Υπάρχουν γεγονότα και πρόσωπα στην ιστορία του Ολυμπιακού, που δεν πρέπει να λησμονούνται από κανέναν φίλαθλο/οπαδό της ομάδας. Υπάρχουν στιγμές και περίοδοι, που μας έχουν «γεμίσει» με χαρές και λύπες. Αυτό που θα πρέπει σίγουρα να θυμόμαστε και να μνημονεύουμε είναι εκείνη η αόρατη κλωστή της ιστορίας, που συνδέει το σήμερα με το χθες: Με την «αθώα» εκείνη εποχή, που ο Ολυμπιακός έγινε ο Θρύλος του ελληνικού και ευρωπαϊκού αθλητισμού. Και αυτή η κλωστή έγινε «ορατή» όταν κατά την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο του Καραϊσκάκη «παίχτηκε» από τα μεγάφωνα του γηπέδου ο πρώτος ιστορικός ύμνος της ομάδας, σε μια από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές, που θυμάμαι στο νέο Καραϊσκάκη.
Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, ο προπονητής μας Μαρτίνς επέλεξε για την αρχική ενδεκάδα τους Σα, Κούτρη, Μιράντα, Μεριά, Ομάρ, Μπουχαλάκη, Γκιγιέρμε, Φορτούνη (84΄ Καμαρά), Ποντένσε, Μασούρα (70΄ Ανδρούτσος) και Χασάν (62΄ Γκερέρο). Ο Ολυμπιακός πάτησε στο χορτάρι με άγριες διαθέσεις και κατάφερε να δημιουργήσει στο πρώτο πεντάλεπτο μερικές επικίνδυνες καταστάσεις για το τέρμα του Άρη. Το γκολ δεν μπόρεσε να έρθει και οι παίχτες της ομάδας της Θεσ/νίκης άρχισαν να στέκονται καλύτερα στα πόδια τους και να «παίρνουν» μέτρα στο γήπεδο. Για μισή ώρα ο Άρης ήταν καλύτερος και δημιουργούσε προβλήματα στην ομάδα μας πιέζοντας αρκετά και αναγκάζοντας τους παίχτες μας (αμυντικούς και μέσους) να κάνουν αρκετά λάθη. Αν οι παίχτες του ήταν και πιο αποτελεσματικοί (γεια σου, ρε Φέτφα...), θα μπορούσε να είχε προηγηθεί κιόλας.
Ο Ολυμπιακός όμως διαθέτει τον καλύτερο και πιο ποιοτικό παίχτη του πρωταθλήματος (Φορτούνης), ο οποίος με μια τρομερή κάθετη μπαλιά, διέλυσε την δεξιά πλευρά της άμυνας τον κιτρινόμαυρων και βρήκε ελεύθερο τον Ομάρ, που έβγαλε συστημένη σέντρα στον Μασούρα, που δεν δυσκολεύτηκε να «γράψει» το 1-0 στο 27΄. Αυτό το γκολ μοιραία έδωσε άλλη αυτοπεποίθηση στην ομάδα μας. Ο Μασούρας --πάλι-- με έξοχη αλλαγή παιχνιδιού βρήκε στο 35΄ τον Ποντένσε, ο οποίος έκανε τρομερό κοντρόλ από αριστερά και συγκλίνοντας προς το κέντρο επιχείρησε το σουτ, που κατέληξε --μετά από κόντρα-- στην εστία του Κουέστα, στέλνοντας τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια με σκορ 2-0.
Το νερό φάνηκε να έχει μπει στο αυλάκι και η νίκη να φαντάζει πλέον πιο εύκολη υπόθεση, αλλά δυστυχώς για άλλη μια φορά φάνηκαν με εμφατικό τρόπο όλες οι παθογένειες της άμυνας των ερυθρόλευκων (και όχι μόνο σε αυτή τη φάση): Για περίπου μισό λεπτό οι παίχτες του Άρη κυκλοφορούσαν τη μπάλα στην περιοχή και οι δικοί μας παίχτες (8 παίχτες παρακαλώ και ο Σα) είπαν να πετάξουν χαρταετό μια μέρα νωρίτερα, είτε κοιτάζοντας τους αντιπάλους είτε γυρνώντας την πλάτη στη μπάλα, με αποτέλεσμα να μειωθεί το σκορ στο 74΄ σε 2-1. Ευτυχώς «απάντησε» με τη σέντρα, με άλλη μια προσωπική ενέργεια ο Ποντένσε που με σουτ στην κίνηση (και πάλι κόντρα) και έκανε το 3-1 για να λάβει ουσιαστικά τέλος η σεμνή τελετή. Ως κερασάκι στην τούρτα ήρθε και η κεφαλιά του Γκερέρο στο 90΄ για το 4-1. Τέσσερα γκολ από την ομάδα για τα 94α γενέθλια του Συνδέσμου!
Ο Ολυμπιακός σε αυτό το παιχνίδι δεν ήταν τόσο κυριαρχικός όσο μας έχει συνηθίσει στο μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς μέσα στο Καραϊσκάκη, παράγοντας διαρκώς ευκαιρίες, αλλά ήταν σαφώς πιο αποτελεσματικός στην τελική ενέργεια. Σε αυτό θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι ο Άρης ήταν από τις καλύτερες ομάδες (ελληνικές) που εμφανίστηκαν φέτος στο γήπεδό μας και δημιούργησε αρκετά προβλήματα τόσο στην κυκλοφορία της μπάλας όσο στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ήταν αρκετές οι φάσεις, που οι μέσοι μας υπέπεσαν σε αλόγιστα λάθη εξαιτίας της πίεσης, πουλώντας τη μπάλα στη μεσαία γραμμή και δίνοντας την ευκαιρία στον Άρη να βγει στην αντεπίθεση.
Αυτά όμως ήταν τα μόνα αρνητικά σημεία για την ομάδα μας. Θα πρέπει να πιστωθεί στον Μαρτίνς ότι παρά το γεγονός ότι η ομάδα έχει βγει πρακτικά εκτός στόχων (μετά την απώλεια του πρωταθλήματος και τον οδυνηρό αποκλεισμό από τη Λαμία στο κύπελλο και τον αποκλεισμό από τη Ντιναμό Κιέβου) από τα τέλη Φλεβάρη, οι παίχτες μας παρουσιάστηκαν αρκετά σοβαροί στο χορτάρι του Φαλήρου και έδειξαν διάθεση να αποζημιώσουν τον κόσμο, που ήρθε να τους δει.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε στο παιχνίδι του προχτές τόσο καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, αλλά αρκούσαν κάποιες εξαιρετικές ενέργειες από παίχτες, που διαθέτουν τη δεδομένη ποιότητα, που απαιτείται για να μπορεί να φοράει κάποιος επάξια την θεόβαρη ερυθρόλευκη φανέλα. Από τέτοιες ενέργειες προήλθε το σύνολο των τερμάτων της ομάδας.
Οι αθλητές που ξεχώρισαν από την ομάδα μας ήταν αναμφίβολα οι δύο εξτρέμ Μασούρας και Ποντένσε, οι οποίοι άλλαζαν είτε άλλαζαν συχνά πλευρά είτε συνέκλιναν προς το κέντρο της αντίπαλης άμυνας αποτελώντας διαρκείς παράγοντες «αποσταθεροποίησης» της αμυντικής ισορροπίας του Άρη. Ο πρώτος συνεχίζει να δείχνει ότι αξίζει τις ευκαιρίες που παίρνει , δείχνοντας μεγάλη διάθεση κάθε φορά που αγωνίζεται ενώ είναι και αρκετά αποτελεσματικός στην τελική ενέργεια. Το αντίθετο δηλαδή από τον κοντό Πορτογάλο, που προχτές ευνοήθηκε από τις κόντρες σε πόδια αντιπάλων και ευτύχησε να σκοράρει εις διπλούν. Όμως δεν μπορούμε να μην του αναγνωρίσουμε ότι στα τελευταία ματς είναι ο πιο καταλυτικός παίχτης της ομάδας. Για τον Φορτούνη τα έχουμε πει πολλάκις: Με 1 ή 2 ενέργειες είναι ικανός να βάλει την σφραγίδα του στο παιχνίδι και το έκανε και με τον Άρη ξεκλειδώνοντας την άμυνα για το πρώτο γκολ. Αρκετά καλή εμφάνιση από τους δύο ακραίους αμυντικούς μας Ομάρ και Κούτρη, που αντιμετώπισαν και αυτοί με τη σειρά τους προβλήματα στο πίσω μέρος του γηπέδου. Ο Σα όποτε χρειάστηκε έκανε επεμβάσεις, που κράτησαν την ομάδα.
Από εκεί και πέρα μετριότητα, ακόμα και από παίχτες που δεν μας το έχουν συνηθίσει όπως ο Γκιγιέρμε π.χ. Σε ρηχά νερά κινήθηκε και ο Μπουχαλάκης, για τον οποίο βέβαια γνωρίζουμε ότι έχει συγκεκριμένο ταβάνι στο παιχνίδι του. Ο Χασάν ήταν εκτός κλίματος παιχνιδιού και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να αποτελέσει παρελθόν το καλοκαίρι, μιας και δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που θέλω από το βασικό φορ του Ολυμπιακού. Ο Μεριά μου φαντάζει ως ο πιο σταθερός μας αμυντικός (περισσότερο από τον Σισέ και σίγουρα από τον «υπουργό άμυνας») αλλά όταν έχει δίπλα του τον Μιράντα (άλλος που δεν θα έπρεπε να φοράει τη φανέλα) τότε είναι μοιραίο ότι θα δημιουργηθούν ρωγμές στην άμυνα. Από τις αλλαγές δεν ξεχώρισε κάποιος πέρα από τον Γκερέρο που έβαλε το γκολάκι του, αλλά μόνο αυτό ουσιαστικά.
Το παιχνίδι με τον Άρη ανήκει στο παρελθόν. Σύντομα θα αποτελέσει παρελθόν και η τρέχουσα αγωνιστική περίοδος. Αν πρέπει να γίνει κάτι στα υπόλοιπα παιχνίδια, αυτό θα είναι οι παίχτες μας να είναι συγκεντρωμένοι και να συνεχίσουν να δείχνουν αγωνιστική διάθεση. Το καλοκαίρι είναι κοντά και η αξιολόγηση του ρόστερ θα συνεχιστεί μέχρι τότε. Οι ελλείψεις της ομάδας είναι δεδομένες στην άμυνα και στην επίθεση, αλλά αυτά θα έχουμε χρόνο να τα συζητήσουμε με τη λήξη της χρονιάς. Από το προχτεσινό παιχνίδι θα παραμείνει ως χάιλαιτ, για όσους αντιλαμβάνονται την ερυθρόλευκη ιστορία η είσοδος των ομάδων υπό τους ήχους του πρώτου ύμνου του Ολυμπιακού. Φτερά στα πόδια, καρδιά μες στα στήθια, που δώσαν θριάμβους σαν παραμύθια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου