Τα παιδιά από τον Πειραιά: Η ανασκόπηση της σεζόν 2024/25

Η ιστορική σεζόν των 100 χρόνων από τη γέννηση του Θρύλου μας ολοκληρώθηκε και εμείς κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση στα τμήματα του Ερασιτέχνη όπου κατάφεραν ένα μοναδικό επίτευγμα: να κατακτήσουν τους 14 από τους 17 διαθέσιμους τίτλους σε ομαδικά αθλήματα του Ερασιτέχνη και συνολικά 18 στα πέντε βασικά ομαδικά ολυμπιακά αθλήματα. Παράλληλα, ο κορυφαίος πολυαθλητικός σύλλογος του κόσμου μετράει 332 συνολικά τίτλους στην ένδοξη ιστορία του.

Για τον «Κροκόδειλο». Για τον πιστό στρατιώτη Μουστάφα Φαλ

Ο Θρύλος κατέκτησε ένα από τα πιο δύσκολα, απαιτητικά και σημαντικά πρωταθλήματα της ιστορίας του. Ένας από τους λόγους που αυξήθηκε σημαντικά ο βαθμός δυσκολίας ήταν ο συντριπτικός τραυματισμός του Μουστάφα Φαλ στο πρώτο δεκάλεπτο του τρίτου τελικού στο ΟΑΚΑ, κάτι που είχε ως συνέπεια η ομάδα να αγωνιστεί για δύο διαδοχικούς τελικούς με έναν μόνο σέντερ. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε πανάξια το πρωτάθλημα της περιόδου 2024/25 και παρόλο που η χαρά σε όλο τον οργανισμό (διοίκηση-ομάδα-κόσμο) ήταν εκστατική, υπήρξε ταυτόχρονα η στεναχώρια για τον σοβαρό τραυματισμό του «Μους». Ο Φαλ δεν είναι απλά ένας ξένος που φόρεσε την ερυθρόλευκη. Είναι ένας πιστός στρατιώτης του Θρύλου. Ο δικός μας «Κροκόδειλος».

1 νύχτα, 100 χρόνια

Στο περσινό αντίστοιχο κείμενο της σεζόν είχα κάνει αναφορά στο Παρίσι, Τέξας. Φέτος πιστεύω ταιριάζει το Cinderella Man -- και θα εξηγήσω στο τέλος γιατί. Αν και είμαι απόλυτα βέβαιος πως ο Ντέιβιντ Λιντς θα ήταν άρρωστος Ολυμπιακός, εξαιτίας αυτού του σουρεαλιστικού τμήματος, για το οποίο ούτε εμείς οι ίδιοι μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί εξακολουθούμε να είμαστε πιστοί και πορωμένοι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές του. Ίσως είναι από αγνή αγάπη, ίσως από ταύτιση με τον ίδιο μας τον εαυτό, ίσως επειδή περιμένουμε την οπαδική λύτρωση σε στιγμές όπως αυτή, στον 4ο τελικό του πρωταθλήματος.

Η αλλαγή που θέλεις να έρθει

Διαβάζω διάφορα τις τελευταίες μέρες, με αφορμή το τελευταίο επεισόδιο πνευματικής κατολίσθησης παικτών και προπονητή στο τμήμα μπάσκετ. Όλες οι απόψεις που τεκμηριώνονται μπορούν να είναι σεβαστές. Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι μετά από πέντε χρόνια, το μόνο σίγουρο είναι ότι τα όποια συμπεράσματα δεν προκύπτουν ξαφνικά, βιαστικά ή κρίνονται από μεμονωμένα περιστατικά. Αυτή η ομάδα που ξεκίνησε ουσιαστικά μετά την πρώτη περίοδο του Covid19 μετράει πλέον τέσσερις γεμάτες σεζόν, με ίδιο προπονητή, ίδιο βασικό κορμό, ίδια φιλοσοφία, ίδια δομικά σημεία αναφοράς και τελικά ίδιας ρίζας επαναλαμβανόμενες αποτυχίες. Ή, ακόμα χειρότερα, ίδια αδυναμία διόρθωσης των κακώς κειμένων. 

Σκέψεις για ένα (ακόμα) χαμένο Final Four

Τρεις μέρες έχουν περάσει από τον τραγικό ημιτελικό της Παρασκευής, αλλά όσοι αγαπάμε την ομάδα μας δεν έχουμε ξεπεράσει την απογοήτευση που νιώθουμε μετά από ένα τέταρτο χαμένο Final 4. Ναι, έχουμε μπροστά τους τελικούς με την πιο μισητή και χυδαία εκδοχή του αιώνιου αντιπάλου αλλά η αλήθεια είναι πως ακόμα η πληγή τσούζει... Θα προσπαθήσω να παραθέσω μερικές σκέψεις, σαν μικρό απολογισμό ο οποίος δεν θα είναι απλά αγωνιστικός. Γιατί η ομάδα είναι ένας ολόκληρος οργανισμός και το αγωνιστικό του σκέλος δεν ξεκινά ούτε τελειώνει μέσα στις γραμμές του γηπέδου.

100 χρόνια και εννοείται ότι δεν είναι αρκετά!

100 χρόνια Ολυμπιακός λοιπόν! Ένας αιώνας συμπληρώθηκε από εκείνη την ημέρα, που στην ταβέρνα του Μοίρα στον Πειραιά, δημιουργήθηκε ο Σύνδεσμος που έμελλε να αποπλεύσει από το Λιμάνι και να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο! 1925. Η χρονολογία που όρισε τη μεγάλη μας αγάπη! Από τότε στο σήμερα, μέχρι και το άπειρο. Από τις 10 Μάρτη του '25 και για πάντα. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!

Το πρωτάθλημα της... τεσσάρας!

Ο Θρύλος τίμησε με τον καλύτερο τρόπο τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του και κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας στο ποδόσφαιρο! Το έκανε μάλιστα με τόσο εμφατικό τρόπο, που δεν έχει αφήσει κανένα περιθώριο στους αντιπάλους του να αμφισβητήσουν την ανωτερότητά του. Και πώς να το κάνουν άραγε, όταν ο καθένας από τους τρεις μεγάλους (ας πούμε) αντιπάλους φιλοδωρήθηκε με τέσσερα γκολ στο Καραϊσκάκη; Ο Ολυμπιακός ανέκτησε τα πρωτεία μετά από 3 χρόνια, φθάνοντας τα 48 πρωταθλήματα και περιμένοντας πλέον να τα συνδυάσει με ένα ακόμα κύπελλο και νταμπλ.

Αποτίμηση της κανονικής περιόδου πριν τις μάχες με τη Ρεάλ

Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μια εξαιρετική παρουσία στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας, τερματίζοντας στην πρώτη θέση, με ρεκόρ 24-10 νίκες. Αυτό το ρεκόρ, τον έφερε στην πρώτη θέση της τελικής κατάταξης για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια. Ο Ολυμπιακός, στη διάρκεια της μαραθώνιας αυτής κούρσας των 34 αγωνιστικών, ήταν η καλύτερη ομάδα, η οποία έπαιξε και κατά στιγμές το πιο όμορφο (και αποτελεσματικό) μπάσκετ. Λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η σειρά/τιτανομαχία με τη Ρεάλ, κάνουμε μια σύντομη αποτίμηση της φετινής regular season.

Για το διαχρονικά ερυθρόλευκο κέντρο της Αθήνας

Κανονικά, για πράγματα που είναι αυτονόητα δεν θα έπρεπε να μπαίνουμε καν στη διαδικασία επεξηγήσεων καθώς τείνει να χάνεται το ίδιο το νόημά τους. Παρ' όλα αυτά, επειδή γνωρίζουμε καλά σε τι είδους εποχή ζούμε, όπου τα ΜΚΔ, όσο χρήσιμα είναι αρκετές φορές, άλλο τόσο παραμορφωτικά είναι και με τάσεις μεγέθυνσης της βλακείας/άγνοιας, θα μπούμε στη διαδικασία των αυτονόητων. Πιο συγκεκριμένα, αναφερόμαστε σε αυτό το φαινόμενο που παρατηρείται τελευταία όταν βάζελοι χύνουν ποταμούς δακρύων αισθανόμενοι ότι απειλείται η ταυτότητα του σωματείου τους εξαιτίας της επίδειξης δύναμης που ασκεί ο κόσμος του Ολυμπιακού με άξονα αναφοράς την πρωτεύουσα. Για να μην παρεξηγηθώ, όταν γράφω επίδειξη δύναμης, εννοώ σε καθαρά υγιές οπαδικό πλαίσιο, δηλαδή είτε δυναμικής παρουσίας είτε συμβολικών αναπαραστάσεων και αποτύπωσης.

Κάποιες σκέψεις από τις μπασκετικές αναμετρήσεις της τελευταίας εβδομάδας

Ο Ολυμπιακός, τις τελευταίες 7 ημέρες στην έδρα του στο ΣΕΦ, επικράτησε στο ντέρμπι της περασμένης αγωνιστικής απέναντι στον παναθηναϊκό και δεν εμφανίστηκε ποτέ στο γήπεδο απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Βλέποντας αυτά τα παιχνίδια, δεν γίναμε και πολύ σοφότεροι. Ή μήπως μπορούμε να βγάλουμε και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα;