1.ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Ο ΠΑΟ είχε ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα της περιόδου 1976/77, νικώντας δύο φορές τον Ολυμπιακό, και τις δύο στην παράταση. Αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα για τον Ολυμπιακό, ο οποίος την προηγούμενη περίοδο (1975/76) είχε πάρει όχι μόνο το αήττητο πρωτάθλημα, αλλά είχε πετύχει και το νταμπλ. Η ομάδα μας το έφερε βαρέως και είχε ρίξει όλο το ενδιαφέρον της στην κατάκτηση του Κυπέλλου, μέσα από το οποίο θα αγωνιζόταν στην Ευρώπη, στη διοργάνωση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, που υπήρχε τότε.
Ο Ολυμπιακός είχε νέο κόουτς τον Μουρούζη, που δεν είχε ξεκινήσει από την αρχή, αλλά στη συνέχεια είχε πάρει την θέση του Ματθαίου. Η αλλαγή προπονητή και η αποτυχία στο πρωτάθλημα είχαν δώσει ένα ψυχολογικό προβάδισμα στον ΠΑΟ, ο οποίος αφενός μεν είχε άριστη ψυχολογία μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος αφετέρου δεν βρισκόταν τότε και σε εξαιρετική αγωνιστική κατάσταση. Σημειωτέον ότι σε ολόκληρο το πρωτάθλημα είχε χάσει μόνο μια φορά (στη Θεσσαλονίκη από τον Άρη με 67-66). Ο Ολυμπιακός ήθελε χρόνο για να φανούν τα αποτελέσματα της δουλειάς του νέου κόουτς και να αφομοιώσει η ομάδα την τακτική και την μεθοδολογία του. Συνεπώς η χρονική περίοδος που έγινε ο αγώνας (1.6.1977) ευνοούσε περισσότερο τον ΠΑΟ παρά τον Ολυμπιακό.
Κατά τον γνωστό μυστηριώδη τρόπο, που μόνο η ΕΟΚ ξέρει, οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι, που ήταν φαβορί για κατάκτηση του Κυπέλλου βρέθηκαν αντίπαλοι εξαιρετικά πρόωρα, στη φάση των 32 του Κυπέλλου (!).
Για να καταλάβουμε αρκεί να δούμε μερικά από τα ζευγάρια άλλων ομάδων που βρέθηκαν αντίπαλοι στη συγκεκριμένη φάση της ίδιας διοργάνωσης: Ηράκλειο-Προοδευτική, Άρης Νικαίας-Πανελλήνιος, Μίλων-Τρίτων, Έσπερος- Ηλυσιακός, Κερκυραϊκός-Αθηναίς…
Και φυσικά, ως συνήθως, ο αγώνας «κληρώθηκε» να γίνει στην έδρα του ΠΑΟ στο σκεπαστό της Λεωφόρου. Έχω ξαναγράψει ότι είναι πράγματι αξιοσημείωτο πόσες φορές στο παρελθόν έχει κληρωθεί και μάλιστα πρόωρα στο Κύπελλο το ζευγάρι ΠΑΟ-Ολυμπιακού όταν οι συγκυρίες είναι ευνοϊκές για τους πράσινους. Κατά κανόνα, είτε ο ΠΑΟ κληρώνεται γηπεδούχος είτε διαθέτει εκείνη τη χρονική στιγμή καλύτερη ή πιο στρωμένη ομάδα είτε ο Ολυμπιακός είναι ανέτοιμος ή προβληματικός είτε η έχει ελλείψεις ή τιμωρίες κ.λπ., είτε πολλά απ’ αυτά μαζί.
Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση. ο ΠΑΟ διέπραξε ένα καθοριστικό λάθος. Δεν εκμεταλλεύθηκε την ιδιότητά του ως γηπεδούχου και δεν προτίμησε ως έδρα τη Λεωφόρο, αλλά συμφώνησε στη διεξαγωγή του αγώνα στο Καλλιμάρμαρο. Στην επιλογή του αυτή, για την οποία στη συνέχεια μετάνιωσε φριχτά, οδηγήθηκε για δύο λόγους: (α) για οικονομικούς/εισπρακτικούς, αφού στο Στάδιο τον αγώνα θα παρακολουθούσαν πολλές χιλιάδες θεατές, (β) από υπεραισιοδοξία και υπεροψία, γιατί θεωρούσε ότι είχε πάρει τον αέρα του Ολυμπιακού και μπορούσε να τον νικήσει στο Στάδιο. Άλλωστε ο ΠΑΟ είχε κερδίσει και στο Παπαστράτειο την ίδια χρονιά.
Όπως γράφτηκε αργότερα στον Τύπο, παίκτης του ΠΑΟ (του οποίου το όνομα όμως δεν αποκαλύφθηκε) είχε δηλώσει ότι θα καθάριζε μόνος του τον αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, ακόμη και αν δεν προπονείτο καθόλου πριν από αυτόν.
Έτσι δεν πέρασε η άποψη κάποιων στον ΠΑΟ, που εύλογα επιθυμούσαν τη διεξαγωγή του ματς στον «Τάφο του Ινδού», όπου ο χώρος και τα καλάθια ήταν γνώριμα στους πράσινους, αλλά και ο αντίπαλος, όσο και οι διαιτητές, θα μπορούσαν να επηρεαστούν περισσότερο. Πάντως είναι γεγονός ότι πριν από την τελική απόφαση ρωτήθηκαν οι βασικοί μπασκετμπολίστες του ΠΑΟ, που απάντησαν ότι δεν είχαν κανένα πρόβλημα με το Στάδιο και τα καλάθια του, με τα οποία ήταν εξοικειωμένοι.
Στη συγκεκριμένη επιλογή του ΠΑΟ, συνέβαλλαν και ο αθλητικός Τύπος, αλλά και η αθλητική ηγεσία, που με δημοσιεύματα και δηλώσεις αντίστοιχα, ήθελαν να παρακολουθήσουν τον συγκεκριμένο αγώνα όσο το δυνατό περισσότεροι φίλαθλοι, γεγονός που θα ευνοούσε τη διαφήμιση του αθλήματος.
Για τον αγώνα τυπώθηκαν 32.000 εισιτήρια, αριθμός που έκαμψε και τις τελευταίες επιφυλάξεις που υπήρχαν.
Ο Τύπος μιλούσε για μια τιτανομαχία (πόσο άστοχη θα αποδεικνυόταν αυτή η εκτίμηση) και τα προγνωστικά ήταν μοιρασμένα, αφού δεν υπήρχε άνθρωπος στην χώρα, που να μην θεωρούσε το συγκεκριμένο ματς εξαιρετικά αμφίρροπο.
Από τη μία, ο ΠΑΟ ήδη πρωταθλητής είχε το ψυχολογικά πλεονεκτήματα της έλλειψης άγχους λόγω κατάκτησης του πρωταθλήματος, αλλά και της διπλής επικράτησης επί του Ολυμπιακού μέσα στη χρονιά. Ταυτόχρονα οι πράσινοι ήθελαν να πετύχουν κι αυτοί εκείνο που είχαν κάνει οι ερυθρόλευκοι την προηγούμενη χρονιά, δηλαδή το νταμπλ και να κοκορευτούν και αυτοί, όπως είχαν κάνει οι αντίπαλοί τους.
Από την άλλη, ο Ολυμπιακός φλεγόταν από την επιθυμία της νίκης και της κατάκτησης στη συνέχεια του Κυπέλλου, αλλά παράλληλα και της εκδίκησης για την απώλεια του πρωταθλήματος και τις προηγούμενες ήττες από τον ΠΑΟ. Ο Ολυμπιακός πάλευε για να σώσει τη σεζόν.
Ανεξάρτητα όμως από τα παραπάνω πάντα υπήρχε, όπως άλλωστε σε κάθε αγώνα Ολυμπιακού και ΠΑΟ, και το κυρίαρχο θέμα του γοήτρου, που απαιτεί τη νίκη.
Ας δούμε το κλίμα που επικρατούσε πριν από αγώνα μέσα από τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών των δύο στρατοπέδων:
Στον ΠΑΟ, επικρατούσε μεγάλη αισιοδοξία, όπως έβγαινε από τις δηλώσεις των παικτών του την παραμονή του αγώνα, τις οποίες παραθέτουμε:
Κόντος: «Η ομάδα μου έχει περισσότερες πιθανότητες για την νίκη, λόγω του άγχους που θα διακατέχει τον Ολυμπιακό για την ανάγκη κατάκτησης οπωσδήποτε ενός τίτλου. Για μας μεγάλος στόχος είναι η κατάκτηση του νταμπλ».
Κορωναίος: «Θα παίξουμε σαν να μην έχουμε κατακτήσει το πρωτάθλημα. Πιστεύω ακράδαντα στη νίκη».
Κοκολάκης: « Πρέπει να κερδίσουμε, γιατί νομίζω ότι είμαστε καλύτεροι από τον Ολυμπιακό. Είναι μεγάλη υπόθεση για τον ΠΑΟ η κατάκτηση του νταμπλ, που θα αποτελέσει το καλύτερο δώρο για τους οπαδούς μας».
Στον Ολυμπιακό, πριν από τον αγώνα, επικρατούσε μια πιο συγκρατημένη αισιοδοξία, αλλά διαφαινόταν μια μεγαλύτερη συγκέντρωση και αποφασιστικότητα, όπως έβγαινε από τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών την παραμονή, που παραθέτουμε:
Μουρούζης: «Ουδέν σχόλιο πριν από τον αγώνα. Τα σχόλια αύριο στο γήπεδο μετά το παιχνίδι».
Γιαντζόγλου: «Ο αγώνας αυτός είναι διαφορετικός από τους αγώνες πρωταθλήματος. Είμαστε λοιπόν και εμείς έτοιμοι για κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο σε σχέση με τις φετινές εμφανίσεις μας στο πρωτάθλημα».
Διάκουλας: « Οι πιθανότητες πρόκρισης είναι ίδιες και για τις δύο ομάδες. Για μας το ματς αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αφού θέλουμε να χαρίσουμε και φέτος στους φιλάθλους μας ένα τίτλο. Έχουμε κάνει καλή προετοιμασία και είμαστε αισιόδοξοι».
Μπαρλάς: «Δεν υπάρχουν προγνωστικά. Ωστόσο πιστεύω ότι εμείς θα προκριθούμε, παίζοντας, μάλιστα, και όμορφο μπάσκετ, που θα αρέσει στους θεατές. Θέλουμε πολύ το Κύπελλο».
Αξίζει να σταθούμε στη φράση κλειδί: «καλή προετοιμασία» στην δήλωση του Διάκουλα. Πράγματι, σε αντίθεση με τον ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός είχε προετοιμαστεί με μεγάλη επιμέλεια για τον συγκεκριμένο αγώνα. Η ομάδα είχε αποσυρθεί επί 2-3 μέρες σε ξενοδοχείο και όπως αποκάλυψε αργότερα ο έφορος του τμήματος κ. Ιερώνυμος ο Μουρούζης καθημερινά έκανε στους παίκτες πολύωρα μαθήματα ψυχολογικής ανάτασης, όπως μόνον αυτός ήξερε και μπορούσε να κάνει. Αλλά και από πλευράς αγωνιστικής προετοιμασίας και τακτικής τα πάντα λειτουργούσαν ρολόι. Καθημερινά γινόντουσαν δύο προπονήσεις πρωί και απόγευμα στο Στάδιο, ενώ ορισμένοι παίκτες προπονούνταν έξτρα κατόπιν αδείας του Μουρούζη, ακόμη και χωρίς να είναι παρών ο τελευταίος. Η ανάγκη της ως άνω εντατικής προετοιμασίας είχε αυξηθεί λόγω της άφιξης πριν από μια εβδομάδα του Μελίνι από τις ΗΠΑ, όπου απουσίαζε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έπρεπε λοιπόν η ομάδα να προσαρμοστεί ταχύτατα στην παρουσία του Μελίνι ο οποίος ήταν ο εγκέφαλος του Ολυμπιακού, αυτός που θα καθοδηγούσε --ως ηγέτης πλεϊμέικερ-- την ομάδα στον μεγάλο αγώνα.
2. ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Δεν θα γράψω πολλά για τον αγώνα, που έγινε κάτω από το φώς της πανσέληνου. Υπάρχουν αρκετά που έχουν γραφτεί.
Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε απόλυτα και καθολικά, από την αρχή μη χάνοντας ποτέ την πρωτοπορία στο σκορ, μετατρέποντας το ντέρμπυ σε περίπατο. Κυριάρχησε σε ριμπάουντ, πέτυχε διψήφιο αριθμό καλαθιών σε αιφνιδιασμούς, ενώ είχε και πολύ σωστή αμυντική λειτουργία, με πρωτεργάτες Διάκουλα, Καστρινάκη και Μελίνι. Ως καθοριστική κίνηση τακτικής θεωρήθηκε η αλλαγή της άμυνας από «μαν του μαν» σε ζώνη, λίγο προτού συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο. Τότε διευρύνθηκε πολύ η διαφορά.
Η βασική διακύμανση του σκορ ήταν η εξής: στο 10΄ 22-7, στο 15΄40-22, στο ημίχρονο 54-26, στο 25΄ 69-33, στο 30΄77-47 και στο 35΄ 92-53. Η πρώτη διψήφια και άνω διαφορά επιτεύχθηκε με καλάθι του Μελίνι, που έκανε το σκορ 18-7. Η διαφορά ξεπέρασε τους είκοσι πόντους με καλάθι πάλι του Μελίνι, που έκανε το σκορ 42-22. Στη συνέχεια, έφτασε για πρώτη φορά τους τριάντα πόντους (56-26) στο β΄ ημίχρονο, με καλάθι του Διάκουλα, ενώ υπερέβη για πρώτη φορά τους σαράντα πόντους με καλάθι του Γκαρώνη, που έκανε το σκορ 98-57.
Η μεγαλύτερη διαφορά στον αγώνα ήταν 45 πόντοι, όταν με καλάθι του Κοκορόγιαννη το σκορ εκτοξεύθηκε στο 110-65 λίγο πριν από τέλος του αγώνα.
Ο Ολυμπιακός δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα στον αγώνα και αν πρόσεχε λίγο περισσότερο στο πρώτο πεντάλεπτο, που ήταν πολύ άστοχος, μπορεί και να έφτανε εκείνο το βράδυ τους 120-130 πόντους.
Την «κατοστάρα», που τότε είχε πολύ μεγαλύτερη σημασία και απήχηση από την σύγχρονη εποχή, πέτυχε ο Στηβ κάνοντας το σκορ 100-57. Με το που πέτυχε το σημαδιακό αυτό καλάθι, στράφηκε στην κερκίδα των οπαδών του Ολυμπιακού και πανηγύρισε έξαλλα, υψώνοντας-κουνώντας τη γροθιά του και ξεσηκώνοντας τον κόσμο.
Τους πόντους της ομάδας μας σημείωσαν: Μελίνι 24,Καστρινάκης 22, Διάκουλας 18, Γιαντζόγλου 15, Μπαρλάς 11, Ράμμος 10, Σισμανίδης 6, Γκαρώνης 2, Κοκορόγιαννης 2, ενώ αγωνίστηκε και ο Σπανός.
Πρώτος παίκτης του γηπέδου ο Μελίνι, που έδωσε αληθινό ρεσιτάλ σε όλους τους τομείς, ακολουθούμενος από Καστρινάκη, Διάκουλα και Μπαρλά, ενώ ο Στηβ δεν σκόραρε όπως άλλες φορές και μάλιστα σε ένα αγώνα με τόσο υψηλό σκορ.
Από τους πράσινους διακρίθηκαν μόνο οι νεοτεροι Ιωάννου και Μπατής, ενώ κάποια λίγα πράγματα έκαναν και οι Κόντος, Κοκολάκης. Υστέρησαν Κέφαλος, Κορωναίος, που στάθηκε αδύνατο να παρακολουθήσουν τον Μελίνι, που τους διέλυσε. Τίποτε το αξιόλογο οι Παπάζογλου και Παπαντωνίου.
Οι διαιτητές Ρήγας και Κουμπούρης δεν είχαν κανένα πρόβλημα, λόγω και της εξέλιξης του αγώνα.
Κόουτς του ΠΑΟ ο Αναστασάτος, που ήπιε το πικρό ποτήρι.
Την συνάντηση στο Στάδιο παρακολούθησαν γύρω στα 20.000 άτομα, στη μεγάλη πλειοψηφία τους οπαδοί του Ολυμπιακού, που πανηγύρισαν με την καρδιά τους την απίστευτη σε έκταση νίκη. Την ίδια ώρα οι οπαδοί του ΠΑΟ, μη ξέροντας που να ξεσπάσουν για την εξευτελιστική ήττα έβριζαν τον πρώην κόουτς της ομάδας τους Μουρούζη.
3.ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Κανείς παίκτης του ΠΑΟ δεν θέλησε να μιλήσει, ενώ αντίθετα από την πλευρά των νικητών έγιναν οι ακόλουθες δηλώσεις:
Μουρούζης: «Μιλήσαμε στο γήπεδο. Και τώρα πάλι δεν χρειάζονται πολλά σχόλια. Όλοι είδαν τι έγινε μέσα στο γήπεδο». Ο ίδιος την επομένη του αγώνα, σε συνέντευξη του, δήλωσε πως είναι κρίμα που ο ΠΑΟ κατέκτησε τον τίτλο, ότι καμία ομάδα δεν θα μπορούσε να μην συντριβεί από τον Ολυμπιακό όπως αυτός έπαιξε στον συγκεκριμένο αγώνα και κατέληξε: «ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν το κάτι άλλο στο ελληνικό μπάσκετ… Θέλω να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τέτοιο μεγάλο θρίαμβο. Ο ΠΑΟ προσπάθησε να κάνει το παιχνίδι του, αλλά εμείς δεν τον αφήσαμε καθόλου, έχοντας σε μεγάλα διαστήματα πραγματικά τρομερή απόδοση».
Γιαντζόγλου: «Ήμασταν σαφώς ανώτεροι. Το τελικό σκορ μιλά από μόνο του» και μια μέρα αργότερα αναφερόμενος στους πράσινους: «Θα το θυμούνται για 50 χρόνια αυτό που έπαθαν»
Σισμανίδης: « Από το παιχνίδι αυτό φαίνεται πόσο άδικα χάσαμε φέτος το πρωτάθλημα. Η προσοχή μας στρέφεται στο να πάρουμε το Κύπελλο»
Μπαρλάς: « Παίξαμε με μεγάλο ενθουσιασμό, που μας επέτρεψε να πάρουμε πολύ γρήγορα μια μεγάλη διαφορά».
Στον Ολυμπιακό ξεχάστηκε η απώλεια του πρωταθλήματος και η ομάδα στη συνέχεια πήγε τρένο μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου, νικώντας στον τελικό τον Πανιώνιο. Αντίθετα στον ΠΑΟ ξεχάστηκε η κατάκτηση του πρωταθλήματος και ξέσπασε μεγάλη φαγωμάρα.
Η συντριβή του ΠΑΟ προκάλεσε τεράστια αίσθηση, με αποτέλεσμα τις επόμενες μέρες να αρχίζει να αναπτύσσεται μια φιλολογία, που προσπαθούσε να εξηγήσει και αν ήταν δυνατόν να δικαιολογήσει την έκταση του εν λόγω διασυρμού.
Διάφορες πράσινες δημοσιογραφικές πένες ανέλαβαν την εργολαβία αφενός μεν της δικαιολόγησης της συντριβής του ΠΑΟ, αφετέρου δε της υποβάθμισης της αξίας του θριάμβου του Ολυμπιακού. Διάφορες ξεγυρισμένες αρλούμπες γράφτηκαν ή λέχθηκαν επί του συγκεκριμένου θέματος.
Ορισμένοι δημοσιογράφοι φίλαθλοι του ΠΑΟ, που σέβονταν το επάγγελμα τους και την αλήθεια περιορίστηκαν να εκφράσουν μόνο την τεράστια έκπληξη τους για την απίθανη έκταση του σκορ. Κατ’ αυτούς τέτοια συντριβή παρέμενε μυστηριώδης και ανεξήγητη, μολονότι αναγνώριζαν ότι ο ΠΑΟ δεν ήταν καθόλου καλά προετοιμασμένος για τον αγώνα, σε αντίθεση με τον αντίπαλο του. Ένας από αυτούς ήταν ο ευπρεπής Βαγγέλης Φουντουκίδης που έγραψε ένα μικρό άρθρο πάνω στο θέμα αυτό χωρίς όμως να χρησιμοποιήσει χονδροειδή ψέματα, κακόβουλες κατασκευές, και τερατώδεις συνωμοτικές εικασίες.
Κάποιοι προσπάθησαν να ψάξουν για κάποιες δικαιολογίες σε ένα φιλικό αγώνα της εθνικής Ελλάδας εναντίον ενός αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος των ΗΠΑ, που είχε γίνει πριν από μια εβδομάδα την 24/5/1977 στο Στάδιο. Στον αγώνα αυτόν συμμετείχαν τρεις παίκτες του ΠΑΟ Κοκολάκης, Κορωναίος και Κόντος, οι οποίοι ήταν οι βασικότεροι παίκτες, αλλά και οι καλύτεροι σκόρερ της Εθνικής. Όμως ουδείς παίκτης από τους προαναφερόμενους τραυματίστηκε σε εκείνο το ματς. Όσον αφορά κόπωση είχε περάσει μια εβδομάδα από εκείνον τον αγώνα, χρονικό διάστημα απόλυτα ικανό για να ανακάμψουν και ξεκουραστούν οι παίκτες. Το ίδιο ισχύει και για το ενδεχόμενο η απουσία τους με την εθνική να επηρέασε την συγκέντρωση και προετοιμασία την δική τους και της ομάδας τους. Αλλά το κυριότερο στοιχείο που κάνει τους σχετικούς πράσινους ισχυρισμούς να καταρρέουν ήταν ότι εκτός από τους τρεις παίκτες του ΠΑΟ στον ίδιο αγώνα της Εθνικής είχαν αγωνιστεί και δύο παίκτες του Ολυμπιακοί: οι Καστρινάκης και Διάκουλας.
Λίγο αργότερα και επειδή δεν μπορούσαν να εφευρεθούν άλλες δικαιολογίες το παραμύθι άλλαξε, έστω και αν αυτό έγινε με τρόπο, που δεν ήταν μόνο αναληθής, αλλά, το κυριότερο, συκοφαντικός για τους παίκτες του ΠΑΟ. Μπροστά στην προτεραιότητα να δικαιολογηθεί και να μην ντροπιαστεί ο ίδιος ο ΠΑΟ, ως ομάδα, για τον διασυρμό που υπέστη οι πράσινοι προπαγανδιστές-εμπνευστές του εν λόγω σεναρίου προτίμησαν να ντροπιάσουν και να διασύρουν τους παίκτες του ΠΑΟ.
Τι έλεγε το νέο σενάριο ; Η συντριβή του ΠΑΟ δεν ήταν απόρροια της τεράστιας εκείνη την μέρα ανωτερότητας του Ολυμπιακού, αλλά της ηθελημένης επιλογής των παικτών του ΠΑΟ να καθίσουν να χάσουν, μη παίζοντας, επίτηδες, καθόλου άμυνα, με σκοπό να διαμαρτυρηθούν με αυτόν τον τρόπο στην διοίκηση του συλλόγου τους επειδή δεν ικανοποιούσε τα οικονομικά τους αιτήματα!
Η μυθοπλασία αυτή της πλάκας κατασκευάστηκε με αφορμή κάποιο ρεπορτάζ του καταπράσινου δημοσιογράφου της εποχής Γ.Δόγα, ο οποίος είχε αναφερθεί λίγο μετά την συντριβή του ΠΑΟ σε διάφορα οικονομικής φύσης παράπονα, που οι παίκτες του ΠΑΟ είχαν από την διοίκηση. Καταρχάς ο Δόγας, στο ρεπορτάζ του, ποτέ δεν ανέφερε ούτε καν υπονόησε ότι τα ως άνω παράπονα υπήρξαν η αιτία, που συνειδητά οι παίκτες του ΠΑΟ κάθισαν και διασύρθηκαν. Δεν ήταν ποτέ δυνατό να κάνει κάτι τέτοιο, αφού δεν μπορούσε να σταθεί λογικά ούτε καν ως σκέψη, παρά μόνο σε καφενειακές συνάξεις ανεγκέφαλων οπαδών του τριφυλλιού.
Ο Δόγας, απλώς, στο ρεπορτάζ του, με αφορμή την συντριβή στο μπάσκετ προέβη σε μια παρεμπίπτουσα αναφορά στις απόψεις που υπήρχαν στην ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟ σχετικά με τα οικονομικά. Δεν παρουσίασε τα παράπονα αυτά ως λόγους της συγκεκριμένης συντριβής. Δεν ανέφερε πουθενά ότι τα παράπονα αυτά είχαν διατυπωθεί πριν από τον συγκεκριμένο αγώνα ως αιτήματα.
Οι παίκτες του ΠΑΟ, κατά το ως άνω ρεπορτάζ, θεωρούσαν ότι: (α) είχαν πάρει μικρότερο πριν κατάκτησης πρωταθλήματος από αυτό που είχαν πάρει πριν από χρόνια όταν είχαν κατακτήσει πάλι το πρωτάθλημα, (β) το πριμ που είχαν πάρει ήταν μικρότερο από το πριμ που θα έπαιρναν οι παίκτες του Ολυμπιακού, αν είχαν πάρει αυτοί το πρωτάθλημα, (γ) οι δικές τους αποδοχές ήταν μικρότερες αντίστοιχων παικτών του Ολυμπιακού και δη των Ελληνοανερικάνων του, (δ) το πριμ νίκης του Ολυμπιακού στον αγώνα Κυπέλλου ήταν μεγαλύτερο του αντίστοιχου πριμ του ΠΑΟ.
Όλα τα προαναφερόμενα παράπονα των παικτών του ΠΑΟ, ακόμη και αν υποτεθεί ότι ήταν αληθή και βάσιμα, δεν αφορούσαν οφειλές της διοίκησης προς τους παίκτες. Απλώς κατέληγαν στο ότι οι οικονομικές τους απολαβές ενδεχομένως θα μπορούσε ή θα έπρεπε να ήταν μεγαλύτερες.
Είναι όμως ποτέ δυνατό για τέτοιου είδους παράπονα --ακόμη και αν υποτεθεί ότι ήταν υπαρκτά και βάσιμα-- μεγάλοι διεθνείς παίκτες, με έντονη προσωπικότητα, με μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα του μπάσκετ να καθίσουν παθητικά όχι απλώς να χάσουν, αλλά να διασυρθούν, να ξεφτιλιστούν, να στιγματιστούν ενσυνείδητα και ηθελημένα και μάλιστα από την ομάδα των αιωνίων αντιπάλων τους ; Να τρώνε το ένα καλάθι πίσω από το άλλο, να τους χλευάζουν χιλιάδες κόσμου και αυτοί να μην αντιδρούν καθόλου. Ούτε μια στο εκατομμύριο! Ούτε στις πιο μικρές κατηγορίες δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Παρ’ όλα αυτά το ρεπορτάζ του Δόγα δεν δίστασε να το πάρει και να το διασκευάσει κατά το δοκούν (ανακατεύοντας και κάποια «οδοιπορικά» στην ιστορία) πολύ αργότερα (2013) στην ιστοσελίδα της Gazetta.gr. ο Βασίλης Σκουντής, ένας δημοσιογράφος ικανός και κάθε άλλο παρά αμόρφωτος. Χρησιμοποιώντας το συνηθισμένο χιουμοριστικό του ύφος --κάτι μεταξύ αστείου και σοβαρού-- αναπαρήγαγε, όπως ήθελε, το σενάριο αυτό αφήνοντας, πάντως, να εννοηθεί ότι μπορεί να έχει βάση. Θεωρείται άλλωστε από τους κορυφαίους δημοσιογράφους της μασονίας του μπάσκετ και η μεγάλη επιρροή του είναι δεδομένη.
Βέβαια ήταν προσεκτικός στη διατύπωση του, αφού μιλούσε για «λευκή απεργία» των παικτών του ΠΑΟ και όχι για ηθελημένη μειωμένη απόδοση τους. Ήταν όμως φανερό ότι δεν την ήξερε καλά την ιστορία και γι αυτό δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με αυτήν . Έγραψε λοιπόν μέσα σε τρεις γραμμές ό, τι πιο βολικό είχε πιάσει το αυτί του.
Γιατί το έκανε αυτό ; Επειδή, αν και βέρος Πειραιώτης, είναι βάζελος και ήθελε να δικαιολογήσει τον εξευτελισμό, που έπαθε η αγαπημένη του ομάδα, τον οποίο δεν μπορούσε να χωνέψει, ακόμη μετά από τόσες δεκαετίες. Χρησιμοποίησε λοιπόν το προσωπικό του κύρος, για να επηρεάσει, σε μια προσπάθεια να αλλοιώσει τα γεγονότα, ή τουλάχιστον να σπείρει την αμφιβολία, χωρίς όμως να έχει ή να επικαλείται κανένα απολύτως ουσιαστικό στοιχείο. Δίχως καμιά έρευνα η τεκμηρίωση έγραψε, δήθεν ως παλιά ευτράπελα, μερικά από αυτά που ακούγονταν σε κάποια στέκια της Θύρας 13.
Το ότι ο Σκουντής, παρά την όποια αξία, τις γνώσεις και την καλλιέργεια του, έχει υποπέσει σε ανήκουστα παραπτώματα είναι γνωστό. Τελευταία περίπτωση η προσωπική διένεξη του με τον μπασκετμπολίστα του ΠΑΟ Παππά, του οποίου το όνομα αρνούταν να αναφέρει σε τηλεοπτική περιγραφή που έκανε. Κάθε φορά που η μπάλα έφτανε στον Παππά ο Σκουντής δεν έλεγε τίποτε, ενώ ήταν υποχρέωση του, ανεξάρτητα από την αντιπάθεια του προς τον Παππά. Αδιαφορούσε όμως για την δημοσιογραφική δεοντολογία, τους τηλεθεατές, τις ομάδες το τηλεοπτικό μέσο που εκπροσωπούσε κλπ. Η στάση του αυτή έδειξε εμπάθεια και σκοπιμότητα. Όμως εμπάθεια και σκοπιμότητα ήταν και τα χαρακτηριστικά στοιχεία της κατασκευασμένης ιστορίας της (δήθεν) ηθελημένης και συνειδητής παθητικότητας, ως δικαιολογίας για την συντριβή του ΠΑΟ από τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ.
Ο Σκουντής, για παράδειγμα, θα μπορούσε εύκολα να πάει να βρει τον συνάδελφο του αθλητικό δημοσιογράφο Μπατή, που αγωνίστηκε με τον ΠΑΟ στον συγκεκριμένο αγώνα, για να του επιβεβαιώσει το αν οι πράσινοι συμφώνησαν πριν από τον αγώνα να καθίσουν να ξεφτιλιστούν. Όμως ήξερε ότι ο Μπατής δεν θα επιβεβαίωνε ποτέ και δη δημοσίως κάτι το εντελώς ανύπαρκτο.
Αλλά και κανένας άλλος παίκτης του ΠΑΟ, που έπαιξε σε εκείνο τον αγώνα ποτέ δεν επιβεβαίωσε το εν λόγω σενάριο της πλάκας και ας έχουν περάσει από τότε σαράντα και πλέον χρόνια. Και ας έχουν ερωτηθεί σχεδόν όλοι γι αυτή την ιστορία, ακόμη και από πράσινους δημοσιογράφους και πράσινα μέσα κάθε είδους. Ε, τι στο καλό κάποιος δεν θα έλεγε κάτι σχετικό μέχρι σήμερα, για να εξηγήσει αυτό το φοβερό μυστήριο του ελληνικού μπάσκετ ;
Επιπλέον όσοι υποστηρίζουν το σενάριο «επίτηδες δεν παίζαμε άμυνα για αυτό μας διέλυσε ο Ολυμπιακός» θα μπορούσαν να μας εξηγήσουν πώς στο πρώτο πεντάλεπτο του συγκεκριμένου αγώνα δέχτηκαν μόνο 5 πόντους; Αφού είχαν μπει εξαρχής στον αγώνα αποφασισμένοι να απουσιάσουν εντελώς από την άμυνα τότε πώς μέσα σε πέντε ολόκληρα λεπτά είχανε φάει τόσους λίγους πόντους; Δεν πλησιάζανε οι παίκτες του Ολυμπιακού στη ρακέτα ; Δεν μπαίνανε άραγε μέσα σε αυτή;
Η εξήγηση για το τι συνέβη σε εκείνο τον αγώνα είναι απλή.
Όλοι οι αγώνες μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟ εκείνα τα χρόνια ήταν «κλειστοί», με το αποτέλεσμα να κρίνονται σε μικρές διαφορές. Αυτό αποτελούσε τον κανόνα. Ωστόσο κάθε κανόνας έχει την εξαίρεση του. Αν σε αγώνες μεταξύ ισοδυνάμων ομάδων τύχει και δημιουργηθεί εντελώς ξαφνικά και απροσδόκητα μια πολύ μεγάλη διαφορά τότε η ομάδα που χάνει, μέσα στην απογοήτευση και την τρικυμία της κατά κανόνα τα παρατάει γιατί ξέρει καλά ότι το ματς πλέον δεν γυρίζει, αφού απέναντι της δεν βρίσκεται κάποια ομαδούλα. Έτσι συνέβη στον επίμαχο αγώνα.
Ο ΠΑΟ βρέθηκε πριν από το δεκαπεντάλεπτο με μια αδιανόητα τεράστια σε βάρος του διαφορά στο σκορ, η οποία στο ημίχρονο εκτοξεύθηκε ακόμη πιο πολύ. Δεν το περίμενε, δεν το είχε συνηθίσει σε αγώνα ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό. Ήταν ένα πρωτοφανές σοκ, μπροστά στο οποίο κανείς από τον ΠΑΟ δεν ήξερε πως να αντιδράσει και πως να το αντιμετωπίσει. Ο ΠΑΟ δεν μπορούσε ποτέ να συνέλθει σε εκείνο το ματς. Επί πλέον ο Ολυμπιακός -και μπράβο μας- δεν χαλάρωσε ποτέ και επεδίωκε όσο το δυνατό μεγαλύτερη διαφορά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι βρεθήκαμε σε εξαιρετική μέρα και ο αντίπαλος σε πολύ κακή. Σε αυτά πρέπει να προσθέσεις την καλή προετοιμασία του Ολυμπιακού, ψυχολογική ετοιμότητα και την θέληση για νίκη, σε αντίθεση με την έλλειψη των αντίστοιχων του ΠΑΟ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν απροσδόκητες και τεράστιες συντριπτικές νίκες σε αγώνες μεταξύ θεωρητικά ισοδυνάμων ή παραπλήσιας δυναμικότητας ομάδων σε όλα τα αθλήματα. Ας μη ξεχνάμε π.χ. το 73-38 της ομάδας μας επί Ιωαννίδη επί του πρωταθλητή Ευρώπης τότε ΠΑΟ ή το 7-1 της Γερμανίας επί της Βραζιλίας μέσα στην έδρα της τελευταίας στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο ή τον θρίαμβο της Μίλαν 4-0 επί της Μπαρτσελόνα πριν από πολλά χρόνια στο ΟΑΚΑ, ή την πανωλεθρία της Εθνικής μπάσκετ στο με 70-47 από την Ισπανία στον τελικό του μουντομπάσκετ, αμέσως μετά τον θρίαμβο μας επί των αμερικανών επαγγελματιών του NBA κλπ
Συντριβές με εξωπραγματικά σκορ σε αγώνες ντέρμπυ ή εν γένει αμφίρροπους συμβαίνουν, αν και όχι συχνά. Γι αυτό και όταν γίνονται γράφονται ανεξίτηλα στην ιστορία και δεν φεύγουν από την μνήμη όπως ακριβώς γράφτηκε το ΠΑΟ-Ολυμπιακός 68-110 την 1/6/1977. Ένα σκορ που ήταν αποτέλεσμα της πεντακάθαρης ανωτερότητας του Ολυμπιακού, που έπαιξε ονειρώδες μπάσκετ, που θα το ζήλευαν πολλές μεταγενέστερες ομάδες μας στο μπάσκετ ακόμη και οι πιο μεγάλες. Έτσι ήρθε το ρεκόρ διαφοράς πόντων σε επίσημο αγώνα μεταξύ των αιωνίων, που πάρα πολύ δύσκολα θα καταρριφθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου