Διπρόσωπος... για άλλη μια φορά

O Ολυμπιακός δεν κατάφερε να αποδράσει από τη Ζαλγκίριο Αρίνα μιας και εμφάνισε τα ίδια συμπτώματα με αυτά που είδαμε στη Μόσχα και στο ΟΑΚΑ: Εξαιρετική επιθετική παρουσία στο πρώτο μέρος και καθίζηση σε όλα τα επίπεδα στο δεύτερο. Σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μοιραία η χθεσινή ήττα, ούτε ως καθοριστική για τη συνέχεια, αλλά η ομάδα εμφανίζει μια διπρόσωπη παρουσία, χωρίς να μπορεί να σταθεροποιήσει το παιχνίδι της, με αποτέλεσμα να γκρεμίζει μόνη της, όσα με κόπο χτίζει στη διάρκεια του αγώνα.




Του RedTerso

«Built me up, tear me down, like a skyscraper…» έλεγε κάπου το 1993 το μεγαλύτερο συγκρότημα του αμερικάνικου punk, οι Bad Religion και η εικόνα του Ολυμπιακού ταίριαζε χτες το βράδυ απόλυτα σε αυτό το στίχο, απέναντι στη Ζαλγκίρις Κάουνας, που τείνει τα τελευταία δύο χρόνια να μετατραπεί στον κακό μας δαίμονα. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός με ένα τρομερό κρεσέντο πίσω από τη γραμμή του τριπόντου (10/16) κατάφερε να προηγηθεί με 40-48. Όμως το σκορ δεν αντιπροσώπευε επακριβώς την εικόνα που είχαν οι δύο ομάδες μέσα στο παρκέ. Και θα το εξηγήσουμε παρακάτω.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ διάβασε στο ξεκίνημα του παιχνιδιού άριστα την επιλογή του αντίπαλου προπονητή να παίξει με 2 ψηλούς (Ντέιβις, Καβαλιάουσκας) για να θωρακίσει τη ρακέτα του. Στην επίθεση ο Καβαλιάουσκας ερχόταν αντιμέτωπος με τον Πρίντεζη για να περιορίσει το post παιχνίδι του  (υπ)Αρχηγού, αλλά ο προπονητής μας είχε δώσει σαφή εντολή στον Πρίντεζη να τραβιέται στην περιφέρεια (όπου ο ψηλός και βαρύς Λιθουανός δεν μπορούσε να ακολουθήσει σε ταχύτητα) για να ανοίγουν οι διάδρομοι προς τη ρακέτα, αλλά και να δημιουργούνται οι συνθήκες για μακρινά σουτ με καλές προϋποθέσεις. Κάπως έτσι ο Πρίντεζης εκτέλεσε στο πρώτο δεκάλεπτο από τη γραμμή των 6,75 (4/4 τριπ.) την άμυνα της Ζαλγκίρις. Την ίδια στιγμή όμως οι Λιθουανοί ακουμπούσαν διαρκώς --και έβρισκαν σκορ-- τη μπάλα στους ψηλούς τους με σκοπό να φθείρουν και να κουράσουν τη δική μας front line και στο βάθος της αναμέτρησης το πέτυχαν. 

Στο δεύτερο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 19-32 φτάνοντας τη διαφορά στη μέγιστη τιμή (+13) της στο 12', όμως από εκείνο το σημείο και μετά ο Ολυμπιακός έβγαλε τα προβλήματα, που παρουσιάζει απέναντι στις ομάδες, που τον παίζουν σκληρά και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις αρετές που διαθέτουν οι ερυθρόλευκοι. Από εκείνο το σημείο και μετά και για 28 ολόκληρα λεπτά οι ερυθρόλευκοι σκόραραν μόλις 43 πόντους, οι 16 εκ των οποίων σημειώθηκαν μέχρι να ακουστεί η κόρνα του ημιχρόνου. Στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός κάνει το τέλειο παιχνίδι επιθετικά έχοντας 12 ασίστ χωρίς να υποπέσει σε κανένα (!!!) λάθος, έχοντας μάλιστα 62,5% στα τρίποντα (10/16)! Βέβαια όσοι παρακολουθούσαν πιο προσεκτικά μπορούσαν να παρατηρήσουν ότι η ρακέτα των Λιθουανών ήταν πολύ δύσκολα προσπελάσιμη για τους παίχτες του Μπλατ και γι’ αυτό επιδόθηκαν σε πολλά μακρινά σουτ, που είχαν όμως πολύ καλές προϋποθέσεις.

Στο δεύτερο ημίχρονο η Ζαλγκίρις εμφάνισε ένα πολύ πιο σκληρό αμυντικό πρόσωπο και ακολούθησε μια τακτική που αποδιοργάνωσε την δημιουργικότητα των ερυθρόλευκων. Ο Γιασικεβίτσιους είχε δώσει εντολή στους ψηλούς του να βγαίνουν με πολύ δυναμικά hedge-out απέναντι στους περιφερειακούς μας με αποτέλεσμα να κοπεί σε μεγάλο βαθμό η ορθολογική επιθετική ανάπτυξη, που είχαμε στο πρώτο μέρος. Αυτή η αμυντική επιλογή σε συνδυασμό με την πίεση στη μπάλα στα 4/4 του γηπέδου αποτέλεσαν την αιτία της καθίζησης στο δεύτερο μέρος, μιας και δεν μπορέσαμε ποτέ να βρούμε απάντηση στα προβλήματα που μας έβαλε η ομάδα του Κάουνας. Οι γκαρντ μας αποσυντονίστηκαν με αποτέλεσμα τα λάθη να αρχίσουν να γίνονται το ένα μετά το άλλο. Στο δεύτερο μέρος ο συσχετισμός ασίστ/λαθών ήταν 9/16! Αν συνυπολογίσουμε ότι η Ζαλγκίρις έβγαλε πολύ περισσότερη «σκληράδα» και ενέργεια στο παιχνίδι της (33-28 τα ριμπάουντ) δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε τις αιτίες της ήττας. Βέβαια δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραγνωρίσουμε ότι η Ζαλγκίρις είναι μια πολύ καλή ομάδα, που ακολουθεί πιστά τις εντολές του προπονητή της και μπορεί να κυκλοφορεί με τρομερή υπομονή τη μπάλα για να αναζητήσει την καλύτερη επιθετική επιλογή και αυτός ήταν ο λόγος, που οι Λιθουανοί είχαν στο τέλος του παιχνιδιού 58,5% στα σουτ δύο πόντων.

Σε ατομικό επίπεδο οι μόνοι που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων ήταν ο Σπανούλης (παρόλο που είχε αρκετά λάθη στο δεύτερο μέρος), ο Λεντέι (που ηττήθηκε όμως στην άμυνα σε διάφορες φάσεις από τους δυνατούς ψηλούς της Ζαλγκίρις) και ο Πρίντεζης (του πρώτου ημιχρόνου, μιας και στο δεύτερο φάνηκε να του λείπουν ανάσες). Από εκεί και πέρα ο Τίμμα έβαλε κάποια μεγάλα σουτ, αλλά έδειξε ότι έχει ζητήματα συγκέντρωσης μέσα στο παιχνίδι: χαρακτηριστική είναι η φάση που κάνει βήματα στην επαναφορά της μπάλας. Σε --πολύ-- ρηχά νερά ήταν η παρουσία του Γκος, του Παπανικολάου και του Στρέλνιεκς, ενώ αρνητικότατη ήταν η παρουσία του Μάντζαρη, που καθιστά επιτακτική την απόκτηση περιφερειακού παίχτη. Ο Μιλουτίνοφ δεν τροφοδοτήθηκε όσο θα έπρεπε για προκαλέσει ρήγματα με παιχνίδι από μέσα προς τα έξω. Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει καθόλου τα pick'n'roll που έστηνε ο Γουόλτερς (που ήταν ο καλύτερος της Ζαλγκίρις). Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ντέιβις είναι από τους καλύτερους ψηλούς της διοργάνωσης με πολυσύνθετο παιχνίδι, ενώ παράγοντας-Χ για το παιχνίδι ήταν ο Γκριγκόνις.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει στο δεύτερο μέρος τα προβλήματα, που του έβαλε ο αντίπαλος πάγκος και θα πρέπει να κοιτάξει λίγο το θέμα με την αναντίστοιχη εικόνα που εμφανίζει η ομάδα ανάμεσα στα παιχνίδια. Δικαιολογημένα όμως είχε και παράπονα από τους παίχτες τους. Στις δηλώσεις του απεικονίζει τέλεια τις αιτίες του αποτελέσματος:

Συγχαρητήρια στην Ζάλγκιρις. Προφανώς, το πολύ καλό δεύτερο ημίχρονο της Ζάλγκιρις έκανε την διαφορά. Κάναμε ένα σπουδαίο πρώτο ημίχρονο, αλλά τα 20 λεπτά δεν αρκούν για να πάρεις τη νίκη σε μία έδρα σαν αυτή. Χάσαμε τον προσανατολισμό μας στο να παίξουμε οργανωμένα και πειθαρχημένα και το πληρώσαμε. Στο δεύτερο ημίχρονο κάναμε 16 λάθη και στο πρώτο ημίχρονο κανένα. Δεν χρειάζεται να είσαι ιδιοφυΐα για να καταλάβεις ποιο ήταν το αποτέλεσμα. Όλη διαφορά στο παιχνίδι ήταν το παιχνίδι των γκαρντ. 

Με την τελευταία αυτή φράση ο Αμερικάνος κόουτς δείχνει έμπρακτα την ανάγκη να γίνει μια μεταγραφή στις θέσεις της περιφέρειας, που δεν θα είναι μια απλά συμπληρωματική λύση, αλλά θα μπορεί να αποδειχτεί καταλυτικός παράγοντας στο παιχνίδι της ομάδας.

Ο Ολυμπιακός έχασε σε μια πολύ δύσκολη έδρα και γι’ αυτό θεωρώ ότι δεν ήταν ένα εκτός προγράμματος αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα, καθίσταται πλέον επιτακτική η νίκη απέναντι στην Εφές την επόμενη εβδομάδα, που θα μας βοηθήσει να διατηρηθούμε στις ψηλές θέσεις της βαθμολογίας, μιας και εξαιτίας της «καραμπόλας» των αποτελεσμάτων, βρισκόμαστε στην 5η θέση αυτή τη στιγμή. Αν κερδίσουμε την φορμαρισμένη Εφές, ανοίγει ο δρόμος για να κλείσουμε τον πρώτο γύρο με ένα πολύ θετικό ρεκόρ και με την προσθήκη που θα γίνει και τη χημεία, που θα βελτιώνεται διαρκώς να μπορέσει ο Ολυμπιακός να πλασαριστεί αρκετά ψηλά εν όψει play-offs. Δεν χρειάζεται όμως καμία βιασύνη. Έχουμε αναφέρει πολλάκις ότι χτίζεται μια νέα ομάδα τόσο σε φιλοσοφία όσο και σε αθλητές και τα σκαμπανεβάσματα μπορεί να είναι αρκετά. Διαρκής στήριξη και παρουσία στα παιχνίδια της ομάδας από την πλευρά μας, για να βοηθήσουμε την προσπάθεια.