Του Dr. Jekyll
Για τον Μπέντο τα
έχουμε γράψει, τα έχουμε ξαναγράψει και θα τα ξαναγράψουμε. Οι εξετάσεις
ξεκίνησαν και, δυστυχώς, αντί να δούμε κάτι (έστω, κάτι) που θα
μπορούσε να δικαιολογήσει όσα σε πολλούς φαντάζουν ότι δεν συνάδουν με
τη στοιχειώδη ποδοσφαιρική λογική, βλέπουμε μια ομάδα, η οποία, αντί να
βελτιώνεται, συνεχώς χειροτερεύει και ρίχνει τον πήχη.
Να δεχτώ ότι η διοίκηση έχει ευθύνη για αρκετά από τα κακώς κείμενα του φετινού Ολυμπιακού. Διαφωνώ, όμως, ότι η διοίκηση έχει τη κύρια ευθύνη για την έλλειψη ποιότητας που χαρακτηρίζει τον φετινό Ολυμπιακό. Ο παραγκωνισμός των Τσόρι, Καμπιάσο, Μάριν, Πάρντο, Σιόβα, Ομάρ, Καρίμ δεν μπορεί να είναι κύρια ευθύνη της διοίκησης (όπως δεν είναι και το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα ή η αδυναμία εκμετάλλευσης του Καρντόσο).
Το ημίχρονο κλείνει με σκορ 1-0 και αναζητάς, μάταια, στον πάγκο το πρόσωπο που θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες του αγώνα. Οι Ρέτσος, Ανδρούτσος, Μανθάτης, Νικολάου, Βιάνα, μπορεί στο μέλλον να γίνουν σπουδαίοι παίκτες (για τον Βιάνα, πάντως, δεν έχω και πολλές ελπίδες). Δεν είναι, όμως, οι παίκτες που θα μπορέσουν να αλλάξουν τώρα την εικόνα του αγώνα. Αυτοί υπάρχουν στην ομάδα, αλλά έβλεπαν τον αγώνα από το σπίτι τους.
Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα υποχρεωμένη, όχι απλά από την ιστορία της, αλλά και από τις υπάρχουσες συνθήκες (το αντιπαθές σωματείο με σήμα την αλογοτροφή, ας πούμε, λόγω της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στο σύλλογο, ακόμα και να θέλει, ή να πιστεύει, πως μπορεί να πρωταγωνιστήσει, έχει ένα βουνό να ανέβει) να κάνει πρωταθλητισμό. Επιτυχία δεν είναι η δεύτερη θέση στον όμιλο του Europa, επιτυχία δεν είναι οτιδήποτε άλλο από την κατάκτηση του Κυπέλλου, επιτυχία δεν είναι οτιδήποτε άλλο από τη κατάκτηση του πρωταθλήματος και επιτυχία δεν είναι η αξιοπρεπής ισοπαλία ή ήττα απέναντι σε καμία από τις ομάδες του συνεταιρισμού.
Από το σημερινό ναυάγιο δεν διασώζεται ουδείς (ούτε καν ο Ντε Λα Μπέγια, που για τα έως τώρα δείγματα γραφής, έκανε καλό παιχνίδι). Ο Ολυμπιακός ήταν ακίνδυνος στο πρώτο ημίχρονο, μέχρι να ανοίξει το σκορ από το αυτογκόλ του Ντα Κόστα, και παρέμεινε έτσι μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης. Ούτε καν την ανούσια κατοχή, του γυρνάω-χωρίς-σκοπό γύρω γύρω τη μπάλα δεν διέθετε σήμερα. Και το χειρότερο από όλα είναι πως, όπως είχα γράψει και για τον εκτός έδρας αγώνα με τον Αποέλ, δεν μπορείς να κατηγορήσεις την ομάδα για έλλειψη πάθους. Αυτό μπορούν να παίξουν, αυτό παίζουν.
Ας πιάσουμε, λοιπόν, τον πρωτομάστορα του θριάμβου. Ποιο είναι, ακριβώς, το σύστημα ανάπτυξης (αν υπάρχει τέτοιο); Πώς γίνεται όλοι να βλέπουμε πόσο επιρρεπείς στο λάθος (και πόσο αδυνατούν να δημιουργήσουν παιχνίδι) είναι οι Ντα Κόστα και Βιάνα, και να μην το βλέπει ο προπονητής; Πώς στο διάολο γίνεται να βλέπουμε όλοι ότι με τον Μάρτινς να έχει αρχίσει να βγάζει τη κούραση που κουβαλά από το καλοκαίρι του 2015, και με τον Φορτούνη να μη μπορεί μόνος του να σηκώσει το βάρος της δημιουργίας, ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τις πάσες του Τσόρυ και του Μάριν; Πώς γίνεται να θεωρεί ο Μπέντο ότι ο Καρίμ δεν είναι ικανός να κάτσει ούτε στον πάγκο, αφού όλο το 2017, ακόμα και ο Ιντέγιε δεν βρίσκει εύκολα το δρόμο προς τα δίχτυα; Και άλλα δεκάδες ερωτήματα (τα βασικά της ποδοσφαιρικής λογικής) τα οποία ο Πορτογάλος αδυνατεί να κατανοήσει μπας και δούμε λίγη βελτίωση.
Το ότι ο Μπέντο θα είναι ο προπονητής μέχρι τη λήξη της χρονιάς είναι, πλέον, ορθό και δεδομένο. Ότι τα λάθη του είναι τέτοια που αμφιβάλω ότι αξίζει την ευκαιρία να χτίσει τον Ολυμπιακό της νέας χρονιάς, είναι επίσης δεδομένο. Είπαμε: οι εναπομείναντες στόχοι ήταν: πρόκριση στον επόμενο (τουλάχιστον) γύρο του Europa, κατάκτηση κυπέλλου και νίκες στα εκτός έδρας ντέρμπυ. Ήδη είναι έναν στόχο μείον και πολύ φοβάμαι -και μακάρι να κάνω λάθος- ότι από την Πέμπτη θα έχει χάσει έναν ακόμα.
Όσο για την ομάδα που προσπαθεί να φτάσει τα πρωταθλήματα του Τζόλε και να αποκτήσει μια απόσταση ασφαλείας από τα πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει το Μαρινάκι (η μεταφράστρια μας), πράγματι η χρονιά σώθηκε. Και στους -18 μείωσαν, και ελπίδες (ελέω των αποτελεσμάτων της Ξάνθης) για να μπουν πεντάδα έχουν, και κέρδισαν τον πρωταθλητή με 1-0 στην έδρα τους, και --όπως μάθαμε από τη Nova-- έχουν τον τίτλο της ομάδας με τα καλύτερα αποτελέσματα πρώτου ημιχρόνου στη φετινή Super League (μετά και από τα πρωταθλήματα τρίτης και δεύτερης εθνικής, επιβάλλεται να αγοράσουν και δεύτερο ραφάκι για τα τρόπαια τους). Ναι, ξέρω, αυτή η παράγραφος είναι περιττή, αλλά έβλεπα τον αγώνα σε καφετέρια γεμάτη Αεκτζήδες....
Να δεχτώ ότι η διοίκηση έχει ευθύνη για αρκετά από τα κακώς κείμενα του φετινού Ολυμπιακού. Διαφωνώ, όμως, ότι η διοίκηση έχει τη κύρια ευθύνη για την έλλειψη ποιότητας που χαρακτηρίζει τον φετινό Ολυμπιακό. Ο παραγκωνισμός των Τσόρι, Καμπιάσο, Μάριν, Πάρντο, Σιόβα, Ομάρ, Καρίμ δεν μπορεί να είναι κύρια ευθύνη της διοίκησης (όπως δεν είναι και το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα ή η αδυναμία εκμετάλλευσης του Καρντόσο).
Το ημίχρονο κλείνει με σκορ 1-0 και αναζητάς, μάταια, στον πάγκο το πρόσωπο που θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες του αγώνα. Οι Ρέτσος, Ανδρούτσος, Μανθάτης, Νικολάου, Βιάνα, μπορεί στο μέλλον να γίνουν σπουδαίοι παίκτες (για τον Βιάνα, πάντως, δεν έχω και πολλές ελπίδες). Δεν είναι, όμως, οι παίκτες που θα μπορέσουν να αλλάξουν τώρα την εικόνα του αγώνα. Αυτοί υπάρχουν στην ομάδα, αλλά έβλεπαν τον αγώνα από το σπίτι τους.
Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα υποχρεωμένη, όχι απλά από την ιστορία της, αλλά και από τις υπάρχουσες συνθήκες (το αντιπαθές σωματείο με σήμα την αλογοτροφή, ας πούμε, λόγω της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στο σύλλογο, ακόμα και να θέλει, ή να πιστεύει, πως μπορεί να πρωταγωνιστήσει, έχει ένα βουνό να ανέβει) να κάνει πρωταθλητισμό. Επιτυχία δεν είναι η δεύτερη θέση στον όμιλο του Europa, επιτυχία δεν είναι οτιδήποτε άλλο από την κατάκτηση του Κυπέλλου, επιτυχία δεν είναι οτιδήποτε άλλο από τη κατάκτηση του πρωταθλήματος και επιτυχία δεν είναι η αξιοπρεπής ισοπαλία ή ήττα απέναντι σε καμία από τις ομάδες του συνεταιρισμού.
Από το σημερινό ναυάγιο δεν διασώζεται ουδείς (ούτε καν ο Ντε Λα Μπέγια, που για τα έως τώρα δείγματα γραφής, έκανε καλό παιχνίδι). Ο Ολυμπιακός ήταν ακίνδυνος στο πρώτο ημίχρονο, μέχρι να ανοίξει το σκορ από το αυτογκόλ του Ντα Κόστα, και παρέμεινε έτσι μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης. Ούτε καν την ανούσια κατοχή, του γυρνάω-χωρίς-σκοπό γύρω γύρω τη μπάλα δεν διέθετε σήμερα. Και το χειρότερο από όλα είναι πως, όπως είχα γράψει και για τον εκτός έδρας αγώνα με τον Αποέλ, δεν μπορείς να κατηγορήσεις την ομάδα για έλλειψη πάθους. Αυτό μπορούν να παίξουν, αυτό παίζουν.
Ας πιάσουμε, λοιπόν, τον πρωτομάστορα του θριάμβου. Ποιο είναι, ακριβώς, το σύστημα ανάπτυξης (αν υπάρχει τέτοιο); Πώς γίνεται όλοι να βλέπουμε πόσο επιρρεπείς στο λάθος (και πόσο αδυνατούν να δημιουργήσουν παιχνίδι) είναι οι Ντα Κόστα και Βιάνα, και να μην το βλέπει ο προπονητής; Πώς στο διάολο γίνεται να βλέπουμε όλοι ότι με τον Μάρτινς να έχει αρχίσει να βγάζει τη κούραση που κουβαλά από το καλοκαίρι του 2015, και με τον Φορτούνη να μη μπορεί μόνος του να σηκώσει το βάρος της δημιουργίας, ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τις πάσες του Τσόρυ και του Μάριν; Πώς γίνεται να θεωρεί ο Μπέντο ότι ο Καρίμ δεν είναι ικανός να κάτσει ούτε στον πάγκο, αφού όλο το 2017, ακόμα και ο Ιντέγιε δεν βρίσκει εύκολα το δρόμο προς τα δίχτυα; Και άλλα δεκάδες ερωτήματα (τα βασικά της ποδοσφαιρικής λογικής) τα οποία ο Πορτογάλος αδυνατεί να κατανοήσει μπας και δούμε λίγη βελτίωση.
Το ότι ο Μπέντο θα είναι ο προπονητής μέχρι τη λήξη της χρονιάς είναι, πλέον, ορθό και δεδομένο. Ότι τα λάθη του είναι τέτοια που αμφιβάλω ότι αξίζει την ευκαιρία να χτίσει τον Ολυμπιακό της νέας χρονιάς, είναι επίσης δεδομένο. Είπαμε: οι εναπομείναντες στόχοι ήταν: πρόκριση στον επόμενο (τουλάχιστον) γύρο του Europa, κατάκτηση κυπέλλου και νίκες στα εκτός έδρας ντέρμπυ. Ήδη είναι έναν στόχο μείον και πολύ φοβάμαι -και μακάρι να κάνω λάθος- ότι από την Πέμπτη θα έχει χάσει έναν ακόμα.
Όσο για την ομάδα που προσπαθεί να φτάσει τα πρωταθλήματα του Τζόλε και να αποκτήσει μια απόσταση ασφαλείας από τα πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει το Μαρινάκι (η μεταφράστρια μας), πράγματι η χρονιά σώθηκε. Και στους -18 μείωσαν, και ελπίδες (ελέω των αποτελεσμάτων της Ξάνθης) για να μπουν πεντάδα έχουν, και κέρδισαν τον πρωταθλητή με 1-0 στην έδρα τους, και --όπως μάθαμε από τη Nova-- έχουν τον τίτλο της ομάδας με τα καλύτερα αποτελέσματα πρώτου ημιχρόνου στη φετινή Super League (μετά και από τα πρωταθλήματα τρίτης και δεύτερης εθνικής, επιβάλλεται να αγοράσουν και δεύτερο ραφάκι για τα τρόπαια τους). Ναι, ξέρω, αυτή η παράγραφος είναι περιττή, αλλά έβλεπα τον αγώνα σε καφετέρια γεμάτη Αεκτζήδες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου