαζί, αλλά κυρίως η αδιάψευστη πραγματικότητα για μια ομάδα, που δεν χορταίνεις να βλέπεις και ανυπομονείς για τον επόμενο αγώνα της!

Κανείς δεν θέλει για αντίπαλο αυτόν τον Θρύλο!

Ο Ολυμπιακός, έχοντας στις αποσκεύες του το Κύπελλο, μετά την επιβλητική επικράτηση απέναντι στον Παναθηναϊκό την Κυριακή, πραγματοποίησε ακόμα μια εμφατική νίκη κόντρα σε ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης (και περσινή φιναλίστ), κόβοντας ένα ωραιότατο κοστουμάκι απέναντι στον κύριο Αρμάνι...

Βόλος – Ολυμπιακός 0-1

Λίγες ημέρες μετά --και πριν-- τους καθοριστικούς αγώνες με την Αταλάντα, ο Ολυμπιακός έκανε το χρέος του, νίκησε τον Βόλο και, αν δεν συμβεί η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος, κλείδωσε τον τίτλο.

Έξι χρόνια (δεν) ήταν πολλά

Όταν έχεις επιλέξει να υποστηρίζεις και να αγαπάς φανατικά αυτό το τμήμα, έχεις αποδεχτεί πως δεν το κάνεις κυρίως για τους τίτλους. Σίγουρα τα αίτια είναι βαθύτερα, ειδικά αν δεν έχεις ζήσει τη χρυσή δεκαετία των 90s και για αυτό κάθε τρόπαιο που πανηγυρίζεις αποτελεί μια μοναδική στιγμή και είναι σίγουρο πως το συνδέεις με κάποια προσωπική στιγμή της ζωής σου.

Ολυμπιακός – ΑΕΚ 1-0

Ένας κακός Ολυμπιακός έκανε τα απολύτως απαραίτητα, νίκησε την ΑΕΚ, διατήρησε τη διαφορά ασφαλείας και μπορεί να προετοιμαστεί με ηρεμία για το πολύ δύσκολο παιχνίδι με την Αταλάντα.

Θρυλάρα!

Ο Θρύλος επιβεβαίωσε ότι άφησε πίσω του, πιθανότατα, τον «κακό Ιανουάριο», που σημαδεύτηκε από τη νόσηση αρκετών παιχτών με κόβιντ και κέρδισε την πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές στην παράταση. Η νίκη αυτή μπορεί να αποδειχθεί «χρυσάφι» στη συνέχεια, μιας και μπαίνουμε ουσιαστικά στην «τελική ευθεία» της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας.

Ολυμπιακός – Παναιτωλικός 3-1

Με μια πειραματική ενδεκάδα, ο Ολυμπιακός έπαιξε με τη φωτιά, αλλά με τον Μασούρα να καθαρίζει τον αγώνα, πήρε την πρόκριση για την επόμενη φάση.

Ιωνικός – Ολυμπιακός 0-3

Σε έναν αγώνα που δεν θα θυμόμαστε για πολύ καιρό, ο Ολυμπιακός έκανε το καθήκον του, νίκησε τον Ιωνικό με 0-3 και ετοιμάζεται για την συνέχεια.

Ζωντανός στη Χώρα των Βάσκων!

O Ολυμπιακός επιβεβαίωσε ότι φαίνεται να βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης, αφού μετά την ομολογουμένως αξιοπρεπή εμφάνιση στη Μαδρίτη απέναντι στη Ρεάλ, κατάφερε να αποδράσει με το διπλό από την έδρα της Μπασκόνια, σταματώντας το αρνητικό σερί των τεσσάρων διαδοχικών ηττών. Θα είναι αυτή η εκτός έδρας νίκη εφαλτήριο για επιστροφή στο υψηλό αγωνιστικό επίπεδο που βρισκόταν ο Θρύλος στα τέλη του 2021; Μια πρώτη απάντηση θα έχουμε την ερχόμενη εβδομάδα με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές.

Ολυμπιακός – Παναιτωλικός 3-1

Με δύο τέρματα, πριν συμπληρωθεί το πεντάλεπτο, ο βελτιωμένος Ολυμπιακός πήρε τη νίκη και συνεχίζει την πορεία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός 1-1

Ο Ολυμπιακός πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε και παραμένει το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο.

Fuck the best, we are the rest: Ορέστης Παυλίδης

Τι σας λέει το όνομα Παυλίδης; Δεν μιλάμε για σοκολάτες βέβαια, ούτε για μουσική. Μιλάμε για Ολυμπιακό. Είμαι σίγουρος ότι στη μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών μας δεν λέει τίποτε. Φυσιολογικό. Ο Παυλίδης δεν θεωρείται από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές, που έπαιξαν στον Ολυμπιακό, ούτε από εκείνους που άφησαν κάποιο ιδιαίτερο αποτύπωμα στην ιστορία της ομάδας. Σπάνια και φειδωλά τα δημοσιεύματα που έχουν ασχοληθεί μαζί του. Ο Παυλίδης ανήκει και συγκαταλέγεται στους λεγόμενους «υπόλοιπους» παίκτες, εκείνους που συγκροτούν τη μεγάλη κατηγορία όσων έπαιξαν κάποια εποχή στην ομάδα, που πρόσφεραν ό,τι πρόσφεραν και τους οποίους πολύ λίγοι σήμερα γνωρίζουν και ακόμη πιο λίγοι θυμούνται. Ωστόσο το γεγονός αυτό, για πολλούς από αυτούς τους «υπόλοιπους», είναι κάπως άδικο και ισοπεδωτικό, γιατί η προσφορά τους στην ομάδα υπήρξε σημαντική. Μάλιστα συχνά, πέρα και πίσω από την εν λόγω προσφορά κρύβεται και μια ενδιαφέρουσα ιστορία, που αξίζει τον κόπο να γνωστοποιηθεί. Για αυτό και σήμερα θα ασχοληθούμε με τον Ορέστη Παυλίδη, τον βασικό αριστερό μπακ του Ολυμπιακού από το 1963 ως το 1970, συμπεριλαμβανομένης και της εποχής του Μπούκοβι. Στο κάτω-κάτω της γραφής, πόσο αμελητέο μέγεθος μπορεί να είναι ένας παίκτης που έχει περισσότερες συμμετοχές σε αγώνες πρωταθλήματος του Ολυμπιακού συγκριτικά με όσες έχουν ένα σωρό μεγάλοι ερυθρόλευκοι παίκτες του παρελθόντος όπως π.χ. οι Σαργκάνης, Κουσουλάκης, Γκλέζος, Ζαντέρογλου, Μποτίνος, Λοσάντα, Συνετόπουλος κ.λπ;