Ήταν 17 Σεπτέμβρη του 2013. Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει για το Champions League την Παρί Σεν Ζερμέν στο γήπεδο Γ.Καραϊσκάκης. Στο γήπεδο επικρατεί η γνωστή ατμόσφαιρα που υπάρχει πριν από κάθε μεγάλο παιχνίδι. Χιλιάδες κόσμου να βρίσκονται από νωρίς στους γύρω δρόμους. Οι εξέδρες κατάμεστες μια ώρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι απέναντι στους πολυδιαφημισμένους αστέρες της Παρί. Ο Ολυμπιακός παίζει μπαλάρα και καθηλώνει τους Γάλλους αλλά το σκορ στο ημίχρονο μένει στο 1-1. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μας κουράζεται και δέχεται εύκολα γκολ με αποτέλεσμα να χάσουμε με 1-4. Φύγαμε από το γήπεδο με στεναχώρια για το σκορ, αλλά όχι με γκρίνια. Κανείς, όμως, δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το γήπεδο.
Την ίδια ώρα που ο κόσμος φώναζε με όλη του τη δύναμη στο Καραϊσκάκης για να βοηθήσει την ομάδα μας, τα περισσότερα καφενεία ήταν γεμάτα με γαύρους που έβλεπαν την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών μας. Σε ένα καφενείο της Αμφιάλης, στο Κερατσίνι, βρέθηκε και ο Παύλος Φύσσας με την παρέα του, για να παρακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα. Στην ίδια καφετέρια βρίσκονται και νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Με το τέλος του παιχνιδιού ξεσπούν αντεγκλήσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές και ο τσακωμός συνεχίζεται έξω από την καφετέρια. Οι νεοναζί καλούν και άλλους στο πλευρό τους. Παρόλο που αυτοί είναι πολύ περισσότεροι, δεν μπορούν να κάνουν καλά το Φύσσα, μέχρι που εμφανίζεται ο δολοφόνος Ρουπακιάς και τον μαχαιρώνει 2 φορές δίπλα στην καρδιά...
Ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε στην κατακόκκινη γειτονιά του Κερατσινίου. Την επόμενη μέρα εκατοντάδες Ολυμπιακοί βρέθηκαν στη διαδήλωση οργής για τη δολοφονία. Αρκετοί από αυτούς, μάλιστα, με τα διακριτικά της ομάδας μας, πρωτοστάτησαν στις συγκρούσεις που διαδραματίστηκαν στην πορεία.
Ένας άνθρωπος, με υγιή αντανακλαστικά, ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στους ναζί. Ένας Ολυμπιακός που είχε πάει να δει την ομάδα του δολοφονήθηκε.
Ο Παύλος Φύσσας μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. Δούλεψε στην ζώνη του Περάματος και άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου του 2013, δολοφονημένος με άνανδρο τρόπο από μια χούφτα νεοναζί. Ο νεαρός μουσικός είχε γράψει ουκ ολίγα τραγούδια που υμνούσαν την γειτονιά του Πειραιά και σε κάποια από αυτά βρίσκουμε και αναφορές στον Ολυμπιακό. «Είμαι από τη πόλη και παιδί του αιώνιου πρωταθλητή». Γνωστός για τα φιλοολυμπιακά του αισθήματα, είχε στήσει λαιβ κατά το παρελθόν για λόγους αλληλεγγύης, για άνθρωπους από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, που χρειάζονταν χρήματα για να νοσηλευτούν σε νοσοκομεία του εξωτερικού.
Λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Στις περιοχές που στήθηκε το μπλόκο της Κοκκινιάς, στις περιοχές που έζησε και αγωνίστηκε ο Νίκος Γόδας, το βαρύ γραμμάτιο του αίματος, απέναντι στις ναζιστικές και ρατσιστικές ιδέες, φαίνεται πως δεν είχε αποπληρωθεί.
Στο καταστατικό του σωματείου, που συντάχθηκε το 1925, το δεύτερο άρθρο αναφέρει: «δύναται να εγγραφώσιν πολίται αδιακρίτως εθνικότητος ή φύλλου, χρηστοί, εμπνεόμενοι από τας υγιείς περί σωματικής αγωγής αρχάς». Για αυτό τον λόγο, για ένα κομμάτι του κόσμου, που μεγάλωσε με τους θρύλους του Νίκου Γόδα και του Ανδρέα Μουράτη, και που ο Ολυμπιακός εκφράζει την πλευρά των αδύναμων και των κατατρεγμένων, ο Παύλος Φύσσας θα συνεχίσει να ζει παντοτινά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου