Η νίκη για το πλεονέκτημα, ο Αρχηγός και ο Μπόμπι Μπράουν

Το ζητούμενο για το ματς με τη Βαλένθια ήταν να επιστρέψει η ομάδα στις νίκες μετά το στραπάτσο στον Τελικό Κυπέλλου, τόσο για ψυχολογικούς λόγους, όσο --κυρίως-- για βαθμολογικούς. Η ομάδα μετά τις δύο μεγάλες νίκες στην Ευρωλίγκα απέναντι σε Φενέρ και Ρεάλ κρατάει την τύχη της στα χέρια της αναφορικά με το καλύτερο δυνατό τελικό πλασάρισμα (για την 2η ή 3η θέση) και την απόκτηση του πλεονεκτήματος έδρας εν όψει των πλέι-οφ. Η νίκη λοιπόν είχε πολύ μεγάλη σημασία για να διατηρήσει ο Ολυμπιακός το πάνω χέρι μέχρι και το τέλος της κανονικής περιόδου.




Του RedTerso

Η ομάδα λοιπόν έπρεπε να διαχειριστεί στο χτεσινό παιχνίδι τις επιπτώσεις από την πρώτη φετινή (και ελπίζω τελευταία) απώλεια στόχου. Οι αναταράξεις που επέφερε ήταν πολύ σημαντικές και γι’ αυτό το λόγο αποφασίστηκε η προσθήκη ενός ακόμα παίχτη. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ στο πρώτο δεκάλεπτο με πολύ μεγάλη αποφασιστικότητα και ενέργεια για να αφήσει πίσω του αυτό το πολύ κακό αποτέλεσμα και είχε πολύ καλή πρώτη αντίδραση, που πιστώνεται φυσικά σε πολύ μεγάλο βαθμό στον Βασίλη Σπανούλη. Ο Αρχηγός στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν εκπληκτικός, διαβάζοντας κάθε αμυντική τοποθέτηση της Βαλένθια, σκοράροντας 7 πόντους και μοιράζοντας 4 ασίστ. Συνολικά η ομάδα λειτούργησε εξαιρετικά στην πρώτη περίοδο παίζοντας υποδειγματική άμυνα και έκλεισε το δεκάλεπτο με 22-11.

Στο δεύτερο δεκάλεπτο φάνηκε ότι συνεχίζει να υπάρχει αγωνιστικό πρόβλημα, όταν βρίσκεται στο παρκέ η λεγόμενη και second unit. Η άμυνα χαλάρωσε και ο Σαν Εμετέριο βρήκε τρόπους να βάλει συνεχόμενους πόντους, με αποτέλεσμα η διαφορά να μειωθεί. Είναι σαφές ότι διάφοροι παίχτες της ομάδας δεν βρίσκονται σε καλό φεγγάρι. Πέρα από το εμφανές πρόβλημα με τους Ρόμπερτς και Τόμπσον, περνάνε περίοδο ντεφορμαρίσματος και οι Στρέλνιεκς, Μακλιν και Παπαπέτρου. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει και επιθετικό ζήτημα όταν δεν βρισκόταν ο Αρχηγός στο παρκέ και το ημίχρονο έκλεισε 40-39.

Στο τρίτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός ξαναπάτησε γκάζι και αύξησε τη διαφορά σε διψήφιο νούμερο με τον Σπανούλη να συνεχίζει να οργιάζει εντός παρκέ. Στο τέλος της περιόδου βέβαια μπήκε στην εξίσωση του παιχνιδιού ο Έρικ Γκριν (που μέχρι τότε κινούταν σε ρηχά νερά) και η διαφορά ξαναμειώθηκε (62-55 το σκορ με τη λήξη του 3ου δεκαλέπτου) και φάνηκε ότι θα πάμε σε ντέρμπι μιας και η ομάδα συνολικά δεν πατούσε καλά στα πόδια της. Αυτό επιβεβαιώθηκε από την εξέλιξη του ματς και χρειάστηκε να επανέλθει στα τελευταία λεπτά η βασική πεντάδα για να καταφέρουμε να κλειδώσουμε τη νίκη και το ροζ φύλλο.

Ο Ολυμπιακός εμφάνισε σε κάποια διαστήματα του παιχνιδιού τα πλεονεκτήματα που έχει ως ομάδα και αυτός είναι ο λόγος που πήρε το ματς (ακόμα και αν το σκορ ήταν «εύθραυστο» λίγο πριν τη λήξη). Αυτά ορίζονται ως ο έλεγχος του ρυθμού, η καλή αμυντική λειτουργία (άλλη μια ομάδα που περιορίστηκε στους 70 πόντους, από την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης) και ο έλεγχος των κατοχών μέσα από τα ριμπάουντ (37-27). Στο παιχνίδι του πρώτου γύρου ο Ολυμπιακός είχε επιλέξει να αφήσει το pick'n'roll παιχνίδι της Βαλένθια και να «προστατεύσει» την περιφέρειά του. Τότε οι ισπανοί είχαν βρει πόντους μόνο από τον Πλάις και τον Γκριν. Χτες η ομάδα έκλεισε καλύτερα τους διαδρόμους στο ζωγραφιστό και οι αντίπαλοι μας έβρισκαν σκορ μόνο από τον Σαν Εμετέριο, τον Γκριν και τον Τόμας. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ένας καλά διαβασμένος  Ολυμπιακός έκανε το χρέος του και πήρε την --πολύτιμη για την τελική έκβαση-- νίκη. Στα θετικά του παιχνιδιού είναι ότι φαίνεται ότι ξαναβρίσκει ρυθμό μετά τον τραυματισμό του ο Μιλουτίνοβ, ενώ και ο Παπανικολάου μετά το τραγικό παιχνίδι του στον τελικό επέστρεψε στις πληθωρικές εμφανίσεις. Αυτά όμως δεν θα έφταναν αν στο χτεσινό παιχνίδι δεν έπαιρνε την ομάδα από το χέρι ο Αρχηγός Βασίλης Σπανούλης.

Λίγα λόγια για τον Αρχηγό

Ο Σπανούλης όπως θα θυμόμαστε όλοι ταλαιπωρήθηκε για παραπάνω από δύο μήνες από έναν τραυματισμό που δεν του επέτρεπε να μπει στις προπονήσεις και τους αγώνες. Όσοι γνωρίζουν πράγματα μέσα από την ομάδα έλεγαν ότι το καλοκαίρι ο Σπανούλης έκανε απίστευτη προπόνηση και προετοιμασία για τη φετινή χρονιά και ήταν πολύ μεγάλη η ατυχία του τραυματισμού του. Ακόμα και όταν επέστρεψε ήταν ηλίου φαεινότερο ότι χρειάζεται να βρει χρόνο και κυρίως ρυθμό μέσα από τα παιχνίδια για να φτάσει στα δικά του υψηλότατα επίπεδα απόδοσης. Το τελευταίο διάστημα και προς διάψευση όσων τον ήθελαν να είναι τελειωμένος παρουσιάζεται σε εξαιρετική κατάσταση. Όχι μόνο σωματική, αλλά κυρίως από ψυχολογική πλευρά. Στα δικά μου μάτια κάνει ίσως την πιο ώριμη --αποτέλεσμα και της τεράστιας εμπειρίας-- χρονιά της καριέρας του. Ο τρόπος που διαβάζει τις αντίπαλες άμυνες και είτε σκοράρει είτε δημιουργεί για τους συμπαίχτες του είναι μοναδικός. Μια τέτοια άψογη εμφάνιση ήταν και η χτεσινή.

Δεν θα σταματήσω να το γράφω. Ο Σπανούλης είναι το μεγαλύτερο τοτέμ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και ο καλύτερος παίχτης της Ευρωλίγκας τα τελευταία 20 χρόνια. Φέτος μοιάζει να έχει τρομερή όρεξη, διάθεση και συγκέντρωση να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο υψηλότερο σκαλοπάτι της Ευρώπης. Και αυτό είναι ένα τρομερό εχέγγυο για την ομάδα και το --άμεσο-- μέλλον της. Ελπίζουμε να ακολουθήσουν το παράδειγμα οι συμπαίχτες του γιατί σε αυτόν και τον Πρίντεζη αξίζει μια ακόμα --τουλάχιστον-- κατάκτηση της Ευρωλίγκα!

Κάποιες σκέψεις για τον συμπαθή κύριο Μπόμπι Μπράουν

Ο Ολυμπιακός πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια επέλεξε να κάνει μια προσθήκη ενός ξένου παίχτη μεσούσης της σεζόν, που αντικειμενικά φαίνεται να είναι από το πάνω ράφι. Και δεν πρόκειται για αντικατάσταση παίχτη εξαιτίας τραυματισμού, αλλά για ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια του προπονητή. Το όνομα αυτής της προσθήκης είναι Μπόμπι Μπράουν. Ας δούμε όμως κάποια --λίγα για αρχή-- πράγματα σε σχέση με την επιλογή αυτή.

Ο Ολυμπιακός με βάση την καλοκαιρινή στελέχωση και την αγωνιστική του εικόνα μέχρι τώρα φαίνεται να έχει 2 προβλήματα όσον αφορά την περιφερειακή του λειτουργία. Το ένα είναι η έλλειψη ενός defensive stopper στην γραμμή των γκαρντ και το άλλο το διαχρονικό πρόβλημα της έλλειψης σταθερού πυλώνα σκοραρίσματος και δημιουργίας από την περιφέρεια. Με βάση λοιπόν αυτές τις ελλείψεις ο Ολυμπιακός έψαχνε στην αγορά για 2 διαφορετικούς τύπους παίχτη, μιας και ένας αθλητής που να συνδυάζει τέτοια χαρακτηριστικά δεν βρίσκεται αυτή την εποχή. Ο Ολυμπιακός λοιπόν χρειαζόταν είτε έναν ψηλό και αθλητικό point-guard, που θα μπορεί να δώσει μήκος την άμυνα και θα μπορεί να αντεπεξέλθει στις αλλαγές των μαρκαρισμάτων και ταυτόχρονα θα μπορεί να οργανώσει με επιτυχία το παιχνίδι (θυμίζουμε ότι ο Ρόμπερτς πίνει θάλασσα σε πολλά παιχνίδια) είτε έναν «άσσο» με ευχέρεια στο σκοράρισμα, που θα μπορεί να προσφέρει σκορ όταν δεν είναι στο παρκέ ο Σπανούλης.

Ο Μπόμπι Μπράουν σίγουρα δεν είναι ο παίχτης που έχει τα πρώτα από τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε. Δεν φημιζόταν ποτέ για τις αμυντικές του δεξιότητες. Είναι όμως σίγουρο ότι θα μπορέσει να δώσει διάφορα πράγματα στην ομάδα όταν είναι στο παρκέ. Είναι δεδομένο ότι πρόκειται για έναν σπουδαίο σκόρερ, που θέλει τη μπάλα στα χέρια του. Δεν είναι ένας playmaker που θα κοιτάξει πρώτα την πάσα, αλλά θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ρωγμές είτε με το σουτ του μετά από ντρίμπλα είτε με μια μίνι διείσδυση. Αν θέλετε την άποψή μου, εγώ δεν θα επέλεγα αυτή τη στιγμή τον Μπράουν. Θα προτιμούσα έναν παίχτη με μεγαλύτερη αθλητικότητα (ο ΜπιΜπι είναι 33 χρόνων), που θα είχε περισσότερο κάθετο παιχνίδι και θα μπορούσε να διασπάσει πιο εύκολα την άμυνα των αντιπάλων για να δημιουργήσει ανισορροπία στις περιστροφές. Ευτυχώς όμως δεν είμαι προπονητής της ομάδας. Ο Μπράουν είναι βέβαιο ότι θα μπορέσει να προσφέρει κάποια πιο απρόβλεπτα στοιχεία στην περιφέρεια της ομάδας και αυτό μόνο χρήσιμο μπορεί να είναι όταν βλέπουμε σε διάφορες στιγμές ότι οι αντίπαλοι μπορούν να μας αντιμετωπίσουν με συγκεκριμένα τρικ. Όπως και να έχει ο Μπράουν μπορεί να αποτελέσει τον αστάθμητο παράγοντα στην πορεία της ομάδας και φαίνεται ότι έρχεται στον Ολυμπιακό με πολύ όρεξη να προσφέρει. Ο απόλυτος κριτής όμως είναι το παρκέ και αυτό θα βγάλει την τελική ετυμηγορία.

ΥΓ Χτες μπήκε στη δωδεκάδα πρώτη φορά μετά τον τραυματισμό του ο Κιμ Τίλι. Ο παίχτης που αποκτήθηκε το καλοκαίρι για να αποτελέσει μετά από χρόνια ένα πραγματικό μπακ-απ του Πρίντεζη. Αν είναι σε καλή κατάσταση και ενταχθεί ομαλά στην ομάδα θα μας δώσει χαρακτηριστικά που λείπουν από το παιχνίδι μας (σκληράδα στην άμυνα στο ζωγραφιστό, συνεπές σουτ) και θα πρόκειται για άλλο ένα έξτρα όπλο. Αν φυσικά γίνει και μια ακόμα προσθήκη στη θέση του Τόμπσον τότε νομίζω ότι θα δούμε την πιο πλήρη βερσιόν αυτής της ομάδας. Fingers crossed…