Μια δεύτερη ματιά σε όσα είδαμε στο Βελιγράδι

Ας ξεκινήσω με μία παραδοχή: είχα την αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός θα παρουσιαστεί σοβαρός και με πλάνο, αλλά με τυραννούσε και η αμφιβολία, κυρίως λόγω της περσινής εικόνας της ομάδας. Το χθεσινό παιχνίδι όμως έδειξε ότι φέτος τα πράγματα έχουν αλλάξει και ότι η ομάδα οργανώθηκε με σοβαρότητα, τη χρονική περίοδο που έπρεπε για να διεκδικήσει το αυτονόητο των προηγούμενων χρόνων, που είναι η είσοδος στους ομίλους του Champions League.

Του JosuTernera

Το 1-3 μέσα στην έδρα της Παρτίζαν αποτελεί το ιδανικό ξεκίνημα, κυρίως αν σκεφτούμε τη στιγμή που έγινε ο αγώνας (μέσα στον Ιούλιο), το ότι ήταν το πρώτο επίσημο παιχνίδι της ομάδας και τις ειδικές συνθήκες που επικρατούσαν στο γήπεδο. Στο άκουσμα της κλήρωσης υπήρχε ένα μούδιασμα, που έχει να κάνει με την ειδική δυναμική των δύο συλλόγων και την ατμόσφαιρα που θα αντιμετώπιζε ο Ολυμπιακός στο εκτός έδρας ματς. Δεν έχω και πληροφόρηση αν τα παιδιά από Θεσσαλονίκη έχουν επιστρέψει σπίτι ή αν σταμάτησαν για βρώμικο στα σύνορα! (Δύο κεφάλια ο αετός, και ένα... τρία)

Πολλά τα θετικά που αποκόμισε ο Ολυμπιακός και βέβαια αρκετά και τα προβλήματα που παρουσίασε. Φάνηκε η έλλειψη παιχνιδιών και συνοχής στην ομάδα, κυρίως στον αμυντικό τομέα, αφού το δίδυμο Ρομαό-Ρέτσου είναι μάλλον ανάγκης και στα χαφ ο Σιώπης με τον Οφόε είχαν ένα πρόβλημα στη συνεργασία και τα πατήματά τους. Και την περίοδο του πρώτου ημιχρόνου που δεχτήκαμε πίεση, η άμυνα φάνηκε επιρρεπής σε λάθη και με σοβαρές δυσκολίες στα άκρα της. Στο γκολ που δεχτήκαμε το κέντρο της άμυνας ήταν κενό με μόνο τον Κούτρη να μαρκάρει τον επιθετικό και να πηγαίνει στον πλάγιο πριν βγάλει την μπαλιά. Σαφής κίνηση απειρίας, αλλά με ελαφρυντικό ότι είχε πάει πάνω σε αμαρκάριστο παίκτη.

Η ομάδα ξεκίνησε ουσιαστικά με γκολ μετά από εξαιρετική συνεργασία Μάριν-Μπεν, με σπουδαία ποδοσφαιρική κίνηση του πρώτου και επαγγελματικό τελείωμα φάσης του δεύτερου! Από την αρχή του παιχνιδιού, ήταν σαφές ότι ο Ολυμπιακός έχει πλάνο στο παιχνίδι του και θέλει να παίξει με την μπάλα κάτω και με γρήγορες και άμεσες εναλλαγές. Και αυτό βέβαια είναι η δουλειά του Χάσι, που για μένα είναι το μεγάλο κέρδος του χθεσινού αγώνα. Οι επιλογές που έκανε για την ενδεκάδα του βγήκαν και είχε να αντιμετωπίσει τραυματισμούς (Ομάρ, Ταχτσίδης), απρόοπτα (Φορτούνης) και ανέτοιμους παίκτες (Βούκοβιτς, Εμενίκε). Έκανε επιλογές που μπορεί μερικούς να τους ξενίζουν, στηριζόμενες όμως στην ποδοσφαιρική λογική που λέει ότι παίζει αυτός που είναι έτοιμος. Και έδωσε το στίγμα του εμπιστευόμενος παίκτες που πιστεύει. Και το κυριότερο δικαιώθηκε! Στα συν η διαχείριση του αγώνα και οι λογικές αλλαγές.

Το δεύτερο σημείο που δίνει ελπίδα για την πορεία της ομάδας είναι ότι φαίνεται να υπάρχει παρακαταθήκη παικτών. Μπεν, Κούτρης, Σιώπης δείχνουν να αποτελούν λύσεις για το μέλλον, αφού ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες του παιχνιδιού, όχι βέβαια όλοι στον ίδιο βαθμό. Ο Σιώπης έιναι παίκτης που παλεύει  και βοηθάει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, στη θέση του όμως το ύψος του δίνει ένα μειονέκτημα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ο Κούτρης εμένα μου δίνει την εντύπωση παίκτη που θα κάνει πράγματα στην ομάδα. Είναι καλός αμυντικά --όχι χωρίς προβλήματα--, συνεπής, συμμετέχει στο επιθετικό κομμάτι και κυρίως φαίνεται να ακολουθεί το πλάνο του προπονητή. Όσο για τον Μπεν, μεγάλο παιχνίδι χθες! Δύο γκολάρες και απασχόλησε τους αντίπαλους αμυντικούς στις πρώτες μπαλιές.

Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός έχει ανέβει επίπεδο με παίκτες σαν τους Καρσελά και Οφόε! Ο πρώτος, αν και φρέσκος ακόμη, δείχνει να το ξέρει το τόπι και κυρίως να μπορεί να σπάσει άμυνες είτε με προσωπική ενέργεια είτε με μεταβίβαση. Ο Οφόε από την άλλη είναι κυρίαρχος του κέντρου και τον βρίσκεις μάλιστα σε όλο το γήπεδο να αμύνεται και να μοιράζει παιχνίδι. Ο Εμενίκε, αν και ανέτοιμος το έσταξε το γκολάκι, με κίνηση καλού επιθετικού. Και για τις «παλιοσειρές»: ο Μάριν έβγαλε τα ποιοτικά στοιχεία για τα οποία αποκτήθηκε πέρσι, με αποκορύφωμα την τρομερή ενέργειά του στο πρώτο γκολ. Ο Ρομαό, που τυγχάνει αδυναμία μου, αποδεικνύει ότι είναι υπερπολύτιμος και αποτελεσματικός στους ρόλους που του αναθέτει ο προπονητής και θα τολμούσα να πω ότι είναι μία ηγετική φυσιογνωμία, στην οποία ο Ολυμπιακός πρέπει να στηριχθεί. Ούτως ή άλλως τέτοιοι παίκτες είναι πολύ κοντά στα εγγενή χαρακτηριστικά μας.

Προβλημάτισε έντονα ο Σεμπά στο πρώτο ημίχρονο, αλλά επανήλθε στο δεύτερο. Μία σκέψη μου είναι ότι πέρσι ο Σεμπά ξεχώριζε για το πάθος του σε μία ομάδα χωρίς συνοχή και αγωνιστική λογική. Θα ήθελα να δω πώς ανταποκρίνεται σε ένα στημένο και δομημένο σύνολο. Ο Καπίνο θετικός και ευχάριστη έκπληξη ο Φιγκέιρας, με μία εξαίρετη ασίστ στο γκολ του Εμενίκε. Οι αλλαγές όπως είπαμε πολύ λογικές και πλήρως εναρμονισμένες στις ανάγκες του παιχνιδιού. Ο Ζντιέλαρ όσο μπορεί να κριθεί στάθηκε μια χαρά και επιτέλους ξαναείδαμε λίγο από αυτό που μπορεί να προσφέρει ο Πάρντο.

Για να μην τρελαθούμε ο Ολυμπιακός δεν ήταν  τέλειος. Ήταν όμως σοβαρός και πώς να το κάνουμε: η σύγκριση γίνεται με το αντίστοιχο περσινό παιχνίδι με την Μπερ Σεβά. Και είναι ισοπεδωτική.

* * *

ΥΓ1 Ρομαό, σου αξίζει το περιβραχιόνιο μόνο και μόνο επειδή έδειξες στους Παοκοπαρτιζάνους ότι δεν μασάμε!

ΥΓ2 Πού 'σαι ρε Μπέντο να δεις τον Κονγκολέζο; Δεν σου έκανε ε;

ΥΓ3 Φωνάξατε πολύ, ρε παιδιά, κι εμείς το εκτιμήσαμε και σας κάναμε να φωνάζετε ακόμη περισσότερο. Πρέπει να πονάει πολύ! Κι εσάς και τους διερμηνείς σας! Άντε σας περιμένουμε!