Κόκκινο ημίχρονο, άσπρο τελικό

Την 14.7.1968 ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε για το Κύπελλο Ελλάδας στο Καραισκάκη την ΑΕΚ, η οποία είχε ήδη αναδειχτεί πρωταθλήτρια εκείνη τη σεζόν. Το ματς γινόταν μεσημέρι και η ζέστη ήταν κυριολεκτικά αφόρητη, ακόμη και για μέσα Ιουλίου. 

Του Θεολόγου Μιχαηλίδη

Κανονικά το ματς δεν έπρεπε να γίνει μεσημέρι, καθώς οι μετεωρολόγοι είχαν προειδοποιήσει για τη φριχτή και απάνθρωπη ζέστη, αλλά η ΑΕΚ επέμενε να μην γίνει το παιχνίδι βράδυ, επειδή όπως έλεγε αυτό θα ευνοούσε τον Ολυμπιακό, αφού μόνο ο Ολυμπιακός ήταν τότε συνηθισμένος σε βραδινούς αγώνες που γινόντουσαν υπό το φώς των προβολέων, μια που έπαιζε στο ανακαινισμένο και θεωρούμενο τότε μοντέρνο Καραϊσκάκη, το οποίο διέθετε κατάλληλους προβολείς.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι με τις κατακόκκινες φανέλες, που είχαν μεγάλους αριθμούς στη πλάτη, αυτές που συνήθιζε να φορά τότε και οι οποίες, παρεμπιπτόντως, ήταν πολύ όμορφες και από τις πιο αγαπημένες μου όσα χρόνια βλέπω Ολυμπιακό.

Το ημίχρονο έληξε 1-0 υπέρ της ομάδας μας με γκολ του Βασιλείου.

Στο δεύτερο ημίχρονο όμως και μετά την ανάπαυλα τους θεατές περίμενε μια έκπληξη. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε ξαφνικά με μια εντελώς άλλη, κατάλευκη φανέλα. Μόνο οι αριθμοί στη πλάτη και η γραμμή στον λαιμό και στα κοντά μανίκια είχαν κόκκινο χρώμα. Η ολόλευκη εμφάνισή μας θύμιζε Ρεάλ.

Αρκετοί από τους οπαδούς μας, όταν είδαν την αλλαγή αυτή, δεν αισθάνθηκαν καλά. Τους έζωσαν τα φίδια και άρχιζαν να μουρμουρίζουν, γιατί πίστευαν ότι η περίεργη όσο και αιφνιδιαστική αυτή αλλαγή θα έφερνε γρουσουζιά. «Δεν αλλάζεις ποτέ από μόνος σου φανέλα όταν κερδίζεις. Χάνεται το γούρι και έρχεται γκαντεμιά», έλεγαν.

Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Ο Ολυμπιακός σκόραρε άλλη μια φορά με τον Μποτίνο, νίκησε 2-1 και προκρίθηκε στον τελικό, όπου κατέκτησε το Κύπελλο, νικώντας τον ΠΑΟ 1-0. Η ομάδα εκείνη, άλλωστε, ήταν τόσο δυνατή, που δεν λογάριαζε γούρια και γκαντεμιές.

Το γεγονός της αλλαγής εμφάνισης και μάλιστα με εμφάνιση εντελώς άλλου χρώματος, μέσα στον ίδιο αγώνα ήταν και είναι, όντως, ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο γεγονός.

Ακόμη και η αλλαγή της αρχικής φανέλας με άλλη φανέλα ακριβώς όμοια και του ιδίου χρώματος κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν και είναι κάτι (έστω λιγότερο) σπάνιο. Αυτό το γεγονός έχει συμβεί κάποιες φορές στο ημίχρονο σε ελάχιστες περιπτώσεις αγώνων, αλλά μόνον όταν οι συνθήκες ήταν ειδικές και συγκεκριμένα σχεδόν πάντα όταν υπήρχε ή είχε προηγηθεί έντονη βροχόπτωση και οι παίκτες είχαν γίνει μούσκεμα ή είχαν λερωθεί τόσο πολύ από τις λάσπες, ώστε να μη φαίνεται ο αριθμός της φανέλας τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αλλαγή γινόταν είτε με πρωτοβουλία της ομάδας και άδεια του διαιτητή, είτε με εντολή του ίδιου του διαιτητή, που δεν διέκρινε τους αριθμούς.

Η συγκεκριμένη όμως περίπτωση του προαναφερόμενου ημιτελικού Κυπέλλου, για τον οποίο μιλάμε ήταν πολύ πιο σπάνια, αφού δεν είχε προηγηθεί βροχή και δεν υπήρχε λάσπη. Πού οφειλόταν;

Η αλλαγή εμφάνισης είχε γίνει πάλι για λόγους καιρικών συνθηκών, αλλά εκείνη τη φορά όχι λόγω βροχής, αλλά λόγω έντονης ζέστης. Το λευκό χρώμα θεωρείται το πιο ενδεδειγμένο για την αντιμετώπιση της θερμότητας, επειδή απορροφά λιγότερο φως και θερμότητα. Έτσι οι υπεύθυνοι του Ολυμπιακού, σε συμφωνία με τους παίκτες, προέβησαν σε αυτήν την αλλαγή για να ζεσταίνονται λιγότερο οι παίκτες και επηρεαστούν λιγότερο από την υψηλή θερμοκρασία.

Πρέπει, βέβαια, να ληφθεί υπόψη ότι η τεχνολογία κατασκευής της φανέλας εκείνη την εποχή δεν ήταν ιδιαίτερα προχωρημένη και εξελιγμένη.