Δεύτερο σερί νταμπλ για τον Θρύλο στο χάντμπολ!

Ο Ολυμπιακός απέδειξε με εμφατικό τρόπο την ανωτερότητά του μέσα στο γήπεδο, σε όλη τη σειρά των τελικών απέναντι στην ΑΕΚ και κατέκτησε το δεύτερο σερί πρωτάθλημα. Είχε προηγηθεί η κατάκτηση του κυπέλλου πάλι με αντίπαλο το αεκάκι τον περασμένο Μάρτη, στον τελικό της Πάτρας με το ισοπεδωτικό 23-13. Ο Θρύλος λοιπόν κατέκτησε το δεύτερο σερί νταμπλ στην ιστορία του αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι είναι η καλύτερη ομάδα στον ελλαδικό χώρο!

Ρομαίν Αργυρούδης: κάποια άγνωστα πράγματα

Την 27.5.1973 ο Ρομαίν Αργυρούδης έπαιξε για τελευταία φορά αγώνα πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό. Ακολούθησε μετά από λίγες μέρες (τον Ιούνιο του 1973) ο νικηφόρος τελικός Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, που θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα του μεγάλου αυτού παίκτη στην ομάδα μας και στην Ελλάδα. 

Αυτός ο τελευταίος αγώνας πρωταθλήματος για τον Ρομαίν ήταν εναντίον του Άρη (2-1) στο Καραϊσκάκη. Ένας αγώνας, που έγινε ακόμη πιο σημαδιακός, επειδή σε αυτόν ο Ελληνογάλλος σκόραρε, σημειώνοντας έτσι και το τελευταίο του γκολ με τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Με αφορμή τον αγώνα αυτό και την επετειακή του σημασία, ας πούμε λίγα πράγματα για τον Ρομαίν, ένα παίκτη που αγαπήθηκε τόσο πολύ για τη μεγάλη του αξία ώστε να καταφέρει κάτι σπάνιο.

Να μείνει αξέχαστος παρά το γεγονός ότι κάθισε στον Ολυμπιακό μόνο δύο αγωνιστικές περιόδους (1971/72 και 1972/73), αφού η χούντα φρόντισε για τη μικρή διάρκεια της παραμονής του στην ομάδα και στη χώρα μας. 

Κάποια πράγματα για τον «κομμουνιστή ινστρούχτορα» Νίκο Γιούτσο

Στις 23/5/1965, μετά από κόπους, αντιρρήσεις και διαφωνίες, γίνεται εφικτό να κάνει ντεμπούτο στην Εθνική Ελλάδας ένας χαρακτηρισμένος κομμουνιστής, ο οποίος, για πολλούς, ακόμη και εκείνη την εποχή που δεν υπήρχε η χούντα, δεν έπρεπε ποτέ να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο. 

Η ειρωνεία είναι ότι το ντεμπούτο έγινε στον πιο κομμουνιστικό τόπο, που μπορούσε να υπάρξει, στη Σοβιετική Ένωση και συγκεκριμένα στο στάδιο Λένιν της Μόσχας παρουσία 80.000 θεατών. Ο αντίπαλος της χώρας μας σε εκείνο το ματς ήταν η παγκόσμια μήτρα του κομμουνισμού, η ΕΣΣΔ. Ο αγώνας ήταν για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 και ο παίκτης ήταν ο Νίκος Γιούτσος.

Ο «Φάρος» αργοσβήνει...

Ο Ολυμπιακός δεν κάνει κωλοτούμπες, κυρίες και κύριοι. Στις 13 Φλεβάρη πάρθηκε η απόλυτα συνειδητή απόφαση από τη διοίκηση της ΚΑΕ να πάει την κόντρα με το σύστημα, που λυμαίνεται το καταταλαιπωρημένο μπασκετάκι μέχρι τέλους. Μια απόφαση που υποδείκνυε την προσπάθεια του Θρύλου να παιχτεί επιτέλους αυτό το ρημάδι το άθλημα επί ίσοις όροις, όπως παίζεται σε διεθνές επίπεδο (και πέφτει η φάπα σύννεφο στο βάζελο). Οι ουδέτεροι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την κατηφόρα του αθλήματος και οι εχθροί πανηγυρίζουν για τον υποβιβασμό μας. Όμως ο Ολυμπιακός --μόνος του απέναντι σε θεούς και δαίμονες-- απέχει ελάχιστα από το να γκρεμίσει τη χειρότερη παράγκα που έχει γνωρίσει ποτέ ο ευρωπαϊκός αθλητισμός.

Νίκος Σισμανίδης: My name is Bond

Ο Νίκος Σισμανίδης είναι ο μόνος παίκτης του Ολυμπιακού, που έχει καταφέρει στην αθλητική του καριέρα να παίξει σε δύο εθνικές ομάδες ανδρών δύο διαφορετικών αθλημάτων: τόσο αυτή του μπάσκετ όσο κι αυτή του βόλεϊ. Αυτό βέβαια έχει συμβεί τη δεκαετία του 1960, προτού μεταγραφεί στον Ολυμπιακό. Όταν ήταν ακόμη παίκτης του Παγκρατίου. 

Βόλεϊ ανδρών: ανασκόπηση και επόμενη μέρα

Από τις 11 Μαΐου, η φετινή σεζόν για το τμήμα έχει λάβει τέλος, με τον Ολυμπιακό να είναι ξανά πρωταθλητής. Μια χρονιά άκρως πετυχημένη αφού, εκτός αυτού του τίτλου, η ομάδα δημιούργησε το ρεκόρ των 44 σερί νικών στο πρωτάθλημα, μια επίδοση που μόνο οι Πειραιώτες ίσως καταφέρουν να καταρρίψουν στο μέλλον. Κατακτήσαμε επίσης το Λιγκ Καπ κόντρα στον Φοίνικα Σύρου, ενώ στην Ευρώπη η πορεία του Θρύλου ανεκόπη στους 4 του Cev Cup από την υπερομάδα της Τρεντίνο.

Ιφιγένεια εν Γαύροις

Η τραγωδία είναι ένα είδος δραματικού ποιητικού λόγου, που εμφανίστηκε στην αρχαία Ελλάδα. Ο Αριστοτέλης έδωσε τον γνωστό ορισμό της τραγωδίας: Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε τη δημιουργία ενός τραγικού έργου που έχει να κάνει με την κορύφωση του δράματος γύρω από το πολύπαθο (από τον φάρο) ελληνικό μπάσκετ και την προσπάθεια κάθαρσης, που επιχειρείται από την πλευρά του Ολυμπιακού.

Το αίνιγμα Καρπαθάκη

Λίγο πριν από τα μέσα Μαΐου του 1954 έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε αγώνα τελικής φάσης πρωταθλήματος Ελλάδας με τη φανέλα του Ολυμπιακού ένας επιθετικός, που λεγόταν Καρπαθάκης. Ήταν ένα ματς με τη Νίκη Βόλου, στον Βόλο, στο οποίο μάλιστα καταφέρνει να σκοράρει. Δέκα μέρες αργότερα ο ίδιος παίκτης θα βρίσκεται στην ενδεκάδα, που κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας 1954, νικώντας στον τελικό την Δόξα Δράμας με 2-0. 

Η περίπτωση Καρπαθάκη, ενός παίκτη εντελώς άγνωστου σήμερα στο ευρύ ερυθρόλευκο κοινό, αποτελεί ένα αληθινό αίνιγμα όσον αφορά τη θητεία του στον Ολυμπιακό. Και ο γρίφος αυτός αφορά τόσο γενικότερα την ποδοσφαιρική του αξία όσο και ειδικότερα την ικανότητά του στο σκοράρισμα. 

Αέρα, αέρα, έρχεται ο Βιέρα

Την 11/5/1946 γεννήθηκε ο κατά την άποψη μου πιο ολοκληρωμένος και ως εκ τούτου καλύτερος χαφ, που έχω δει στον Ολυμπιακό, όλα αυτά, τα πολλά χρόνια που βλέπω μπάλα.

Μιλάμε για ένα υπερπολύτιμο παίκτη-κλειδί, σαν κι αυτόν που ανέκαθεν θέλουν όλες οι ποδοσφαιρικές ομάδες, σε όλες τις ποδοσφαιρικές εποχές. Αυτόν που δεσπόζει και κυριαρχεί στον νευραλγικό χώρο του κέντρου. Αυτόν που διακρίνεται πολύ τόσο στα επιθετικά όσο και στα ανασταλτικά του καθήκοντα, παίζοντας με άνεση όχι μόνο ως 8αρι, αλλά και ως 6αρι (κατά τη σύγχρονη ποδοσφαιρική ορολογία) ακόμη και ως 10αρι, εφόσον χρειαστεί. Που μπορεί να κόψει τον αντίπαλο, αλλά και να μοιράσει παιχνίδι, με την ίδια ευκολία και ικανότητα. Που μπορεί να προωθηθεί, ανεβάζοντας την ομάδα και ταυτόχρονα μπορεί να αμυνθεί, καθυστερώντας την ανάπτυξη του αντιπάλου. Που είναι και εγκεφαλικός, αλλά και χαμάλης, που μπορεί να παίξει σε επιτελικό ελεύθερο ρόλο, αλλά και ως σωματοφύλακας. 

Άντε γεια, πρωτάθλημα ξανά στον Πειραιά!

Από τη στιγμή που ο αυτοκράτορας του ελληνικού βόλεϊ έκατσε πέρσι στο θρόνο του, δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσει έτσι εύκολα. Πράγματι, ο Ολυμπιακός «σκούπισε» για 2η συνεχομένη χρονιά τον Παοκ και πανηγυρίζει το 29ο πρωτάθλημα της ιστορίας του (όλοι οι άλλοι μαζί έχουν 36). Οι Πειραιώτες μέσα σε μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στο κατάμεστο Ρέντη έπιασαν υψηλή απόδοση, ανέτρεψαν μεγάλες διαφορές, επικρατώντας με 3-0 σετ. Κάπως έτσι έκλεισε αυτή η όμορφη σεζόν για το τμήμα.

Γ. Καστρινάκης: Η ομορφιά της κυριαρχίας στον αέρα

Την 6/5/1973, στο Σομπάτελι της Ουγγαρίας έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στην Εθνική Ελλάδας, σημειώνοντας 8 πόντους, στη νίκη εναντίον της Γερμανίας (81-77), για το Πανευρωπαϊκό ένας από τους μεγαλύτερους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και της χώρας. Ο Γιώργος Καστρινάκης.  

Πρόβα τίτλου μέσα στην Θεσσαλονίκη!

Ένας εντυπωσιακός Ολυμπιακός συνέχισε την προέλασή του προς τον τίτλο, επικρατώντας άνετα μέσα στην Θεσσαλονίκη με 1-3 σετ. Οι ερυθρόλευκοι --που δεν καταλαβαίνουν από αντίπαλες έδρες-- πραγματοποίησαν μια από τις καλύτερες φετινές εμφανίσεις τους, με αποκορύφωμα την απόδοσή τους στο 3ο και 4ο σετ. Το σκορ στη σειρά των τελικών είναι στο 2-0 και απέχουμε μία νίκη από την κατάκτηση του τίτλου για 2η συνεχή χρονιά. Φυσικά και δεν υπάρχει λόγος για πανηγυρισμούς, αυτό θα γίνει μόλις φτάσουμε την 3η νίκη, μέχρι τότε δεν εφησυχάζουμε. Πάμε να δούμε τι έγινε αναλυτικά στους 2 τελικούς του πρωταθλήματος:

Β. Σιώκος: Ο απροσπέλαστος αμυντικός βράχος

«Ο Μπαρμπαγιώργος ο ψηλός, είναι ένας γίγαντας σωστός»: Αυτό το στιχάκι εκφωνούσε ο Αττίλιο στη δεκαετία του 1970 και ακολουθούσε το τραγουδιστό «ρουλαλα» των οπαδών της ομάδας μας, που τον περιστοίχιζαν. «Μπαρμπαγιώργος», εμπνευσμένο από τον γνωστό χαρακτήρα του θεάτρου σκιών, ήταν το παρατσούκλι του Βασίλη Σιώκου, λόγω της σωματικής του διάπλασης. Τώρα που μπήκε ο Μάιος, ήρθε η ώρα να γράψω και για τον πραγματικά πολύ μεγάλο σέντερ-μπακ του Ολυμπιακού. Αυτόν που θεωρώ τον καλύτερο από όλους όσους έχω δει, μαζί με τον Ζαντέρογλου. 

Ας με συγχωρήσουν οι θαυμαστές των επίσης μεγάλων αμυντικών παικταράδων Καραταΐδη, Νοβοσέλατς, Γκλέζου, Μίχου, ακόμη και του Παπαδόπουλου (του Σταύρου εννοείται) που κι αυτούς τους έχω στην καρδιά μου και τους αναφέρω και μάλιστα με ιεραρχημένη και όχι τυχαία σειρά. 

Η ερυθρόλευκη αυτοκρατορία γράφει ιστορία

Το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σπάει η αρμάδα του Μπράνκο Κοβάτσεβιτς που δεν σταματάει να σηκώνει κούπες. Τα κορίτσια του Θρύλου επιβλήθηκαν με 3-0 σετ του Πανναξιακού, πανηγυρίζοντας το πρωτάθλημα με 3-0 νίκες. Πρόκειται για το 7ο σερί πρωτάθλημα κι νταμπλ της ομάδας, εκτός του 9ου σερί κυπέλλου που κατέκτησε πριν λίγο καιρό. Συνολικά ο Ολυμπιακός έφτασε τους 17 τίτλους στο συγκεκριμένο τμήμα.