Διπλό μες στο Λονδίνο

Ένας Ολυμπιακός βγαλμένος μέσα από τα πιο τρελά μας όνειρα, με Ολυμπιακή ψυχή, έγραψε θρίαμβο σαν παραμύθι, και ανέτρεψε το 0-1. Δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν που να μην έχουν ήδη ειπωθεί. Ας μείνουμε στο ότι η χθεσινή βραδιά γίνεται κομμάτι της ιστορίας που έκανε αυτή την ομάδα ΘΡΥΛΟ.

Του Dr. Jekyll

Ας ξεκινήσω κάπως ανάποδα, συνοψίζοντας όσα τόσο καιρό λέμε, διαβάζουμε και ακούμε για τον οργανισμό του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού (το «λέμε» το αναφέρω κυριολεκτικά: κάμποσα από αυτά έχω πει και εγώ).

Ο Σα είναι κάπως υπερτιμημένος: σε πολλά σημαντικά παιχνίδια φέρει ευθύνη σε γκολ που έχουμε δεχτεί, ενώ έχει καιρό να κατεβάσει ρολά. Ο Ομάρ δεν είναι παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά και δεν αξίζει να φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ενώ έχει μόνο στο μυαλό του πώς θα παίξει σε καλύτερο πρωτάθλημα. Ο Μπα είναι άπειρος, δεν έχει τεχνικά χαρίσματα. Ο Σισέ είναι άμυαλος και επιπόλαιος, επιρρεπής στις γκάφες και το πρώτο του λάθος ακολουθούν άλλα πέντε. Ποιος Τσιμίκας; Φέρτε κάνα σοβαρό μπακ.

Ο Μπουχαλάκης δεν κάνει. Και όταν κάνει, κάνει μόνο για παιχνίδια που ο αντίπαλος δεν έχει καλούς και γρήγορους παίκτες στο κέντρο. Γενικά, όμως, δεν κάνει. Ο Καμαρά, παίκτης από τη Β΄ κατηγορία της Γαλλίας, δεν παίζει μυαλωμένα, δεν ξέρει να κάνει συντήρηση δυνάμεων, σουτάρει άσκοπα και δεν μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη. Ο Γκιγιέρμε καλός είναι. Ο Ραντζέλοβιτς δεν μπορεί να αγωνιστεί τακτικά σωστά, δεν βοηθάει στην άμυνα και παίζει για την πάρτη του. Ο Βαλμπουενά είναι υπερεκτιμημένος από τα ΜΜΕ που λιβανίζουν τον πρόεδρο και δεν έχει τόσο σημαντική προσφορά στην ομάδα. Ο Ελ Αραμπί; Παίκτης που έχει κάνει καριέρα στα πετροδόλαρα. Ο Μασούρας; Ο Μασούρας; Ο άτεχνος, κόλλημα του Μαρτίνς, που δεν μπορεί να ντριπλάρει,  να πασάρει, να σκοράρει και αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της ομάδας.

Ο φοβικός Πορτογάλος Γούναρης, ο Μαρτίνς, που δεν μπορεί να προετοιμάζει την ομάδα για τα ντέρμπι και τα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια. Που έχει κολλήματα με παίκτες, και, παρότι ικανός προπονητής, δεν μπορεί να βοηθήσει την ομάδα για να κάνει το μεγάλο βήμα. Και η διοίκηση που μας ταΐζει σανό. Που συνέχεια πουλάει ό,τι καλό έχει η ομάδα, χωρίς να ενδιαφέρεται για το αν θα μεγαλώνει ο σύλλογος.

Στα σοβαρά τώρα: κάποια από τα παραπάνω, περισσότερο ή λιγότερο, ισχύουν. Κάποια έχουν σταματήσει να λέγονται εδώ και καιρό (κανείς π.χ. δεν αμφισβητεί πλέον τις ικανότητες του Ελ Αραμπί ή του Τσιμίκα). Κάποια άλλα ελπίζω να αλλάξουν: ο Μασούρας, ας πούμε, δεν είναι Γκαλέτι, αλλά --ανεξάρτητα από το ότι χθες ήταν ο game changer-- είναι ένας παίκτης που τιμά τη φανέλα του Ολυμπιακού. Στο χθεσινό παιχνίδι, πιο ξεκούραστος από ό,τι συνήθως, μέσα σε περίπου 45 λεπτά, ο Μασούρας βγάζει δύο καταπληκτικές πάσες (η πρώτη βγάζει φάτσα με το τέρμα τον Γκασπάρ και η δεύτερη είναι η ασίστ στον Ελ Αραμπί για το δεύτερο γκολ), έχει ένα σουτ στο δοκάρι, μια συμπαθητική εκτέλεση κόρνερ και δίνει απίστευτες βοήθειες στην άμυνα.

Οι υπόλοιποι (συνοπτικά): μια καταπληκτική και μια πολύ καλή απόκρουση από τον Σα. Πάρα πολύ καλό παιχνίδι, ειδικά ανασταλτικά, από τον Ομάρ. Συγκλονιστικός (αν σκεφτούμε την εξέλιξή του) ο Μπα, και καθοριστικός με το γκολ του και την αμυντική του απόδοση ο Σισέ (ναι, ένα λάθος, μια «σισιά» την κάνει). ΤΕΡΑΣΤΙΑ εμφάνιση, αμυντικά και επιθετικά, για μια ακόμα φορά, από τον υπέροχο Τσιμίκα. Και αυτό όχι μόνο για την ποιότητα που βγάζει στο χορτάρι (και, ναι, με τη φετινή του χρονιά, δηλαδή με διάρκεια, μπορούμε πλέον να μιλήσουμε για νέο Γεωργάτο -- και θα δούμε ποιο είναι το ταβάνι του).

Σχεδόν άψογο τακτικά παιχνίδι από την τριάδα του κέντρου: Μπουχαλάκης, Καμαρά και Γκιγιέρμε θύμισαν την καλοκουρδισμένη μηχανή που βλέπαμε και το καλοκαίρι. Ήξεραν πού και πώς πρέπει να κινηθούν για να εμποδίσουν καταλυτικά την ορθολογική ανάπτυξη της Άρσεναλ. Έκλειναν χώρους, βρίσκονταν παντού και έχουν καταλυτική συμμετοχή στην επική ανατροπή. Το χρέος του, και με το παραπάνω, ο Ραντζέλοβιτς: βοήθησε πίσω, έτρεξε τη μπάλα και δείχνει ότι μπορεί να δώσει λύσεις στα απαιτητικά παιχνίδια που έρχονται.

Ο Ματιέ συμμετέχει σε ένα ακόμα γκολ, συνεπώς μπαίνει --επίσης για πολλοστή φορά-- στους διακριθέντες. Δεν κάνει, όμως, μόνο αυτό: ματώνει τη φανέλα, βγάζει πείσμα και στοιχεία ηγέτη, πράγματα που έλειπαν από την ομάδα, μετά την αποχώρηση των Τσόρι και Καμπιάσο. Ακόμα: μπάλα δεν έχω παίξει, αλλά δεν μπορώ παρά να αποδέχομαι όλα όσα έχω δει και διαβάσει αυτά τα χρόνια, τα οποία αναφέρουν πόσο πεισμώνει τους μικρούς και άσημους παίκτες να βλέπουν έναν παίκτη που έχει κατακτήσει πολλά στην καριέρα του να τα δίνει όλα μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Καταπληκτικό παιχνίδι και από τον Ελ Αραμπί, και όχι μόνο για το χρυσό γκολ που έστειλε τον Ολυμπιακό στην επόμενη φάση. Παλεύοντας, συνήθως αποκομμένος, με όλη την αγγλική άμυνα πάνω του, έκανε ένα καταπληκτικό παιχνίδι, κρατώντας και μοιράζοντας μπάλα και επιστρέφοντας πίσω για να βοηθήσει στην άμυνα, μας θύμισε τα προσόντα που πρέπει να έχει ο βασικός επιθετικός του Ολυμπιακού.

Τι να γράψεις για τον Μαρτίνς; Ο άνθρωπος πήρε ένα μπουλούκι, και με ελάχιστους φτασμένους παίκτες στο ρόστερ, έφτιαξε ένα σύνολο που χαίρεσαι να το βλέπεις. Φέτος, πρόσθεσε στην ομάδα και τον απαραίτητο κυνισμό που οδηγεί σε μεγάλες επιτυχίες. Μέχρι και πριν από την Τούμπα, προσωπικά του έριχνα ευθύνες για τις μέτριες εμφανίσεις του Ολυμπιακού στα σημαντικά παιχνίδια (παρά την --επίσης-- σπουδαία πρόκριση επί της Μίλαν). Αρκούσε μια εβδομάδα για να με διαψεύσει (και, στα δικά μου μάτια, η νίκη στην Τούμπα, η πρώτη σπουδαία νίκη εκτός έδρας --με εξαίρεση τα καλοκαιρινά προκριματικά-- έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη χθεσινή εμφάνιση).

Για το τέλος η διοίκηση: συμφωνούμε ότι δεν τα κάνει όλα σωστά. Οι αριθμοί και τα αποτελέσματα, που από αυτά κυρίως κρίνεσαι στον αθλητισμό, δείχνουν πάντως ότι σε γενικές γραμμές καλά τα πάει (όσο και αν οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια): στα δέκα χρόνια που υπάρχει αυτή η διοίκηση, ο Ολυμπιακός έχει πάρει επτά πρωταθλήματα --που ελπίζω σε λίγες εβδομάδες να γίνουν οκτώ--, και έχει φέρει τον Ολυμπιακό σε σταθερά καλή ευρωπαϊκή παρουσία (την καλύτερη, για την ακρίβεια, στην ιστορία του). Ταυτόχρονα, ο σύλλογος είναι οικονομικά υγιής, αναδεικνύει παίκτες και παραμένει άκρως ανταγωνιστικός, εντός συνόρων, παρότι έχει να αντιμετωπίσει, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, την εξυγίανση των Κωστίκα και Γιωρίκα.

Πίσω στην αρχή: το χθεσινό βράδυ είναι μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές νύχτες του Ολυμπιακού και αυτό ανήκει σε όλο τον οργανισμό (παίκτες, προπονητή, τεχνικό τημ, διοίκηση και κόσμο). Επόμενος σταθμός πάλι η Αγγλία, αυτή τη φορά για την Γουλβς του Ποντένσε (που χθες πανηγύρισε το γκολ του Ολυμπιακού). To περιορισμένο ρόστερ είναι το πρώτο από τα προβλήματα που θα κληθεί για μια ακόμα φορά να αντιμετωπίσει ο Μαρτίνς. Αυτή η ομάδα, πάντως, μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε!