Και μαθηματικά στην 8αδα, ο ουρανός είναι το όριο...
92 χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από τη μέρα, που δημιουργήθηκε ο Θρύλος της καρδιάς και του μυαλού μας. 92 χρόνια περήφανης ερυθρόλευκης ιστορίας έχουν συμπληρωθεί. Το τμήμα μπάσκετ είναι ένας από τους πιο σπουδαίους πρεσβευτές της πειραιώτικης Ολυμπιακής ιδέας, και φυσικά ανήμερα των γενεθλίων του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, πέρα από το να κερδίσει εμφατικά τη Νταρουσάφακα και να «τσεκάρει» το εισιτήριο της παρουσίας του στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας.
Του RedTerso
Είχαμε πάθει στερητικά εξαιτίας της απουσίας από το ΣΕΦ για σχεδόν ένα μήνα --ας όψεται το πρόγραμμα και η διακοπή-- οπότε η προσμονή για να ξαναδούμε την πολεμική μηχανή του Ολυμπιακού ήταν αυξημένη. Ο Θρύλος παρατάχτηκε στο παρκέ με τους Μάντζαρη και Σπανούλη στο back-court, τους Παπανικολάου και Πρίντεζη στις θέσεις των φόργουορντ και τον Μιλουτίνοβ σε θέση σέντερ για να «ματσάρει» τον δεινόσαυρό Ζίζιτς. Η ομάδα μας μπήκε μουδιασμένη στο παρκέ και με τον αρχηγό να φαίνεται οτι δεν πατάει καλά εξαιτίας του τραυματισμού του στους προσαγωγούς (που τον είχε βγάλει νοκ-άουτ για σχεδόν 1 μήνα). Γρήγορα όμως ισορροπήσαμε το ματς και σταδιακά μέχρι τη λήξη του δεκαλέπτου και με τη βοήθεια των αλλαγών του Σφαιρόπουλου, προσπεράσαμε στο σκορ, για να γράψει με buzzer-beater ο Λοτζέσκι το 25-18.
Και αν το τέλος του 1ου δεκαλέπτου άφηνε υποσχέσεις για πολύ ωραίο μπάσκετ από την πλευρά μας, ο Ολυμπιακός μπήκε στο δεύτερο δεκάλεπτο και έπαιξε ολοκληρωτικό μπάσκετ στις δύο πλευρές του παρκέ. Η άμυνα είχε γίνει απροσπέλαστη και στην επίθεση ο καυτός Έρικ Γκριν με τον Λότζο συμπαραστάτη και τον Γουότερς να οργανώνει στην εντέλεια βοήθησαν για να γραφτεί ως σκορ ημιχρόνου το 48-33. Το μενού περιλάμβανε σπουδαίες άμυνες με τάπες, τρέξιμο στον αιφνιδιασμό και εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας.
Στην επανάληψη ο Ολυμπιακός συνέχισε να μην παίρνει το πόδι του από το γκάζι. Εξαιρετικές pick'n'roll συνεργασίες (3 διαδοχικές, που οδήγησαν σε κάρφωμα ή λέι-απ του Καναδού) ανάμεσα στον Σπανούλη και τον Μπίρτς και άφθονο τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο οδήγησαν τη διαφορά στη μέγιστη τιμή της με τον Παπανικολάου να καρφώνει στον αιφνιδιασμό στο πρόσωπο του Κλάιμπερν για το 60-39 περίπου 6΄ πριν τη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου. Κάπου εκεί όμως η ομάδα μας χαλάρωσε, ο Μπλατ επιστράτευσε για την πλευρά της Νταρουσάφακα άμυνα ζώνης και οι Τούρκοι ξεκίνησαν να «μαζεύουν» τη διαφορά με πρωταγωνιστές τους Γουόναμέϊκερ και Κλάιμπερν για να κλείσει το δεκάλεπτο με 69-58 και την αίσθηση ότι δεν έχει κριθεί το ματς.
Πράγματι στο τέταρτο δεκάλεπτο η τούρκικη ομάδα συνέχιζε να παίζει πολύ σκληρά στην άμυνα --με την μεγάλη ανοχή των «γκρι»--, ο Ολυμπιακός δυσκολευόταν να σκοράρει με τους ρυθμούς του πρώτου μέρους με αποτέλεσμα ο Γουίλμπεκιν να σημειώσει lay-up, που μείωσε στους 4 πόντους τη διαφορά (75-71) 3,5 λεπτά πριν τη λήξη. Εκεί όμως επανεμφανίστηκε το μαχητικό πρόσωπο, που είναι σήμα κατατεθέν αυτής της ομάδας. Με μπροστάρη τον αρχηγό, που βούτηξε 2-3 φορές στο παρκέ για να σώσει χαμένες μπαλιές και έβαλε σημαντικό καλάθι 2΄ πριν την κόρνα, η ομάδα έβγαλε σπουδαίες άμυνες και πήρε το σπουδαίο ροζ φύλλο αγώνα με 81-73.
Όπως γράψαμε και παραπάνω ο Θρύλος έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ ανά διαστήματα. Το διάστημα από το 5' μέχρι και το 27΄ η ομάδα μας παρουσίαζε στο παρκέ όλες τις αρετές της, που την έχουν φέρει σε απόσταση βολής από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Εξαιρετική άμυνα (6 μπλοκ και 5 κλεψίματα), τρέξιμο στον αιφνιδιασμό, πλουραλισμός στην επίθεση (8 παίχτες, με 7 εως 13 πόντους) και δημιουργία που έλειπε από προηγούμενα παιχνίδια (εξαιρετικός ο συσχετισμός των 21 ασίστ έναντι 12 λαθών). Η ομάδα μας δυσκολεύτηκε από την πολύ αθλητική Νταρουσάφακα στον αέρα αφού οι Τούρκοι μας πήραν τα ριμπάουντ (σπάνιο φαινόμενο για τον φετινό Ολυμπιακό) με 35-38. Παρ’ όλα αυτά, η εξαιρετική κίνηση της επίθεσής μας βοήθησε να έχουμε ένα ποσοστό της τάξης του 63% στα δίποντα και σε συνδυασμό με την σπουδαία άμυνα μας σε όλο το παιχνίδι μας έδωσαν τη νίκη. Δεν είναι τυχαίο ότι περιορίσαμε τον κινητήριο μοχλό των Τούρκων Γουίλμπεκιν στους 6 πόντους με άθλια στατιστικά (0/6 τρίποντα) και συνολικά την επιθετική λειτουργία της Νταρουσάφακα, αναγκάζοντάς την να έχει αρνητικό συσχετισμό ασίστ/λαθών με 9/10 και εν τέλει μόνο τους αμερικάνους Γουοναμέικερ, Κλάιμπερν και Άντερσον να παλεύουν.
Όπως αναφέραμε η ομάδα μας παρουσιάστηκε πολύ συγκεντρωμένη στο παρκέ, ακολούθησε τις οδηγίες του προπονητικού τιμ, που εγκλώβισε τον Μπλατ και τα σχέδιά του και πήρε το σπουδαίο αποτέλεσμα, που μας εξασφαλίζει μια θέση στην 8αδα. Σε αυτή την προσπάθεια δεν υστέρησε σχεδόν κανείς (αν εξαιρέσουμε ότι Μάντζαρης, Γιανγκ και Παπαπέτρου έμειναν σε --πολύ-- ρηχά νερά). Ο Γκριν με τον Λοτζέσκι έβαλαν κρίσιμα σουτ, ο Πρίντεζης έπαιξε τον γνωστό ρόλο του στηρίγματος στο ποστ παιχνίδι, ο Γουότερς ήταν καλός (7 π., 4 ασ, 4 ριμπ.), ο Παπανικολάου ήταν ο γνωστός αμυντικός ογκόλιθος, αλλά και ο παίχτης, που παρασέρνει την ομάδα με την ενέργεια, που καταθέτει. Εξαιρετική η παρουσία των δύο άλλων μας πενταριών, Μπιρτς και Μιλού που αλληλοσυμπληρώνονται τέλεια. Χτες σκέπασαν το καλάθι (είχαν από 2 μπλοκ) ήταν εύστοχοι (7/7 δίποντα μαζί) και βοήθησαν να αποτελεί η ρακέτα μας «ναρκοπέδιο» για τους αντιπάλους. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Βασίλη Σπανούλη. Και όχι φυσικά για το μεγάλο παιχνίδι, που έκανε (μιας και έχει κάνει εκατοντάδες καλύτερα), αλλά για τη θέληση και την αυταπάρνηση, που κατέθεσε στο παρκέ. Ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να πλησιάσουν την προσήλωση στη νίκη που έχει ο αρχηγός. Οι βουτιές που έκανε στο παρκέ για να σώσει χαμένες μπαλιές είναι η πυξίδα, που δείχνει τη διαδρομή προς την επιτυχία για αυτή την ομαδάρα. Γιατί αυτές οι βουτιές είναι, που σφυρηλατούν τον ατσαλένιο χαρακτήρα αυτής της ΠΑΡΕΑΣ. Σε αυτά τα «υλικά» θα πατήσει η ομάδα για να μας κάνει για άλλη μια χρονιά υπερήφανους.
Το χτεσινό αποτέλεσμα «κλείδωσε» την παρουσία του Ολυμπιακού στην 8αδα της διοργάνωσης μετά από ένα χρόνο απουσίας, που «πείραξε» τον εγωισμό των παιχτών μας. Με βάση και τα άλλα αποτελέσματα είμαστε μια ανάσα από την εξασφάλιση και του πλεονεκτήματος έδρας, αλλά και της τρίτης θέσης, μιας και είμαστε 2 νίκες πάνω από τη Φενέρμπαχτσε (ουσιαστικά 3 αφού έχουμε και το πλεονέκτημα της διαφορά στα μεταξύ μας παιχνίδια). Ο Θρύλος βρίσκεται σε απόσταση 1 νίκης από τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ. Πιστεύω βαθιά ότι ο Ολυμπιακός είναι ικανός να πλασαριστεί στην πρώτη δυάδα. Και από εκεί και μετά θα μπορούμε να κάνουμε όνειρα χίλια για την πορεία αυτής της ομαδάρας. Χτες λοιπόν, ανήμερα των γενεθλίων του, ο Θρύλος μας κέρασε μια πειστική εμφάνιση και μια σπουδαία νίκη και εμείς του φωνάξαμε από τις εξέδρες:
Θρύλε γερά-γερά και χρόνια σου πολλά,
Φέρε το τέταρτό, ξανά στον Πειραιά!
ΥΓ1 Σε αυτό το γήπεδο έχουν προσκυνήσει διάφοροι προπονητές, που θεωρούνται ως οι «καλύτεροι» της Ευρώπης. Μετά τη σφαλιάρα, που είχαμε ρίξει στον Ομπράντοβιτς και τον είχαμε βοηθήσει να πάρει το γνωστό μελιτζανί χρώμα, χτες ήταν η σειρά του Μπλατ. Και αυτός αποδείχτηκε πολύ λίγος σε σχέση με το στάτους και τις περγαμηνές του. Ήταν τραγικό να έχει αυτή τη συμπεριφορά και να διαμαρτύρεται σε όλο το ματς, ενώ ήταν ανεκδιήγητο αυτό που έκανε στο τέλος, όταν ο Σφαιρόπουλος πήγε να τον χαιρετήσει. Ο τεχνικός μας δεν έδωσε συνέχεια, μιας και τον είχε «μπουκώσει» μέσα στο παρκέ τόσο στο ΣΕΦ όσο και μέσα στην Τουρκία.
ΥΓ2 Δεν μπορώ να μην γράψω άλλες δύο λέξεις για τον κόουτς Σφαιρόπουλο. Μπορεί το μπάσκετ, που παρουσίασε πέρυσι (με δεδομένους τους τραυματισμούς) να ήταν άσχημο. Μπορεί πέρσι και ο ίδιος να μπέρδεψε με τις επιλογές του τη χημεία της ομάδας. Μπορεί να μην έχει το τεράστιο επιθετικό play-book (που λένε ότι κατέχει π.χ. ο Πασκουάλ και μαζεύει τη μια φάπα μετά την άλλη για τη βαζέλα) ή τα μπάτζετ που έχουν οι πιο πλούσιες ομάδες της διοργάνωσης, αλλά φέτος έχει παρουσιάσει στο παρκέ ένα μπάσκετ, που βασίζεται στην ομοιογένεια, τους αυτοματισμούς και τη σκυλίσια άμυνα και κάποιες φορές γίνεται και ιδιαίτερα θελκτικό στο μάτι όπως και εχτές. Κόουτς συνέχισε έτσι και μη μασάς τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου