Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΣΤΟΡΗΣ
Πρωτάθλημα 1955/56: Ένας πάμπτωχος οπαδός του Ολυμπιακού ο Βασίλης Καστόρης (για τον οποίο έχουμε ξαναγράψει) από τα Κάτω Πετράλωνα, ελλείψει χρημάτων, ξεκινά και φτάνει με τα πόδια (!!) στη Θεσσαλονίκη, για να παρακολουθήσει τον κρίσιμο αγώνα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού της 17.6.1956, από τον οποίο θα κρινόταν σε μεγάλο βαθμό ο τίτλος του πρωταθλητή Ελλάδας. Όταν έφτασε κατάκοπος το μόνο που ζήτησε από τους έκπληκτους παίκτες ήταν η νίκη. Πράγματι ο Ολυμπιακός κερδίζει τον αγώνα 2-1 και την επόμενη αγωνιστική κατακτά το πρωτάθλημα.
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ
Πρωτάθλημα 1965/66: Τουλάχιστον είκοσι χιλιάδες (!!) οπαδοί του Ολυμπιακού ταξιδεύουν με κάθε μέσο στα Τρίκαλα για τον πιο κρίσιμο αγώνα της προτελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος, που θα γίνει την 12/6/1966, με αντίπαλο την αήττητη μέχρι τότε στην έδρα της ομάδα των Τρικάλων. Σε μια εποχή φτώχειας, κάκιστου συγκοινωνιακού δικτύου, όσο και ανεπαρκών μέσων μεταφοράς. Όλοι οι φίλαθλοι της χώρας --Ολυμπιακοί και μη-- γνωρίζουν ότι αν κερδίσει το ματς αυτό ο Ολυμπιακός, θα είναι πλέον σχεδόν σίγουρο ότι θα κατακτήσει το πολυπόθητο πρωτάθλημα Ελλάδας, μετά από έξι χρόνια αποτυχιών.
Οι πιο πολλοί από τους εκδρομείς οπαδούς του Ολυμπιακού δεν έχουν εισιτήριο και ξέρουν ότι δεν θα μπορέσουν να μπουν στο γήπεδο, που έχει χωρητικότητα 15.000 θεατών, δηλαδή πολύ λιγότερων από τους εκδρομείς, χωρίς, μάλιστα, να υπολογίσουμε τους ντόπιους φιλάθλους των Τρικάλων. Η πλειοψηφία των οπαδών της ομάδας διανυχτερεύει στη φύση, δίπλα στον Ληθαίο, τον παραπόταμο του Πηνειού, αφού δεν υπάρχουν καταλύματα. Παρ’ όλα αυτά, όλοι τους, όχι μόνο αγόγγυστα, αλλά ενθουσιωδώς, υπομένουν κάθε ταλαιπωρία, καθώς το μόνο που τους ενδιαφέρει και τους αρκεί είναι να βρίσκονται κοντά στην ομάδα, να νιώθουν ότι είναι κοντά στο γήπεδο που παίζει. Να αισθάνονται ότι την βοηθούν με τη σκέψη και την ψυχή τους. Ο Ολυμπιακός θα συντρίψει τα Τρίκαλα 5-0 και την επόμενη αγωνιστική θα κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Την άλλη μέρα η Αθλητική Ηχώ θα αποκαλέσει τους οπαδούς του Ολυμπιακού «μυριάδες σύγχρονους σταυροφόρους» και θα τους χαρακτηρίσει ως «τους ωραιότερους και καλύτερους φιλάθλους όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο».
ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ ΤΩΝ… ΟΥΡΑΓΩΝ
Πρωτάθλημα 1987/88: Απίστευτο, αλλά αληθινό. Έχουν περάσει 11 αγωνιστικές και ο πρωταθλητής Ολυμπιακός δεν έχει κατορθώσει να νικήσει ούτε μια φορά (!). Έχει μόλις πέντε βαθμούς και βρίσκεται στην τελευταία θέση μαζί με την Παναχαϊκή. Μάλιστα η συγκυρία τα φέρνει έτσι ώστε την 12η αγωνιστική, λίγο μετά τα Χριστούγεννα του 1987 (27.12.1987) ο Ολυμπιακός να αντιμετωπίζει στο ΟΑΚΑ (που ήταν τότε η έδρα της ομάδας) την ομάδα της Πάτρας σε ένα πραγματικό ντέρμπι ουραγών (!) Ο Ολυμπιακός τελικά πέτυχε την πρώτη νίκη του στο πρωτάθλημα και ανέβηκε στην 15η και προτελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα με οκτώ βαθμούς.
Γνωρίζετε πόσα εισιτήρια κόπηκαν σε εκείνο τον αγώνα του απογοητευτικού εκείνου; 61.000 (!) Δεύτερο μακράν σε αριθμό θεατών το τοπικό ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρη με 25.000 περίπου εισιτήρια.
Τι να πει κανείς για τον κόσμο της ομάδας!
Ανάλογη υποστήριξη από τους οπαδούς της είχε η ομάδα όλη εκείνη την απαίσια χρονιά, στην οποία ο Ολυμπιακός τερμάτισε στην χειρότερη θέση της ιστορίας του (8η). Παρ’ όλα αυτά, είχε απίθανο μέσο όρων εισιτηρίων (38.604 !)
ΡΕΚΟΡ ΣΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
Κύπελλο 1977/78: Στον αγώνα Ολυμπιακού-ΠΑΣ στο Καραϊσκάκη την 19.4.1978 κόβονται 38.523 εισιτήρια, ενώ σε όλους τους υπόλοιπους (7 τον αριθμό) αγώνες για την ίδια διοργάνωση κόβονται 32.000 εισιτήρια. Μεταξύ εκείνων που έπαιζαν εκείνη την ημέρα, οι περισσότεροι μάλιστα εντός έδρας, και όλοι οι θεωρούμενοι μεγάλοι: ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ.
ΚΑΤΙ ΤΡΕΛΟΙ ΜΕΣΟΙ ΟΡΟΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΠΟΧΩΝ
Προσέξτε τώρα μερικούς ενδεικτικούς μέσους όρους προσέλευσης και υποστήριξης λαού του Ολυμπιακού όπως προκύπτουν από τους αριθμούς εισιτηρίων (πράγμα που σημαίνει βέβαια, ως είναι ευνόητο, ότι ο κόσμος στο γήπεδο, στην πραγματικότητα, ήταν αρκετά περισσότερος).
Την περίοδο 1965/66, ο μέσος όρος θεατών σε αγώνες πρωταθλήματος του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη ήταν 27.770. Και επειδή κάποιοι μπορεί να πουν ότι αυτό μπορεί να οφειλόταν στο ότι η ομάδα δίψαγε για πρωτάθλημα μετά από εξαετή ανομβρία, ας πάμε στην περίοδο 1970/71, τη δεύτερη χειρότερη περίοδο πρωταθλήματος όλων των εποχών για την ομάδα, αφού τερμάτισε στην 7η θέση. Όμως και τότε ο μέσος όρος θεατών στο Καραϊσκάκη παρέμεινε ο ίδιος (συγκεκριμένα 27.486), λόγω κυρίως της εξαιρετικής απόδοσης στο β΄ γύρο μιας νέας ομάδας, που τελικά κατέκτησε και το Κύπελλο Ελλάδας, νίκησε άνετα την πρωταθλήτρια της σεζόν ΑΕΚ κ.λπ. Πάμε στην περίοδο 1972/73, όταν ο μέσος όρος εισιτηρίων στο Καραϊσκάκη για το πρωτάθλημα εκτοξεύεται στους 36.819 θεατές. Ε θα πουν κάποιοι, αφού η ομάδα εκείνη του Γουλανδρή ήταν αχτύπητη, έπαιζε μεγάλη μπάλα και δεν έχανε ποτέ. Ας πάμε λοιπόν τότε στην περίοδο 1976/77, που η ομάδα κάθε άλλο παρά ακτύπητη ήταν, και παρόλα αυτά είχε μέσο όρο εισιτηρίων στο Καραϊσκάκη 26.209.
Ακολούθησε στη συνέχεια η μετακόμιση στο ΟΑΚΑ και οι μέσοι όροι πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά. Την περίοδο 1984/85 η ομάδα τερματίζει 4η , αλλά έχει μέσο όρο θεατών 33.587 ανά αγώνα. Την περίοδο 1985/86, ο Ολυμπιακός πέφτει ακόμη πιο χαμηλά. Καταλήγει 5ος , αλλά ο μέσος όρος των θεατών απογειώνεται σε απίστευτα ύψη 42.565 (!), καθώς η ομάδα παίζει πολύ θεαματικό και επιθετικό ποδόσφαιρο. Ακόμη και όταν πήραμε το πρωτάθλημα την επόμενη χρονιά (1986/87) δεν πλησιάσαμε τον απίθανο αυτόν μέσο όρο, αλλά ούτε καν τον μέσο όρο θεατών της χειρότερης περιόδου όλων των εποχών (1987/88) στην οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω.
ΡΕΚΟΡ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΠΙΣΗΜΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΦΙΛΙΚΟ
Περίοδος 1971/72. Τα έχουμε ξαναγράψει. Σε φιλικό αγώνα την 9.5.1972 με την αγγλική Λέστερ (2-1), το Καραϊσκάκη κατακλύζεται από 50.000 οπαδούς της ομάδας: ρεκόρ προσέλευσης όλων των εποχών για το φαληρικό στάδιο. Τέτοια απίστευτη κοσμοσυρροή δεν είχε προηγούμενο και ουδείς φανταζόταν. Επειδή οι οπαδοί δεν χωρούν στις κερκίδες ανοίγουν οι είσοδοι και τα κιγκλιδώματα για τον αγωνιστικό χώρο και χιλιάδες διοχετεύονται στον στίβο και περιμετρικά σε όλο το γήπεδο. Παρακολουθούν τον αγώνα σταυροπόδι δίπλα στις πλάγιες γραμμές του γηπέδου, σε απόσταση αναπνοής από τους παίκτες. Κι όλα αυτά επαναλαμβάνω σε φιλικό αγώνα.
Αλλά και στο ΟΑΚΑ το ρεκόρ εισιτηρίων ανήκει πάλι στον Ολυμπιακό στον αγώνα του 1983 με το Αμβούργο για το Κύπελλο Ευρώπης, στον οποίο κόπηκαν 75.263 εισιτήρια.
ΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ
Οι οπαδοί του Ολυμπιακού λατρεύουν την ομάδα τους, έχουν ευαίσθητη καρδιά και στενοχωριούνται πολύ και βαθιά. Την 15.1.1967 πεθαίνει μέσα στο γήπεδο ο οπαδός του Ολυμπιακού Στ. Ρουμπέσης, ο οποίος δεν άντεξε το γεγονός ότι παρά την πολιορκία της αντίπαλης περιοχής δεν μπορούσαμε να βάλουμε γκολ σε αγώνα πρωταθλήματος με το Αιγάλεω. Την 22.12.1974 πεθαίνει μέσα στο Καραϊσκάκη ο οπαδός του Ολυμπιακού Χαρ. Γιαννουλάτος, μόλις ισοφάρισε ο Ατρόμητος σε αγώνα πρωταθλήματος. Την 17.5.1978 σε αγώνα Κυπέλλου με την ΑΕΚ πεθαίνει στο γήπεδο ο οπαδός του Ολυμπιακού Ηλ. Χατζησωτηρίου, μόλις δέχτηκε γκολ ο Ολυμπιακός από τον Μαύρο.
Υπήρξαν βέβαια και θάνατοι από τη συγκίνηση της νίκης όπως αυτός του Ν. Καλούδη την 4.7.1961 κατά την διάρκεια του περίφημου αγώνα Ολυμπιακού-Σάντος 2-1 στη Λεωφόρο.
Αλλά δεν είναι μόνο οι νεκροί. Είναι και οι φυματικοί «ζωντανοί-νεκροί» όπως οι ίδιοι αποκαλούν τους εαυτούς τους, που έγραψαν από το σανατόριο Τρίπολης την 20.3.1959, αποκαλύπτοντας ότι η μόνη χαρά που τους έχει μείνει στη ζωή είναι να παρακολουθούν από το ραδιόφωνο τον αγαπημένο τους Ολυμπιακό και να διαβάζουν γι' αυτόν στο ΦΩΣ. Το μόνο που ζητούν από την ομάδα είναι να συνεχίσει να κερδίζει.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΠΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ
Σταχυολογούμε μερικά δείγματα: Πρώτος ο Πελέ στον αλησμόνητο αγώνα με την Σάντος το 1961 θέλησε να κάνει ειδική αναφορά στον λαό του Ολυμπιακού, δηλώνοντας ότι δεν θυμόταν να είχε συναντήσει άλλοτε τόσο φανατικό κοινό. Μετά τον αγώνα Ολυμπιακού-Λυών 2-1 το 1963 το πρώτο πράγμα που θα δηλώσουν οι Γάλλοι είναι: «Είχαμε σαστίσει. Αν είχαμε τέτοιους οπαδούς θα ήμασταν ισόβιοι πρωταθλητές Γαλλίας».
Σε εθνικό επίπεδο κατά την δεκαετία του 1960 οι πρωταγωνιστές του ΠΑΟ Παπαεμμανουήλ και Δομάζος είχαν δηλώσει σε συνεντεύξεις τους ότι υπερτερούν σε όλα του Ολυμπιακού, εκτός από το κομμάτι του κόσμου. Και οι δυο τους είχαν παραδεχθεί απερίφραστα ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι πολύ περισσότεροι και φανατικότεροι και κανείς δεν μπορούσε να συγκριθεί μαζί τους. Ευχήθηκαν δε στο μέλλον, μέσα από τις επιτυχίες της ομάδας τους, να αποκτήσουν ανάλογη υποστήριξη.
Ίσως όμως η κλασικότερη περίπτωση να είναι η παραδοχή του Ιταλού προπονητή της ΑΕΚ της περιόδου 1952/53 Μανιόζι, ο οποίος είχε δηλώσει ξεκάθαρα: «δώστε μου τους φιλάθλους του Ολυμπιακού και κερδίζω οποιαδήποτε ομάδα»!
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Για το τέλος καλύτερα να αφήσουμε τον δημοσιογράφο των Αθλητικών Νέων Θεσσαλονίκης Γ. Σερπετζή να μιλήσει ο ίδιος, με το άρθρο του που δημοσιεύτηκε την 7.5.1973 στην τοπική εφημερίδα, το οποίο, σημειωτέον, έγραψε την εποχή που οι ομάδες της Θεσσαλονίκης ήταν πανίσχυρες. Ιδίως ο ΠΑΟΚ είχε τότε την καλύτερη ομάδα της ιστορίας του, διεκδικώντας το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό. Όσο για το κοινό του ήταν φανατικότερο από το σημερινό.
Να τι έγραψε λοιπόν, μεταξύ άλλων, επί λέξει ο θεωρούμενος εκ των πατριαρχών της αθλητικής δημοσιογραφίας της Θεσσαλονίκης, με αφορμή την εικόνα των γηπέδων της χώρας την περίοδο του Πάσχα:
Γύμνια στο Χαριλάου. Απογοητευτική εικόνα ακόμη και στην Τούμπα. Άλλη εικόνα όμως στο στάδιο Καραϊσκάκη. Κραυγαλέα η παρουσία του ερυθρόλευκου κόσμου…Καμία λιποταξία. Παρόντες όλοι ή σχεδόν όλοι στο προσκλητήριο της ομάδας του Γουλανδρή… Το στάδιο Καραϊσκάκη στέναζε από το βάρος ανθρώπινων υπάρξεων που για μυριοστή φορά αποδείκνυαν ότι και η μεγαλύτερη θυσία για την ομάδα τους είναι μικρή… Τον λαό του Ολυμπιακού πρέπει να αντιγράψουμε αν θέλουμε να βοηθήσουμε τους συλλόγους μας…Οι αριθμοί αποτελούν τίτλο τιμής για τους ερυθρόλευκους οπαδούς, οι οποίοι όλο και κερδίζουν τον θαυμασμό για την προσήλωση τους και όλο αποσπούν τον σεβασμό για το ιερό πιστεύω τους. Με τέτοιο λαό πώς να μην ξεπεράσει κάθε εμπόδιο ο Ολυμπιακός; Ή ένας τέτοιος λαός πώς να μην στεφθεί πρωταθλητής της υδρογείου; Έφθασε να χάσει ο ΠΑΟΚ μόνο ένα αγώνα για να μειωθούν οι θετές στα 2/3. Αντίθετα χάσει ή κερδίσει ο Ολυμπιακός τα εισιτήρια βρίσκονται στον ίδιο παρονομαστή. Εδώ για να γεμίσει το γήπεδο πρέπει η ομάδα μας να μη χάσει ούτε φιλικό αγώνα. Εκεί στο Καραϊσκάκη αρκεί να προαναγγελθεί προπόνηση για να γεμίσει το γήπεδο. Οποία διαφορά. Τέτοια διαφορά που δεν επιτρέπει σύγκριση, γιατί αν την αποπειραθούμε τότε θα συνειδητοποιήσουμε πόσο υστερούμε.
Μπορεί ο δημοσιογράφος να μην ήθελε να κάνει σύγκριση, αλλά εμείς όμως θα ζητήσουμε τη σύγκριση. Είναι άραγε ο κόσμος του Ολυμπιακού σήμερα ο ίδιος σαν κι αυτόν που περιγράφεται πιο πάνω; Έχει την ίδια μαζική προσέλευση; Γεμίζουν οι εξέδρες σε κάθε παιχνίδι και μάλιστα αρκετές ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα όπως τότε;
Παλιά όλοι οι ολυμπιακοί θεωρούσαν ευχαρίστηση και χρέος τους να πάνε στο γήπεδο. Σήμερα πολλοί να παίρνουν εισιτήρια διαρκείας μόνο και μόνο για να δουν τα ματς της Ευρώπης, άντε και τα ντέρμπι. Στα υπόλοιπα ματς το γήπεδο είναι άδειο ή μισοάδειο. Και οι συγκρίσεις γίνονται ακόμη πιο επώδυνες αν αναλογιστεί κανείς ότι το παλιό Καραϊσκάκη χωρούσε 42.000, ενώ το νέο μόνο 30.000 θεατές.
Οι αιτίες βέβαια για την αλλαγή αυτή είναι πολλές και οι λόγοι διάφοροι και όχι μόνο αθλητικοί ή ποδοσφαιρικοί, αλλά και ευρύτεροι κοινωνικοί.
Επιπλέον, σε αντίθεση με τα παλιά χρόνια, όταν δεν ήξερες ποιον και τι να πρωτοθαυμάσεις στον Ολυμπιακό σήμερα δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο στην ομάδα (παίκτες, προπονητής, διοίκηση, αλλά κυρίως δομή, ψυχή και πνεύμα κ.λπ.) που να μπορεί να εμπνεύσει ζωηρά, έντονα και βαθιά τον κόσμο, όπως γινόταν παλαιότερα.
Ακόμη και η υπέροχη ιστορία του Ολυμπιακού δεν αξιοποιείται. Έχει αφεθεί στην τύχη της ως μουσειακό αντικείμενο και όχι ως ζωντανή γνώση και διδαχή και αφήνει σχεδόν αδιάφορους πολλούς σύγχρονους νεαρούς οπαδούς, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τα σύγχρονα άφθονα παικτάκια της σειράς. Δυστυχώς πολλοί οπαδοί μας έχουν την ατυχία να έχουν δει να φορούν την ερυθρόλευκη μόνον αυτοί οι σχετικά ασήμαντοι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, παίκτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου