Σάββατο 8.7.2017: Μαλίν - Ολυμπιακός 0-6 (φιλικό προετοιμασίας)

Πρώτη μέρα πίσω στην Αθήνα μετά από τις διακοπές. Στη διαδρομή από το λιμάνι προς το σπίτι, περνάς από το Καραϊσκάκης. «Υπομονή, σε λίγες ημέρες αρχίζει η χρονιά», σκέφτεσαι και γίνεται λίγο πιο εύκολη η επιστροφή. Το απόγευμα έχει φιλικό. Η πρώτη μου επαφή με την ομάδα που χτίζεται για τη φετινή, δύσκολη, χρονιά (οι διακοπές μου γίνονται σε ένα μέρος που ο ηλεκτρισμός απέχει κάμποσα χιλιόμετρα και το κινητό ανοίγει --όταν πιάσει σήμα-- μόνο για να μάθεις αν έχει συμβεί κάτι πολύ σημαντικό, όπως οι κλεισμένες --και μόνο-- μεταγραφές). Μας περιμένουν τα προκριματικά για το Ch. L., με μια ομάδα που από τον Γενάρη φώναζε πως χρειαζόταν ενίσχυση, ακόμα και για τον ελληνικό πρωτάθλημα, ειδικά μετά την αγωνιστική και εξωαγωνιστική άνοδο των Κωστικά και Γιωρίκα.


Του Dr. Jekyll

Κατά τις 21:00, ο βασικός προβληματισμός δεν είναι αν η ομάδα μπορεί να αλλάξει τρεις μπαλιές, όπως πέρυσι, αλλά είναι πως δεν φαντάζει λογικό να έχει πιάσει τέτοια απόδοση αρχές Ιουλίου. Θυμάσαι λίγο και τον Σόλιντ, θυμάσαι και τη χρονιά με τα φιλικά της Αμερικής, και αναρωτιέσαι αν όσα είδες να ξεδιπλώνονται στο χορτάρι είναι αποτέλεσμα χαλαρής προετοιμασίας, προκειμένου να μην είναι βαριά τα πόδια στα προκριματικά, ή αν εσύ είσαι τόσο μαλάκας και δεν έβλεπες πως κατέστρεφε, αργά και συστηματικά, την ομάδα ο Μπέντο.

Τα βασικά: ο Ολυμπιακός ήταν απολαυστικός. Δεν είναι (μόνο) το ευρύ σκορ με το οποίο εξαφάνισε τη Μαλίν ούτε ότι είχε τις ευκαιρίες για να πετύχει κάμποσα ακόμα γκολ. Είναι, κυρίως, ότι η ομάδα προσπαθούσε (και, προφανώς, κατόρθωσε) να αγωνιστεί με ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, το οποίο περιλάμβανε passing game (όπως λένε και στο χωριό μου), πίεση ψηλά (συνεπώς και άμυνα ψηλά, αλλά με καλύτερη κάλυψη) και --επιτέλους-- ελάχιστες γιόμες.

Η αρχική ενδεκάδα ήταν Καπίνο, Κούτρης αριστερά, Ομάρ δεξιά, Μποτία και Ρέτσος στους κεντρικούς αμυντικούς, Ρομαό και Ταχτσίδης στο κέντρο, Μαρίν και Φορτούνης αριστερά και πίσω από τον επιθετικό (με αρκετές εναλλαγές θέσης, που ενίοτε άφηναν όλη την αριστερή πτέρυγα στον Κούτρη), Πάρντο δεξιά και Μπεν στην επίθεση. Κατά την άποψή μου, καλύτερος όλων ο Μάριν, όχι μόνο για τις τρίπλες, αλλά κυρίως για την αντίληψή του. Πολύ καλός ο Κούτρης, άψογος ο Καπίνο, όσες φορές χρειάστηκε να επέμβει, πολύ καλός ο Ρομαό (στο πρώτο, όμως, ημίχρονο, αφού στο δεύτερο σαν να ξέμεινε λίγο από δυνάμεις και είχε κάμποσες λανθασμένες μεταβιβάσεις), με καλές και κακές στιγμές ο Φορτούνης (με ένα εντυπωσιακό γκολ από κόρνερ), καλοί και σταθεροί απέναντι στη τραγική χθες (κυρίως αμυντικά, όμως) Μαλίν ο Μποτία και ο Ρέτσος. Αξιόπιστος και ποιοτικός, ως συνήθως, ο Ομάρ.

Ο Πάρντο απέδειξε ότι είναι μεν απαραίτητος, αλλά ότι εξακολουθεί να είναι ατομιστής (σε μία φάση, μάλιστα, προτίμησε το δύσκολο σουτ από τη πάσα στον εντελώς ελεύθερο Μπεν στερώντας από τον επιθετικό την ευκαιρία να σκοράρει και να προσθέσει κάποιους πόντους στην προσπάθεια για την παραμονή του). Και αφού αναφέρθηκα στον Μπεν: όταν ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό (πριν πάθει τον σοβαρό τραυματισμό), πίστευα ότι είναι μια μεταγραφή ελάχιστου ρίσκου, αφού είχε όλα τα φόντα για να καλύψει με άνεση τη θέση του τρίτου επιθετικού (με πιθανότητες να αποδείξει ότι αξίζει κάτι πολύ καλύτερο). Δεν τον παρακολούθησα καθόλου στον Πανιώνιο, αλλά πιστεύω ότι, αν έχει πράγματι ξεπεράσει αυτή την ιστορία, εξακολουθεί να είναι ιδανικός για τρίτος επιθετικός (που, ενδεχομένως, καταλήξει να είναι δεύτερος ή --φτου κακά-- πρώτος). Χθες έτρεξε, πίεσε, αλλά τέρμα δεν πέτυχε (σε δύο φάσεις που δοκίμασε να απειλήσει από πλάγια θέση δεν κατόρθωσε να νικήσει τον τερματοφύλακα).

Για τον Ταχτσίδη, δεν σχημάτισα άποψη. Λίγο η θέση στην οποία αγωνίζεται, λίγο ο χθεσινός τρόπος παιχνιδιού, μόνο αν βρισκόμουν στις εξέδρες του γηπέδου (εκεί όπου μπορείς κάθε στιγμή να δεις πώς κινείται ένας παίχτης) αισθάνομαι πως θα μπορούσα να τον κρίνω. Πάντως, κάμποσες μεταβιβάσεις του ήταν λανθασμένες, ακόμα και χωρίς πίεση από αντίπαλο.

Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, ο Καρίμ πήρε τη θέση του Μπεν, ενώ στο 60΄ άλλαξε σχεδόν όλη η ομάδα: Ανδρούτσος δεξί μπακ (!!!) -- είχε και μια ασίστ, καλύπτοντας όλη τη πτέρυγα, Νικολάου με Σισέ τα στόπερ, Ντε λα Μπέγια αριστερό μπακ, Σιώπης και Ζντιέλαρ στο κέντρο, μπροστά τους ο Μάρτινς, Σεμπά αριστερά, Ελγιονούσι δεξία. Τις αλλαγές έκλεισαν περίπου στο 70΄ ο Χουτεσιώτης στη θέση του Καπίνο και ο Μανθάτης, στο 83΄, στη θέση του Καρίμ. Από τη δεύτερη ομάδα, μου άρεσε ότι ο Σεμπά έδειξε όλα τα καλά περυσινά του στοιχεία, τα τρεξίματα και οι μακρινές μεταβιβάσεις του Σιώπη --ο μόνος με τόσες «γιόμες»--, και η ψυχραιμία/κοψιά/σουλούπι/στυλ του Σισέ (προφανώς και είναι ελάχιστο το δείγμα γραφής).

Για την ιστορία, τα γκολ πέτυχαν οι Ομάρ 11΄ (ασίστ Πάρντο), Μποτία 21΄ (Φορτούνης), Φορτούνης 38΄ (απευθείας εκτέλεση κόρνερ), Μάριν 59΄ (Πάρντο), Ελγιονούσι 74΄ (Ανδρούτσος), Καρίμ 81΄ (Σεμπά).

Και λίγα άσχετα:

Δεν τοποθετήθηκα ποτέ για τον Χάσι. Δύο είναι τα αρνητικά, όπως τα βλέπω εγώ: το πρώτο, όπως αναφέρει και ο Καρπετόπουλος, ότι το όνομα του προπονητή δείχνει ότι οι μεταγραφές θα είναι ρεαλιστικές (δηλαδή όχι υπερβάσεις, όπως θα απαιτούσε ένα σπουδαίο όνομα) και το δεύτερο και βασικότερο ότι --κυρίως στη Λιέγη-- είχε κακές σχέσεις με κάμποσους ποδοσφαιριστές (η βέβαιη συνταγή της αποτυχίας).

Αργά, αλλά σταθερά, γίνονται καλές προσθήκες. Οι αντίστοιχοι Ζάχοβιτς, Ζίο και Ριβάλντο δύσκολα θα φορέσουν το 2017 τη φανέλα του Ολυμπιακού, αλλά οι Εμενίκε, Καρσελά και Οφόε είναι ποιοτικές προσθήκες που μπορούν να ανεβάσουν την ομάδα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ο προπονητής να εκμεταλλευτεί το δυναμικό και να μην παροπλίσει παίκτες που μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά, όπως έγινε με τον Μπέντο τη περυσινή χρονιά. Υπομονή και όλοι θα κριθούν στο χορτάρι. Η δική μας θέση είναι στη κερκίδα να φωνάζουμε για την ομάδα.

Σε δέκα περίπου μέρες ο πρώτος αγώνας στην έδρα μας...

ΚΑΛΗ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!