Ας ξεκινήσουμε όμως με τον κύριο και βασικό λόγο της ήττας, που ήταν η αγωνιστική εικόνα της ομάδας σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Για άλλη μια φορά μέσα στην τρέχουσα χρονιά εμφανίστηκαν όλες οι παθολογίες της ομάδας, που μας ακολουθούν από την αρχή. Και αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με τις επιθετικές επιλογές αλλά και κάποιες αμυντικές παραφωνίες. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε χτες στο ΣΕΦ με το ίδιο αγωνιστικό πλάνο που εφάρμοσε --νικηφόρα-- στο πρώτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, αλλά ο αντίπαλός του ήταν σαφώς πιο προετοιμασμένος να το αντιμετωπίσει και από την πλευρά του πάγκου μας δεν υπήρξε κάποιο τρικ για να βάλουμε δύσκολα στους πράσινους. Και εκεί εμφανίζεται το κυρίαρχο πρόβλημα: Όταν το αγωνιστικό μας πλάνο στραβώνει και αρκετοί παίχτες μας δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, δεν υπάρχει κάποιο plan-b για να αλλάξει η κατάσταση.
Ο Πασκουάλ μελέτησε το πρώτο παιχνίδι και προσπάθησε να βάλει κάποια ερωτηματικά στο Σφαιρόπουλο. Καταρχήν ξεκίνησε με μια ψηλή πεντάδα με τους Καλάθη, Λοτζέσκι, Ρίβερς, Σίγκλετον και Γκιστ, με σκοπό να μεγαλώσει τις αποστάσεις για τους παίχτες του Ολυμπιακού μέσω του «μάκρους» των αθλητών του. Στην αμυντική διάταξη στην αρχή του παιχνιδιού τοποθετούσε τον Σίγκλετον στην κορυφή της ρακέτας (απέναντι στον Σπανούλη και τον Ρόμπερτς) σε μια υβριδική άμυνα (δεν ήταν ζώνη όπως γράφουν οι ΑΡΔ) για να δυσκολέψει το κάθετο παιχνίδι και τη δημιουργία μέσω του pick'n'roll και η αλήθεια είναι ότι αποσυντόνισε την επίθεσή μας. Όταν οι βαζέλες βρίσκονταν στην επίθεση η μπάλα πέρναγε στους δύο πλάγιους για να ποστάρουν διαρκώς τους δικούς μας γκαρντ. Και κάπως έτσι ο βάζελος βρήκε σκορ στην αρχή από τον προδότη Λοτζέσκι, που του επέτρεψε να έχει μια βραχεία κεφαλή.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός απάντησε σε αυτό το κόλπο και μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κατάσταση τόσο αμυντικά --με την ταυτόχρονη παρουσία των Παπανικολάου/Παπαπέτρου--, όπου έδωσε με τη σειρά του μήκος στην άμυνα και ευχέρεια στις αλλαγές πάνω στο σκριν, όσο και επιθετικά με κάποια μακρινά σουτ που βγήκαν μέσα από καλή κυκλοφορία. Είχε αρχίσει να φαίνεται όμως οτι παρόλο που ο Ολυμπιακός φαινόταν να ελέγχει το ρυθμό του παιχνιδιού υπήρχε σοβαρό πρόβλημα στην ορθολογική ανάπτυξη της ομάδας.
Το πρόβλημα αυτό φάνηκε στο καταστροφικό τρίτο δεκάλεπτο της ομάδας. Σε αυτό το διάστημα σκοράραμε μόλις 7 πόντους με άθλια ποσοστά, την στιγμή που στην άμυνα δεν είχαμε το ίδιο σκληρό και ταυτόχρονα έξυπνο πλάνο του πρώτου αγώνα. Στην άμυνα οι αλλαγές στο σκριν γινόντουσαν πάρα πολύ εύκολα (χωρίς προσπάθεια να «σπάσει» στο σκριν, με αποτέλεσμα να βρει πολλές ευκαιρίες ο Τζέιμς για να παίξει ένας με έναν τον ψηλό μας και αυτές τις ευκαιρίες τις εκμεταλλεύτηκε κυρίως όταν απέναντί του είχε τον Μακλίν, που δεν τον ακολουθούσε όπως έπρεπε στο high-post για να του «κρύψει» το καλάθι. Αυτό είχες αποτέλεσμα ο βάζελος να βρίσκει έστω και με προσωπικές φάσεις σκορ, τη στιγμή που εμείς δεν μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε ούτε μια σοβαρή επίθεση. Οι παίχτες μας απέκτησαν τεράστια νευρικότητα με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε αυτοσχεδιασμούς, σε μακρινά σουτ και να μην κυκλοφορεί καθόλου η μπάλα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μιλουτίνοβ βρέθηκε 2-3 φορές μέσα στο ζωγραφιστό με αντίπαλο τον Καλάθη και δεν δοκίμασε να ολοκληρώσει τη φάση και προτίμησε να περάσει την μπάλα έξω.
Ας ανοίξω σε αυτό το σημείο μια μικρή παρένθεση για να αναφέρω ότι καλώς ο Σφαιρόπουλος άφησε το σουτ στον Καλάθη, επιλέγοντας να τον παίξει under στο σκριν. Μπορεί ο Καλάθης να ήταν πιο εύστοχος από το πρώτο παιχνίδι (3/7 τριπ.) αλλά ο Ολυμπιακός δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα από αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι άφησε κάποιους χώρους για το κάθετο παιχνίδι του πράσινου γκαρντ, που κατάφερε να δημιουργήσει ρήγματα και να βρουν πιο ελεύθερα σουτ άλλοι συμπαίχτες του (Σίγκλετον, Λοτζέσκι), αλλά και να βγουν και κάπoιες pick'n'roll φάσεις που δεν καταφέραμε να αναχαιτίσουμε. Κλείνει η παρένθεση.
Η εικόνα αυτή δεν άλλαξε ούτε στην τέταρτη περίοδο. Το ίδιο νευρικό και αναποτελεσματικό μπάσκετ τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της περιόδου, όπου ο Σφαιρόπουλος αποφάσισε να χαμηλώσει το σχήμα περνώντας τον Πρίντεζη (που συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ κακό φεγγάρι) στο «5» και με τον Μπόμπι Μπράουν στην περιφέρεια. Με αυτό το σχήμα και με πολύ πιεστική άμυνα, ο Ολυμπιακός κατάφερε να επιστρέψει από το -12 (55-67) και να φέρει το ματς σε απόσταση τριπόντου (66-69). Εκεί όμως εμφανίστηκε αυτός ο ανεκδιήγητος αντιολυμπιακός που λέγεται Αναστόπουλος και αφαίρεσε από την ομάδα μας τη δυνατότητα να πάει σε μια τελευταία κατοχή για να ισοφαρίσει έστω το παιχνίδι. Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία του ματς.
Όποιος όμως σταθεί μόνο στο τελευταίο σφύριγμα του Αναστόπουλου θα έχει χάσει τη συνολική εικόνα του παιχνιδιού και το σπρώξιμο που είχαν άλλη μια φορά από τους γκρι οι βάζελοι. Στο πρώτο ημίχρονο ο τρόπος σφυρίγματος ήταν για άλλη μια φορά με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Συνεχή σφυρίγματα, όταν εμείς παίζαμε άμυνα, αλλά στην άλλη πλευρά, οι παίχτες μας έπρεπε να ματώσουν για να πετύχουν καλάθι ή να πάρουν ένα φάουλ. Η απόφαση του Αναστόπουλου λειτούργησε με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί ένα σκάνδαλο στην δημόσια σφαίρα: Μετατοπίζει την κουβέντα από το δομικό πρόβλημα σε ένα οφθαλμοφανές σημείο. Η ηθελημένη αυτή εστίαση του «προβολέα» ρίχνει φως στο προφανές και συσκοτίζει όλη την υπόλοιπη «εικόνα». Για άλλο ένα παιχνίδι είχαμε μια «σεμιναριακή» διαιτητική παρουσία από τα τσιράκια του Βασιλακόπουλου και του Συμεωνίδη: Ο Ολυμπιακός να αδικείται και όλα πάνε πρίμα στο ελλ. μπάσκετ. Όλοι μας θα έπρεπε να έχουμε μάθει μέσα στα χρόνια τον τρόπο λειτουργίας του «βαζελακοπούλειου» συστήματος και θα περιμέναμε από τη διοίκηση κάποιες ίσως ακόμα πιο δυναμικές αντιδράσεις. Από την άλλη οι παίχτες μας άφησαν τους εαυτούς τους ενώ ήταν ψύχραιμοι στο πρώτο παιχνίδι να χάσουν την πνευματική τους ισορροπία στο δεύτερο και να εκνευριστούν από τους γκρι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αγωνιστικά άθλια εικόνα του τρίτου --και όχι μόνο-- δεκαλέπτου.
Χτες όμως είχαμε και άλλους παίχτες που παίξανε «πλευρό» των παναθηναϊκούλη. Και αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους μπάτσους, που ήρθαν στο ΣΕΦ για να προκαλέσουν επεισόδια και να τιμωρηθεί η έδρα της ομάδας. Το πασίγνωστο πλέον περιστατικό με τον ματατζή έξω από τα δημοσιογραφικά ισχύει ακριβώς και δεν αποτελεί άλλοθι που χρησιμοποίησε ο Μπαφές. Δύο φίλοι που καθόμαστε μαζί στο πέταλο χρόνια τώρα ήταν αυτόπτες στο περιστατικό και μου το ανέφεραν μόλις ήρθαν στις θέσεις τους πολύ ώρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Τα ένστολα σκουπίδια (και δεν ήταν μόνο 1-2 μπάτσοι αλλά ολόκληρες διμοιρίες) προκάλεσαν για άλλη μια φορά φέτος --σε διαφορετικά αθλήματα-- τον κόσμο του Ολυμπιακού. Και υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση δεν είναι άλλοι από τους αρμόδιους υπουργούς, την κυβέρνηση και το κράτος. Όταν η διοίκηση φτάνει στο ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο για να καταδείξει τις «ομορφιές» του μπάσκετ και οι αρμόδιοι δεν κάνουν το παραμικρό (ενώ οι ίδιοι στο ποδόσφαιρο με απείρως ελαφρύτερες ενδείξεις κάνανε το παν για να φέρουν την «εξυγίανση), είναι σαφές οτι υπάρχει συγκεκριμένη λογική για να συνεχιστεί να υπάρχει η πιο βρώμικη παράγκα στην ιστορία του ευρωπαϊκού αθλητισμού.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός απάντησε σε αυτό το κόλπο και μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κατάσταση τόσο αμυντικά --με την ταυτόχρονη παρουσία των Παπανικολάου/Παπαπέτρου--, όπου έδωσε με τη σειρά του μήκος στην άμυνα και ευχέρεια στις αλλαγές πάνω στο σκριν, όσο και επιθετικά με κάποια μακρινά σουτ που βγήκαν μέσα από καλή κυκλοφορία. Είχε αρχίσει να φαίνεται όμως οτι παρόλο που ο Ολυμπιακός φαινόταν να ελέγχει το ρυθμό του παιχνιδιού υπήρχε σοβαρό πρόβλημα στην ορθολογική ανάπτυξη της ομάδας.
Το πρόβλημα αυτό φάνηκε στο καταστροφικό τρίτο δεκάλεπτο της ομάδας. Σε αυτό το διάστημα σκοράραμε μόλις 7 πόντους με άθλια ποσοστά, την στιγμή που στην άμυνα δεν είχαμε το ίδιο σκληρό και ταυτόχρονα έξυπνο πλάνο του πρώτου αγώνα. Στην άμυνα οι αλλαγές στο σκριν γινόντουσαν πάρα πολύ εύκολα (χωρίς προσπάθεια να «σπάσει» στο σκριν, με αποτέλεσμα να βρει πολλές ευκαιρίες ο Τζέιμς για να παίξει ένας με έναν τον ψηλό μας και αυτές τις ευκαιρίες τις εκμεταλλεύτηκε κυρίως όταν απέναντί του είχε τον Μακλίν, που δεν τον ακολουθούσε όπως έπρεπε στο high-post για να του «κρύψει» το καλάθι. Αυτό είχες αποτέλεσμα ο βάζελος να βρίσκει έστω και με προσωπικές φάσεις σκορ, τη στιγμή που εμείς δεν μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε ούτε μια σοβαρή επίθεση. Οι παίχτες μας απέκτησαν τεράστια νευρικότητα με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε αυτοσχεδιασμούς, σε μακρινά σουτ και να μην κυκλοφορεί καθόλου η μπάλα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μιλουτίνοβ βρέθηκε 2-3 φορές μέσα στο ζωγραφιστό με αντίπαλο τον Καλάθη και δεν δοκίμασε να ολοκληρώσει τη φάση και προτίμησε να περάσει την μπάλα έξω.
Ας ανοίξω σε αυτό το σημείο μια μικρή παρένθεση για να αναφέρω ότι καλώς ο Σφαιρόπουλος άφησε το σουτ στον Καλάθη, επιλέγοντας να τον παίξει under στο σκριν. Μπορεί ο Καλάθης να ήταν πιο εύστοχος από το πρώτο παιχνίδι (3/7 τριπ.) αλλά ο Ολυμπιακός δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα από αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι άφησε κάποιους χώρους για το κάθετο παιχνίδι του πράσινου γκαρντ, που κατάφερε να δημιουργήσει ρήγματα και να βρουν πιο ελεύθερα σουτ άλλοι συμπαίχτες του (Σίγκλετον, Λοτζέσκι), αλλά και να βγουν και κάπoιες pick'n'roll φάσεις που δεν καταφέραμε να αναχαιτίσουμε. Κλείνει η παρένθεση.
Η εικόνα αυτή δεν άλλαξε ούτε στην τέταρτη περίοδο. Το ίδιο νευρικό και αναποτελεσματικό μπάσκετ τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της περιόδου, όπου ο Σφαιρόπουλος αποφάσισε να χαμηλώσει το σχήμα περνώντας τον Πρίντεζη (που συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ κακό φεγγάρι) στο «5» και με τον Μπόμπι Μπράουν στην περιφέρεια. Με αυτό το σχήμα και με πολύ πιεστική άμυνα, ο Ολυμπιακός κατάφερε να επιστρέψει από το -12 (55-67) και να φέρει το ματς σε απόσταση τριπόντου (66-69). Εκεί όμως εμφανίστηκε αυτός ο ανεκδιήγητος αντιολυμπιακός που λέγεται Αναστόπουλος και αφαίρεσε από την ομάδα μας τη δυνατότητα να πάει σε μια τελευταία κατοχή για να ισοφαρίσει έστω το παιχνίδι. Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία του ματς.
Όποιος όμως σταθεί μόνο στο τελευταίο σφύριγμα του Αναστόπουλου θα έχει χάσει τη συνολική εικόνα του παιχνιδιού και το σπρώξιμο που είχαν άλλη μια φορά από τους γκρι οι βάζελοι. Στο πρώτο ημίχρονο ο τρόπος σφυρίγματος ήταν για άλλη μια φορά με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Συνεχή σφυρίγματα, όταν εμείς παίζαμε άμυνα, αλλά στην άλλη πλευρά, οι παίχτες μας έπρεπε να ματώσουν για να πετύχουν καλάθι ή να πάρουν ένα φάουλ. Η απόφαση του Αναστόπουλου λειτούργησε με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί ένα σκάνδαλο στην δημόσια σφαίρα: Μετατοπίζει την κουβέντα από το δομικό πρόβλημα σε ένα οφθαλμοφανές σημείο. Η ηθελημένη αυτή εστίαση του «προβολέα» ρίχνει φως στο προφανές και συσκοτίζει όλη την υπόλοιπη «εικόνα». Για άλλο ένα παιχνίδι είχαμε μια «σεμιναριακή» διαιτητική παρουσία από τα τσιράκια του Βασιλακόπουλου και του Συμεωνίδη: Ο Ολυμπιακός να αδικείται και όλα πάνε πρίμα στο ελλ. μπάσκετ. Όλοι μας θα έπρεπε να έχουμε μάθει μέσα στα χρόνια τον τρόπο λειτουργίας του «βαζελακοπούλειου» συστήματος και θα περιμέναμε από τη διοίκηση κάποιες ίσως ακόμα πιο δυναμικές αντιδράσεις. Από την άλλη οι παίχτες μας άφησαν τους εαυτούς τους ενώ ήταν ψύχραιμοι στο πρώτο παιχνίδι να χάσουν την πνευματική τους ισορροπία στο δεύτερο και να εκνευριστούν από τους γκρι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αγωνιστικά άθλια εικόνα του τρίτου --και όχι μόνο-- δεκαλέπτου.
Χτες όμως είχαμε και άλλους παίχτες που παίξανε «πλευρό» των παναθηναϊκούλη. Και αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους μπάτσους, που ήρθαν στο ΣΕΦ για να προκαλέσουν επεισόδια και να τιμωρηθεί η έδρα της ομάδας. Το πασίγνωστο πλέον περιστατικό με τον ματατζή έξω από τα δημοσιογραφικά ισχύει ακριβώς και δεν αποτελεί άλλοθι που χρησιμοποίησε ο Μπαφές. Δύο φίλοι που καθόμαστε μαζί στο πέταλο χρόνια τώρα ήταν αυτόπτες στο περιστατικό και μου το ανέφεραν μόλις ήρθαν στις θέσεις τους πολύ ώρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Τα ένστολα σκουπίδια (και δεν ήταν μόνο 1-2 μπάτσοι αλλά ολόκληρες διμοιρίες) προκάλεσαν για άλλη μια φορά φέτος --σε διαφορετικά αθλήματα-- τον κόσμο του Ολυμπιακού. Και υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση δεν είναι άλλοι από τους αρμόδιους υπουργούς, την κυβέρνηση και το κράτος. Όταν η διοίκηση φτάνει στο ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο για να καταδείξει τις «ομορφιές» του μπάσκετ και οι αρμόδιοι δεν κάνουν το παραμικρό (ενώ οι ίδιοι στο ποδόσφαιρο με απείρως ελαφρύτερες ενδείξεις κάνανε το παν για να φέρουν την «εξυγίανση), είναι σαφές οτι υπάρχει συγκεκριμένη λογική για να συνεχιστεί να υπάρχει η πιο βρώμικη παράγκα στην ιστορία του ευρωπαϊκού αθλητισμού.
Απ' όλα τα παραπάνω προκύπτει φυσικά το ερώτημα, αν ο Ολυμπιακός μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση, να αντιμετωπίσει όλους τους «εξωγενείς» παράγοντες και να πάρει το πρωτάθλημα. Η γνώμη μου είναι ότι εχτές χάθηκε μια σπουδαία ευκαιρία για να γίνει το 2-0 και να έχει η ομάδα μας τρία «match-ball» για να κατακτήσει τον τίτλο. Τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα στο ΟΑΚΑ την προσεχή Κυριακή και η ομάδα μας θα πρέπει να μπει στο παρκέ απόλυτα συγκεντρωμένη, έχοντας προετοιμάσει και έξτρα λύσεις για να βάλει δύσκολα στον αντίπαλο. Εμείς από αυτό εδώ το βήμα συνεχίζουμε να έχουμε πίστη στην ομάδα οτι μπορεί να κάνει άλλο ένα break και άλλη μια ανατροπή. Το ζήτημα είναι αν πιστεύουν οι ίδιοι στους εαυτούς τους και αν θα βγάλουν στο παρκέ τις αγωνιστικές τους αρετές για να έρθει το αποτέλεσμα. Κυριακή κοντή γιορτή λοιπόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου