Επικράτηση στις καθυστερήσεις, σε ματς-θρίλερ, στο τρίτο σερί ματς στο Καραϊσκάκη, και το δυσκολότερο απ’ όσα έχει δώσει μέχρι σήμερα η ομάδα για το πρωτάθλημα. Το τρίποντο, αλλά και τρόπος με τον οποίο ήλθε, είναι τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να κρατήσει η ομάδα από αυτό το ματς, καθώς, κατά τα άλλα, έκανε το αυτονόητο καθήκον της, με το 3 στα 3 εντός έδρας.
Του RoD
Ο Αστέρας είναι σίγουρα η καλύτερη ομάδα απ’ όσες έχει αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος: με ποιοτικές μονάδες και αξιόλογο σύνολο που προσπάθησε να παίξει στην κόντρα και έβαλε δύσκολα στην ομάδα, με την ισοφάριση που πέτυχε στο 67΄. Είχε προηγηθεί η φωτοβολίδα του Καμαρά στο 18΄ (που, στην κατάσταση που βρίσκεται, αδυνατώ να πιστέψω ότι μπορεί κανείς, σύντομα, να τον βγάλει από την ενδεκάδα), με την οποία φάνηκε προς στιγμήν να γίνεται πιο εύκολο το παιχνίδι, ωστόσο η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Η ομάδα εμφανίστηκε με δύο χτυπητά ζητηματάκια (τα οποία εκτιμώ ότι επιτάθηκαν και λόγω της ποιότητας του αντιπάλου): αφενός, παίχτες-κλειδιά έδειχναν κουρασμένοι (κυρίως ο Φορτούνης και ο Λάζαρος), και αφετέρου, η ομάδα έδειχνε κάπως κομμένη στα δύο, σαν η επίθεση και η άμυνα να μην μπορούσαν να επικοινωνήσουν όπως στα προηγούμενα παιχνίδια. Έλειψε δηλαδή το πρέσινγκ των περασμένων ματς και οι επιστροφές των μπροστινών, ενώ και στην ανάπτυξη η ομάδα φαινόταν να αντιμετωπίζει προβλήματα. Κι αν οι του Αστέρα είχαν περισσότερη ψυχραιμία, στη μαγεία που (πάλι) έκανε ο Μιράντας, αντί για ανατροπή, θα είχαμε κηδεία.
ΣΤΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Το γκολ δεν το φάγαμε, οι καθυστερήσεις του Αστέρα και ο διαιτητής εκνεύρισαν την κερκίδα, αλλά στο 92΄ ο Νάτχο λύτρωσε την ομάδα και έδωσε τη νίκη στον Θρύλο. Το σημαντικότερο απότοκο αυτής της νίκης στις καθυστερήσεις δεν είναι ούτε βαθμολογικό ούτε αγωνιστικό. Είναι κάτι άλλο. Δείχνει ότι η ομάδα χτίζει χαρακτήρα --χαρακτήρα νικητή, που πηγαίναμε να τον ξεχάσουμε τον τελευταίο καιρό-- όχι μόνο επειδή πέτυχε την ανατροπή στο τέλος (αυτό θα μπορούσε να γίνει με ηρωισμούς ή και κατά λάθος), αλλά επειδή το γκολ ήρθε μετά από κανονική επίθεση, κανονικό ποδόσφαιρο. Το ότι στο 92΄ ο Ποντένσε έχει καθαρό μυαλό να κάνει την προσποίηση, να περιμένει να ανέβουν οι άλλοι, να βγάλει τη σέντρα και ο Γκερέρο (που δεν έκανε και το καλύτερό του παιχνίδι), με εξίσου καθαρό μυαλό, να σπάσει την μπάλα στον επερχόμενο Νάτχο, μού δείχνει ότι τουλάχιστον η δουλειά που γίνεται στην ομάδα είναι στη σωστή κατεύθυνση. Το ότι η ομάδα ανέβασε στροφές, μετά την ισοφάριση, ο προπονητής έπαιξε τα χαρτιά του με τις αλλαγές, και η προσπάθεια για το γκολ έγινε συντονισμένα και οργανωμένα (και όχι με καμινάδες και γιούργια), με κάνει αισιόδοξο για το μέλλον. Είναι εξάλλου εξαιρετικά σημαντικό ότι πλέον υπάρχουν ποιοτικοί παίχτες που θα φτιάξουν φάσεις, θα τραβήξουν τους άλλους ή θα έρθουν από τον πάγκο και θα αλλάξουν τη ροή του ματς. Μας είχε λείψει πολύ αυτό τα τελευταία χρόνια. Το λέγαμε πάντως τον προηγούμενο καιρό: να δούμε πώς θα αντιδράσει η ομάδα όταν στραβώσει ένα παιχνίδι -- και το προχθεσινό στράβωσε άσχημα. Και τώρα μένει να δούμε πώς θα αντιδράσει και σε εκτός έδρας ματς και με ανώτερους αντιπάλους. Τα μηνύματα ωστόσο είναι ελπιδοφόρα.
ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΕΡΚΙΔΑ
Στα παραπάνω, εκτιμώ ότι συνέβαλε τα μέγιστα η κερκίδα, η οποία φέτος μοιάζει να έχει κάνει ένα restart ανάλογο με την ομάδα, μοιάζει να θυμάται ποιος είναι ο Ολυμπιακός και, βέβαια, ποιος είναι ο ρόλος της εξέδρας στο Καραϊσκάκη. Το ότι ολόκληρο το γήπεδο βοηθάει, σπρώχνει την ομάδα, ζει το ματς μαζί με τους παίχτες (χωρίς γκρίνια, και γιούχα, χωρίς μανούρα ενόσω παίζεται το ματς) είναι νομίζω καταλυτικό για τον τρόπο με τον οποίο φτάνει στο γκολ. Είναι μεγάλη πρόοδος σε σχέση με τα περσινά, αλλά και σε σχέση με τα περασμένα χρόνια, ότι ο κόσμος --σε όλες τις θύρες, και κυρίως στις κεντρικές-- δεν τα παρατάει, δεν ψάχνει ενόχους και «κακούς», αλλά ανεβάζει τα ντεσιμπέλ, γίνεται πραγματικός δωδέκατος παίχτης. Κι αυτό, νομίζω, συμβαίνει επειδή ο κόσμος αναγνωρίζει την προσπάθεια, βλέπει κάτι καλό να φτιάχνεται στο γήπεδο και, κυρίως, οικοδομεί μια νέα σχέση με τους ποδοσφαιριστές: τα ντεσιμπέλ που έβγαλε η εξέδρα στο τέλος είχαν πραγματικά χρόνια να ανέβουν τόσο στο Καραϊσκάκη. Και είναι σημαντικό που η σχέση αυτή δοκιμάστηκε, σ’ αυτό το ματς που στράβωσε, και που θα ήταν μια οδυνηρή γκέλα.
ΡΟΤΕΪΣΟΝ, ΜΙΣΤΕΡ
Ευτυχώς για όλους μας δεν είμαι ούτε θα γίνω ποτέ προπονητής. Ευτυχώς που δεν φτιάχνω εγώ την ενδεκάδα ούτε κάνω τις αλλαγές. Οπότε, προσυπογράφω απολύτως το δόγμα «ο προπονητής ξέρει, αλλά και αναλαμβάνει την ευθύνη για τις επιλογές του». Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι η ομάδα φάνηκε κουρασμένη και για 70 περίπου λεπτά (μέχρι την ισοφάριση δηλαδή) δεν φαινόταν να έχει την ίδια φρεσκάδα και την ίδια ενέργεια που είχε στα περασμένα ματς. Συνέβαλε προφανώς και το γκολ του Καμαρά (που όμως δεν αποτέλεσε έναυσμα για να ανεβάσει ρυθμό η ομάδα και να προσπαθήσει να βάλει κι άλλο γκολ για να καθαρίσει το παιχνίδι μια ώρα αρχύτερα), αλλά και το ότι υπάρχει ευρωπαϊκό ματς ενόψει (και κάπου στο μυαλό των παιχτών που έχουν τραβήξει όλο το κουπί υπήρχε και η συντήρηση δυνάμεων). Σίγουρα. Ένας λόγος όμως παραπάνω για να γίνει ένα κάποιο «ροτέισον», που λένε και στο χωριό μου. Ήταν απαραίτητο να ξεκινήσει ο Λάζαρος και ο Φορτούνης ή μήπως θα μπορούσαν, μια διαφορετική διαχείριση, να προσφέρουν περισσότερα στην ομάδα; Ο Μπουχαλάκης είναι αναντικατάστατος; Αναφέρω αυτούς τους τρεις γιατί παίζουν συνέχεια όλο αυτό τον καιρό, είναι κομβικοί για την ανάπτυξη της ομάδας και είχαν και τα παιχνίδια/ταξίδια της εθνικής.
ΑΞΟΝΑΣ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ
Σε συνέχεια των παραπάνω, με την ενδεκάδα που κατέβασε ο προπονητής, προχθές φάνηκε σαν ο άξονάς μας να είχε δύο ταχύτητες ή δύο ποιότητες. Από τη μια, ο Βούκοβιτς και ο Καμαρά, από την άλλη ο Μιράντας και ο Μπουχαλάκης. Ο Βούκοβιτς αποδεικνύεται ο πιο αξιόπιστος σέντερ μπακ που έχουμε αυτή τη στιγμή, με τις καλύτερες τοποθετήσεις και σωστές αντιδράσεις -- παραμένει φυσικά ένα ζήτημα η ταχύτητά του και είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί γιατί έρχονται και παιχνίδια όπου θα αντιμετωπίσει πολύ πιο γρήγορους αντιπάλους. Για τον Καμαρά δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα: όλοι τα λέμε και στα σκεφτόμαστε, μην τον ματιάσουμε κιόλας… Τα προβλήματα τα είχαν ο Μιράντας, που ήταν ασταθής σε όλο το ματς, παρόλο που δεν πιέστηκε ιδιαίτερα, και ο Μπουχαλάκης που ούτε ανασταλτικά ήταν καλός ούτε και δημιουργικά, καθώς αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα στο να μοιράσει παιχνίδι. Ειδικά ο Αντρίκος έμοιαζε να στερείται δυνάμεων και καθαρού μυαλού και αρκετές φορές μπλόκαρε την ανάπτυξη της ομάδας ή άφησε ακάλυπτα τα μετόπισθεν. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η ομάδα να φαίνεται κομμένη στα δύο: ειδικά, αν συνυπολογίσουμε ότι ο Ποντένσε ήταν μεν ορεξάτος μπροστά (αν και φλύαρος), αλλά παραμέλησε έντονα τα ανασταλτικά του καθήκοντα (με αποτέλεσμα να έχει πολλά προβλήματα ο Τσιμίκας, ιδίως στο πρώτο ημίχρονο) και από την άλλη ο Λάζαρος ήταν σχεδόν εκτός παιχνιδιού. Έτσι, η ανάπτυξη περνούσε από τα πόδια του (φανερά κουρασμένου) Φορτούνη και τις εμπνεύσεις του που όσο περνούσε η ώρα έμοιαζε να χάνει τελείως τις δυνάμεις του. Αυτό που έλειψε προχθές ήταν το πρέσινγκ και η διάθεση για τρεξίματα που έβγαζε η ομάδα στα προηγούμενα ματς. Ακόμα και ο Γκερέρο, έτρεξε μεν πολύ, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μετριότατος (μέχρι που έκανε τη μαγκιά στη φάση του δεύτερου γκολ).
Για την ιστορία, η ενδεκάδα και οι αλλαγές: Γιαννιώτης, Ελαμπντελαουί, Μιράντα, Βούκοβιτς, Τσιμίκας, Καμαρά (84΄ Νάτχο), Μπουχαλάκης, Φορτούνης (74΄ Φετφατζίδης), Ποντένσε, Χριστοδουλόπουλος (72΄ Χάσαν), Γκερέρο.
ΤΑ (ΠΟΛΥ) ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ
Τα δύσκολα αρχίζουν τώρα. Ευτυχώς χωρίς απώλειες μέχρι στιγμής για την ομάδα. Όμως ο βαθμός δυσκολίας εκτοξεύεται και λόγω αντιπάλων και λόγω του (πολύ δύσκολου) προγράμματος. Με εμφανίσεις σαν τη προχθεσινή, ο Ολυμπιακός θα έχει πολλά προβλήματα απέναντι στην Μπέτις. Και έρχονται και τα ντέρμπι με τις δικέφαλες κότες (βορρά και νότου) που, μολονότι δεν κρίνουν ακόμα και πάρα πολλά πράγματα από βαθμολογική άποψη, θα είναι σίγουρα καθοριστικά για την ψυχολογία της ομάδας, αλλά και ενδείξεις για το πού πάει το πράγμα φέτος. Ελπίζω να έχουν πάρει όλοι τα μηνύματα που βγήκαν από το προχθεσινό ματς και να προετοιμάζονται για την πολύ δύσκολη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου