Δέκα ζωές σε μια

Στη ζωή υπάρχουν μέρες που δεν σε γεμίζει τίποτα. Εκτελείς κανονικά σχεδόν μηχανικά τις υποχρεώσεις σου σε μια ιδιόμορφη επανάληψη της μονοτονίας. Αν παρομοιάζαμε την ζωή με ένα καρδιογράφημα, ο Ολυμπιακός θα ήταν οι κορυφώσεις που κάνει η καμπύλη.

Τίποτα δεν είναι ίδιο, φίλε

Περίεργες μέρες… Προσπαθεί να ξεφύγει το μυαλό, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ή μήπως… Αυτές τις ημέρες ήθελα να γράψω, και ευγνωμονώ τη συντροφιά σας που μου το επιτρέπει. 

Από μικρός, δεν έδινα σημασία στις στιγμές που ζούσα, αναπολούσα το παρελθόν που δεν έζησα κι έχανα το παρόν… Ο Ολυμπιακός μας, όμως, έγραφε, γράφει και θα γράφει ιστορία. Την ακουμπάμε και εμείς από παιδάκια, έφηβοι και μεγάλοι σε ηλικία. Κάπως έτσι, ανατρέχω σε μια συγκλονιστική στιγμή της ιστορίας μας, μια στιγμή που έζησε η γενιά μου. Την «ακούμπησε», δάκρυσε.. 

Βρίζοντας τον Ασλανίδη: Πώς η ομάδα μπάσκετ επέστρεψε το 1972 στην Ευρώπη

Ασφαλώς γνωρίζετε ότι ο Ολυμπιακός ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα μπάσκετ που έπαιξε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με αντίπαλο την τουρκική Γαλατά Σαράι τον Νοέμβριο του 1960. Ακολούθησε ως γνωστό μια περίοδος παρακμής, που έθεσε τον Ολυμπιακό εκτός διοργανώσεων Ευρώπης. Το όνειρο της επιστροφής της ομάδας μπάσκετ σε αγώνες της Ευρώπης άργησε πολύ. Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια για να ξαναγυρίσει ο Ολυμπιακός στον χώρο που αργότερα θα διέπρεπε. Ήταν το έτος 1972.

Ταξίδι στην Ιστανμπούλ για τον Ολυμπιακό

Μετά την παρότρυνση του RedTerso είπα να γράψω δυο λόγια για τις εντυπώσεις μου από το εκτός έδρας ματς με την Εφές (6/3).

Τι είναι ο Ολυμπιακός για σένα;

Τι εισαγωγή να κάνεις σε ένα κείμενο που αφορά τα γενέθλια της ομάδας μας. Είναι μια καλή αφορμή να δώσω μια απάντηση σε αυτή τη μονότονη και κουραστική ερώτηση «Τι είναι ο Ολυμπιακός για σένα;». Η ζωή μου όλη θα έλεγα, αλλά πάμε να δούμε τι με οδηγεί σ’ αυτή την απάντηση, ενώνοντας όλες τις παρακάτω ιστορίες.

Για τα γενέθλια του Θρύλου

Σήμερα δεν θα γράψω. Θα αντιγράψω.

Οι Αριθμοί (που δεν λένε πάντα την αλήθεια)

Ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε ένα κλαμπ που πουλάει. Επιτυχημένα, μεν, αλλά πουλάει. Προσωπικά --και έχω πάρει αρκετές φορές θέση για αυτό--,  θεωρώ πως οι πωλήσεις είναι μονόδρομος για την επιβίωση και εξέλιξη. Δεκτός και ο αντίλογος, ειδικά όταν έχει να κάνει με τον αριθμό αφίξεων και αποχωρήσεων. Επαναλαμβάνω: η οικονομική πραγματικότητα και δυναμική του ελληνικού πρωταθλήματος επιβάλουν τις πωλήσεις. Οι παίκτες, κατά κανόνα, το θέλουν, οι μάνατζερ το απαιτούν και η ομάδα πρέπει να βρει ισορροπία για να μη βγαίνει αποδυναμωμένη από τα πάρε-δώσε.

Το χρονικό μιας ανολοκλήρωτης υπέρβασης και ο κύριος Ντουάιτ Μπάικς

«Η πόλις θα σε ακολουθεί» είχε γράψει ο Κωνσταντίνος Καβάφης και αυτή θα μπορούσε να είναι η φράση που αποτυπώνει τη σχέση του Ολυμπιακού με την Κωνσταντινούπολη, την πόλη που τον σημάδεψε στη σύγχρονη ιστορία του. Στην επιστροφή του όμως αυτή, ο Θρύλος δεν κατάφερε να επαναλάβει τα μικρά θαύματα του παρελθόντος.

ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 3-2 και πάμε για τη ρεβάνς

Ο Ολυμπιακός έχασε ένα δικό του παιχνίδι και ο λογαριασμός θα κλείσει στη ρεβάνς στο Καραϊσκάκης. Κρατάμε την ανωτερότητα της ομάδας μας και πετάμε την έλλειψη συγκέντρωσης που επέτρεψε στον ΠΑΟΚ να γυρίσει το παιχνίδι και να μείνει ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης.

Γλέντι και ξύλο από την Α2 (#03/03)

Τι πράγμα και αυτό να ετοιμάζεις το καλοκαίρι μια ομάδα, που είναι έτοιμη να ράψει αστέρι, είναι πρωταθλήτρια στο υπέροχο πρωτάθλημα του «φάρου»  και να έρχεται μια ομάδα από το ταπεινό πρωτάθλημα της Α2 και να σου ρίχνει μια ξεγυρισμένη φάπα, που είναι όλη δικιά σου, εθισμένε. Και είναι πολύ κρίμα να μην μπορείς να κάτσεις στο δεύτερο ημίχρονο στον πάγκο της ομάδας σου (τι έγινε άραγε, φοβήθηκες;) για να σου τραγουδήσουμε άλλη μια φορά στο τέλος του αγώνα, ότι «ο Θρύλος φταίει για κάθε πόνο σου».

Τα παιδιά από τον Πειραιά #15

Μια αξέχαστη εβδομάδα μας χάρισε ο Ολυμπιακός σε όλα τα αθλήματα που θα την αναπολούμε για αρκετό καιρό. Από το διπλό στο Λονδίνο μέχρι τους τίτλους σε Πόλο και Στίβο. Μέσα από την καθιερωμένη στήλη του Ερασιτέχνη θυμόμαστε τα πεπραγμένα όλων των τμημάτων του Συλλόγου που μας γεμίζει περηφάνια και χαρές. Αξίζει να σημειωθεί πως φτάσαμε τις 90.000 κάρτες μέλους και φιλάθλου, με τον στόχο των 100.000 να είναι πλέον αρκετά κοντά.