(ή αλλιώς μια παρουσίαση της διασταύρωσης με τη Ζαλγκίρις)
Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τον μαραθώνιο της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκα με ρεκόρ 19-11 (όσο ακριβώς και πέρυσι) και εξασφάλισε σχετικά εύκολα το πλεονέκτημα έδρας τερματίζοντας τρίτος στην κατάταξη. Η πορεία της ομάδας ήταν εξαιρετική στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, ειδικά αν λάβουμε υπ' όψιν τους --για ακόμα μια χρονιά-- πολλούς τραυματισμούς, κάποιες εκκωφαντικές και επίπονες ήττες (βλ. και τα ματς με Μπαρτσελόνα, Χίκμι και Μπασκόνια) αλλά και το --επικίνδυνο-- χαλάρωμα στις τελευταίες αγωνιστικές μετά την εξασφάλιση του πλεονεκτήματος.
Του RedTerso
Απότοκο αυτής της καλής πορείας ήταν η διασταύρωση με την 6η στην τελική
κατάταξη Ζαλγκίρις Κάουνας. Αν ρωτούσε κάποιος μέσα στη χρονιά ποιά
ομάδα θα θέλαμε ως αντίπαλο στα play-off, νομίζω ότι οι περισσότεροι θα
γελάγαμε πονηρά στην πιθανότητα μιας τέτοιας αναμέτρησης.
Από την παραπάνω πρόταση φαίνεται ξεκάθαρα το γεγονός ότι θεωρώ τον Ολυμπιακό φαβορί απέναντι στη Ζαλγκίρις. Και αυτό βασίζεται τόσο στο πλεονέκτημα της έδρας (αν και είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι φορές που ήταν «έδρα» φέτος το ΣΕΦ) όσο και στο γεγονός ότι ο Θρύλος έχει στο ρόστερ του παίχτες που έχουν φάει με το κουτάλι σειρές play-off, κρίσιμους και οριακούς αγώνες και κυρίως διαθέτουν το χαρακτήρα του νικητή. Η Ζαλγκίρις από την άλλη έρχεται με την ορμή που της δίνει η --δική της αντίστοιχα-- εξαιρετική πορεία στην κανονική διάρκεια, αλλά είναι ένα σύνολο που δεν έχει καθόλου παραστάσεις σε αυτό το επίπεδο. Το γεγονός βέβαια ότι ο Ολυμπιακός φαντάζει ως το φαβορί δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να υποτιμήσει τους Λιθουανούς. Αν το κάνει θα έρθει σε πολύ πιο δύσκολη θέση από αυτή που ήρθε πέρυσι στην αντίστοιχη σειρά με την Εφές. Η Ζαλγκίρις είναι τρομερά δουλεμένο σύνολο και αν υποτιμηθεί μπορεί να κάνει τεράστια ζημιά. Ας δούμε όμως λίγα περισσότερα στοιχεία για την ομάδα του Κάουνας.
Η Ζαλγκίρις είναι μια τρομερά καλοδουλεμένη ομάδα και αυτό είναι αποτέλεσμα του έργου του πολύ καλού προπονητή Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ξεκινάει συνήθως την πεντάδα με τον μαέστρο Κέβιν Πάνγκος στον άσσο, τον Αρτούρας Μιλάκνις ως shooting guard, τον Εντγκάρας Ουλανόβας ως small forward, τον αρχηγό της Παούλιους Γιανκούνας στο τέσσερα και με σέντερ τον αμερικάνο Μπράντον Ντέιβις. Ενεργό ρόλο στο rotation έχουν οι περιφερειακοί Βασίλιε Μίσιτς, Μπένο Ούντριχ (που αποκτήθηκε μετά το μέσο της σεζόν), Άξελ Τουπάν και οι ψηλοί Άαρον Γουάιτ και Αντάνας καβαλιάουσκας. Απόλυτα συμπληρωματικό ρόλο έχουν οι Βαλίνσκας, Σάιους, και Μασιούλις. Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι οτι η Ζαλγκίρις βασίζεται σε ένα «κλειστό» rotation 9-10 παιχτών, που μπορεί να αποτελέσει μειονέκτημα σε μια σειρά συνεχόμενων παιχνιδιών, λόγω κόπωσης και φθοράς. Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι το rotation αυτό ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του μαραθώνιου της Ευρωλίγκα.
Η Ζαλγκίρις είναι μια ομάδα που βασίζεται στην πολύ καλή της επιθετική λειτουργία, σκοράροντας κατά μέσο όρο 81,5 πόντους (6η στην κατάταξη, τη στιγμή που εμείς σκοράρουμε 77,8). Αυτό που ξεχωρίζει στην επίθεση της Ζαλγκίρις είναι η πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και η υπομονή στην αναζήτηση του ελεύθερου παίχτη. Κάπως έτσι προκύπτει και ο εξαιρετικός μέσος όρος της στις ασίστ με 19,6 (3η καλύτερη), που ισορροπεί με αυτό τον τρόπο τα πολλά λάθη που κάνει ως ομάδα όντας στην κορυφή της σχετικής λίστας με 13,4. Η Ζαλγκίρις δεν τρέχει σε υψηλό τέμπο το παιχνίδι της και αυτό τις εξασφαλίζει και μια αρκετά λειτουργική άμυνα, που δέχεται 79,6 πόντους (7η στην κατάταξη). Παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει πολλά μεγάλα κορμιά πέρα από τους Καβαλιάουσκας, Ντέιβις και Γουάιτ ελέγχει αρκετά καλά την εναέρια κυκλοφορία όντας 7η στα ριμπάουντ με 33,7 μ.ό.
Όπως αναφέραμε παραπάνω η Ζαλγκίρις είχε μια εξαιρετική επίθεση που βασίζεται στην κυκλοφορία της μπάλας. Ο εγκέφαλος αυτής της λειτουργίας ήταν φέτος ο Καναδός Κέβιν Πάνγκος --για εμένα στους 5 καλύτερους point guard της διοργάνωσης--, ο οποίος είχε ταυτόχρονα εκτελεστικό (με 12,4 πόντους μ.ό. και τρομερές αποφάσεις στο πότε παίρνει σουτ, έχοντας 47% στα δίποντα και 48,5% (!!!) στα τρίποντα) και δημιουργικό ρόλο (3ος στις ασίστ συνολικά με 6,2 μ.ό.). Βασικό στοιχείο της επίθεσης της Ζαλγκίρις είναι τα διαδοχικά σκριν των ψηλών όταν ο Πάνγκος έχει τη μπάλα και από αυτό προκύπτουν οι πολλές φάσεις pick'n'roll (με τον Ντέιβις και τον Γουάιτ), side pick και pick'n'pop (κυρίως με τον Γιανκούνας ή τον Καβαλιάουσκας). Ο Γιασικεβίτσιους «στήνει» και πολλές επιθέσεις με διαδοχικά stagger screens (διπλά και τριπλά σκριν) για να βρει ελεύθερο τρίποντο ο τρομερός streaky shooter Αρτούρας Μιλάκνις, που έχει 8,5 πόντους μ.ό. με σούπερ ποσοστό 46,5% στα τρίποντα. Πέρα από τους Πάνγκος και Μιλάκνις πάντως η Ζαλγκίρις δεν σουτάρει συνολικά πολύ έξω από το «τόξο» (όντας τελευταία σε αυτή την κατηγορία), αλλά όταν το κάνει, είναι πολύ εύστοχη (3η καλύτερη ομάδα σε ποσοστό με 42,2%), οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην περιφερειακή άμυνα.
Η Λιθουανική είναι μια σχολή μπάσκετ, που πρεσβεύει σε μεγάλο βαθμό τη γνώση των βασικών του αθλήματος. Οι forward της ομάδας Ουλανόβας και Γιανκούνας κατέχοντας άψογα τα βασικά και διαθέτοντας δημιουργικές ικανότητες λειτουργούν ως point-forward, διαβάζοντας τις αντίπαλες άμυνες και παίρνοντας σωστές αποφάσεις είτε για πάσα είτε για εκτέλεση (ειδικά ο Γιανκούνας είναι από τα καλύτερα τεσσάρια της διοργάνωσης και δεύτερος σκόρερ της Ζαλγκίρις με 12,1 πόντους). Οι forward της Ζαλγκίρις είναι εξαιρετικοί στο να μεταφέρουν τη μπάλα στην αδύναμη πλευρά και να δημιουργούν ανισορροπία στην άμυνα του αντιπάλου. Αν κάποιος θέλει να έχει μια πιο ολοκληρωμένη και βαθιά κατανόηση των λειτουργιών της λιθουανικής επίθεσης δεν έχει παρά να διαβάσει την εξαιρετική παρουσίαση από (τον καλύτερο κατά τη γνώμη μου μπασκετικό ιστότοπο) τον basketball guru. Ο Ολυμπιακός για να αντιμετωπίσει την καλοδουλεμένη επιθετική λειτουργία των Λιθουανών θα πρέπει να μπλοκάρει την κυκλοφορία της μπάλας και να εξωθήσει περισσότερο τους αντιπάλους σε 1-on-1 φάσεις. Οι αντίπαλοί μας δεν διακρίνονται τόσο πολύ για την αθλητικότητά τους και αυτό ίσως είναι το κλειδί της αντιμετώπισης μιας καλοκουρδισμένης επίθεσης όπως της Ζαλγκίρις.
Στο αμυντικό κομμάτι θεωρώ οτι ο Γιασικεβίτσιους θα προσπαθήσει να μπλοκάρει την δημιουργικότητα του Σπανούλη, βάζοντας πάνω του κάποιον αθλητικό και γρήγορο παίχτη όπως ο Τουπάν ή ο Ουλανόβας για να του κρύβουν με το μάκρος τους το πεδίο και να τον στέλνουν περισσότερο προς τα πλάγια, παρά να ρισκάρουν την κάθετη ρωγμή που δημιουργεί μέσω του κεντρικού πικ ο αρχηγός. Σε αυτή την περίπτωση είναι σημαντικές οι αποφάσεις που θα κληθούν να πάρουν οι υπόλοιποι παίχτες μας και δη οι υπόλοιποι γκαρντ για να αντιμετωπίσουν τα αμυντικά τρικ του Γιασικεβίτσιους.
Το μεγάλο ερωτηματικό στη σειρά με τους Λιθουανούς είναι κατά τη γνώμη μου η κατάσταση στην οποία θα βρεθούν οι τραυματίες του Ολυμπιακού. Για μια ακόμα φορά η ομάδα θυμίζει νοσοκομείο και μια τετράδα παιχτών είναι ακόμα αμφίβολη για συμμετοχή: Πρίντεζης, Τιλί, Παπανικολάου και Στρέλνιεκς (αν και εκτιμώ οτι οι δύο πρώτοι θα παίξουν σίγουρα στο πρώτο ματς). Ο Ολυμπιακός ρίχνεται σε μια σειρά οριακών παιχνιδιών, χωρίς η ομάδα να έχει προπονηθεί πλήρης το τελευταίο --μεγάλο-- διάστημα ο αγωνιστικός ρυθμός μας δεν φαίνεται να βρίσκεται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο για τις απαιτήσεις της εποχής.
Συνολικά ο Ολυμπιακός είναι πιο πλήρης ομάδα από τη Ζαλγκίρις και διαθέτει πιο βαθύ ρόστερ. Παράλληλα διαθέτει παίχτες, με ασύγκριτες παρστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο, που μπορούν να κουβαλήσουν την ομάδα αν και εφόσον χρειαστεί, αλλά σε τέτοιους αγώνες είναι απαραίτητο να υπάρξει και η αντίστοιχη υποστήριξη από τους υπόλοιπους και συγκεκριμένα από τους ξένους της ομάδας για να μην υπάρχει καταπόνηση των δύο αρχηγών. Επίσης θα πρέπει να υπάρξει πολύ μεγάλη προσπάθεια στην αμυντική προσήλωση από όλους τους παίχτες μας για να καλυφθεί πιθανόν η ανετοιμότητα του Παπανικολάου (που όπως τον είδα στο ματς με τον Πανιώνιο δεν «πατάει» ακόμα καλά). Ο Σφαιρόπουλος θεωρώ ότι θα έχει βρει τον τρόπο να διαβάσει τη λειτουργία της Ζαλγκίρις και να παρουσιάσει μια ομάδα, που θα μπορεί να βρει λύσεις σε όλα τα «προβλήματα», που θα της βάλει ο αντίπαλος πάγκος. Παράλληλα θα πρέπει να μην επηρεαστεί η ομάδα μας από τα mind-games του Γιασικεβίτσιους. Θυμηθείτε τις δηλώσεις μετά το τέλος του τελευταίου μεταξύ μας παιχνιδιού αλλά και τις τελευταίες για σεβασμό από τη διαιτησία.
Συνοψίζοντας, ο Ολυμπιακός υπερτερεί σε βάθος, εμπειρία και αθλητικότητα της αντιπάλου του. Επίσης διαθέτοντας την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης θα μπορούσε να προκαλέσει «αρρυθμίες» σε μια καλοδουλεμένη και στρωμένη επίθεση και αυτό θα είναι ένα σημείο που μπορεί να κρίνει την διασταύρωση των δύο ομάδων. Κομβικός παράγοντας στην εξέλιξη της σειράς θα παίξει κατά τη γνώμη μου ο έλεγχος των ριμπάουντ και ως συνέπεια ο έλεγχος του ρυθμού. Σε αυτό το σημείο πιστεύω ότι θα έπρεπε να ρισκάρει ο Ολυμπιακός να τρέξει και λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο στο τρανζίσιον και να μη βασιστεί τόσο πολύ στο σετ παιχνίδι του. Αν η άμυνα εμποδίσει το καλό διάβασμά της από την Ζαλγκίρις οι παίχτες της θα αναγκαστούν ενδεχομένως να βγουν από το μοτίβο που έχουν συνηθίσει και να αντιμετωπίσουν περισσότερα προβλήματα μιας και δεν διαθέτουν και παίχτες που έχουν παραστάσεις από τέτοια παιχνίδια.
Ο Ολυμπιακός --κλείνοντας-- μπαίνει στη σειρά με τον τίτλο του φαβορί. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η σειρά θα είναι εύκολη. Το αντίθετο. Και γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι η ομάδα μας λειτουργεί καλύτερα όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο παρά όταν έχει τον τίτλο του φαβορί. Παρ’ όλα αυτά, ο Θρύλος μόχθησε όλη τη χρονιά για να φτάσει σε αυτό το σημείο και να διαθέτει το πλεονέκτημα της έδρας και θα πρέπει να το αξιοποιήσει. Θα μου επιτρέψετε και μια εκτίμηση: Αν ο Ολυμπιακός κάνει το 2-0 την Παρασκευή η σειρά δεν θα ξαναγυρίσει στον Πειραιά και θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για Βελιγράδι. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται συγκέντρωση, πάθος και προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο.
Από την παραπάνω πρόταση φαίνεται ξεκάθαρα το γεγονός ότι θεωρώ τον Ολυμπιακό φαβορί απέναντι στη Ζαλγκίρις. Και αυτό βασίζεται τόσο στο πλεονέκτημα της έδρας (αν και είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι φορές που ήταν «έδρα» φέτος το ΣΕΦ) όσο και στο γεγονός ότι ο Θρύλος έχει στο ρόστερ του παίχτες που έχουν φάει με το κουτάλι σειρές play-off, κρίσιμους και οριακούς αγώνες και κυρίως διαθέτουν το χαρακτήρα του νικητή. Η Ζαλγκίρις από την άλλη έρχεται με την ορμή που της δίνει η --δική της αντίστοιχα-- εξαιρετική πορεία στην κανονική διάρκεια, αλλά είναι ένα σύνολο που δεν έχει καθόλου παραστάσεις σε αυτό το επίπεδο. Το γεγονός βέβαια ότι ο Ολυμπιακός φαντάζει ως το φαβορί δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να υποτιμήσει τους Λιθουανούς. Αν το κάνει θα έρθει σε πολύ πιο δύσκολη θέση από αυτή που ήρθε πέρυσι στην αντίστοιχη σειρά με την Εφές. Η Ζαλγκίρις είναι τρομερά δουλεμένο σύνολο και αν υποτιμηθεί μπορεί να κάνει τεράστια ζημιά. Ας δούμε όμως λίγα περισσότερα στοιχεία για την ομάδα του Κάουνας.
Η Ζαλγκίρις είναι μια τρομερά καλοδουλεμένη ομάδα και αυτό είναι αποτέλεσμα του έργου του πολύ καλού προπονητή Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ξεκινάει συνήθως την πεντάδα με τον μαέστρο Κέβιν Πάνγκος στον άσσο, τον Αρτούρας Μιλάκνις ως shooting guard, τον Εντγκάρας Ουλανόβας ως small forward, τον αρχηγό της Παούλιους Γιανκούνας στο τέσσερα και με σέντερ τον αμερικάνο Μπράντον Ντέιβις. Ενεργό ρόλο στο rotation έχουν οι περιφερειακοί Βασίλιε Μίσιτς, Μπένο Ούντριχ (που αποκτήθηκε μετά το μέσο της σεζόν), Άξελ Τουπάν και οι ψηλοί Άαρον Γουάιτ και Αντάνας καβαλιάουσκας. Απόλυτα συμπληρωματικό ρόλο έχουν οι Βαλίνσκας, Σάιους, και Μασιούλις. Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι οτι η Ζαλγκίρις βασίζεται σε ένα «κλειστό» rotation 9-10 παιχτών, που μπορεί να αποτελέσει μειονέκτημα σε μια σειρά συνεχόμενων παιχνιδιών, λόγω κόπωσης και φθοράς. Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι το rotation αυτό ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του μαραθώνιου της Ευρωλίγκα.
Η Ζαλγκίρις είναι μια ομάδα που βασίζεται στην πολύ καλή της επιθετική λειτουργία, σκοράροντας κατά μέσο όρο 81,5 πόντους (6η στην κατάταξη, τη στιγμή που εμείς σκοράρουμε 77,8). Αυτό που ξεχωρίζει στην επίθεση της Ζαλγκίρις είναι η πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και η υπομονή στην αναζήτηση του ελεύθερου παίχτη. Κάπως έτσι προκύπτει και ο εξαιρετικός μέσος όρος της στις ασίστ με 19,6 (3η καλύτερη), που ισορροπεί με αυτό τον τρόπο τα πολλά λάθη που κάνει ως ομάδα όντας στην κορυφή της σχετικής λίστας με 13,4. Η Ζαλγκίρις δεν τρέχει σε υψηλό τέμπο το παιχνίδι της και αυτό τις εξασφαλίζει και μια αρκετά λειτουργική άμυνα, που δέχεται 79,6 πόντους (7η στην κατάταξη). Παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει πολλά μεγάλα κορμιά πέρα από τους Καβαλιάουσκας, Ντέιβις και Γουάιτ ελέγχει αρκετά καλά την εναέρια κυκλοφορία όντας 7η στα ριμπάουντ με 33,7 μ.ό.
Όπως αναφέραμε παραπάνω η Ζαλγκίρις είχε μια εξαιρετική επίθεση που βασίζεται στην κυκλοφορία της μπάλας. Ο εγκέφαλος αυτής της λειτουργίας ήταν φέτος ο Καναδός Κέβιν Πάνγκος --για εμένα στους 5 καλύτερους point guard της διοργάνωσης--, ο οποίος είχε ταυτόχρονα εκτελεστικό (με 12,4 πόντους μ.ό. και τρομερές αποφάσεις στο πότε παίρνει σουτ, έχοντας 47% στα δίποντα και 48,5% (!!!) στα τρίποντα) και δημιουργικό ρόλο (3ος στις ασίστ συνολικά με 6,2 μ.ό.). Βασικό στοιχείο της επίθεσης της Ζαλγκίρις είναι τα διαδοχικά σκριν των ψηλών όταν ο Πάνγκος έχει τη μπάλα και από αυτό προκύπτουν οι πολλές φάσεις pick'n'roll (με τον Ντέιβις και τον Γουάιτ), side pick και pick'n'pop (κυρίως με τον Γιανκούνας ή τον Καβαλιάουσκας). Ο Γιασικεβίτσιους «στήνει» και πολλές επιθέσεις με διαδοχικά stagger screens (διπλά και τριπλά σκριν) για να βρει ελεύθερο τρίποντο ο τρομερός streaky shooter Αρτούρας Μιλάκνις, που έχει 8,5 πόντους μ.ό. με σούπερ ποσοστό 46,5% στα τρίποντα. Πέρα από τους Πάνγκος και Μιλάκνις πάντως η Ζαλγκίρις δεν σουτάρει συνολικά πολύ έξω από το «τόξο» (όντας τελευταία σε αυτή την κατηγορία), αλλά όταν το κάνει, είναι πολύ εύστοχη (3η καλύτερη ομάδα σε ποσοστό με 42,2%), οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην περιφερειακή άμυνα.
Η Λιθουανική είναι μια σχολή μπάσκετ, που πρεσβεύει σε μεγάλο βαθμό τη γνώση των βασικών του αθλήματος. Οι forward της ομάδας Ουλανόβας και Γιανκούνας κατέχοντας άψογα τα βασικά και διαθέτοντας δημιουργικές ικανότητες λειτουργούν ως point-forward, διαβάζοντας τις αντίπαλες άμυνες και παίρνοντας σωστές αποφάσεις είτε για πάσα είτε για εκτέλεση (ειδικά ο Γιανκούνας είναι από τα καλύτερα τεσσάρια της διοργάνωσης και δεύτερος σκόρερ της Ζαλγκίρις με 12,1 πόντους). Οι forward της Ζαλγκίρις είναι εξαιρετικοί στο να μεταφέρουν τη μπάλα στην αδύναμη πλευρά και να δημιουργούν ανισορροπία στην άμυνα του αντιπάλου. Αν κάποιος θέλει να έχει μια πιο ολοκληρωμένη και βαθιά κατανόηση των λειτουργιών της λιθουανικής επίθεσης δεν έχει παρά να διαβάσει την εξαιρετική παρουσίαση από (τον καλύτερο κατά τη γνώμη μου μπασκετικό ιστότοπο) τον basketball guru. Ο Ολυμπιακός για να αντιμετωπίσει την καλοδουλεμένη επιθετική λειτουργία των Λιθουανών θα πρέπει να μπλοκάρει την κυκλοφορία της μπάλας και να εξωθήσει περισσότερο τους αντιπάλους σε 1-on-1 φάσεις. Οι αντίπαλοί μας δεν διακρίνονται τόσο πολύ για την αθλητικότητά τους και αυτό ίσως είναι το κλειδί της αντιμετώπισης μιας καλοκουρδισμένης επίθεσης όπως της Ζαλγκίρις.
Στο αμυντικό κομμάτι θεωρώ οτι ο Γιασικεβίτσιους θα προσπαθήσει να μπλοκάρει την δημιουργικότητα του Σπανούλη, βάζοντας πάνω του κάποιον αθλητικό και γρήγορο παίχτη όπως ο Τουπάν ή ο Ουλανόβας για να του κρύβουν με το μάκρος τους το πεδίο και να τον στέλνουν περισσότερο προς τα πλάγια, παρά να ρισκάρουν την κάθετη ρωγμή που δημιουργεί μέσω του κεντρικού πικ ο αρχηγός. Σε αυτή την περίπτωση είναι σημαντικές οι αποφάσεις που θα κληθούν να πάρουν οι υπόλοιποι παίχτες μας και δη οι υπόλοιποι γκαρντ για να αντιμετωπίσουν τα αμυντικά τρικ του Γιασικεβίτσιους.
Το μεγάλο ερωτηματικό στη σειρά με τους Λιθουανούς είναι κατά τη γνώμη μου η κατάσταση στην οποία θα βρεθούν οι τραυματίες του Ολυμπιακού. Για μια ακόμα φορά η ομάδα θυμίζει νοσοκομείο και μια τετράδα παιχτών είναι ακόμα αμφίβολη για συμμετοχή: Πρίντεζης, Τιλί, Παπανικολάου και Στρέλνιεκς (αν και εκτιμώ οτι οι δύο πρώτοι θα παίξουν σίγουρα στο πρώτο ματς). Ο Ολυμπιακός ρίχνεται σε μια σειρά οριακών παιχνιδιών, χωρίς η ομάδα να έχει προπονηθεί πλήρης το τελευταίο --μεγάλο-- διάστημα ο αγωνιστικός ρυθμός μας δεν φαίνεται να βρίσκεται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο για τις απαιτήσεις της εποχής.
Συνολικά ο Ολυμπιακός είναι πιο πλήρης ομάδα από τη Ζαλγκίρις και διαθέτει πιο βαθύ ρόστερ. Παράλληλα διαθέτει παίχτες, με ασύγκριτες παρστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο, που μπορούν να κουβαλήσουν την ομάδα αν και εφόσον χρειαστεί, αλλά σε τέτοιους αγώνες είναι απαραίτητο να υπάρξει και η αντίστοιχη υποστήριξη από τους υπόλοιπους και συγκεκριμένα από τους ξένους της ομάδας για να μην υπάρχει καταπόνηση των δύο αρχηγών. Επίσης θα πρέπει να υπάρξει πολύ μεγάλη προσπάθεια στην αμυντική προσήλωση από όλους τους παίχτες μας για να καλυφθεί πιθανόν η ανετοιμότητα του Παπανικολάου (που όπως τον είδα στο ματς με τον Πανιώνιο δεν «πατάει» ακόμα καλά). Ο Σφαιρόπουλος θεωρώ ότι θα έχει βρει τον τρόπο να διαβάσει τη λειτουργία της Ζαλγκίρις και να παρουσιάσει μια ομάδα, που θα μπορεί να βρει λύσεις σε όλα τα «προβλήματα», που θα της βάλει ο αντίπαλος πάγκος. Παράλληλα θα πρέπει να μην επηρεαστεί η ομάδα μας από τα mind-games του Γιασικεβίτσιους. Θυμηθείτε τις δηλώσεις μετά το τέλος του τελευταίου μεταξύ μας παιχνιδιού αλλά και τις τελευταίες για σεβασμό από τη διαιτησία.
Συνοψίζοντας, ο Ολυμπιακός υπερτερεί σε βάθος, εμπειρία και αθλητικότητα της αντιπάλου του. Επίσης διαθέτοντας την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης θα μπορούσε να προκαλέσει «αρρυθμίες» σε μια καλοδουλεμένη και στρωμένη επίθεση και αυτό θα είναι ένα σημείο που μπορεί να κρίνει την διασταύρωση των δύο ομάδων. Κομβικός παράγοντας στην εξέλιξη της σειράς θα παίξει κατά τη γνώμη μου ο έλεγχος των ριμπάουντ και ως συνέπεια ο έλεγχος του ρυθμού. Σε αυτό το σημείο πιστεύω ότι θα έπρεπε να ρισκάρει ο Ολυμπιακός να τρέξει και λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο στο τρανζίσιον και να μη βασιστεί τόσο πολύ στο σετ παιχνίδι του. Αν η άμυνα εμποδίσει το καλό διάβασμά της από την Ζαλγκίρις οι παίχτες της θα αναγκαστούν ενδεχομένως να βγουν από το μοτίβο που έχουν συνηθίσει και να αντιμετωπίσουν περισσότερα προβλήματα μιας και δεν διαθέτουν και παίχτες που έχουν παραστάσεις από τέτοια παιχνίδια.
Ο Ολυμπιακός --κλείνοντας-- μπαίνει στη σειρά με τον τίτλο του φαβορί. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η σειρά θα είναι εύκολη. Το αντίθετο. Και γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι η ομάδα μας λειτουργεί καλύτερα όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο παρά όταν έχει τον τίτλο του φαβορί. Παρ’ όλα αυτά, ο Θρύλος μόχθησε όλη τη χρονιά για να φτάσει σε αυτό το σημείο και να διαθέτει το πλεονέκτημα της έδρας και θα πρέπει να το αξιοποιήσει. Θα μου επιτρέψετε και μια εκτίμηση: Αν ο Ολυμπιακός κάνει το 2-0 την Παρασκευή η σειρά δεν θα ξαναγυρίσει στον Πειραιά και θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για Βελιγράδι. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται συγκέντρωση, πάθος και προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο.
Καλή επιτυχία στον Ολυμπιακό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου