Του Dr. Jekyll
Να ξεκινήσουμε από τα βασικά: η Άρσεναλ παρουσιάστηκε ως καλύτερο σύνολο στον αγωνιστικό χώρο και δίκαια θα είναι η ομάδα που, πιθανότατα, θα βρεθεί στην επόμενη φάση (άλλωστε, αν ο Ολυμπιακός κατορθώσει τέτοια ανατροπή, ακόμα και με τρία αυτογκόλ, δεν θα τίθεται ζήτημα αν άξιζε την πρόκριση). Όμως: το δεύτερο γκολ των κανονιέρηδων σηκώνει κουβέντα για το αν είναι έγκυρο ή όχι (για να το θέσω αλλιώς: η χθεσινή διαιτησία δίνει το δικαίωμα να πιστεύουμε πως, αν η φάση είχε γίνει ανάποδα, θα είχε δοθεί φάουλ), ενώ, ανεξάρτητα από το ότι οι μεγαλύτερες ευκαιρίες μας (και το γκολ) ήρθαν από τραγικά αμυντικά λάθη της Άρσεναλ, αν οι παίκτες μας είχαν τη στοιχειώδη σωστή αντίληψη της φάσης (Μασούρας) ή έκαναν ένα στοιχειώδες σωστό τελείωμα (Μπρούμα), το σκορ θα ήταν διαφορετικό.
Στα υπόλοιπα: η απώλεια (και) του Μπα, νομίζω, ότι ήταν καθοριστική για την έκβαση του αγώνα. Δεν έχω άποψη για το αν ο Εμβιλά ήταν η ενδεδειγμένη λύση, για να πάρει θέσει δίπλα στον Σωκράτη ως κεντρικός αμυντικός, αλλά η απουσία του από τη μεσαία γραμμή ήταν καθοριστική (ειδικά τα διαστήματα που η Άρσεναλ ασκούσε ασφυκτική πίεση στο δικό μας μισό). Ακόμα περισσότερο που, έχω την αίσθηση, μπέρδεψε και τους άλλους δύο της κλασικής τριάδας (Καμαρά και Μπουχαλάκη). Ειδικά στα πρώτα λεπτά του αγώνα, ήταν σαν να μην μπορούν να αντιληφθούν ότι ο Γάλλος, παρότι τον έβλεπαν δίπλα τους, κινούταν σε τελείως διαφορετικούς χώρους από αυτούς που τον είχαν συνηθίσει.
Ντεφορμέ ο Μαρτίνς (και τα έχουμε πει: αυτά κρίνονται από το αποτέλεσμα, αν ο Χασάν είχε σκοράρει το 2-1, σήμερα όλοι θα λέγαμε για την ικανότητα να αλλάζει την εικόνα του αγώνα με τις αλλαγές του): παρότι ούτε ο Φορτούνης μεταμόρφωσε ιδιαίτερα την ομάδα, εξακολουθώ να πιστεύω πως η επιλογή του Ματιέ στο αρχικό σχήμα (με τους κανονιέρηδες ξεκούραστους) δεν ήταν σωστή. Όπως δεν βρήκα σωστή την αλλαγή του Ελ Αραμπί (χωρίς να αμφιβάλω για την κούρασή του) με τον Χασάν.
Περισσότερο έχασε, παρά κέρδισε, πόντους με την εμφάνισή του ο Μπρούμα (και μιλάμε πάντα για έναν παίκτη που κοστολογείται με πάνω από 5 εκ, και θεωρητικά θα έκανε τη διαφορά στα εξτρέμ/πλάγιους μέσους). Ο Χασάν αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα για το πώς μια μεταγραφή βγάζει τα λεφτά της (το ίδιο ισχύει και για τον περσινό Ματιέ: με την παρουσία του και μόνο στα καλοκαιρινά προκριματικά, είχε “βγάλει” το βαρύ του συμβόλαιο). Ο Μπρούμα, με το χθεσινό του άνευρο τελείωμα σε τεράστια ευκαιρία, και με τις (πάρα) πολλές απουσίες, δεν δικαιολογεί το ποσό της ρήτρας (ούτε τον χαρακτηρισμό του παίκτη, που πάνω του μπορείς να στηριχτείς για να κάνει τη διαφορά).
Τεράστια ευκαιρία σπαταλά και ο Μασούρας: δεν είμαι αντικειμενικός, αλλά, όσο κι αν κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό τη στιγμή της φάσης, η συνολική του παρουσία ήταν μάλλον θετική (όπως θετική, σε γενικές γραμμές, ήταν και των Καμαρα, Μπουχαλάκη -που, όμως, έτρεχαν και δεν έφταναν απέναντι στους πολύ αθλητικούς παίκτες της Άρσεναλ- και Παπασταθό) -δεκτός, πάντως, και ο αντίλογος ότι παίκτης που έχει τέτοια αντίδραση, σε τέτοια ευκαιρία, σε τόσο κρίσιμο αγώνα, δεν μπορεί να έχει θετικό βαθμό.
Είχα γράψει ότι αν ο Ολυμπιακός κατάφερνε να αποκλείσει για δεύτερη σερί χρονιά την Άρσεναλ, θα ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη/υπέρβαση που έχω δει από την ομάδα μας στην ενήλικη ζωή μου: όχι μόνο για τον τεράστιο βαθμό δυσκολίας να πετάξεις έξω μια ανώτερη, σε υλικό, ομάδα που βρίσκεται σε εγρήγορση και επιθυμεί “εκδίκηση”, αλλά κυρίως από την πρόσφατη εικόνα των δύο αντιπάλων. Η επίθεση της Άρσεναλ είναι καλή, στην απαιτητική Premier League, ενώ η άμυνα του Ολυμπιακού (συμπεριλαμβανομένου του Σα) αντιμετωπίζει προβλήματα από τις ομάδες της σούπερ-ντούπερ Λιγκ (και ο Σα, παρά την μία σπουδαία απόκρουση, ούτε χθες ήταν καλός).
Συνοψίζοντας: οι ευρωπαϊκοί αγώνες του Ολυμπιακού, πιθανότατα, θα τελειώσουν την Πέμπτη. Με όλες τις γνωστές, υπαρκτές και βάσιμες δικαιολογίες (σχεδόν μονίμως κακές διαιτησίες, απουσίες παικτών -το έχουμε ξαναπεί: άλλο να λείπουν τέσσερις παίκτες σε διαφορετικές θέσεις, και άλλο να έχεις εκτός τα 3/4 των κεντρικών αμυντικών ή και τους δύο επιθετικούς σου, έλλειψη προετοιμασίας, τραγέλαφος με το αγωνιστικό πρόγραμμα), η συνολική αγωνιστική εικόνα της ομάδας κρίνεται μέτρια (και, σίγουρα, χειρότερη από την περσινή). Μπορεί τα σκορ να μην ήταν κακά (με εξαίρεση το χθεσινό), αλλά η ομάδα σπάνια εντυπωσίασε με την απόδοσή της.
Στο τέλος τέλος, μάλλον, πήρε ό,τι της άξιζε: προκρίθηκε με την Ομόνοια (όντας καλύτερη και στα δύο παιχνίδια), συνέχισε, ως τρίτη του ομίλου του Champions League, στο Europa (η θέση που, πράγματι, της άξιζε, τόσο από τα δύο παιχνίδια απέναντι στην “ανταγωνίστρια” Μαρσέιγ -και δεν μιλάω για την διαφορά τερμάτων, όσο και από τη συνολική εικόνα των δύο ομάδων στον όμιλο), προκρίθηκε επί της PSV, χάρη στο πολύ καλό εντός έδρας αγώνα, και -όπως όλα δείχνουν- θα αποκλειστεί από την Άρσεναλ.
Ρεαλιστικά, οι αποχωρήσαντες Ομάρ και Τσιμίκας ουδέποτε βρήκαν αντάξιο αντικαταστάτη στο γήπεδο (χθες δεν ήταν καλός ο Ρέαμπτσιουκ -εξ ου και η αλλαγή του στο ημίχρονο, και ο Λαλά ήταν επιεικώς μέτριος), ο Ματιέ φαίνεται ότι είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος, ο Μπρούμα δεν προσφέρει ούτε τα μισά από τον κοντό (άλλωστε στα μισά παιχνίδια λείπει), και δεν υπήρχαν ευχάριστες εκπλήξεις από τους “νεοφερμένους” -και εκεί που περιμέναμε να πάρουμε μια γεύση από το ταβάνι του Βρουσάι, τραυματίστηκε,
Χωρίς τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, η ομάδα θα πάρει περισσότερες ανάσες, και, καλό θα ήταν, να διεκδικήσει (στο φουλ, πλέον) και το Κύπελλο (εκτός των άλλων, για να διασκεδάσουμε με το τι θα σκαρφιστεί φέτος η Ομοσπονδία για να βάλει εμπόδια στην ομάδα). Με την διαφορά στο πρωτάθλημα να κρίνεται διαφορά ασφαλείας, ο Μαρτίνς έχει μια καλή ευκαιρία να δώσει ευκαιρίες (θα έλεγα εγώ: ακόμα και σε παίκτες της ομάδας νέων) και να κάνει σοβαρή αξιολόγηση του ρόστερ (αυτός, άλλωστε, έχει και την “ιατρική” εικόνα της καταπόνησης που έχουν οι παίκτες, για να γνωρίζει πόσο δικαιολογεί η κούραση την εικόνα τους), συνεπώς να γίνει ένας καλός προγραμματισμός για τις απαραίτητες (το “απαραίτητες” δεν είναι τυπικό) προσθήκες.
Ολοκληρώνοντας: βλέποντας, από επιλογή, το ποτήρι μισογεμάτο, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός είχε και φέτος μια αξιοπρεπέστατη ευρωπαϊκή παρουσία (δύο φορές υπερίσχυσε απέναντι σε ομάδες με πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ -και μην τα ξαναλέμε: κάτι δείχνει και το μπάτζετ για την ποιότητα μιας ομάδας). Το μεγαλύτερο μερίδιο επιτυχίας ανήκει στον Μαρτίνς (με τα καλά και τα κακά του), ο οποίος τώρα καλείται να κρατήσει σε εγρήγορση την ομάδα, παρότι οι στόχοι ενδεχομένως να μην εξιτάρουν τους παίκτες (και όπως έγινε πέρσι, που το εντυπωσιακό finish, έκανε να ξεχαστούν οι μέτριες έως τότε εμφανίσεις, έτσι και φέτος, μια αγωνιστική κατάρρευση, θα ακυρώσει, στα μάτια των περισσότερων, όσα με κόπο έχει πετύχει φέτος η ομάδα). Με το φετινό καλοκαίρι να προβλέπεται “αγωνιστικά” (λέμε τώρα) φυσιολογικό, ας γίνουν από νωρίς οι κινήσεις και επαφές, ώστε η ομάδα να είναι καλύτερα προετοιμασμένη για τη μεγάλη ευρωπαϊκή υπέρβαση που συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.
* * *
ΥΓ Η κριτική σε παίκτες και ομάδα, από επιλογή, αφορά στο διάστημα μέχρι το 1-2. Τα τελευταία 15 περίπου λεπτά, μέχρι το σφύριγμα της λήξης, με το ένα γκολ και τις άλλες μεγάλες ευκαιρίες της Άρσεναλ, με καλή θέληση, το αφήνω ασχολίαστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου