Λίγα εικοσιτετράωρα πριν, ο Ολυμπιακός είχε διασυρθεί στη Χώρα των Βάσκων και πολλοί φίλαθλοι της ομάδας είχαν αρχίσει να γκρινιάζουν κατά δικαίων και αδίκων. Λησμόνησαν ακόμα μια φορά όμως ότι όταν ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι με την πλάτη στον τοίχο, ο αντίπαλος πρέπει να τρέμει μιας και ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας είναι απαράμιλλος και ατσαλώνεται μέσα από τις δυσκολίες. Για όσους λοιπόν είναι πραγματικά δεμένοι με αυτή την ομάδα, δεν τους έκανε καμία εντύπωση η απόλυτη επικράτηση απέναντι στη Μακάμπι.
Ο Ολυμπιακός έκανε χτες βράδυ στο ΣΕΦ ίσως την πιο όμορφη --καλύτερη σίγουρα όχι-- φετινή του εμφάνιση. Πεισμωμένος από το πολύ άσχημο αποτέλεσμα (κυρίως σε επίπεδο νοοτροπίας και εμφάνισης) αποτέλεσμα απέναντι στη Μπασκόνια, μπήκε στο παρκέ αποφασισμένος να δώσει «απαντήσεις» και να αποζημιώσει τους συνήθεις 7-8.000 μόνιμους πιστούς του. Και το κατάφερε παίζοντας πολύ όμορφο μπάσκετ σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο βασίστηκε στην άρτια επιθετική του λειτουργία και στο δεύτερο έπνιξε τους Ισραηλινούς με τη γνωστή ασφυκτική του άμυνα.
Τρομερή επίθεση στο πρώτο μέρος και αμυνάρα στο δεύτερο
Παρά το μουδιασμένο ξεκίνημα, από τα μέσα του πρώτου δεκαλέπτου και μετά ο Ολυμπιακός ξεκίνησε να πατάει το γκάζι και να προσφέρει ένα πολύ όμορφο θέαμα κυρίως στο επιθετικό κομμάτι. Η ομάδα μας μετά από αρκετά παιχνίδια κατάφερε να περάσει με σωστό τρόπο τη μπάλα μέσα στη ρακέτα και να βρει σκορ και δημιουργία από τους ψηλούς του. Στην αρχή κυριάρχησε ο Μιλουτίνοβ, ενώ στη συνέχεια (τέλος του 1ου και αρχές του 2ου δεκαλέπτου) τη σκυτάλη πήρε ο Μακλίν, που μπήκε σεληνιασμένος στο παρκέ και μέσα σε 5 λεπτά --πριν τραυματιστεί, χτυπημένος από την κακοδαιμονία της ομάδας (ελπίζουμε να είναι κάτι επιπόλαιο και να επανέλθει γρήγορα)-- πέτυχε 12 πόντους έχοντας 16 στην αξιολόγηση! Παράλληλα η ομάδα μας διεκδίκησε και πέτυχε πόντους από πρωτεύοντες ή δευτερεύοντες --με γρήγορο ξεδίπλωμα των συστημάτων-- αιφνιδιασμούς. Ο Ολυμπιακός πέτυχε στο πρώτο ημίχρονο 53 πόντους τη στιγμή μάλιστα που η ευστοχία έξω από τα 6,75 ήταν επιπέδου Μπασκόνια (1/11 τρίποντα)!
Στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξε εν μέρει ο προσανατολισμός της ομάδας μας. Ο Ολυμπιακός είχε δεχτεί στο πρώτο μέρος 40 πόντους, αρκετούς για τα δεδομένα της καλύτερης άμυνας της διοργάνωσης. Σε αυτό το διάστημα δεχτήκαμε μόλις 24 πόντους (11 στο 3ο και 13 στο 4ο δεκάλεπτο). Από το ξεκίνημα της 3ης περιόδου η πίεση στους γκαρντ της Μακάμπι ήταν ασφυκτική και σε αυτό συντέλεσε το «ημίψηλο» σχήμα με τον Πρίντεζη στο «5». Η Μακάμπι μπορούσε να σκοράρει μόνο από ατομικές ενέργειες των παιχτών της, από τραβηγμένα σουτ και από κάποιες δεύτερες ευκαιρίες μετά από χαμένα δικά μας ριμπάουντ. Στο δεύτερο ημίχρονο βελτιώθηκε τρομερά η περιφερειακή μας εκτέλεση με τους παίχτες μας να έχουν σε αυτό το διάστημα 8/15 τρίποντα με ποσοστό 53%! Μοιραία λοιπόν η διαφορά είχε διαρκώς «αυξητικές τάσεις» για να έρθει το τελικό σκορ με 94-64, σηματοδοτώντας τη μεγαλύτερη φετινή διαφορά και καταδεικνύοντας το ολοκληρωτικό μπάσκετ που έπαιξε ο Ολυμπιακός.
Λίγα λόγια για τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας
Ο Ολυμπιακός μετά την παρένθεση της Μπασκόνια επανέφερε στο παιχνίδι του όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον έχουν φέρει σε απόσταση βολής από την πρώτη θέση της διοργάνωσης. Απόλυτος έλεγχος του ρυθμού, ενέργεια και κυριαρχία κάτω από τα καλάθια και καλή κυκλοφορία της μπάλας με διαρκή αναζήτηση του σουτ με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ο Ολυμπιακός κέρδισε άνετα τη μάχη των ριμπάουντ (48-39) ενώ μέσω τις πολύ καλής του άμυνας (κυρίως στο β' μέρος) ανάγκασε τους Ισραηλινούς σε αρκετά λάθη (14) με αποτέλεσμα να βρει πολλές έξτρα κατοχές. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στην ομάδα να φτάσει σε ένα αρκετά ψηλό σκορ. Ταυτόχρονα η ομάδα μας κυκλοφόρησε πολύ σωστά την μπάλα και είχε εξαιρετικό συσχετισμό ασίστ/λαθών (26/9) με πολλά σουτ να «βγαίνουν» σχεδόν ελεύθερα. Αν η περιφερειακή μας εκτέλεση ήταν καλύτερη στο πρώτο μέρος ίσως να είχαμε κάνει και ρεκόρ στις ασίστ (οι 26 τελικές είναι η 3η καλύτερη συγκομιδή της ομάδας στη διοργάνωση). Η τελική διαφορά στο συνολικό rating των ομάδων (116-55) αποτυπώνει εύγλωττα την απόλυτη κυριαρχία του Ολυμπιακού στο παρκέ.
Η επαναφορά του Μιλουτίνοβ σε υψηλά επίπεδα απόδοσης (μετά τον τραυματισμό του αλλά και μετά από κάποιες μέτριες εμφανίσεις) έδωσε την δυνατότητα στην ομάδα να βρει σκορ και δημιουργία μέσα από τη ρακέτα. Ο Σέρβος είναι πυλώνας στην επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού, αφού πέρα από τη δυνατότητα του να τελειώσει φάσεις έχει πολύ καλή αντίληψη του παρκέ και μοιράζει εξαιρετικά τη μπάλα. Ταυτόχρονα η ολιγόλεπτη εκρηκτική παρουσία του Μακλίν έδωσε τη δυνατότητα στους σέντερ μας να χτυπήσουν και να τσακίσουν την άμυνα της Μακάμπι μέσα στο ζωγραφιστό, που σημειωτέον είναι η καλύτερη στο rim-protection στη διοργάνωση. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τα ποσταρίσματα των φόργουορντ (Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Τόμπσον με τον τελευταίο να διαβάζει πολύ καλά για άλλη μια φορά τις close-out άμυνες και να τις τρυπάει με διείσδυση) τότε μπορούμε άνετα να φέρουμε στο μυαλό μας τον εξαιρετικό τρόπο που λειτουργεί η ομάδα όταν αποφασίζει να βάλει τη μπάλα στη ρακέτα και να εκτελέσει ή να δημιουργήσει μέσα από αυτή. Στα παιχνίδια που το έχουμε καταφέρει, έχουμε επικρατήσει σχετικά άνετα.
Γράψαμε παραπάνω για την πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας από τον Ολυμπιακό. Ο περισσότερος κόσμος σε αυτόν τον τομέα έχει στο μυαλό του κυρίως τους περιφερειακούς παίχτες. Στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας υπάρχει ένα σημείο, που χρίζει παρατήρησης. Σε κάποια συστήματα της ομάδας και μετά την πρώτη περιστροφή των παιχτών η μπάλα «ακουμπάει» στο πεντάρι μας, που λειτουργεί ως «σκαλοπάτι» στο ύψος του high-post και μοιράζει πολύ γρήγορα τη μπάλα προς την περιφέρεια στον αμαρκάριστο παίχτη που έχει βγει από τα σκριν. Αυτό είναι ένα play, που το είδαμε χτες σε αρκετές φάσεις και το εκτέλεσαν άψογα όλοι οι ψηλοί μας (πλην Μακλίν που είχε περισσότερο «εκτελεστικό» ρόλο) και φαίνεται οτι είναι δουλεμένο στην προπόνηση. Η δημιουργία δεν βασίζεται αποκλειστικά στο «κάθετο» παιχνίδι των περιφερειακών, αλλά μπορεί να προκύψει και από «μέσα προς τα έξω». Όταν η επίθεση της ομάδας μας λειτουργεί με τέτοιο τρόπο καθίσταται πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμη για τον αντίπαλο.
Και μια παράγραφος για τον αξιότιμο κύριο Γιώργο Πρίντεζη
Όταν ακούς τη λέξη σημαία για τον μπασκετικό Ολυμπιακό τα ονόματα που σου έρχονται στο μυαλό είναι τα εξής: Αλέκος Σπανουδάκης, Στιβ Γιατζόγλου (αν και αυτόν τον έχουμε διαγράψει μετά το μπαλαμούτι του με τους φασίστες της χρυσής αυγής), Αργύρης Καμπούρης και Μίλαν Τόμιτς. Αυτός όμως που έχει γράψει το όνομά του στην κορυφή αυτής της λίστας δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Πρίντεζη, τον αρχηγό όλων των τμημάτων του Ολυμπιακού. Οι λόγοι είναι γνωστοί: απαράμμιλη αφοσίωση στη φανέλα, μεγάλες προσωπικές στιγμές που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με χρυσές σελίδες στην ιστορία του συλλόγου και νοοτροπία, που είναι βγαλμένη κυριολεκτικά μέσα από την ιστορία του Ολυμπιακού. Από εχτές το βράδυ ο Γιώργος Πρίντεζης πέρασε στην πρώτη θέση της λίστας των παιχτών του Ολυμπιακού με τις περισσότερες ευρωπαϊκές συμμετοχές (215 ξεπερνώντας τις 214 του Τόμιτς)! Γιώργο Πρίντεζη, σε ευχαριστούμε εκ βαθέων για αυτά που μας έχεις προσφέρει μέχρι τώρα και για αυτά που θα μας προσφέρεις στο μέλλον!
Και κάποιες λίγες λέξεις ως επίλογος
Ο Ολυμπιακός έκανε το καθήκον του και πήρε το πρώτο παιχνίδι μιας ακόμα εβδομάδας με διπλούς αγώνες. Το έκανε μάλιστα με εμφατική πειστική εμφάνιση, που χαροποίησε τον κόσμο του, σβήνοντας την άσχημη παρένθεση με τη Μπασκόνια. Αυτή η εμφάνιση όμως πρέπει να έχει συνέχεια και αυτό προϋποθέτει τη νίκη στο αυριανό παιχνίδι με την Κίμκι, που θα έχει υψηλή αυτοπεποίθηση μετά το διπλό στην έδρα του Αστέρα. Ο Ολυμπιακός αν παίξει το μπάσκετ του μπορεί να αποδράσει με το ροζ φύλλο από την έδρα των Ρώσων και να επιστρέψει στην κορυφή της κατάταξης, έχοντας κάνει ένα ακόμα βήμα για την κατάκτηση του πλεονεκτήματος. Αυτό όμως προϋποθέτει να παίξει ο Ολυμπιακός στο ίδιο πολύ υψηλό επίπεδο και να εγκλωβίσει την ομάδα του Μπαρτζώκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου