Τον προδότη ουδείς αγάπησε...

Στην εποχή του επαγγελματικού μπάσκετ και του μοντέρνου αθλητισμού όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται. Όλα; Όχι όλα, ευτυχώς. Υπάρχουν αθλητές, που είναι πρώτα απ' όλα άνθρωποι με ιδανικά και γαύροι που τιμούν την ερυθρόλευκη φανέλα. Δεν είναι τυχαίο ότι η σημαία μας και αρχηγός όλων των τμημάτων του Ολυμπιακού Γιώργος Πρίντεζης αρνήθηκε τα διπλά λεφτά του μελιτζάνα και της Φενέρ και έδεσε για πάντα στο λιμάνι της καρδιάς του. Δεν είναι τυχαίο που το 2014 ο τεράστιος Βασίλης Σπανούλης αρνήθηκε μυθικές προτάσεις για να συνεχίσει να ηγείται του Ολυμπιακού. Αντίστοιχα φέτος ο Βαγγέλης Μάντζαρης έτριψε στα μούτρα του εξαρτημένου προέδρου της αλογοτροφής τα πολύ παραπάνω φράγκα που του έταζε. 

Του RedTerso

Δυστυχώς όμως, αυτοί οι παίχτες είναι εξαιρέσεις. Και γι' αυτό τους θαυμάζουμε και τους αγαπάμε παθολογικά. Η πλειοψηφία των αθλητών έχουν για θεό το χρήμα και δεν διστάζουν να πουλήσουν τα πάντα για αυτό. Με αφορμή τη μεταγραφή του Λοτζέσκι στην ομάδα με σήμα την αλογοτροφή είπαμε να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας και να θυμίσουμε τους μπασκετικούς προδότες που πούλησαν και την ψυχή τους για να παίξουν στους σιχαμένους. Πάμε λοιπόν.

Γιώργος Σκροπολίθας: Αυτός είναι που έκανε την αρχή και ήταν ο πρώτος, που έφυγε από το λιμάνι για να παίξει στη σιχαμένη ομάδα της λεωφ. Αλεξάνδρας. Είχε φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα για μια τριετία την περίοδο 1980-83, ερχόμενος στον Ολυμπιακό από τον Σπόρτινγκ και ενώ είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην Ε.Α Πατρών. Μάλιστα το 1983 αγωνίστηκε με τον Θρύλο στον τελικό Κυπέλλου απέναντι στο βάζελο, στον οποίο μεταπήδησε το ερχόμενο καλοκαίρι. Ήταν μια εποχή που το μπάσκετ δεν ήταν επαγγελματικό, οπότε μια μετακίνηση ανάμεσα στους αιώνιους είχε πολύ άσχημο αντίκτυπο. Ο Ολυμπιακός μετά την ομαδάρα των 70s, που είχε σαρώσει τους τίτλους, προσπαθούσε να ξαναφτιάξει ένα αξιόμαχο σύνολο. Ο Σκροπολίθας επέλεξε να εγκαταλείψει γρήγορα-γρήγορα το πλοίο και να βρεθεί στην συνοικιακή ομαδίτσα Κολωνακίου-Γκύζη.

Ζάρκο Πάσπαλι: Ο Ζάρκο αποτελούσε για όσους ήμασταν έφηβοι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90 το απόλυτο είδωλο, μιας και είχε συνδέσει το όνομά του και την παρουσία του στο λιμάνι με την αγωνιστική εκτόξευση του μπασκετικού Ολυμπιακού, που αποτέλεσε την (αναγνωρισμένη από την FIBA) καλύτερη ομάδα της δεκαετίας του '90. Να θυμίσουμε ότι εκείνη την περίοδο βρισκόμασταν στην «καρδιά» των πέτρινων χρόνων στο ποδόσφαιρο, οπότε «μοιραία» το μπάσκετ είχε αποτελέσει τη σανίδα σωτηρίας, σε μια περίοδο που όλο το σύστημα προσπαθούσε να διαλύσει τον σύλλογό μας. Η σχέση που είχε ο Πάσπαλιε (όπως τον έλεγαν τότε οι ΑΡΔ) με τον κόσμο μπορούσε να χαρακτηριστεί παθολογική. Του συγχωρέσαμε το πάτημα της γραμμής απέναντι στη Λιμόζ, όταν το Final-Four του '93 διεξαγόταν στο ΣΕΦ και θα μπορούσαμε να είχαμε σηκώσει την πρώτη μας ευρωκούπα. Του συγχωρέσαμε τη μειωμένη απόδοση που είχε την τελευταία του χρονιά. Του συγχωρέσαμε το μπλακ-άουτ, που έπαθε στον τελικό του Τελ-Αβιβ και τις χαμένες βολές που μας στέρησαν το Ευρωπαϊκό. Δεν θα μπορέσουμε όμως ποτέ να του συγχωρέσουμε ότι το καλοκαίρι του '94 δέχτηκε τα φράγκα του φαρμακοτρίφτη και πήγε στους απέναντι. Ήταν μια τεράστια προδοσία απέναντι στον κόσμο του Ολυμπιακού που τον λάτρευε. Και η θεία δίκη ήταν ότι με το βάζελο δεν πήρε ούτε κυπελλάκι-παγωτό lucky-cup. Αντίθετα, ο Θρύλος συνέχισε την πορεία του προς τις επιτυχίες και τον κέρασε μια μεγαλοπρεπέστατη φάπα στον ημιτελικό της Σαραγόσα με τον κόσμο να παραληρεί «και ξανά-ξανά, στον μικρό τελικό ξανά» και να του αφιερώνει έναν μυθικό στίχο: «Φέραμε απ’ την Αμερική, Θρύλε ολέ-ολέ / τον Έντι το πιστόλι, Θρύλε ολέ-ολε / στ' αρχίδια μας τον γράψαμε, Θρύλε ολέ-ολέ / τον Ζάρκο τον καργιόλη»...

«Δημητράκης» Παπανικολάου: Ένας από τους αρχηγούς της ομάδας των προδοτών. Στον Ολυμπιακό άνηκε από το 1992 και μέχρι το 1995 αγωνιζόταν δανεικός στον Σπόρτινγκ. Ο «κάλος στον εγκέφαλο» που είχε φάνηκε από νωρίς, όταν μετά το χρυσό καλοκαίρι του με την εθνική εφήβων, οι παράγοντες του Σπόρτινγκ του είχαν δηλώσει ότι ανήκει στον Ολυμπιακό. Εκείνος όμως τους είχε ρωτήσει: «Αν δηλαδή εγώ θέλω να παίξω στην Κρύα Βρύση δεν μπορώ; Πρέπει να πάω στον Ολυμπιακό;» Ο Παπανικολάου φόρεσε τελικά τα ερυθρόλευκα την επόμενη σεζόν και ήταν μέλος της θρυλικής ομάδας, που έκανε το triple-crown το 1997. Την επόμενη χρονιά τσακώθηκε με τον Ίβκοβιτς και προσπάθησε να αγωνιστεί στην Κίντερ Μπολόνια. Το πρόβλημα για αυτόν ήταν ότι είχε συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, οπότε μετά από ένα εξάμηνο στην Ιταλία επέστρεψε με την ουρά στα σκέλια και ζήτησε συγγνώμη από τον κόουτς και τη διοίκηση. Συνέχισε να παίζει σε εμάς μέχρι το 2002. Αντί λοιπόν το πουλητάρι να είναι ευγνώμων στον Ντούντα και στον Κόκκαλη που δεν του έκοψαν το μπάσκετ, ο συγκεκριμένος αποφάσισε το 2003 να υπογράψει στον βάζελο και να χαρακτηρίσει τους Γιαννακόπουλους «καταπληκτικούς ανθρώπους». Επίσης ξέχασε πολύ γρήγορα τα μπινελίκια, που έτρωγε από τους «οπαδούς» της βαζέλας (όπως γρήγορα τα ξέχασαν και αυτοί βέβαια, όντας φίλαθλοι χωρίς αξίες) και «δεθηκε» γρήγορα με την πράσινη φανέλα, παίζοντας για αυτούς μέχρι το 2007 και «σκυλιάζοντας» απέναντι στον Ολυμπιακό. Ά ρε Δημητράκη... Και λίγα άκουσες από τους Ολυμπιακούς...

Λουκάς Μαυροκεφαλίδης: Ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Μαυροκεφαλίδη το 2007 σε μια περίοδο, που οι αδερφοί Αγγελόπουλοι έχουν αναλάβει την ηγεσία της ομάδας και προσπαθούν να τα βάλουν με θεούς και δαίμονες για να επιστρέψει η ομάδα μας στην κορυφή. Με την παρένθεση του δανεισμού του στο Μαρούσι το 2008/09, έμεινε στην ομάδα μέχρι το 2011. Σε αυτά τα χρόνια βίωσε στο πετσί του, όντας παίχτης της ομάδας μας, τι σημαίνει «φάρος» του ελλ. αθλητισμού. Είναι οι χρυσές εποχές του ελλ. μπάσκετ, που απαγορεύεται σχεδόν διά νόμου να πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα, ανεξάρτητα από τους παιχταράδες που έχει και τα λεφτά που χαλάει. Ο Μαυροκεφαλίδης είναι μέλος της ομάδας, που δέχεται την μεγαλύτερη κλοπή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού με το περίφημο non-call στον τρίτο τελικό του 2010. Και αυτό ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα. Ο Μαυροκεφαλίδης ήταν μάρτυρας όλων των χειρουργείων που πέρασε η ομάδα μας εκείνα τα χρόνια. Και γι’ αυτό το λόγο είναι ασυγχώρητο για εμάς τους γαύρους ότι επέλεξε να πάει στον βάζελο το 2013 και μάλιστα να έχει τρομερά προκλητική συμπεριφορά ακόμα και μέσα στο ΣΕΦ. Ο Μαυροκεφαλίδης είναι ένας στυγνός ταληροφονιάς που ξέχασε αστραπιαία όσα πέρασε φορώντας την φανέλα του Ολυμπιακού. Και γι' αυτό το λόγο ο κόσμος μας στο ΣΕΦ του αφιέρωσε ουκ ολίγα στιχάκια...

Σοφοκλής Σχορτσιανίτης: Ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Μαυροκεφαλίδη. Ήρθε στον Ολυμπιακό το 2005, τη χρονιά, που η ομάδα με την προσπάθεια των Αγγελόπουλων επιχειρεί να ξανασηκώσει κεφάλι. Ο Ολυμπιακός δείχνει απίστευτη υπομονή στο πρόσωπό του. Τον στέλνει με έξοδα της ομάδας στην Ελβετία για να ελέγξει το βάρος του και να φτιάξει την φυσική του κατάσταση. Κάνει υπομονή με τον όχι και πολύ επαγγελματικό βίο του Σχορτσιανίτη. Τον θεωρεί ένα πολύ μεγάλο ταλέντο, που θα αποτελέσει πυλώνα της ομάδας για το παρόν και το μέλλον. Ο Σχορτσιανίτης στα 5 χρόνια που θα παίξει στον Ολυμπιακό θα βιώσει και αυτός τι σημαίνει πράσινο σύστημα του Βαζελακόπουλου. Ήταν μέλος της ομάδας του 2006 που στο ΟΑΚΑ έφαγε πυροβολισμούς και κροτίδες. Είδε τους συμπαίχτες του Νίκο Αργυρόπουλο, Δημήτρη Καλαϊτζίδη και Νίκο Μπαρλο, καθώς και τον φροντιστή της ομάδας Δημ. Πασχόπουλο, να μεταφέρονται στο νοσοκομείο από τα «ανδραγαθήματα» των λαγών. Ο πρώτος είχε πάθει ρήξη τυμπάνου και ο δεύτερος εγκαύματα στην πλάτη από τις κροτίδες που έριχναν στον πάγκο μας, με ανοχή από την διοργανώτρια αρχή και τους μπάτσους, τα βαζέλια. Ο δε Μπάρλος χτυπήθηκε από σκάγια αεροβόλου. Ο Σχορτσιανίτης, αν είχε εγκέφαλο στο κρανίο του, δεν θα έπρεπε να ξεχνάει και τη ρατσιστική επίθεση που δεχόταν από τους πράσινους κάθε φορά που πήγαινε στο ΟΑΚΑ  με το περίφημο σύνθημα για τον Σκλαβενίτη και τις υψωμένες σακούλες του σούπερ-μάρκετ. Όμως ο Σχορτσιανίτης τα ξέχασε όλα αυτά και πήγε να παίξει για αυτούς το 2012. Προδότης από τους λίγους.

Γιάννης Μπουρούσης: Εκλεκτό μέλος της παρέας και κάτοχος του βραβείου «Ιούδας ο πρασινοφορεμένος». Αγωνίστηκε και αυτός στον Ολυμπιακό την περίοδο των χειρουργείων από το 2006 ως το 2011. Ο Μπουρούσης μάλιστα είχε δεχτεί πολλές φορές τα μπινελίκια των παναθηναϊκών, με αποκορύφωμα φυσικά να «βαφτιστεί» ως ο κύριος «δέκα-μέρες-έλεγες» μετά τον ημιτελικό του Βερολίνου. Παρόλο που του τελείωνε συχνά το φαρμακάκι του κυρίου Μάκη, ο Ολυμπιακός δεν του φέρθηκε ποτέ άσχημα. Μάλιστα απλά τον αποδέσμευσε όταν ακούστηκε σε συνομιλίες, που είχαν υποκλαπεί, να βρίζει τους προέδρους της ομάδας. Ο Μπουρούσης όχι μόνο πήγε πέρυσι το καλοκαίρι στο λαγό, αλλά έγλειψε αυτούς που τον έφτυναν και μετά το τέλος του πρωταθλήματος έβριζε τον Ολυμπιακό στα μπουζούκια. Επίσης συμμετείχε στην παρέα των βάζελων παιχτών που το ίδιο βράδυ έβριζαν εν χορώ τη γυναίκα του Σπανούλη. Με το ελάχιστο μυαλό που έχει κατάλαβε ότι δεν θα περάσει καθόλου καλά φέτος στον Πειραιά και αποφάσισε να πάρει μεταγραφή στην Κίνα. Ο κόσμος του Ολυμπιακού όμως δεν ξεχνάει... Όσος καιρός και αν περάσει.

Ματ Λοτζέσκι: Και φτάνουμε στην πιο φρέσκια μεταγραφή της ομάδας των προδοτών. Σήμερα ο βάζελος ανακοίνωσε τη μεταγραφή του και ο εξαρτημένος πρόεδρός του πανηγυρίζει με βουναλάκια «πούδρας» για το κατόρθωμά του να πάρει παίχτη που έχει φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού μετά από τόσα χαστούκια και απορρίψεις που έχει φάει. Όταν «ξενερώσει» και περάσουν οι παρενέργειες βέβαια θα καταλάβει ότι ποτέ ο Ολυμπιακός δεν έκανε κίνηση για να ανανεώσει τον Λοτζέσκι. Ο Ματ Λοτζέσκι είναι υποστηρικτής του Τραμπ, οπότε αυτό κάτι λέει για το μυαλό του. «Ξέχασε» ότι, όταν είχε πρόβλημα στο συκώτι, ο εξαρτημένος τον κατηγορούσε για ντοπαρισμένο. Ο Λοτζέσκι έμεινε 4 χρόνια στον Ολυμπιακό που τον πήρε από την άσημη Οστάνδη του Βελγίου και τον έβαλε στα σαλόνια της Ευρωλίγκα. Ο γύαλινος Λοτζέσκι έμενε κάθε τρεις και λίγο εκτός ομάδας, είτε είχε ένα πονάκι είτε κάτι πιο σοβαρό. Και η ομάδα μας πάντα τον στήριζε. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει χάσει κάθε κρίσιμο αγώνα με πρόφαση --πραγματική ή όχι-- τους τραυματισμούς. Φέτος ήταν το αποκορύφωμα, που τη στιγμή που η ομάδα κυνηγούσε τους στόχους της αυτός έκανε «κούρα» για να διασφαλίσει την επόμενη μεταγραφή του και, όταν η ομάδα τα έδινε όλα στην Κων/πολη, αυτός έπαιζε με το κινητό του. Και είχε το θράσος μέσα στη χρονιά να διαρρέει μέσα από ΑΡΔ ότι θέλει 1 εκατομμύριο για να ανανεώσει στον Ολυμπιακό. Ματ Λοτζέσκι, καλή μισθοφορία στην ομάδα που σου αξίζει...

Όλοι οι παραπάνω: Ούτε ζωγραφιστοί στον Πειραιά!

ΥΓ1 Σε αυτή τη λίστα θα μπορούσαν να βρίσκονται και κάποιοι άλλοι όπως ο Τζόνι Ρότζερς, ο Άντρια Ζίζιτς, ο Πάτρικ Φέμερλινγκ και ο Βασίλης Ξανθόπουλος, που φόρεσαν τη φανέλα του βάζελου. Οι συγκεκριμένοι όμως ούτε οπαδιλίκι πούλησαν και κυρίως δεν προκάλεσαν ποτέ τον κόσμο του Ολυμπιακού.

ΥΓ2 Ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι ένας από τους μεγαλύτερους προέδρους στην ιστορία του Ολυμπιακού (μαζί με τον Γουλανδρή και τους αδελφούς Αγγελόπουλους) και φόλα γαύρος. Ένα από τα μεγάλα λάθη, που έκανε και δεν μπορούμε να του «συγχωρέσουμε» είναι ότι έφερε στην ομάδα μας τον Οικονόμου. Το μαλακισμένο, που μας έβριζε από την κερκίδα των «οπαδών» του βάζελου στο Τελ-Αβιβ και πανηγύριζε μαζί με τον Αλβέρτη τη νίκη της Μπανταλόνα.

ΥΓ3 Φέτος χάσαμε το πρωτάθλημα του βόλεϊ μέσα στο Ρέντη από τους Βούλγαρους. Τότε κάποιοι παίχτες μας «ολυμπιακάρες» είχε ακουστεί ότι είχαν «μειωμένη» απόδοση και το μυαλό τους ήταν στο στοίχημα. Κάποιους μήνες μετά, ο «γαύρος» Φιλίπποφ έβγαζε σέλφι με το γιο του «Ιβάν του τρομερού μπουγατσομάχου» σε σουίτα της Τούμπας. Θα περάσεις καλά προδότη στην επόμενη επίσκεψή σου στον Πειραιά. Συγχαρητήρια στον πρόεδρο του Ερασιτέχνη Μιχάλη Κουντούρη που μέσα σε ένα απόγευμα ξήλωσε τα πουλητάρια...