Του Dr. Jekyll
Ο αγώνας μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη: στο διάστημα που και οι δύο ομάδες αγωνίζονταν με έντεκα παίκτες (διάστημα που κράτησε 40 λεπτά) και στο διάστημα που ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν με δέκα. Με λίγα λόγια: και στα δύο διαστήματα, ο Ολυμπιακός έδειξε ποιότητα και ψυχή, και δίκαια ήταν ο νικητής. Και επειδή καλό θα είναι να αναφέρονται όλα τα δεδομένα, ο μεν Ολυμπιακός έδωσε έναν πολύ δύσκολο αγώνα την Πέμπτη στο Λονδίνο, ενώ ο Άρης είχε μια εβδομάδα προετοιμασίας για το σημερινό παιχνίδι.
Για δεύτερο σερί αγώνα ο Μαρτίνς επέλεξε να δοκιμάσει το πετυχημένο σχήμα του Λονδίνου: ο Σα ήταν κάτω από τα δοκάρια, οι Χολέμπας, Παπασταθόπουλος και Μπα η τριάδα της άμυνας, ο Ρέαμπτσιουκ αριστερό μπακ, ο Λαλά δεξί μπακ, οι Εμβιλά και Μπουχαλάκης στον άξονα, οι Μασούρας και Μπρούμα (κάτι σαν) πλάγιοι μέσοι και ο Ελ Αραμπί στην επίθεση. Δεν γνωρίζω τι αλλαγές θα έκανε ο Μαρτίνς, για να ξεκουράσει ή να δώσει αγωνιστικά λεπτά σε παίκτες, αν ο Λαλά δεν έπαιρνε την απευθείας κόκκινη, αλλά με τον Ολυμπιακό να περιμένει πίεση, οι (ουσιαστικές) αλλαγές ήταν δύο: ο Ανδρούτσος (ημίχρονο, Μπρούμα) και ο Ραντζέλοβιτς (80΄, Μασούρας). Οι άλλες δύο αλλαγές με Κάιπερς (88΄, Ελ Αραμπί) και Καμαρά (92΄, Μπούχα) ήταν περισσότερο αλλαγές ροκανίσματος χρόνου, παρά αλλαγές για να αλλάξουν την εικόνα του αγώνα.
Τα βασικά: αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στα πρώτα σαράντα λεπτά είναι οι αντοχές και η ένταση που έβγαλε η ομάδα (ο Ολυμπιακός δεν έδειχνε σε καμία περίπτωση να είναι η ομάδα που είχε δώσει ευρωπαϊκό αγώνα, με αγγλική μάλιστα ομάδα, τρεις ημέρες πριν). Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος (ο Άρης δοκίμασε να αφήσει ξανά χώρους στον Ολυμπιακό, αλλά αυτό δεν φάνηκε να του βγαίνει), και μετά από --λίγες-- καλές στιγμές, ήρθε το γκολ στο 38΄, σε φάση, που όπως είπε και ο Terso, θυμίζει πλαίη στέησον: οι παίκτες άλλαξαν γρήγορα την μπάλα, ο Ελ Αραμπί έδωσε έξυπνη κάθετη στον Μπούχα, και ο Μπουχαλάκης έβγαλε την ασίστ για τον Μασούρα. Και ενώ όλα έδειχναν να εξελίσσονται ιδανικά, δύο λεπτά μετά ο Λαλά πήρε την κόκκινη (και εκεί αρχίζει το δεύτερο μέρος του αγώνα...).
Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε χρόνο για να βρει πατήματα (τόσα στα τελευταία λεπτά του πρώτου ημιχρόνου, όσο και στο πρώτο τέταρτο του δευτέρου). Παραχώρησε την κατοχή στον Άρη (περισσότερο από επιλογή, μεν, αλλά και λόγω αδυναμίας να διώξει σωστά), οι Θεσσαλονικείς προσπαθούσαν --ανεπιτυχώς-- με όλους του τρόπους να διασπάσουν την άμυνα, το σκορ δεν άλλαξε, και ο Ολυμπιακός αύξησε και άλλο την απόσταση από τους --αποτυχημένους-- διεκδικητές του τίτλου.
Στα υπόλοιπα: πόσα να γράψεις για την ψυχή που βγάζουν οι παίκτες μας; Δεν αμφιβάλω ότι ο λόγος που ο Ολυμπιακός κυριαρχεί έχει περισσότερο να κάνει με την ποιότητα, παρά με τον τσαμπουκά (ο τσαμπουκάς κερδίζει μεμονωμένα παιχνίδια, η ποιότητα δίνει τα πρωταθλήματα). Δεν μου φαίνεται παράξενο πως παίκτες όπως οι Μασούρας (σκορέρ και με τεράστιες βοήθειες στην πίεση -μέχρι που ξέμεινε εντελώς από δυνάμεις), Μπουχαλάκης (που, πολύ σωστά, δίνει ασίστ, αντί να δοκιμάσει να ολοκληρώσει μόνος του την φάση), Ανδρούτσος και Ρέαμπτσιουκ (και οι δύο με πολλά τρεξίματα) τα δίνουν όλα σε κάθε αγώνα, αφού αυτό το χαρακτηριστικό παίζει καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωσή τους στην ομάδα.
Υπάρχει, όμως, και ένα δεύτερο γκρουπ, μπαρουτοκαπνισμένων και με πολλές διακρίσεις στην πλάτη, που παίρνουν άριστα για το πάθος και τον επαγγελματισμό τους: ο Ελ Αραμπί (που στο δεύτερο ημίχρονο επέστρεφε συνέχεια πίσω για να δίνει βοήθειες στην άμυνα), ο Χολέμπας (που ως στόπερ, και χωρίς να έχει την υποχρέωση να ανεβοκατεβαίνει στη γραμμή, ήταν πολύ καλός στα αμυντικά του καθήκοντα), ο Παπασταθόπουλος (που ήδη δείχνει ότι μπορεί να ηγηθεί της αμυντικής γραμμής) και ο (ως συνήθως, διακριθέντας) Εμβιλά, παρότι τρεις ημέρες πριν είχαν αφήσει και την ψυχή τους στο Emirates, βρήκαν τις δυνάμεις για να βοηθήσουν την ομάδα, παρότι το πρωτάθλημα, ας μην κρυβόμαστε, έχει κριθεί, και θα μπορούσαν να είναι χαλαροί και άνετοι (και καλά να είναι τα 45 πρωταθλήματα, έχουμε δει πολλές φορές την ομάδα να κρεμάει --και, μάλιστα, ακόμα και με πολύ σοβαρούς προπονητές-- όταν εξασφαλίζεται, κατά 99%, ο τίτλος).
Εύσημα, για πολλοστή φορά, λοιπόν και στον Μαρτίνς, και όχι μόνο για την εγρήγορση των παικτών: η ικανότητα να προσαρμόζεται η ομάδα, με αλλαγές συστημάτων, παικτών και ρόλων, ανάλογα με την έκβαση του αγώνα, δεν είναι εύκολο πράγμα (ας μην πάμε μακριά, συνεχώς ακούμε για τους αντιπάλους, που τα υπάρχοντα ρόστερ δεν μπορεί να εξυπηρετήσουν τα πλάνα των προπονητών: τρία χρόνια τώρα, ο Μαρτίνς ξεπερνάει μεταγραφικές αστοχίες/ελλείψεις και τραυματισμούς, με την ομάδα να παρουσιάζεται, στα συντριπτικά περισσότερα παιχνίδια, τουλάχιστον, αξιόμαχη -είναι μετρημένα τα παιχνίδια που ο Ολυμπιακός, ειδικά εντός συνόρων, ήταν χειρότερος από τον αντίπαλο).
Μέχρι να τελειώσει ο φετινός μαραθώνιος απομένουν 12 παιχνίδια (τα 9 των πλέ-οφ, και τα τρία --αν, πάντα, περάσουμε τον ΠΑΣ-- του κυπέλλου). Με τη διαφορά στο πρωτάθλημα να είναι 19 βαθμοί, ο Ολυμπιακός, για να χάσει τον τίτλο, θα πρέπει να ηττηθεί στα 7 από τα 9 παιχνίδια που απομένουν -έχοντας σε 27 αγώνες μία ήττα και τέσσερις ισοπαλίες. Ο Πορτογάλος Γούναρης τής καρδιάς μας έχει χρόνο για να δώσει ευκαιρίες και να βγάλει συμπεράσματα -(και) η σημερινή εικόνα του Μπρούμα δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση, ούτε τη ρήτρα, ούτε τον χαρακτηρισμό του ως παίκτη που μπορεί να κάνει τη διαφορά (κακή, ανεξάρτητα από την κόκκινη, ήταν και η εικόνα του Λαλά, όμως αυτός είναι περίπου δύο μήνες στην ομάδα).
Επίσης: να ισοφαρίζεται από τερματοφύλακα; Μη σου τύχει!
* * *
ΥΓ Επειδή ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται, είχα τη βεβαιότητα ότι στο πρώτο παιχνίδι είχαμε να αντιμετωπίσουμε τον πρωταθλητή σε όλα τα σπορ παντοτινό. Αν και σε σύγκριση με τις παπαριές που γράφονται και ακούγονται στα επίσημα ΜΜΕ (και ούτε καν στα αθλητικά), αυτό είναι πταίσμα, για να μην την ξαναπατήσω, ιδού το (υπόλοιπο) πρόγραμμα των πλέι-οφ:
4/4 19.30 ΑΕΚ - Ολυμπιακός
11/4 19.30 Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός
18/4 19.30 ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός
21/4 17.15 Ολυμπιακός - Αστέρας Τρίπολης
25/4 19.30 Ολυμπιακός - ΑΕΚ
5/5 17.15 Άρης - Ολυμπιακός
9/5 17.15 Αστέρας Τρίπολης - Ολυμπιακός
12/5 19.30 Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ
16/5 19.30 Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου