Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στον Τζος Τσίλντρες. Φυσικά, από τον Θεολόγο.
1. ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΤΣΙΛΝΤΡΕΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Ο Τζος έμεινε δύο χρονιές στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό. Την πρώτη περίοδο (2008/09) τραυματίστηκε τον Γενάρη του 2009 και έχασε κάμποσους αγώνες. Ωστόσο η ομάδα κατάφερε να βγει πρώτη στην κανονική σεζόν κάνοντας μόνο μια ήττα, έναντι τεσσάρων ηττών του ΠΑΟ. Παρ’ όλα αυτά στο τέλος πάλι δεν κέρδισε κανένα τίτλο. Όλα αυτά συνεκτιμήθηκαν και συνυπολογίσθηκαν κάποια στιγμή.
Ως ατομική διάκριση την πρώτη σεζόν, το μόνο που κατάφερε ήταν να συμπεριληφθεί στην καλύτερη αμυντική πεντάδα του πρωταθλήματος. Στους αγώνες πρωταθλήματος είχε μέσο όρο 13,3 πόντους, 3,6 ριμπάουντ και 1,1 ασίστ . Στην Ευρωλίγκα έφτασε με τον Ολυμπιακό, για πρώτη φορά στη προσωπική του καριέρα, του σε Final Four, στο Βερολίνο, χωρίς όμως να περάσει με την ομάδα στον τελικό. Στην Ευρώπη είχε μέσο όρο 8,8 πόντους, 4,6 ριμπάουντ, 1,1 ασίστ και 1,1 κλέψιμο
Η δεύτερη χρονιά (2009/10) ήταν καλύτερη, περισσότερο για τον ίδιο προσωπικά. Έχασε με τον Ολυμπιακό το πρωτάθλημα, αλλά τουλάχιστον πήρε το κύπελλο. Στο πρωτάθλημα είχε μέσο όρο 15,8 πόντους, 5,4 ριμπάουντ και 1,5 ασίστ ανά παιχνίδι. Σε εθνικό επίπεδο στο πρωτάθλημα αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και μέλος της καλύτερης πεντάδας. Στην Ευρωλίγκα, έφτασε πάλι με τον Ολυμπιακό στο Final Four στο Παρίσι και κατάφερε να περάσει στον τελικό, στον οποίο χάσαμε. Στη δεύτερη χρονιά του στα ματς της Ευρώπης ήταν πολύ βελτιωμένος σε σύγκριση με την πρώτη ιδίως στον τομέα του σκοραρίσματος όπου οι επιδόσεις του ήταν σχεδόν 100% καλύτερες. Είχε μέσο όρο 15,2 πόντους, 4,8 ριμπάουντ, 1,9 ασίστ και 1,2 κλεψίματα.
Τα συνολικά ποσοστά του στην Ευρωλίγκα και στις δύο χρονιές σε 36 αγώνες ήταν κατά μέσο όρο: 12,4 πόντοι, 4,7 ριμπάουντ, 1,5 ασίστ και 1,1 κλέψιμο.
Ο Τζος έκανε χρήση του συμφωνηθέντος όρου και δεν κάθισε στον Ολυμπιακό και τρίτη χρονιά, όπως θα μπορούσε, βάσει του συμβολαίου του. Αρχικά είναι αλήθεια ότι ήθελε να παραμείνει. Μάλιστα, μολονότι είχε συζητήσει με ομάδες του NBA, οι συζητήσεις αυτές αφορούσαν την μεθεπόμενη περίοδο (2011/12). Αργότερα όμως αντιλήφθηκε ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν πλέον το ίδιο ζεστός στην περίπτωση ενδεχόμενης παραμονής του για τρίτο συνεχόμενο χρόνο και τούτο όχι μόνο λόγω της απώλειας των πρωταθλημάτων, αλλά κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων, που η ομάδα είχε αρχίσει να αντιμετωπίζει Έτσι το καλοκαίρι του 2010 επέστρεψε στο NBA, χωρίς ο Ολυμπιακός να κάνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να τον μεταπείσει.
Από τη θητεία του στον Ολυμπιακό και στην Ελλάδα, ο Τζος ξεχωρίζει από τους συμπαίκτες του τον Παπαλουκά, τον οποίο θεωρούσε μεγάλο παίκτη και δάσκαλό του σε πολλά. Θεωρεί τους έλληνες οπαδούς εξαιρετικά παθιασμένους και δεν μπορεί να ξεχάσει τα αντικείμενα που πέταγαν και τα λέιζερ, με τα οποία σκόπευαν. Δεν είχε σε εκτίμηση τους έλληνες διαιτητές, κυρίως επειδή δεν προστάτευαν τους σκόρερ.
Γενικά θεωρεί ότι πέρασε πολύ καλά στην Ελλάδα και διατηρεί ευχάριστες αναμνήσεις από τον Ολυμπιακό και τους φανατικούς οπαδούς του, που με τις εκδηλώσεις τους τον έκαναν να αισθάνεται περίπου σαν τον μεγαλύτερο κινηματογραφικό σταρ.
Δεν έχει παράπονα από τους Αγγελόπουλους, που τήρησαν τους όρους του συμβολαίου, αν και είχε αφήσει κάποτε να εννοηθεί πως κάποιες φορές υπήρξαν καθυστερήσεις στις πληρωμές. Παρατήρησε στο ελληνικό μπάσκετ και κάποια ασυνήθιστα και άβολα πράγματα, που δεν υπάρχουν στο NBA όπως π.χ.: κάποια ταξίδια με μικρά και άβολα πούλμαν, τα αεροπορικά ταξίδια που δεν ήταν άνετα και ήταν business class, τα γεύματα, που ήταν υποχρεωτικά ομαδικά, οι επαναλαμβανόμενες πολύωρες και έντονες προπονήσεις, που είναι ασυνήθιστες στην Αμερική κ.λπ. Ωστόσο ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε γκρίνιαξε, αλλά προσαρμόσθηκε γρήγορα, γιατί, στο κάτω-κάτω, κάποια από αυτά του θύμιζαν την κολεγιακή αθλητική του ζωή.
Από αγωνιστικής πλευράς, θεωρεί πως κάποια γήπεδα ήταν μικρά και στενά, ενώ όσον αφορά τα παιχνίδια, πιστεύει ότι ήταν πολύ δύσκολα, γιατί υπήρχε πολύ σκληρό και σύνθετο αμυντικό παιχνίδι και ελάχιστοι ή μηδενικοί ελεύθεροι «χώροι απομόνωσης» των παικτών μέσα στον αγώνα. Αναγνωρίζει βέβαια ότι η πίεση για το αποτέλεσμα στην Ευρώπη ήταν σαφώς μεγαλύτερη.
Ακόμη και τώρα παρακολουθεί την πορεία του Ολυμπιακού και επιδοκιμάζει ή συγχαίρει για τις επιτυχίες την ομάδα μπάσκετ μέσω tweeter.
2. Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΤΣΙΛΝΤΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Μετά την επιστροφή του Τζος στην Αμερική, η καριέρα του παίκτη πήρε την κατιούσα. Η διαρκής πτωτική της πορεία πρέπει να σχετίζεται, σε μεγάλο βαθμό, με την προηγούμενη απόφασή του να εγκαταλείψει το NBA και να προτιμήσει την Ευρώπη. Η προκατάληψη και αντιπάθεια προς το πρόσωπό του, αν και κεκαλυμμένες, ήταν υπαρκτές. Το NBA και το περιβάλλον του έδειξαν το εκδικητικό, αλαζονικό, και μνησίκακο πρόσωπό τους, που δεν μπορούσε να συγχωρήσει την προσβολή του Τζος, ιδίως από τη στιγμή που ο ίδιος ποτέ δεν εξέφρασε δημόσια μετάνοια για το «παράπτωμά» του.
Όταν επέστρεψε το 2010, οι Hawks, που δεν μπορούσαν να ξεχάσουν την προ διετίας εκ μέρους του απόρριψή τους, μολονότι είχαν δηλώσει πως δήθεν τον ήθελαν πίσω, αποφάσισαν να μην κρατήσουν τα δικαιώματά του, αλλά να τα παραχωρήσουν άμεσα στους Phoenix Suns.
Στους Suns, ο Τζος μόνο την πρώτη χρονιά (2010/11) έπαιξε έναν αξιοπρεπή αριθμό αγώνων (54) που βέβαια και πάλι δεν συγκρινόταν με τον αριθμό των 80 αγώνων, που σαν rooky ακόμη έπαιζε στους Hawks. Οι μέσοι όροι του σε όλες τις επί μέρους κατηγορίες έπεσαν δραματικά. Για παράδειγμα, στο σκοράρισμα ο μέσος όρος του έπεσε στους 5 πόντους ανά αγώνα. Την δεύτερη χρονιά του (2011/12), στους Suns, η κατάσταση έγινε χειρότερη σε όλους τους τομείς. Το 2012, οι Suns με ανακούφιση τον ξεφορτώθηκαν, εκμεταλλευόμενοι τον νεοεισαχθέντα θεσμό της «amnesty clause», με τον οποίο απέκτησαν το Αργεντινό Scola.
Οι διαδοχικές μετακινήσεις του Τζος την περίοδο 2013/14 σε Brooklyn Nets,Washington Wizards και New Orleans Pelicans στέφθηκαν από αποτυχία, αφού χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα ή καθόλου και γρήγορα αποδεσμευόταν σχεδόν ταπεινωτικά. Ήταν πλέον φανερό ότι δεν χωρούσε στο NBA.
Όλη αυτή η μεταχείριση τον είχε απογοητεύσει τόσο πολύ ώστε ήταν ένα βήμα προτού εγκαταλείψει το άθλημα. «In my life basketball had turned into a sore spot» θα ομολογήσει αργότερα, επί λέξει ο ίδιος, μιλώντας για εκείνη την εποχή
Ο ίδιος ο Τζος ποτέ δεν κατηγόρησε ανοιχτά το ΝΒΑ για τη μεταχείριση που του επιφυλάχθηκε από τον καιρό που επέστρεψε στις ΗΠΑ έπειτα από την «ελληνική περιπέτειά» του, όπως πολλοί την αποκαλούσαν. Για την τεράστια, όσο και απότομη, πτώση του επικαλέσθηκε δικαιολογίες όπως ατυχίες και τραυματισμούς. Μέσα του όμως καταλάβαινε τι συνέβαινε.
Έτσι ο Τζος αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων σε νέα εξορία εκτός Αμερικής. Η Αυστραλία στάθηκε η αιτία που συνέχισε το μπάσκετ. Εκεί ξαναβρήκε τη χαμένη διάθεσή του για το άθλημα. Ο ίδιος εξήγησε ότι η επιλογή του να πάει στην Αυστραλία δεν είχε σχέση με την μανία του να παίξει μπάσκετ, αλλά με την επιθυμία του να αποδείξει ότι ενδιαφέρεται και για πράγματα που ήταν έξω από το μπάσκετ. Όπως αποκάλυψε, θέλησε να πάει στην Αυστραλία όχι για λεφτά, αφού έχει ήδη βγάλει αρκετά, αλλά ούτε αποκλειστικά και μόνο για να παίξει το αγαπημένο του άθλημα, το μπάσκετ. Όπως είπε, θέλησε να πάει επειδή αισθάνεται «κάτι περισσότερο από μπασκετμπολίστας», αφού στην Αυστραλία θα του δινόταν η ευκαιρία αφενός μεν να κάνει πρόσθετες σπουδές, αφετέρου δε να διδάξει ίδιος μικρά παιδιά. Υπενθύμισε μάλιστα ότι όταν με τους Brooklyn Nets είχε εγκαταλείψει για ένα διάστημα το μπάσκετ, προκειμένου να αποκτήσει επιτέλους το πτυχίο του, κάτι που τότε δεν είχε αρέσει καθόλου στην ομάδα του.
Την περίοδο 2014/15, αγωνίστηκε στους Sydney Kings στο πρωτάθλημα Αυστραλίας NBL. Στην Αυστραλία επανήλθε σε υψηλές επιδόσεις, αναδειχθείς σε τοπ-σκόρερ. Είχε κατά μέσο όρο 21,1πόντους, 9,2 ριμπάουντ, 4,2 ασίστ.
Ωστόσο εκεί βίωσε και μεγάλες δυσκολίες. Στην Αυστραλία ήταν πρώτη φορά, που παραφέρθηκε σε αγώνα και τιμωρήθηκε, κάτι όμως που δεν είναι απροσδόκητο, αν ληφθεί υπόψη το πόσο σκληρά παίζουν οι Αυστραλοί. Εκεί αντιμετώπισε πολλά ρατσιστικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί γνώρισε και σοβαρούς τραυματισμούς στα πόδια, αλλά και στα χέρια (κάταγμα).
Παίρνοντας κάποιο νέο θάρρος, επιχείρησε το 2016 να επιστρέψει στις ΗΠΑ σε μικρότερη επαγγελματική κατηγορία, με τους Texas Legends στην κατηγορία USA-2, όπου αγωνίστηκε σε λίγα παιχνίδια, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, αν και τα στατιστικά του δεν ήταν άσχημα (12,1 πόντοι και 6,5 ριμπάουντ). Την ίδια χρονιά, επέστρεψε ξανά στην αυστραλιανή Λίγκα και στους Sydney Kings, με πολύ καλές και πάλι επιδόσεις (21 πόντοι 7,8 ριμπάουντ).
Όταν αποφάσισε να μετακομίσει εκ νέου εκτός ΗΠΑ (την περίοδο 2016/17), προτίμησε αυτή τη φορά την Ιαπωνική Λίγκα και τους San-en NeoPhoenix, με τους οποίους είχε μέσους όρους 18,7 πόντους και 9,5 ριμπάουντ. Οι αριθμοί αυτοί αποκτούν μεγαλύτερη σημασία αν ληφθεί υπόψη ότι στην Ιαπωνική Λίγκα υπάρχουν υποχρεωτικοί χρονικοί περιορισμοί συμμετοχής ανά αγώνα.
Ακολούθησε (την περίοδο 2017/18) νέα επιστροφή στην Αυστραλία, αλλά αυτή τη φορά στους Adelaide 36ers, με μικρότερους, σε σύγκριση με την πρώτη φορά στην εν λόγω ήπειρο, μέσους όρους: 11,5 πόντους, 6,2 ριμπάουντ. Άλλωστε και ο ίδιος ομολόγησε ότι έπαιξε μεν καλά, αλλά αυτό το «καλά» σήμαινε «καλά για βετεράνος».
Την περίοδο 2018/19, γύρισε ξανά στην ίδια ομάδα που είχε παίξει στην Ιαπωνία τους San-en NeoPhoenix όπου και πάλι οι επιδόσεις του ανέβηκαν πολύ (19,8 πόντοι και 10,5 ριμπάουντ).
Τέλος από την περίοδο 2019/20, σε ηλικία 37 ετών, αγωνίζεται στους Ball Hogs σε μια ριζοσπαστική επαγγελματική λίγκα στην Αμερική, που ονομάζεται BIG 3 USA και περιλαμβάνει αποκλειστικά και μόνο αγώνες «3 εναντίον 3». Σύνθημα της εν λόγω λίγκας είναι: «we’re changing the game». Σημειωτέον ότι είχε ξαναπαίξει στην BIG 3 το 2017 και είχε καταφέρει μάλιστα να κλείσει ένα πολύ βραχύβιο επαγγελματικό συμβόλαιο με τους Denver Nuggets, χωρίς όμως να αγωνιστεί. Ωστόσο με τον τρόπο αυτό έγινε ο πρώτος παίκτης της συγκεκριμένης λίγκας, που εντάχθηκε στο NBA.
Πρόσφατα ο Τζος, κάνοντας ένα απολογισμό της καριέρας του, αναγνώρισε ότι η διετία του στην Ελλάδα ήταν η καλύτερη στην αθλητική επαγγελματική του ζωή και δήλωσε ότι ο Ολυμπιακός ήταν γι’ αυτόν η πιο αγαπημένη επαγγελματική ομάδα μπάσκετ στην οποία έχει παίξει.
Το γεγονός ότι δήλωσε την προτίμηση του στα δύο χρόνια στον Ολυμπιακό, δηλαδή σε ένα σύλλογο ξένης χώρας, από τα πολύ περισσότερα χρόνια που πέρασε στις ομάδες του ΝΒΑ της πατρίδας του υποδηλώνει σαφώς εκτός από την αγάπη του για τον Ολυμπιακό, και την προσωπική του πικρία του απέναντι στο ΝΒΑ.
Αυτό, άλλωστε, προκύπτει ακόμη πιο καθαρά από την απάντησή του όταν τον ρώτησαν ποιες ομάδες θεωρεί φαβορί για το πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Ο Τζος απάντησε ότι δεν παρακολουθεί καθόλου επαγγελματικό μπάσκετ και ότι προτιμά να βλέπει μόνο κολεγιακό (NCAA), το οποίο το θεωρεί πιο αληθινό μπάσκετ. Και μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα παίκτη, που έπαιξε συνολικά σχεδόν 400 αγώνες στο NBA.
Θα κλείσω με κάποια αποσπάσματα από τον συγκινητικό αποχαιρετισμό, που του αφιέρωσε κάποιος γνωστός αρθρογράφος του Phoenix, το καλοκαίρι του 2012 όταν έφυγε από τους Suns, όπου, μάλιστα, δεν είχε και καμιά ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα : « …..From Josh we learned that there are still athletes who won’t need the spotlight to contribute….. Raise your glass to a player who deserves every ounce of respect you have. Here’s to you Chilly»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου