Κάποιες πρώτες παρατηρήσεις (με αρκετή σκέψη και προβληματισμό) από την πραγματικότητα του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού στη νέα σεζόν

1 Κυκλοφόρησαν επίσης τα εισιτήρια διαρκείας της νέας σεζόν. Και στην παρουσίασή τους, ξεκινάει ο υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ, λέγοντας ότι σε όλα τα διαρκείας θα υπάρχει μείωση της τιμής κατά 5% επειδή η ΠΑΕ αναγνωρίζει τις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Βεβαιά αυτό που «ξέχασε» να αναφέρει ο υπεύθυνος είναι οτι η ομάδα μας θα είναι τιμωρημένη για 5 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα, εξαιτίας κυρίως γεγονότων που έχουν γίνει στα αποδυτήρια ή σε χώρους του γηπέδου με ευθύνη της ΠΑΕ και όχι στις εξέδρες, οι οποίες έχουν μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε κάτι ενδιάμεσο από τη Σκάλα του Μιλάνου και την Όπερα του Σίδνεϋ (πάντα συγκρίνοντας με παλιότερα χρόνια). Οπότε δεν υπάρχει ακριβώς μείωση της τιμής σε πραγματικούς όρους... Το έχουμε πει και άλλη φορά απολύτως ξεκάθαρα ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και η ειλικρίνεια είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται μια υγιής σχέση.



Του RedTerso

2 Το θετικό της υπόθεσης για τα συνδεσμιακά διαρκείας είναι οτι μετά από πρόταση της Θύρας 7 στο παγκόσμιο συνέδριο, πέρα από το πενηντάρικο που αντιστοιχεί στην ανανέωση της κάρτας μέλους στον Ολυμπιακό και πηγαίνει στα ταμεία του Ερασιτέχνη, ακόμα 50 ευρώ από το κάθε συνδεσμιακό εισιτήριο διαρκείας θα κατατίθεται προς ενίσχυση του Ερασιτέχνη. Από τα 110 ευρώ λοιπόν, άλλα 50 θα προστίθενται για να γίνουν ακόμα πιο ισχυρά όλα τα τμήματα του οργανισμού του Ολυμπιακού. Αναγνωρίζεται έτσι ακόμα πιο εμφατικά ότι ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός είναι η βάση και η ουσία της ομάδας μας. Και φαίνεται οτι η σκληρή προσπάθεια που γίνεται από τη διοίκησή του έχει αποτελέσματα και επιτυχίες και θα συνεχιστεί... Και το άλλο θετικό είναι οτι ο κόσμος αγοράζει τα διαρκείας ανεξάρτητα από την έλλειψη μεταγραφών. Και αυτό δείχνει την αφοσίωση προς τον δαφνοστεφανωμένο και όχι προς τις μεταγραφές και τις κινήσεις εντυπωσιασμού.

3 Όποιος παρατήρησε προσεκτικά την παρουσίαση των διαρκείας θα διαπίστωσε ότι άλλαξε το βασικό σύνθημα της επικοινωνιακής εκστρατείας της ΠΑΕ. Το «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» έδωσε τη θέση του στο «όλοι μαζί μια γρο8ια». Αυτό, κατά τη γνώμη μου, αν λειτουργούσε η διοίκηση πιο ειλικρινά απέναντι στον κόσμο, μόνο θετικά θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Αφήνουμε πίσω δηλαδή τα μεγαλεία και τα λούσα της ευρωπαϊκής διάκρισης, δεδομένων των οικονομικών συνθηκών στη χώρα, και κινούμαστε για να διατηρήσουμε τα εν Ελλάδι σκήπτρα. Για να μπορεί όμως να λειτουργεί ένα τέτοιο σύνθημα συσπειρωτικά για τον κόσμο, δεν αρκεί μόνο να λες ότι θα γίνεις μια γροθιά με τον κόσμο με στόχο το 8ο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Χρειάζεται, όπως έχουμε ξαναπεί, να παρουσιαστεί με απόλυτη διαύγεια και με ξεκάθαρα λόγια η οικονομική κατάσταση, η στροφή στους γηγενής ποδοσφαιριστές και στις ακαδημίες, και η παρουσίαση ενός μεσοπρόθεσμου πλάνου, το οποίο θα «αγκαλιάσει» ο κόσμος και θα κάνει υπομονή ακόμα και σε ενδεχόμενες «στραβές». Αν δεν υπάρχει μια τέτοια λογική, τότε και αυτό το σύνθημα θα είναι κενό νοήματος...

4 Και θα κλείσω αυτές τις σκέψεις με κάτι πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου. Και αυτό έχει να κάνει με τον πόλεμο που δέχεται --ή θεωρούν κάποιοι (παράγοντες και οπαδοί) ότι δέχεται-- η ΠΑΕ από το κράτος. Είναι αλήθεια οτι τα τελευταία δύο χρόνια έχουν γίνει κάποια απίστευτα πράγματα από την πλευρά της πολιτείας απέναντι στον Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Βλέπε τις διαρκείς τιμωρίες της έδρας χωρίς να έχουν γίνει και σοβαρά πράγματα, την επιλεκτική ευαισθησία του πρώην υπουργού αθλητισμού Κοντονή και τις διαρκείς αναβολές του περσινού τελικού κυπέλλου, τα κωλοδάχτυλα του Καμμένου και τις ύβρεις του έτερου ψεκασμένου Ζουράρι. Για να αποκρυπτογραφήσουμε όμως καλύτερα το σκηνικό, θα πρέπει να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο. Η τωρινή κυβέρνηση, όπως και κάθε κυβέρνηση, έχει σχέσεις με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και απέναντι σε αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα, κάνει τις ανάλογες «διευκολύνσεις» και δίνει τις αντίστοιχες παροχές, οι οποίες έχουν απόληξη και στον αθλητισμό. Στο σήμερα λοιπόν, προνομιακός συνομιλητής της κυβέρνησης είναι ο Ιβάν Σαββίδης και σε δεύτερο πλάνο ο Μελισσανίδης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, με βάση τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για έξοδο από την κρίση και πέρασμα στην περίοδο της ανάπτυξης,  χρειάζεται διαρκής ροή κεφαλαίων. Αυτό το εξασφαλίζει και με το παραπάνω ο Σαββίδης με προτάσεις επενδύσεων στη βόρεια Ελλάδα και όχι μόνο. Και γιαυτό το λόγο η κυβέρνηση καταθέτει και τροπολογίες για διαγραφή προστίμων όπως στην περίπτωση της ΣΕΚΑΠ, που είναι ιδιοκτησία του. Αντίστοιχα και ο Μελισσανίδης απολαμβάνει προνομίων και αντίστοιχων «βοηθημάτων» από την κυβέρνηση. Έτσι ψηφίστηκε εν μια νυκτί το νομοσχέδιο για την ανέγερση του νέου γηπέδου της ΑΕΚ. Σε αυτό το σημείο, να κάνουμε μια μικρή παρένθεση και να σημειώσουμε κάτι για τα ακροδεξιά φιντάνια, επειδή υπάρχουν ακόμα διάφοροι αφελείς που νομίζουν οτι οι χρυσαυγίτες δεν είναι τσιράκια των αφεντικών. Να υπενθυμίσουμε ότι και αυτοί ψήφισαν αυτό το νομοσχέδιο, όπως έχουν κάνει τόσες φορές στο παρελθόν, στηρίζοντας τα επιχειρηματικά συμφέροντα απέναντι στην εργατική τάξη. Επιστρέφοντας στην αποκρυπτογράφηση της λογικής της κυβέρνησης, θα διαπιστώσουμε μια στροφή στην παλιά καλή και δοκιμασμένη --από τη χούντα-- τεχνική του «άρτου και των θεαμάτων». Και γι' αυτό τον λόγο προχωράει και το γήπεδο της ΑΕΚ. Γι' αυτό τον λόγο, έχει προταθεί στο βάζελο να «ανταλλάξει» τη Λεωφόρο με κομμάτι του άλσους στο Γουδή και τα βαζέλια που τρώνε τόσο σανό λένε «μόνο Λεωφόρος ή Γουδή».

5 Για να κάνουμε όμως τη σύνδεση με αυτά που μας αφορούν στον τομέα του ποδοσφαίρου, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η κυβέρνηση. Μοιραία, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ευνοούνται διάφοροι επιχειρηματίες εις βάρος κάποιων άλλων. Ειδικά όταν αυτοί είναι και ιδιοκτήτες ομάδων πολύ εύκολα αυτός ο ανταγωνισμός μεταφέρεται και στο «γήπεδο» του ποδοσφαίρου. Έτσι λοιπόν ευνοούνται ο ΠΑΟΚ (του Σαββίδη) και η ΑΕΚ (του Μελισσανίδη) και γι' αυτό τον λόγο υπήρξε φέτος διαιτητικό κυνήγι του Ολυμπιακού, που οι αλλόθρησκοι το παρουσίασαν ως «εξυγίανση του ποδοσφαίρου» και «ότι πήραν πίσω τις Κυριακές τους». Και κάπως έτσι πετιέται σαν στιμμένη λεμονόκουπα ο Αλαφούζος που, αφού πρόσφερε τις απαραίτητες υπηρεσίες σε επικοινωνιακό επίπεδο, φάνηκε απλώς ότι είναι ένας «χρήσιμος ηλίθιος» και, μετά τον ημιτελικό του βάζελου με τον ΠΑΟΚ, «λυπήθηκε» για τη συμμαχία της εξυγίανσης και έκανε «επίθεση φιλίας» στον Ολυμπιακό. Όλα αυτά τα αναφέρουμε για να γίνει κατανοητό ότι, στο επίπεδο του καπιταλισμού, ο ανταγωνισμός επιχειρηματικών συμφερόντων δεν μπορεί να μεταφράζεται σε «πόλεμο απέναντι στον Ολυμπιακό». Προφανώς και τα δύο τελευταία χρόνια υπάρχει, σε επίπεδο διαιτησίας και ποδοσφαιρικών θεσμών, μια «σφαγιαστική» προς την ομάδα μας κατάσταση. Αυτό όμως οφείλεται περισσότερο στο γεγονός οτι έχει δημιουργηθεί από το μπλοκ Σαββίδη-Μελισσανίδη μια παράγκα που στόχο έχει να αποδυναμώσει τον Ολυμπιακό και αυτό οι ΑΡΔ το ονομάζουν «50-50». Τόσο «50-50», που οι βάζελοι, μετά την πριονοκορδέλα που τους πέρασε ο Ιβαν ο τρομερός στον ημιτελικό κυπέλλου, αναγκάστηκαν να λένε οτι «όταν οι γαύροι είχαν τα ηνία, δεν βλέπαμε τέτοια πράγματα». Επαναλαμβάνουμε όμως. Για να είναι πιο αιχμηρή η κριτική μας ως Ολυμπιακοί είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε ότι άλλο πράγμα οι μπίζνες και άλλο πράγμα ο αθλητισμός, παρόλο που, όπως εξηγήσαμε παραπάνω, κάποιες φορές αλληλοδιαπλέκονται.

6 Ας προσπαθήσουμε όμως να κάνουμε ξεκάθαρη τη θέση μας αναφορικά με τα παραπάνω ζητήματα. Το κράτος είναι κράτος και ο Ολυμπιακός είναι Ολυμπιακός. Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό μια προσπάθεια πατροναρίσματος του κόσμου του Ολυμπιακού σχετικά με το τι είναι καλό και τι επικίνδυνο για την ομάδα μας και ειδικότερα για το ποδοσφαιρικό του τμήμα. Αρχικά θα θέλαμε να μοιραστούμε μια άποψη που έχουμε ως biancorossi1925. Ο Ολυμπιακός δεν φοβάται το εκάστοτε κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση. Αντίθετα αυτή θα πρέπει να φοβάται τον κόσμο του και την ομάδα μας. Ο λόγος είναι ένας και πολύ απλός. Οι πολιτικοί, όπως τουλάχιστον τους έχουμε γνωρίσει στην εποχή της λεγόμενης μεταπολίτευσης και στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, είναι αναλώσιμα ανθρωπάκια χωρίς ιδεολογία και με μοναδικό θεό τους την αναγνώριση και το χρήμα. Αντίθετα, οι πλατιές μάζες που λατρεύουν τον Ολυμπιακό διακατέχονται από ένα αίσθημα ανιδιοτέλειας και αγνής αγάπης. Μαντέψτε ποιο από τα δυο κερδίζει σε βάθος χρόνου...

7 Πάμε τώρα στο προκείμενο. Θα θέλαμε να φρεσκάρουμε τη μνήμη σε κάποιους παλαιότερους φίλους μας και να διαβάσουν οι νεότεροι σε ηλικία τι συνέβη τις φορές που το κράτος πήγε να τα βάλει με τον Ολυμπιακό. Παράδειγμα πρώτο. Απαγόρευση μετακινήσεων το 2004, με τον νόμο Ορφανού-Βουλγαράκη της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Ο Ολυμπιακός παίζει με τον ψοφη στην Κρήτη. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι οι πρώτοι που σπάνε την απαγόρευση των μετακινήσεων στη χώρα, καθώς 200 άτομα μπαίνουν από την κεντρική κερκίδα του Γεντί Κουλέ και κάνουν το νησί άνω κάτω. Για την ιστορία, την ίδια μέρα μερικά πούλμαν με οπαδούς του Ολυμπιακού ταξίδεψαν για Ορεστιάδα για τον τελικό του κυπέλλου στο βόλεϊ με αντίπαλο τον ηρακλή. Το κράτος, προσπαθώντας να εκδικηθεί την ομάδα μας, προβαίνει στην απαγόρευση της μετακίνησης στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Δέκα λεπτά από το Καραϊσκάκη και πήγαν να επιβάλλουν απαγόρευση! Πού να 'ξεραν οι κακόμοιροι. Ο κόσμος αποφασίζει να μεταβεί χωρίς διακριτικά στο γήπεδο και να προμηθευτεί εισιτήρια από τα εκδοτήρια. Όταν οι οπαδοί του Θρύλου μπαίνουν μέσα και αντικρίζουν μπράβους του μ-πεου να κάνουν βλαχομαγκιές. Το τι ακολούθησε το θυμάστε όλοι φαντάζομαι. Τα ΜΑΤ να τρέχουν πανικόβλητα, πετώντας του εξοπλισμούς τους, και οι μπράβοι να μεταφέρονται αιμόφυρτοι σε φορεία (αυτά καλό είναι να μη γίνονται). Η απόφαση της τότε κυβέρνησης, μετά τη Νέα Σμύρνη; Αφαίρεση βαθμών, 4 αγωνιστικές κεκλεισμένων και 300 χιλιάδες ευρώ πρόστιμο. Η αντίδραση; Άμεση. Ο κόσμος κινητοποιείται και διαμηνύει πως, σε περίπτωση που αφαιρεθούν βαθμοί, το λιμάνι της χώρας θα κλείσει και οι τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις θα πέσουν στους ώμους της κυβέρνησης. Η αφαίρεση βαθμών ουσιαστικά χάριζε το πρωτάθλημα στους αντιπάλους μας. Μαντέψτε ποιος έκανε πίσω; Ναι, το βρήκατε: το κράτος. Απότοκο της κόντρας αυτής ήταν τα ατελείωτα πανιά για τη κυβέρνηση στο γήπεδο που φυσικά δεν κατέβηκαν ποτέ, καθώς και το περίφημο «5% στις μετακινήσεις, 5% στις εκλογές».

8 Ο κόσμος του Ολυμπιακού λοιπόν δεν δέχεται πατρονάρισμα. Και πολύ καλά κάνει. Όπως πάλεψε τότε για την ομάδα του, έτσι θα παλέψει και τώρα. Απέναντι στον Τσίπρα και τον Κόντονή, καθώς και σε όποιον πιστεύει πως θα τα βάλει με την ομάδα με ύπουλο τρόπο. Θα παλέψει απέναντι σε αυτή, αλλά και σε κάθε κυβερνητικό διαχειριστή του κράτους που θα επιτεθεί στην ομάδα. Αυτό λοιπόν που θέλουμε να πούμε, για ακόμη μια φορά, είναι πως ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι η ασπίδα της ομάδας. Αλλά της ομάδας, όχι των συμφερόντων κανενός επιχειρηματία-εφοπλιστή. Το ποιον θέλει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ για συμπαίχτη στις δουλειές που θα κάνουν δεν μας αφορά σαν Ολυμπιακούς. Μας αφορά σαν πολίτες και σαν σκεπτόμενα άτομα, αλλά όχι σαν οπαδούς. Οπότε η επικοινωνιακή πολιτική του τι είναι καλό για τον Ολυμπιακό είναι και υποκειμενική και χωράει πολλή κουβέντα και κριτική. Εμάς μας ενδιαφέρει ο Ολυμπιακός να έχει καλές και ανταγωνιστικές ομάδες. Αν συμβαίνει αυτό, τότε ο κόσμος έχει το αλάθητο κριτήριο να αντιδράσει με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο σε όσους επιχειρούν να κάνουν, με δόλιο τρόπο, κακό στην ομάδα. Οι χειρονομίες του Κα(η)μμένου οι δήθεν μαγκιές του Κοντονή, αλλά και η ολυμπιακοφροσύνη που πουλάει ο Βασιλειάδης, έχουν ήδη ληφθεί υπόψη από τον κόσμο της ομάδας -- να είστε σίγουροι γι’ αυτό.

9 Κλείνοντας, θα αναπαράγουμε τα λόγια του προηγούμενου προέδρου του Ολυμπιακού Σωκράτη Κόκκαλη. «Αν ο στόχος είμαι εγώ, να χτυπήσουν εμένα και να αφήσουν τον Ολυμπιακό ήσυχο». Και θα προσθέσουμε: Τον Ολυμπιακό αφήστε τον ήσυχο! Τι κάνετε στις άλλες δουλειές σας μάς είναι αδιάφορο. Την ομάδα μας δεν την ακουμπάει κανείς!