Το καλύτερο δώρο για τα γενέθλια του Ολυμπιακού

Την 10/3/1996 ανήμερα των 71ων γενεθλίων του Ολυμπιακού ένα τμήμα του Ολυμπιακού έκανε στον σύλλογο το καλύτερο δώρο. Τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία όλων των ομαδικών αθλημάτων της ομάδας. Είναι το τμήμα βόλεϊ.

Ο Ολυμπιακός νίκησε την ημέρα εκείνη στο ΣΕΦ την Γερμανική Μπάγερ 04 Βούππερταλ με 3-2 σετ και κατέκτησε το CEV European Cup Winners Cup. 

Του Θεολόγου Μιχαηλίδη

Με την ευκαιρία αξίζει να σημειωθεί ότι η αντίπαλός του στον τελικό εκείνο αποτελούσε την αντίστοιχη ομάδα βόλεϊ του γνωστού πάμπλουτου γερμανικού κλαμπ Bayer 04 Leverkusen, την οποία είχαν ιδρύσει στελέχη της παγκοσμίως διάσημης φαρμακευτικής εταιρείας. 

Πρόκειται για τον σύλλογο, του οποίου η ποδοσφαιρική του ομάδα έφτασε να παίξει το 2002 τελικό UEFA Champions League. Πρόκειται για την ίδια ομάδα, που τον ίδιο χρόνο, την 18/9/2002, αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό στη Ριζούπολη για τους ομίλους του Champions League για να συντριβεί από τους ερυθρόλευκους άσσους με 6-2. Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτή η διπλή τραυματική εμπειρία, που συνοδεύει την συγκεκριμένη γερμανική ομάδα και τους οπαδούς της όταν ακούνε ή διαβάζουν για Ολυμπιακό. 

Η Bayer Wuppertal ιδρύθηκε το 1952, ως η ομάδα βόλεϊ του ποδοσφαιρικού συλλόγου, για να αποχωριστεί από αυτόν το 2008 και να μετονομαστεί έκτοτε σε Wuppertal Titans. Υπήρξε ανέκαθεν επαγγελματική ομάδα, που κατέκτησε πέντε φορές το γερμανικό πρωτάθλημα βόλεϊ. Μεγαλύτερη διεθνής επιτυχία της ήταν η συμμετοχή της στον συγκεκριμένο τελικό του 1996. Έχει συμμετάσχει και σε άλλα final four στο CEV Challenge Cup, κατακτώντας δύο φορές την τρίτη και άλλες δύο φορές την τέταρτη θέση.

Πριν από τον τελικό ο Ολυμπιακός θεωρείτο το φαβορί. Πρώτα από όλα θα έπαιζε σπίτι του, στον Πειραιά, μπροστά στον πύρινο κόσμο του. Επί πλέον είχε καλύτερη ομάδα, μια ομάδα που και τα επόμενα δύο χρόνια (1997, 1998) έπαιξε πάλι τελικό στην ίδια διοργάνωση χάνοντας από την πανίσχυρη Ιταλική Κούνεο. Αλλά και γενικότερα το ελληνικό βόλεϊ δεν είχε κάτι να φοβηθεί από το αντίστοιχο γερμανικό, παρά την δεδομένη καλύτερη οργάνωση του τελευταίου. Ένα πρόσθετο σημαντικό γεγονός, που ενίσχυε την αισιοδοξία πριν από τον αγώνα ήταν η σχετικά πρόσφατη (14/2/1996) άνετη επικράτηση του Ολυμπιακού επί της Μπάγερ με 3-0, στα πλαίσια των προκριματικών αγώνων των ομίλων για το final four της συγκεκριμένης διοργάνωσης του 1996. 

Η αισιοδοξία που υπήρχε ήταν λοιπόν απεριόριστη. Και τελικά δικαιώθηκε, ανεξάρτητα από τις απρόσμενες δυσκολίες, που συνάντησε. Γιατί όντως ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε πολύ για να νικήσει στον τελικό, γεγονός που αποδεικνύει την βασιμότητα των όσων λέγονται για το άγχος του φαβορί, αλλά και για τις ιδιαίτερες δυσκολίες των τελικών, που κρύβουν εκπλήξεις και εκμηδενίζουν διαφορές και αποστάσεις.

Ας δούμε όμως, αναλυτικά και λεπτομερειακά, την πορεία της ομάδας μέχρι το final four και τον τελικό. 

Υπήρχαν δύο όμιλοι των οκτώ ομάδων, στους οποίους όλοι έπαιζαν εναντίον όλων, με τους δύο πρώτους στην βαθμολογία να προκρίνονται στο final four. Οι αγώνες ήταν μονοί, πράγμα που σήμαινε ότι κάθε ομάδα αντιμετώπιζε την άλλη μόνο μια φορά, είτε εντός είτε εκτός έδρας, ανάλογα με τους εκ των προτέρων ορισμούς-κληρώσεις έδρας του προγράμματος Δεν υπήρχαν, δηλαδή, διπλοί αγώνες, με επαναληπτικούς στις έδρες όλων των ομάδων. 

Ο Ολυμπιακός έπαιζε στον δεύτερο όμιλο και κατατάχτηκε πρώτος, έχοντας τους ίδιους βαθμούς με την Μπάγερ. Και οι δύο ομάδες πέτυχαν από έξι νίκες και είχαν από μια ήττα. Ο Ολυμπιακός κατατάχτηκε πρώτος στον όμιλο του επειδή είχε νικήσει την Μπάγερ στο μεταξύ τους παιχνίδι. Τα αποτελέσματα των αγώνων του Ολυμπιακού στον όμιλο ήταν τα εξής:

• 10/1/1996: Ντούκλα Λίμπερετς Τσεχίας- Ολυμπιακός 1-3 (1-15, 12-15, 15-4, 9-15)

• 17/1/1996: Ολυμπιακός- Ντεσιμπέλ Τόρχουτ Βελγίου 3-0 (15-8, 15-10, 15-11) 

• 24/1/1996: Λοκομοτίβ Χάρκιβ Ουκρανίας-Ολυμπιακός 0-3 (7-15, 10-15, 9-15) 

• 30/1/1996: Ολυμπιακός-Λέγκια Βαρσοβίας Πολωνίας 3-0 ( 16-14, 15-5, 15-5)

• 7/2/1996: Μπελογκόριε Μπέλγκοροντ Ρωσίας- Ολυμπιακός 3-0 (15-5, 15-3, 15-11) 

• 14/2/1996: Ολυμπιακός-Μπάγιερ Βούππερταλ Γερμανίας 3-0 (15-12, 15-8, 15-9) 

• 21/2/1996: Εκσαξίμπασι Ιστανμπούλ Τουρκίας-Ολυμπιακός 0-3 ( 7-15, 10-15, 3-15).

Συνεπώς στους επτά αγώνες του ομίλου ο Ολυμπιακός έχασε μόνο ένα αγώνα και συνολικά μόνο τέσσερα σετ. Η ευτυχέστερη συγκυρία πάντως ήταν ότι η πολύ ισχυρή «ρωσική αρκούδα» η Μπέλγκοροντ δεν κατάφερε να προκριθεί στο final four χάνοντας δύο φορές, όχι μόνο από την Μπάγερ (που, στο κάτω-κάτω, ήταν μια λογική ήττα) αλλά και από την υποδεέστερη Βελγική Ντεσιμπέλ Τόρχουτ.

Στον άλλο όμιλο τον πρώτο πρώτη κατατάχτηκε με 5 νίκες και δύο ήττες η Ισπανική Ουνικάχα Αλμερία, που ισοβάθμησε με την δεύτερη Ολλανδική Άλκομ Κάπελλε.

Έτσι στο final four του Πειραιά συμμετείχαν οι Ολυμπιακός, Μπαγερ, Άλκομ και Αλμερία. 

Στον ημιτελικό του final four στο ΣΕΦ την 9/3/1996 ο Ολυμπιακός νίκησε την ισχυρή Άλκομ με 3-1 σετ (15-8, 15-17, 15-3, 15-11) και προκρίθηκε στον τελικό, όπου θα αντιμετώπιζε την Μπάγιερ η οποία είχε νικήσει εύκολα την Αλμερία 3-0.

Ο τελικός έγινε την 10/3/1996 και χαρακτηρίσθηκε από τις μεγάλες διακυμάνσεις από σετ σε σετ στην απόδοση των δύο ομάδων και ιδίως του Ολυμπιακού. Τα δύο σετ που πήρε η ομάδα μας τα πήρε εύκολα: το πρώτο 15-9 (σε 16 λεπτά) και το τρίτο 15-7 (σε 29 λεπτά) αλλά μετά έχασε έπειτα από μεγάλη μάχη τα αμέσως επόμενα, ( το δεύτερο 13-15, σε 32 λεπτά) και το τέταρτο (12-15, σε 35 λεπτά). Φυσικά η μεγάλη διάρκεια των σετ οφειλόταν στο γεγονός ότι έπρεπε οι ομάδες να πάρουν τις αλλαγές πριν από τους πόντους. 

Με το αποτέλεσμα στο 2-2 φτάσαμε στο τάι-μπρέικ. Εκεί ο Ολυμπιακός στάθηκε στο ύψος του και με την συγκλονιστική συμπαράσταση του κόσμου νίκησε 15-12. Ο αγώνας διάρκεσε συνολικά περίπου 140 λεπτά. Ξεκίνησε στις 21.00 μ. μ. και τελείωσε γύρω στις 11.30 μ. μ. 

O προπονητής Γιάννης Λάιος ήταν από τους πρωταγωνιστές του θριάμβου. Ο Λάιος είχε επανέλθει εσπευσμένα στην ομάδα μετά από την προηγούμενη πολυετή (1986-1992) προπονητική θητεία του στον Ολυμπιακό. Η πρόσληψη του κατέστη αναγκαία μετά το φιάσκο στο οποίο κατέληξε η πρόσληψη Κουβανού προπονητή, την οποία επιδίωξε η ομάδα, με δεδομένο ότι είχε δύο Κουβανούς (Οσβάλντο Ερνάντεζ και Ροντόλφο Σάντσεζ) στην σύνθεσή της. 

Ο Λάιος είχε πολύ δύσκολο έργο εκείνη την σεζόν, καθώς δεν είχε σχεδιάσει την ομάδα και κλήθηκε εκ των υστέρων να συνταιριάξει παλιούς, φτασμένους, αλλά και πολύ νέους, όπως επίσης και έλληνες με ξένους που δεν είχαν παίξει ποτέ στην Ευρώπη και ακολουθούσαν ένα πολύ διαφορετικό σύστημα προπόνησης και τρόπο παιχνιδιού. Ακόμη και στο πρόγραμμα βαρών και διατροφής οι διαφορές ήταν τεράστιες. Ο Λάιος όμως γνώριζε καλά ότι έπρεπε να αναδείξει τα αγωνιστικά χαρίσματα των δύο ξένων ατού της ομάδας, μέσα από ένα ομαδικό παιχνίδι. 

Επίσης ο Λάιος κατάφερε και αναπλήρωσε επάξια το μεγάλο κενό του Μάριου Γκιούρδα (όταν απουσίασε εκείνη την περίοδο για μεγάλο διάστημα με λοιμώδη μονοπυρήνωση) με τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Χριστοφιδέλη, που αποδείχθηκε άριστος, ιδίως σε τομείς όπως η υποδοχή και η άμυνα. 

Ο ίδιο ο Λάιος, με μετριοφροσύνη, έχει αποδώσει ένα σημαντικό μέρος της επιτυχίας στους διαφορετικούς κανόνες, όπως, για παράδειγμα, στην δυνατότητα επτά περιστροφών ανά σετ, που επέτρεπαν ευκολότερη και καλύτερη αφομοίωση του τρόπου παιχνιδιού αμφότερων των ομάδων δηλαδή τόσο της δικής όσο και της αντιπάλου. Πίστευε εν γένει ότι το άθλημα τότε ήταν πιο ποιοτικό και εγκεφαλικό.

Ας γυρίσουμε στον τελικό. Η ατμόσφαιρα ήταν απίστευτη. 

18.000-20.000 οπαδοί είχαν συνωστιστεί στο γήπεδο, το οποίο το έκαναν να μοιάζει με ηφαίστειο σε έκρηξη. Ο Γκιούρδας δήλωσε ότι λόγω του κόσμου και μόνο ήταν κάθε στιγμή σίγουρος για την νίκη, παρά την περιπετειώδη εξέλιξη του αγώνα. Ο Ερνάντεζ δήλωσε ότι ο κόσμος ήταν το «κάτι άλλο που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του και σε αυτόν οφειλόταν το μεγαλύτερο μερίδιο της νίκης». Ο Σάντσεζ δήλωσε: «τα πάντα ήταν μια τρέλα. Ποτέ στη ζωή του δεν αισθάνθηκα έτσι». Ο Ντράγκοβιτς στο ίδιο μοτίβο: «ποτέ δεν έχω ξανανιώσει έτσι στη ζωή μου». Αντίθετα ο Κουβανός προπονητής της Εθνικής Χιλμπέρτο Χερέρα ήταν πιο ψύχραιμος: «Ήμουν απόλυτα βέβαιος για τη νίκη του Ολυμπιακού. Είναι μια μεγάλη ομάδα». Ο Λάιος ήταν σε άλλο μήκος κύματος λέγοντας: «Κόντεψε να σπάσει η καρδιά μου. Πρέπει να αλλάξω επάγγελμα !»

Την απονομή στον αρχηγό του Ολυμπιακού Σάκη Μουστακίδη έκανε ο πατρινός πασόκος υφυπουργός αθλητισμού Φούρας. Όλοι οι Ολυμπιακοί από όλα τα αθλήματα: από Κόκκαλη μέχρι Θεοδωρακάκη ήταν μαζί στις φωτογραφίες και στα γυρίσματα της αποθέωσης.

Ιδιαίτερες γιορταστικές εκδηλώσεις δεν ακολούθησαν μετά τον τελικό, μια που δύο ημέρες αργότερα, την 12/3/1996, ο Ολυμπιακός είχε αγώνα στη Χαλκίδα, ως γηπεδούχος, αφού ήταν τιμωρημένος με αποκλεισμό έδρας. 

Οι ήρωες παίκτες του τελικού ήταν οι εξής: Γκιούρδας (9 πόντοι-13 αλλαγές), Μουστακίδης (1 πόντος-1 αλλαγή), Ερνάντεζ (8 πόντοι-25 αλλαγές), Σάντσεζ (23 πόντοι-15 αλλαγές), Τσακιρόπουλος (7 πόντοι-2αλλαγές), Ντράγκοβιτς (8 πόντοι-11 αλλαγές), Χριστοφιδέλης, Αμαριανάκης. Στον πάγκο Λυκούδης, Θεοδωρίδης, Μιχαλόπουλος και Δούκας. Ο Ντράγκοβιτς έπαιζε τραυματισμένος στη μέση, αλλά του ήταν αδιανόητο να μην αγωνιστεί. 

Στον τελικό ο Ολυμπιακός πήρε 9 πόντους από το σερβίς (4 από τον Σάντσεζ) 26 από την επίθεση, 18 από τα μπλοκ και 17 από λάθη αντιπάλου. Ο αντίπαλος του υστέρησε σημαντικά σε όλους αυτούς τους τομείς, απέναντι στον Ολυμπιακό, εκτός από την επίθεση που είχε ελαφρώς καλύτερες επιδόσεις 

Διαιτητές του τελικού ήταν ένας Νορβηγός και ένας Βέλγος. 

Στη καλύτερη εξάδα του final four συμπεριλήφθηκαν τρεις παίκτες του Ολυμπιακού: ο Σάντσεζ, ο Ερνάντεζ και ο Γκιούρδας. Στις υπόλοιπες θέσεις δύο παίκτες της Άλκομ και ένας της Μπάγερ, ενώ MVP της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο Κουβανός Σάντσεζ.