Νταρουσά-Φαπα

Στην Ευρωλίγκα καμία εκτός έδρας ήττα δεν μπορεί να θεωρηθεί εκτός προγράμματος, ειδικά από τη στιγμή που άλλαξε πριν από τρία χρόνια το σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης και το επίπεδο του ανταγωνισμού  ανέβηκε ακόμα περισσότερο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει για κανένα λόγο ότι η χτεσινή ήττα δεν ήταν οδυνηρή, εξαιτίας της εικόνας που παρουσίασε ο Ολυμπιακός και του τρόπου που προσέγγισε το παιχνίδι. Φαίνεται μάλλον ότι τα μελομακάρονα, η γαλοπούλα και ο Φρανκ Σινάτρα έκατσαν βαριά τόσο στους παίχτες μας όσο και στον κόουτς Μπλατ.

Του RedTerso

Αν υπάρχει ένα σημείο το οποίο μας βοηθάει να «αποκρυπτογραφήσουμε» την εικόνα του χτεσινού παιχνιδιού και να ρίξουμε λίγο φως στα αίτια της ήττας από τη Νταρουσάφακα, αυτό θα ήταν ο ελλιπής βαθμός ψυχολογικής προετοιμασίας πριν από το ματς και η μεγάλη έλλειψη συγκέντρωσης που εμφάνισε η ομάδα από το πρώτο λεπτό που πάτησε το παρκέ του γηπέδου της Κων/πολης. Οι παίχτες μας μπήκαν στο γήπεδο πολύ χαλαροί, επαναπαυόμενοι στη (θεωρητική) ανωτερότητά τους, που βασιζόταν στις 12 διαδοχικές ήττες που είχαν οι Τούρκοι πριν την αναμέτρηση. Ο Ολυμπιακός από την άλλη βρισκόταν σε πολύ καλό μομέντουμ με 6 νίκες στα τελευταία 7 παιχνίδια, έχοντας πάρει σπουδαία αποτελέσματα, που τον είχαν φέρει στην τέταρτη θέση της κατάταξης. Η θεωρία προφανέστατα και εκ του αποτελέσματος δεν βρήκε καμία εφαρμογή μέσα στον αγώνα. Οποιαδήποτε ομάδα (πόσο μάλλον ο Ολυμπιακός, που βρίσκεται σε διαδικασία under construction και έχει δημιουργήσει παράδοση να «ανασταίνει» ομάδες, όταν παρουσιάζεται χαλαρός) υποτιμήσει τον αντίπαλό της είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης φαινόταν ότι η ομάδα κατέβηκε στο παρκέ της Βολκσβάγκεν Αρίνα πιστεύοντας ότι θα κερδίσει το ματσάκι λόγω της διαφοράς δυναμικής της φανέλας και του ρεκόρ. Και με αυτόν τον πολύ απλό τρόπο βρέθηκε να κυνηγάει τους Τούρκους από την αρχή: παιδαριώδη λάθη, κακές επιθετικές επιλογές, καμία υπομονή στην κυκλοφορία της μπάλας και άμυνα που έβλεπε τα τρένα να περνούν, συνέθεσαν την εικόνα του πρώτου δεκαλέπτου, το οποίο έκλεισε με νταμπλ-σκορ 24-12.

Η εικόνα δεν διαφοροποιήθηκε σημαντικά σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι. Η Νταρουσάφακα ήταν η καλύτερη ομάδα από τις δύο. Απλά ο Ολυμπιακός κατάφερε να «μαζέψει» τη διαφορά και να φτάσει να κυνηγάει το ματς στο σουτ, εξαιτίας κάποιων ποιοτικών παιχτών που διαθέτει. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ στο τρίτο δεκάλεπτο φαίνεται ότι ο Ολυμπιακός μείωσε νωρίς στο -8, στη συνέχεια δέχτηκε ένα σερί 16-5 και βρέθηκε στα μέσα της περιόδου να βλέπει τη διαφορά να έχει φτάσει στο -19 και να δίνει την εικόνα ότι έχει γίνει έρμαιο στις διαθέσεις των παιχτών του Σελτσούκ Ερνάν. 

Το μόνο θετικό της χτεσινής αναμέτρησης είναι το γεγονός οτι από το σημείο εκείνο, που η διαφορά κατέγραψε τη μέγιστη τιμή της, ο Ολυμπιακός έδειξε πολύ μεγαλύτερη διάθεση να διεκδικήσει μέχρι τέλους τη νίκη. Και γι' αυτό τον λόγο, έβγαλε χαρακτήρα και ενέργεια στο παρκέ, που του επέτρεψαν να φτάσει σε απόσταση βολής (77-75). Εκεί όμως χάθηκαν διαδοχικές ευκαιρίες και έγιναν παιδαριώδη λάθη, που δεν επέτρεψαν εντέλει την ολική επαναφορά. Ακόμα όμως και αν «κρατήσουμε» αυτό το θετικό στοιχείο, δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε, ότι αυτό το «ροκάνισμα» της διαφοράς δεν ήρθε μέσα από έναν  ορθολογικό τρόπο παιχνιδιού, όσο από προσωπικές ενέργειες (βλ. Στρέλνιεκς) και κάποιες καλές άμυνες που βγήκαν. Και αυτό είναι κάτι που σίγουρα πρέπει να προβληματίσει τον κόουτς και το επιτελείο του.

Συνολικά ο Ολυμπιακός μάλλον έκανε ένα από τα χειρότερά του παιχνίδια στην Ευρώπη (ίσως το χειρότερο μαζί με αυτό με την Αρμάνι) και δεν εμφάνισε καμία από τις αρετές, που μας είχε δείξει στα τελευταία παιχνίδια. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός μοίρασε στο συγκεκριμένο παιχνίδι 13 μόλις ασίστ (6,5 λιγότερες από το μέσο όρο που είχε πριν ξεκινήσει το ματς) την στιγμή που είχε σχεδόν τον ίδιο αριθμό λαθών (12). Η προβληματική επιθετική λειτουργία, που αναδεικνύεται από το παραπάνω στατιστικό είχε ως αποτέλεσμα οι παίχτες μας να πάνε πολύ περισσότερο σε ατομικές ενέργειες, χωρίς να έχουν υπομονή και καλό διάβασμα της αντίπαλης άμυνας. Η συνέπεια αυτού του τρόπου παιχνιδιού φάνηκε από τα πολύ χαμηλά ποσοστά ευστοχίας εντός πεδιάς (μόλις 41% στα δίποντα και 29,5% στα τρίποντα). Ο Ολυμπιακός έλεγξε για άλλη μια φορά τη μάχη των ριμπάουντ (42-37) αλλά αυτό δεν στάθηκε ικανό να για να φέρει τη νίκη, όταν υπάρχει τόσο κακή επιθετική λειτουργία.

Από τους παίχτες μας οι μόνοι που διασώθηκαν από την συνολική κακή εικόνα ήταν ο Στρέλνιεκς (που έκανε όμως κακό πρώτο ημίχρονο) και ο Παπανικολάου (που ήταν άστοχος από μακριά). Όλοι οι υπόλοιποι παίρνουν μάλλον βαθμό κάτω από τη βάση. Κακό βαθμό μάλλον παίρνει και ο Μπλατ, που φάνηκε να μπερδεύεται και ο ίδιος από το ροτέισιον του δευτέρου ημιχρόνου. Δεν θα σταθώ στην επιλογή να μη βάλει τον Σπανούλη στα τελευταία λεπτά, όταν το ματς πήγαινε στο σουτ. Αυτό το αφήνω στους ΑΡΔ. Αυτό που κρατάω από αυτή την επιλογή του Μπλατ  είναι να μάθει η ομάδα να μην «εξαρτάται» αποκλειστικά από τον Αρχηγό, παρόλο που το πλήρωσε με ήττα. Το ζήτημα έγκειται περισσότερο στην κατανομή των χρόνων παιχτών, που φάνηκε οτι δεν είχαν την εικόνα που έπρεπε για ένα τέτοιο παιχνίδι. 

Δύο σημεία προβληματισμού

1. Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε για άλλο ένα παιχνίδι με τρεις γκαρντ στο ροτέισον (Σπανούλης, Γκος, Στρέλνιεκς). Ο Μάντζαρης είδε το παιχνίδι από τον πάγκο καταγράφοντας άλλο ένα μεγαλοπρεπές DNP δίπλα στο όνομά του. Ο Μπλατ δήλωσε πρόσφατα ότι «κοιτάμε διαρκώς για παίχτη(ές)». Το έχουμε γράψει από αυτό εδώ το βήμα ότι είναι απόλυτα επιτακτικό να αποκτηθεί ένας γκαρντ με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, για να βοηθήσει στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Μέχρι τώρα λέγαμε ότι υπάρχει χρόνος και πρέπει να γίνει σωστή επιλογή, αλλά στο κατώφλι πλέον του νέου χρόνου τα χρονικά περιθώρια αρχίζουν να στενεύουν.

2. Υπόθεση Γιάνις Τίμμα. Ο Τίμμα χτες αγωνίστηκε μόλις ένα λεπτό. Όσο ακριβώς και με τη Μπαρτσελόνα. Με τη Γκραν Κανάρια έπαιξε 4,5 λεπτά (όσα περίπου με την Εφές). Αυτοί είναι οι χρόνοι του στα τελευταία 5 παιχνίδια. Ακόμα και με τη Ζαλγκίρις και τη Μπούντουτσνοστ δεν πήρε «χόντρα» λεπτά (14 περίπου). Αυτό δείχνει ότι υπάρχει μια διαρκώς φθίνουσα πορεία στον χρόνο συμμετοχής του. Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη πρόβλημα, αλλά φαντάζει ως μια πολύ μεγάλη πολυτέλεια η κάλυψη μιας θέσης ξένους από τον Λετονό, που στην πραγματικότητα δεν παίζει τον τελευταίο καιρό, όταν υπάρχουν δεδομένες ελλείψεις, τις οποίες έχουμε αναλύσει επανειλημμένα. Αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο στοίχημα για τον Μπλατ: Θα μπορέσει να βρει τρόπους να «πάρει πράγματα» από τον Τίμμα ή θα πρέπει να ανακαλύψει μια πιο ριζική λύση;

Οι χρόνοι της Ευρωλίγκα είναι αμείλικτοι. Δεν υπάρχει καμία πολυτέλεια στην ομάδα να μείνει στη χθεσινοβραδινή αποτυχία, αλλά να αξιοποιήσει στο βαθμό που είναι εφικτό, αυτό το άσχημο αποτέλεσμα για σφυρηλατήσει το χαρακτήρα της. Την επόμενη εβδομάδα «καλωσορίζουμε» το 2019, την Παρασκευή στο ΣΕΦ απέναντι στο βάζελο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι θα «υποδεχτούμε» το ρετάλι τον Παπαπέτρου, το σκουπίδι που ακούει στο όνομα Παππάς, τον Λοτζέσκι και τα λοιπά «διαμάντια» του βάζελου. Για την ομάδα δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από τη νίκη. Για τον κόσμο δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα άλλο από το να κάνουμε το γήπεδο κόλαση (χωρίς έκτροπα φυσικά) και να τους κάνουμε να περάσουν ένα εφιαλτικό βράδυ...

Θρύλε σ' αγαπώ και ας μου κάνεις γκέλες...