Ο Ολυμπιακός είναι τα μεσημέρια στο παλιό Καραϊσκάκη, που ο ήλιος έλουζε τα σκουριασμένα του κάγκελα. Είναι η μπάλα έξω από την Ερυθρόλευκη Στρατιά, πίσω από την πλατεία των παιδιών που χάθηκαν για την ιδέα του Ολυμπιακού.
biancorossi1925 team
Ο Ολυμπιακός είναι οι πιτσιρικάδες που στο πρώτο παιχνίδι που πήγαν στο γήπεδο, πάντα με τη συνοδεία του πατέρα-θείου-νονού, αντί να κοιτάνε το παιχνίδι, έστρεψαν το βλέμμα τους στα φρικιά που χοροπηδούσαν κάτω από το ρολόι και ανανέωσαν το ραντεβού τους μαζί τους για τα επόμενα χρόνια.
Ο Ολυμπιακός είναι οι πιτσιρικάδες που στο πρώτο παιχνίδι που πήγαν στο γήπεδο, πάντα με τη συνοδεία του πατέρα-θείου-νονού, αντί να κοιτάνε το παιχνίδι, έστρεψαν το βλέμμα τους στα φρικιά που χοροπηδούσαν κάτω από το ρολόι και ανανέωσαν το ραντεβού τους μαζί τους για τα επόμενα χρόνια.
Είναι τα δάκρυα κάτω από το γκραφίτι «Θύρα 7 χαραγμένη στις καρδιές μας» όταν γκρεμιζόταν το τελευταίο κομμάτι του παλιού Καραϊσκάκης και έτρεξαν τσούρμο, αψηφώντας τα ουρλιαχτά των μπάτσων πως υπήρχε κίνδυνος να χτυπήσουν, για να πάρουν ένα κομμάτι από τα τσιμέντα της Θύρας 7.
Ολυμπιακός είναι εκείνοι οι πιωμένοι παλαβοί που διέσχισαν 7.369 χιλιόμετρα για να φτάσουν στον Βόρειο Πόλο και να δουν την ομάδα, σε μια εποχή μάλιστα που το πολυπόθητο διπλό δεν έλεγε να έρθει με τίποτα.
Ολυμπιακός είναι οι 254 που το 2012 πήγαν και αγόρασαν εισιτήριο διαρκείας στο τμήμα μπάσκετ που θα χάριζε αργότερα την πιο παρανοϊκή κούπα στην ιστορία του συλλόγου.
Ολυμπιακός είναι τα ατελείωτα χιλιόμετρα στις εθνικές οδούς όλης της χώρας, τότε που ακόμη επιτρεπόταν, ώστε να μην παίξει ποτέ η ομάδα μόνη.
Ολυμπιακός είναι το Πασαλιμάνι να φλέγεται για τα 90 χρόνια του συλλόγου.
Ολυμπιακός είναι ο πανηγυρισμός μέσα στη Λεωφόρο με τη χαρακτηριστική κίνηση και τις πλάτες μπροστά σε πέντε χιλιάδες τρελαμένους.
Ολυμπιακός είναι η Νίκαια, το Κερατσίνι, το Πέραμα, η Δραπετσώνα, εκεί που ο γαμημένος ο μήνας πάντα έχει περισσότερες ημέρες από όσα χρήματα σου μένουν για να τον περάσεις και πάντα πρέπει να βρεις έναν τρόπο να μη λείψεις από το γήπεδο. Δανεικά, ντου, πονηριές, όλα επιστρατεύονται μπροστά στην προοπτική να βρεθείς δίπλα στον Έφηβο.
Ολυμπιακός είναι αυτοί που κολύμπησαν στην Βουλιαγμένη για να δουν τον τελικό της ομάδας μιας και τις προηγούμενες χρονιές οι επισκέψεις μας εκεί κατέληγαν σε ντράβαλα με τις ειδικές δυνάμεις του λιμενικού που προστάτευαν το γήπεδο.
Ολυμπιακός είναι οι καμικάζι στο Αλεξάνδρειο που, με ανοιγμένα κεφάλια από τις πέτρες και τα κλομπ των μπάτσων, κόντευαν να λιποθυμήσουν και τραγούδαγαν πιο δυνατά από κάθε άλλη φορά.
Ολυμπιακός είναι το σάλπισμα της τρομπέτας του Αττίλιο.
Ολυμπιακός είναι όλες οι μεγάλες νίκες και όλες οι μεγάλες συντριβές.
Ολυμπιακός είναι εκείνα τα γαμημένα 9 δευτερόλεπτα που παίζουν ξανά και ξανά στο μυαλό μας από τη στιγμή που ο Σπανούλης κατεβάζει την μπάλα μέχρι τη στιγμή που την πασάρει στον Πρίντεζη και αυτή οδεύει προς το πάνθεον της ιστορίας.
Ολυμπιακός είναι η ψύχωση της Ριζούπολης.
Αν ο Ολυμπιακός ήταν πρόσωπο, θα ήταν ο Πρίντεζης, ο Καραταΐδης, ο Ζιοβάνι, ο Σπανούλης, ο Σπύρος Μπλέτσας, ο Δελληγιάνης.
Αν ο Ολυμπιακός ήταν στιγμή, δεν θα χώραγε στον χρόνο.
Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να είναι εκείνο το παράξενο πάντρεμα του ρεμπέτικου, που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες στον Πειραιά, με τον τσαμπουκά που έβγαζε ανέκαθεν το λιμάνι.
Ο Ολυμπιακός ήταν το παιδί που έκανε ο Βαμβακάρης με την αλητεία και το βάφτισαν Ολυμπιακό.
Ο Ολυμπιακός «πέθανε» για να αναστηθεί στις 8 Φεβρουαρίου του 1981.
Ο Ολυμπιακός γεννήθηκε εκεί στο καφενέ της Καραολή & Δημητρίου στις 10 Μαρτίου του 1925 και έμελλε να γράψει με χρυσά γράμματα την ιστορία του.
Το πρώτο άρθρο του καταστατικού αναφέρει:
Συνίσταται εν Πειραιεί υπό τον τίτλον «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς» Σωματείον, ούτινος σκοπός είναι η ανάπτυξις της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία και η κατά πάντα φίλαθλον τρόπον εξύψωσις αυτής.
Τα προς επίτευξιν του σκοπού αυτού μέσα έσονται:
α) η ίδρυσης αθλητικών χώρων πάσης φύσεως,
β) η οργάνωσις πάσης κατά θάλασσαν αθλητικής κινήσεως,
γ) η οργάνωσις αθλητικών αγώνων πάσης φύσεως, εορτών, εκδρομών ορειβασιών κλπ,
δ) η δια διαλέξεων και εκδόσεως εντύπων προπαγάνδισις της αθλητικής ιδέας και
ε) η δια παντός τρόπου ανάπτυξις κινήσεως εξυπηρετικής της νεολαίας.
Ο «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς» έχει ιδία σφραγίδα εικονίζουσαν δαφνηφόρον κεφαλήν αθλητού και περί αυτήν τον τίτλο του Σωματείου.
Για να συμπληρώσει το δεύτερο άρθρο του καταστατικού:
Μέλη του «Ολυμπιακού» δύναται να εγγραφώσιν, πολίται αδιακρίτως εθνικότητος ή φύλλου, χρηστοί εμπνεόμενοι από τας υγιείς περί σωματικής αγωγής αρχάς. Διακρίνονται δε τα μέλη του «Ολυμπιακού» εις Επιτίμους Ηγέτας, Επίτιμα Μέλη, Τακτικά Μέλη, Πάρεδρα Μέλη και Αθλητικά Μέλη».
Εκεί ήταν όλοι. Ο Νότης Καμπέρος, οι Ανδριανόπουλοι, ο Μιχάλης Μανούσκος. Οι νονοί της ολυμπιακής ιδέας.
Και αν το χρόνια πέρναγαν και οι ζωές άλλαζαν και αλλάζουν, ένα μόνο πράγμα έμενε και μένει ίδιο. Το πάθος και η λατρεία για τον Ολυμπιακό.
Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να είναι η ενεργή στήριξη του κόσμου στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό όταν κάποιος τυχάρπαστος προσπάθησε να διαλύσει τον σύλλογο. Είναι το ραντεβού στο ρολόι και η επίσκεψη στα γραφεία του ερασιτέχνη στην πλατεία Αλεξάνδρας, όπου, πάντα μέσα από διάλογο, έγινε σαφές πως δεν θα αφήσουμε κανέναν να παίξει με την αρρώστια μας.
Ολυμπιακός είναι τα δάκρυα του Πρίντεζη στο ΣΕΦ όταν σήκωσε το πρωτάθλημα κοιτάζοντας τον ουρανό.
Ολυμπιακός είναι τα τηλέφωνα που ανταλλάσαμε με τους πατεράδες μας μετά από κάθε μεγάλη νίκη ή πίκρα και που δυστυχώς για κάποιους δεν χτύπησαν ποτέ ξανά.
Ο Ολυμπιακός είναι ο Νίκος Γόδας που ζήτησε να εκτελεστεί φορώντας τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας και στάθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα γενναίος και όρθιος.
Ο Ολυμπιακός είναι οι ερυθρόλευκες εμφανίσεις των μαθητών στα σχολεία μετά από μεγάλες ήττες και σε πείσμα όσων ήθελαν να τους κάνουν καζούρα.
Ο Ολυμπιακός είναι οι ατελείωτοι τσαμπουκάδες με τους μπάτσους στα γήπεδα όλης της χώρας.
Ο Ολυμπιακός είναι η ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα που ζυγίζει μερικούς τόνους.
Ο Ολυμπιακός είναι ο Γιώργος Δεληκάρης.
Ο Ολυμπιακός είναι όλα εκείνα τα νεογέννητα παιδάκια που στάλθηκαν και στέλνονται φωτογραφίες σε εφημερίδες ντυμένα στα ερυθρόλευκα από χαζομπαμπάδες.
Τέλος, για εμάς, Ολυμπιακός σημαίνει τη ζωή που εξελίσσεται παράλληλα με την κανονική ζωή μας. Για καθετί που έχει συμβεί στη ζωή μας, υπάρχει κάτι που το έχει ταυτίσει με την ιστορία του Ολυμπιακού. Σχολεία, πανεπιστήμια, δουλείες, ανεργία, αρρώστιες, θάνατοι, μεγάλοι έρωτες, μεγάλες απογοητεύσεις, παιδιά, οικογένειες, φίλοι, όλα έχουν ταυτιστεί με ένα αγώνα της ομάδας.
«Θυμάσαι ρε μαλάκα τότε που έγινε αυτό;... Ε, τότε δεν είναι που είχαμε κερδίσει την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό;»
«'Όταν γεννιόταν το ανιψάκι μου, χάναμε από την Άντερλεχτ κι αποκλειόμασταν».
Αυτό λοιπόν είναι για εμάς ο Ολυμπιακός. Είναι η ζωή μέσα στη ζωή. Είναι μια διέξοδος από σκοταμέρες και σκατονύχτες, είναι η ταύτιση του φαντασιακού με το πραγματικό. Είναι ο καημός και το μεράκι μας. Και γι’ αυτό πάντα θα σεβόμαστε όσους ζουν για τον Ολυμπιακό και όχι από τον Ολυμπιακό. Γιατί δεν μας νοιάζει αν οι εποχές άλλαξαν. Αφού πιστεύουμε πως οι άνθρωποι φτιάχνουν τις εποχές. Και ο Ολυμπιακός είναι και παραμένει πάνω από όλους μας. Πάνω από παίχτες, προπονητές, πάνω από προέδρους πάνω και από τους φιλάθλους και τους οπαδούς του, γιατί όταν πια εμείς δεν θα υπάρχουμε, ο Ολυμπιακός θα γράφει ιστορία. Ιστορία που περνάει από γενιά σε γενιά. Και δικό μας χρέος είναι αυτή η ιστορία να γράφεται λαμπρή.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΛΗ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου