Του RedTerso
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και επειδή δε νομίζω ότι χρειάζεται να τα βάφουμε όλα μαύρα, θα ξεκινήσω από τα θετικά. Είχαμε αναφέρει σε προηγούμενα κείμενα ότι η αμυντική επίδοση του Ολυμπιακού απέχει κάμποσο από την περσινή εντυπωσιακή εικόνα στα... μετόπισθεν. Στο πρώτο ημίχρονο της χθεσινής αναμέτρησης, το σκληρό αμυντικό πρόσωπο των ερυθρόλευκων φάνηκε να επιστρέφει. Ενώ παρουσιάστηκε για άλλη μια φορά και το όμορφο μπάσκετ που παίζουν οι Πειραιώτες από το ξεκίνημα της χρονιάς. Το +8 με το οποίο πήγαν οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια ήταν μάλλον τιμητικό για τους Τούρκους, που διατηρήθηκαν κοντά εξαιτίας των μεγάλων σουτ που έβαλε ο Κλάιμπερν από τη στιγμή που πάτησε το παρκέ.
Σε όλο το πρώτο μέρος οι ερυθρόλευκοι έβγαλαν πολλή ενέργεια στην άμυνα, έκλεψαν μπάλες και έψαξαν πολύ τις γρήγορες επιθέσεις. Αν κάτι έλειπε σε αυτό το διάστημα ήταν η μεγαλύτερη ευστοχία έξω από τη γραμμή του τριπόντου, που θα μπορούσε να ανοίξει ακόμα περισσότερο τις αποστάσεις και να δυσκολέψει την αμυντική προσπάθεια των γηπεδούχων. Η αστοχία πίσω από τη γραμμή ακολούθησε την ομάδα σε όλο το ματς (9/30, 30%).
Στο τρίτο δεκάλεπτο, υπήρχε ακόμα... βενζίνη στο ρεζερβουάρ. Στο 4ο λεπτό της περιόδου, ο Ολυμπιακός έφθασε στο +10 (35-45), με τον Φαλ να κυριαρχεί σε αυτό το διάστημα. Όμως όσο κυλούσε το χρονόμετρο, οι λύσεις (ποσοτικά αλλά και ποιοτικά) μειώνονταν, ενώ ταυτόχρονα οι Τούρκοι έβρισκαν σκορ από τους ακριβοπληρωμένους αστέρες τους. Και αν οι Μίσιτς και Κλάιμπερν πήραν ατομικές και, μέχρι ενός σημείου, τραβηγμένες προσπάθειες, τις οποίες τελείωσαν, δεν καταφέραμε να βρούμε ποτέ αντίδοτο σε ένα απλό σύστημα του Αταμάν, που έβγαζε διαρκώς τον Μπομπουά από τα σκριν και αυτός εκτελούσε σχεδόν ανενόχλητος.
Αυτά τα σουτ έδωσαν τρομερή ψυχολογία σε μια ομάδα, που δεδομένα κουβαλάει και μεγάλη αυτοπεποίθηση (απόρροια και των δύο σερί τίτλων). Από τη δική μας πλευρά, άρχισε να εμφανίζεται η ίδια έλλειψη συγκέντρωσης, που παρουσιάστηκε πριν μια εβδομάδα στο Τελ-Aβίβ, σε συνδυασμό με την έλλειψη λύσεων: Κάποια εύκολα λάθη, επιπόλαιες επιθέσεις, έλλειψη ενέργειας στην άμυνα και στα ριμπάουντ αποτέλεσαν τους καταλυτικούς παράγοντες για να φθάσουμε σε μια ήττα, η οποία δεν ήταν φυσικά εκτός προγράμματος, αλλά σίγουρα ανέδειξε δεδομένα προβλήματα, που αν δεν επιλυθούν το ταχύτερο, θα έχουμε ζητήματα. Στο δεύτερο ημίχρονο δεχτήκαμε 49 πόντους, όταν στο πρώτο είχαμε δεχτεί μόλις 33. Είναι ενδεικτικό πάντως της προσπάθειας της ομάδας στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης ότι ανάγκασε τους παίχτες της Εφές να σουτάρουν περισσότερα τρίποντα από δίποντα (30 έναντι 28) και κέρδισε τη μάχη των ριμπάουντ (29-32).
Αν υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει να κοιταχθεί άμεσα και να επιλυθεί, είναι το τι γίνεται με τον βασικό shooting-guard της ομάδας. Έχοντας συμπληρώσει το 1/3 της κανονικής περιόδου, δεν μπορώ να καταλάβω με ποιον πιθανό τρόπο μπορεί να υπάρξει ανατροπή της εικόνας, που παρουσιάζει μέχρι στιγμής ο Κάνααν. Είναι σαφές ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι για δεύτερο σερί ματς υποχώρησε στο rotation στη δεύτερη πεντάδα, αλλά πέρα από αυτό, πάλι είχε κακή παρουσία, έπαιξε μόλις 5 λεπτά και σε γενικές γραμμές και εχθές πέρασε και δεν ακούμπησε. Ήταν άλλη μια κακή εμφάνιση, που δυστυχώς προστίθεται σε σειρά αντίστοιχων κακών, όπου έκπληξη είναι να γίνει το αντίθετο και να υπάρξει παίχτης που λέγεται Ισαΐας... Ανάλογα με το πώς αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα, θα φανεί και πού μπορεί να φθάσει η φέτος η ομάδα. Θα είναι κρίμα να μην αξιοποιήσουμε μια ήδη εξαιρετική βάση.
Επίσης, έγινε αρκετός λόγος για το μικρό όντως rotation. Η αίσθησή μου είναι ότι όντως υπάρχει πιο περιορισμένη εναλλαγή παιχτών --για τα δεδομένα της εποχής, που δεν κρίνεται κάποιος τίτλος-- όχι απαραίτητα όμως μόνο για το χθεσινό παιχνίδι. Εξηγούμαι. Ο λόγος γίνεται κυρίως για τα λεπτά του Πίτερς, τη θέση πίσω από τον Παπ και τους χρόνους του Μπολομπόι και του Μπλακ. Για τον Πίτερς έχω απλα να πω ότι έχει «πέσει πάνω» στον συγκλονιστικό φέτος Σάσα, όπου είναι και λογικό να παίζει αρκετά. Χθες έπαιξε 34 λεπτά, αλλά δεν είναι κάτι τόσο τραγικό αν δούμε και τους χρόνους των αντιπάλων μας (ο Κλάιμπερν και ο Μίσιτς έπαιξαν από 35 λεπτά). Επίσης η εμφάνιση του Φαλ «ανάγκασε» τον κόουτς να τον κρατήσει περισσότερο από το συνηθισμένο στο παρκέ. Για εμένα το rotation θα έπρεπε να ανοίξει πολύ περισσότερο στο πρωτάθλημα και να πάρουν παραπάνω χρόνο όσοι στελεχώνουν τη λεγόμενη και second unit.
Το παιχνίδι με την Εφές μπήκε στο χρονοντούλαπο και δυστυχώς δεν καταφέραμε να ξεπληρώσουμε ένα έστω μέρος από αυτά που τους χρωστάμε μετά το Βελιγράδι. Ας ελπίσουμε να το κάνουμε στις επόμενες αναμετρήσεις, που θα διασταυρωθούμε. Ακολουθούν 3 εντός έδρας ματς με Βίρτους, Φενέρ και Αστέρα. Με 3 νίκες σε αυτούς τους αγώνες, θα κλείσει πολύ καλά η χρονιά και θα ετοιμαζόμαστε για τις γιορτές.
* * *
ΥΓ Θρύλε σ' αγαπώ και ας μου κάνεις γκέλες, μόνο σε παρακαλώ πάτα τις βαζέλες! Πριν από τα ματς τις Ευρωλίγκας, προηγείται ο αγώνας με τα σιχάματα. Δεν υπάρχει κανένα άλλο αποτέλεσμα απέναντί τους από τη νίκη. Νίκη και μόνο νίκη λοιπόν για να διευρύνουμε ακόμα περισσότερο το σερί απέναντί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου