Θρυλάρα!

Ο Θρύλος επιβεβαίωσε ότι άφησε πίσω του, πιθανότατα, τον «κακό Ιανουάριο», που σημαδεύτηκε από τη νόσηση αρκετών παιχτών με κόβιντ και κέρδισε την πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές στην παράταση. Η νίκη αυτή μπορεί να αποδειχθεί «χρυσάφι» στη συνέχεια, μιας και μπαίνουμε ουσιαστικά στην «τελική ευθεία» της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας.

Του RedTerso

Η σημασία της χθεσινής νίκης απέναντι στην Εφές είναι πάρα πολύ μεγάλη και έχει διάφορες διαστάσεις: Αρχικά ήρθε απέναντι στην εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης. Μια ομάδα που είχαμε να κερδίσουμε 3,5 χρόνια. Και αυτό έγινε όχι σε κάποια «αδιάφορο» ματς, αλλά σε ένα παιχνίδι, όπου η Εφές ήρθε για να το χτυπήσει οπωσδήποτε, μιας και αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός οκτάδας, υπολειπόμενη μάλιστα κατά 2 νίκες απο τη συμπολίτισσά της Φενέρ (που έχει όμως και 2 λιγότερα παιχνίδια). Οπότε μόνο αδιάφοροι δεν ήρθαν στο ΣΕΦ οι Τούρκοι... Ο Ολυμπιακός τους φέρνει σε δεινή θέση, επανερχόμενος αντίθετα ο ίδιος, αρχικά σε τροχιά πρόκρισης και δευτερευόντως στον «αστερισμό» της τετράδας. Το πιο βασικό όμως είναι ότι φαίνεται να επανέρχεται στα πιο ψηλά στάνταρ απόδοσης που βρισκόταν, πριν «ξεκληριστεί» σχεδόν όλη η ομάδα από κόβιντ. Ο Ολυμπιακός του Δεκέμβρη, ήταν μια ομάδα, που μάλλον κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί στον δρόμο του...

Η νίκη βέβαια δεν ήρθε καθόλου εύκολα. Η μάχη μάλιστα των δύο μονομάχων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οριακή, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και για τον Ολυμπιακό το προηγούμενο διάστημα είχε πάει άσχημα με συνεχόμενες ήττες, ένα σερί που διακόπηκε την περασμένη βδομάδα με το «διπλό» στη χώρα των Βάσκων. Πιθανή ήττα από την Εφές θα μπορούσε να δημιουργήσει βαθμολογικό πρόβλημα στους ερυθρόλευκους, όμως η νίκη τελικά σε συνδυασμό με τα χθεσινά αποτελέσματα περισσότερο εδραιώνουν τη βαθμολογική μας θέση.

Η ομάδα μας ξεκίνησε εντυπωσιακά στο πρώτο δεκάλεπτο, δημιουργώντας μια ικανοποιητική διαφορά, όμως ήδη από το δεύτερο δεκάλεπτο οι Τούρκοι επανέκαμψαν, βασιζόμενοι στην τεράστια ποιότητα των παιχτών τους. Το παιχνίδι ισορρόπησε στο δεύτερο ημίχρονο και φαινόταν ότι όλα θα κριθούν στις λεπτομέρειες και πιθανότατα στη μια κατοχή, όπως και έγινε. Ο Ολυμπιακός είχε ευκαιρία να πάρει το παιχνίδι και στην κανονική διάρκεια, αλλά δεν υπήρχε καθαρό μυαλό και έπαιξε με τη φωτιά στην παράταση, για να έρθει, ευτυχώς, το μεγάλο μπάζερ-μπίτερ του Σλούκα, που έδωσε την πολυπόθητη νίκη...

Ο Θρύλος βασίστηκε στην πολύ πολύ καλή του άμυνα, που περιόρισε μεγάλα ατού της Εφές (Ο Λάρκιν εμφανίστηκε ευτυχώς για λίγο στο τέλος, ο Σιμόν περιορίστηκε και τον εξωθήσαμε στην αποβολή, ενώ Σιγκλετον και Μπράιαντ «αρκέστηκαν» σε ρόλο κομπάρσου). Στην σοβαρή άμυνα των Πειραιωτών, δεν μπορούμε παρά να προσθέσουμε και την ενέργεια που έβγαλαν οι παίχτες μας και κυριαρχήσαμε στη μάχη των ριμπάουντ (40-32), όπου ανανεώσαμε μάλιστα και 8 επιθέσεις. Ισορροπήσαμε έτσι, την πολύ μέτρια δημιουργικά βραδιά μας (14 ασίστ για 13 λάθη) και παράλληλα δυσκολέψαμε το παιχνίδι μιας φύσει, επιθετικής ομάδας, που βασίζεται στο ένστικτο και την μεγάλη ποιότητα του κορμού της.

Ο Ολυμπιακός βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε 6 παίχτες (που είχαν όμως υπερ-πολύτιμη συμβολή), μιας και Λαρεντζάκης και Μάρτιν πρόσφεραν ελάχιστα, ενώ οι Πρίντεζης και Λούντζης αγωνίστηκαν για σύντομο χρονικό διάστημα. Ο καλύτερος της ομάδας μας ήταν ο Κώστας Σλούκας, όχι μόνο για το νικητήριο καλάθι, αλλά γιατί σε όλο το ματς ήταν αυτός που καθοδήγησε την ομάδα (με την απουσία του Γουόκαπ). Ο Φαλ νίκησε κατά κράτος τους αντίπαλους ψηλούς και έπαιξε σπουδαίες άμυνες ακόμα και πάνω στους τούρμπο-περιφερειακούς της Εφές. Ο Βεζένκοφ ήταν πρωταγωνιστής για άλλο ένα ματς, παρόλο που ήταν άστοχος από τη γραμμή των τριών πόντων (2 στα 9), ενώ βοήθησε καταλυτικά στον τομέα των ριμπάουντ. Ο Ντόρσεϋ δεν έκανε καλό παιχνίδι στο μεγαλύτερο διάστημα, αλλά ήταν κομβικός στα τελευταία λεπτά της κανονικής περιόδου και του έξτρα χρόνου πετυχαίνοντας διαδοχικά κρίσιμα καλάθια. Ο ΜακΚίσικ έδωσε για άλλη μια φορά ενέργεια και ένταση στην ομάδα και είχε τη διαύγεια να δώσει τη μπάλα στο Σλούκα για το νικητήριο σουτ. Ο Παπανικολάου τέλος παρόλο που ήταν άστοχος και αυτός, βοήθησε σε όλους τους άλλους τομείς του παιχνιδιού και αποτέλεσε τον πιο βασικό λόγο για τον οποίο ο Λάρκιν περιορίστηκε αισθητά σε σχέση με τα --μεγάλα-- στάνταρ του.

Η νίκη απέναντι στην Εφές ήταν ένα πολύ μεγάλο αποτέλεσμα, στην πορεία του Ολυμπιακού στον φετινό μαραθώνιο της Ευρωλίγκας. Ήταν ένα «ροζ φύλλο» που, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να φανεί «χρυσό» στο τέλος της διαδρομής. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα δώσει ψυχολογική ώθηση, ενόψει τόσο του πρώτου εγχώριου διεκδικούμενου τίτλου (κύπελλο Ελλάδας το επόμενο Σαββατοκύριακο) μετά από 3 χρόνια όσο και για τη συνέχεια της Ευρωλίγκας. Στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, την επόμενη αγωνιστική (24/2) υποδεχόμαστε την Αρμάνι και με πιθανή νίκη θα βάλουμε ακόμα πιο σοβαρή παρακαταθήκη για υψηλό πλασάρισμα στη βαθμολογία...

* * *

ΥΓ1 Ο Κώστας ο Σλούκας μπορεί να έχει ακούσει πολλά από τον κόσμο της ομάδας. Κάποια δίκαια, κάποια άδικα. Όμως χτες το βράδυ στο ΣΕΦ (αλλά και σε όλα τα «μικρά ΣΕΦ», που έγιναν σπίτια και καφετέριες) κέρδισε δίκαια την αποθέωση. Βγήκε μπροστά και πήρε δεύτερο ματς με δικό του σουτ στη λήξη (το πρώτο ήταν απέναντι στην Φενέρ), κερνώντας μάλιστα ένα μπακλαβαδάκι τον συμπαθή Αταμάν.

ΥΓ2 ...Και σημαντικότερο. Κάθε παιχνίδι, κάθε νίκη που πραγματοποιεί ο Ολυμπιακός, ειδικά γύρω από τη μαύρη ημερομηνία της 8ης Φλεβάρη, είναι αφιερωμένη στα παιδιά που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα σκαλοπάτια της Θύρας 7. Μπορεί τα χρόνια να περνάνε, αλλά ποτέ δεν τους ξεχνάμε... ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ, ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ! Θύρα 7 χαραγμένη στις καρδιές μας...