Του RedTerso
Δεν θέλω να κρύψω το γεγονός ότι πριν από το παιχνίδι είχα μεγάλο άγχος και αγωνία. Και αυτό είχε την εξήγηση στο πολύ καλό σερί που είχε η ομάδα μας σε συνδυασμό με το ότι η Βαλένθια έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο εξαιτίας των δικών της 5 διαδοχικών ηττών, αλλά και στο γεγονός ότι περιμέναμε την επιστροφή του Αρχηγού Βασίλη Σπανούλη. Λίγη ώρα πριν την έναρξη του παιχνιδιού γίνεται γνωστό ότι ο Αρχηγός είχε ενοχλήσεις και τελικά δεν θα αγωνιστεί. Και κάπου εκεί μου έφυγε το άγχος, γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα βγει το τεράστιο μέταλλο αυτής της ομάδας: Όταν ο Ολυμπιακός παίζει με προβλήματα, όταν όλοι θεωρούν ότι θα χάσει, αυτός θα κινήσει μέχρι και βουνά και θα φτάσει στο στόχο του. Γιατί έτσι έχει σφυρηλατηθεί αυτή η ομάδα και έτσι μας έχει μάθει να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.
Ο Θρύλος μπήκε στο παρκέ με απίστευτη συγκέντρωση και από τα πρώτα λεπτά έδειξε στους Ισπανούς, ότι θα είναι το αφεντικό του παιχνιδιού. Δεν είναι τυχαίο ότι από το πρώτο καλάθι του Πρίντεζη, που έκανε το 0-2, ο Ολυμπιακός δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα. Στα πρώτα λεπτά είδαμε μια άμυνα που είχε μετατρέψει τη ρακέτα μας σε ναρκοπέδιο και η Βαλένθια αδυνατούσε να εκδηλώσει μια σωστή επίθεση. Το σχήμα με τους 3 φόργουορντ που χρησιμοποίησε ο Σφαιρόπουλος δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στους αντιπάλους μας. Από την άλλη πλευρά εμείς παίρναμε τα ριμπάουντ και με 2 κλεψίματα στα πρώτα λεπτά βγαίναμε στο τρανζίσιον για εύκολους πόντους. Το σκορ έφτασε στο 4-13 για να έρθει το πρώτο τάιμ-άουτ για την ομάδα του Βιντορέτα. Στη συνέχεια όπως και είναι απόλυτα λογικό οι γηπεδούχοι ισορρόπησαν το παιχνίδι μειώνοντας στο καλάθι (11-13) αλλά εκεί ξαναπάτησαν γκάζι οι ερυθρόλευκοι για να λήξει το δεκάλεπτο με 13-20.
Στο δεύτερο και το τρίτο δεκάλεπτο είχαμε πάνω κάτω την ίδια εικόνα. Ο Ολυμπιακός να επιβάλλει το ρυθμό του, απενεργοποιώντας την επιθετική λειτουργία της Βαλένθια. Αν δεν είχαν έρθει και δύο ξεσπάσματα των Ισπανών το παιχνίδι θα είχε πάρει το δρόμο του πολύ νωρίτερα. Στο δεύτερο δεκάλεπτο ο Γκριν με 11 πόντους σερί (ο μόνος παίχτης της Βαλένθια που σκόραρε από το 17' μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου και ενώ είχαν μεσολαβήσει 6 λεπτά χωρίς καλάθι των γηπεδούχων) και στο τρίτο δεκάλεπτο ο Πλάις βοήθησαν την ομάδα τους να παραμείνει κοντά στο σκορ.
Στην τέταρτη περίοδο η Βαλένθια κατάφερε να πλησιάσει μέχρι και τους 5 πόντους, αλλά ο Ολυμπιακός είχε φοβερή ψυχραιμία και διαχειρίστηκε εξαιρετικά το χρόνο φτάνοντας σε ένα πολύ σπουδαίο διπλό μέσα στην έδρα της εν ενεργεία --για να μην ξεχνιόμαστε-- πρωταθλήτριας Ισπανίας.
Πάμε όμως να δούμε και κάποια πιο συγκεκριμένα πράγματα:
- Ο Θρύλος όπως είπαμε επέβαλλε πλήρως το ρυθμό του και δεν άφησε σε κανένα σημείο τη Βαλένθια να νιώσει πραγματικά ότι μπορεί να πάρει το ματς. Η τρομερή άμυνα του Ολυμπιακού έδωσε τη δυνατότητα στην ομάδα να ελέγχει το ρυθμό και να βγαίνει σωστά στην επίθεση. Αυτό το εξασφάλιζε και η κυριαρχία στις 2 ρακέτες. Ο Ολυμπιακός είχε 14 παραπάνω σκουπίδια από τους Ισπανούς (29-41) με 17 επιθετικά παρακαλώ! Αν δει κάποιος τη στατιστική θα δει ότι ο Γκριν σκόραρε 26 πόντους, αλλά πέρα από το γεγονός ότι γνωρίζουμε ότι είναι χαρισματικός σκόρερ δεν αποτυπώνεται ότι ο Παπανικολάου του έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή. Επίσης ο Πλάις πρόσθεσε άλλους 14 που μας δημιούργησαν πρόβλημα σε καταστάσεις pick'n'roll, αλλά πέρα από αυτούς τους 2 μετά υπήρχε το χάος. Με δύο παίχτες καμία ομάδα δεν μπορεί να κερδίσει τον Ολυμπιακό. Αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι η ομάδας μας διάβασε ΟΛΕΣ τις close-out επιθέσεις της Βαλένθια και τις αντιμετώπισε τότε είναι κατανοητό γιατί την ρίξαμε κατά 14 πόντους από τον επιθετικός της μέσο όρο.
- Το ψηλό σχήμα με τους 3 φόργουορντ λειτούργησε εξαιρετικά για μια ακόμα φορά. Ειδικά στην επίθεση βοήθησε να κυκλοφορήσει πολύ καλά η μπάλα και να βγουν πολλά σουτ με καλές προϋποθέσεις (δεν είναι τυχαίο ότι είχαμε 47% ποσοστό στα τρίποντα. Ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε εικόνα. Μετά από το πρώτο πικ στην κορυφή της ρακέτας ή μετά από side-pick βρισκόταν ένας από τους Παπαπέτρου και Παπανικολάου να μαρκάρεται από τον Γκριν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προσπαθούν οι παίχτες μας να ποστάρουν και όταν δέχονταν βοήθεια στην άμυνα, να διαβάζουν εξαιρετικά τη συνθήκη και να βρίσκουν ελεύθερο συμπαίχτη.
- Μας έχουν ζαλίσει με την εύνοια που υποτίθεται ότι αντιμετωπίζεται ο Ολυμπιακός από τη διαιτησία. Σε γενικές γραμμές χτες υπήρχε ισορροπία στα σφυρίγματα, με τους ρέφερι να «αφήνουν» αρκετές επαφές. Τα δύο αντιαθλητικά όμως που δίνουν σε Ρόμπερτς και Παπαπέτρου δεν δίνονται σε ομάδες που υποτίθεται ότι ευνοούνται. Τι άλλο θα ακούσουμε από το στρατόπεδο της ομάδας με σήμα την αλογοτροφή για να αποδομήσουν τον Ολυμπιακό;
- Ο Ολυμπιακός έπαιξε --και χτες-- κατά διαστήματα σπουδαίο μπάσκετ, με εξαιρετικές συνεργασίες και άνοιγμα των αποστάσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι τελειώσαμε το ματς με 17 ασίστ, έχοντας αρκετά καλό συσχετισμό με τα λάθη (17/13). Είδαμε δημιουργία από τους ψηλούς προς τα έξω. High-low συνεργασίες ανάμεσα στους ψηλούς και τους φόργουορντ. Είδαμε και προσπάθειες να τρέξει η ομάδα στο ανοιχτό γήπεδο.
- Ο Ολυμπιακός πήρε από τον κάθε παίχτη που αγωνίστηκε κάποια βοήθεια, είτε μικρότερη είτε μεγαλύτερη. Είτε στην άμυνα με τον Γουίλτζερ (που «μάτωσε» και για πρώτη φορά το καλάθι με φόλοου) είτε στην επίθεση με τον Τολιόπουλο που έβαλε 5 πόντους σε 6 λεπτά (με τρομερό buzzer-beater τρίποντο στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου). Ο Τολιόπουλος κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και λίγο παραπάνω. Η άγνοια κινδύνου που έχει σε συνδυασμό με την πολύ καλή επαφή με το αντίπαλο καλάθι θα μπορούσαν να είναι εκμεταλλεύσιμα στοιχεία σε μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό όμως που έχει σημασία για την ομάδα είναι ότι ο κάθε παίχτης με το που πατήσει το παρκέ θα προσπαθήσει να βάλει το δικό του λιθαράκι για να βοηθήσει το σύνολο. Και ως γνωστόν δεν υπάρχει άλλη ομάδα, που να είναι τόσο «δεμένη» όσο ο Θρύλος.
- Και το δέσιμο αυτό προκύπτει από τις σχέσεις των παιχτών, από την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια που επιβάλλει ο κόουτς και από το απαράμιλλο πάθος που βγάζει όλος ο οργανισμός. Αν παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις των αθλητών μας μέσα στο παρκέ και τη συγκέντρωση που δείχνουν θα το καταλάβουμε. Αν φέρουμε επίσης στο μυαλό μας ότι στην ίδια φάση κάνουν βουτιά για να σώσουν τη μπάλα ο καλύτερος πάουερ-φόργουορντ της Ευρώπης (Πρίντεζης) και ένας υποτίθεται «μισθοφόρος» Αμερικάνος (Τόμπσον) τότε καταλαβαίνουμε γιατί είναι τόσο σπουδαία όλα αυτά που έχει επιτύχει ο μπασκετικός Ολυμπιακός.
- Ο Θρύλος βρίσκεται στην πρώτη θέση της Ευρωλίγκα με 8-2 έχοντας κερδίσει 4 από τα 5 παιχνίδια του τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Και αυτό το έχει επιτύχει χωρίς να έχει κάνει μια προπόνηση με ολόκληρη την ομάδα ήδη από το καλοκαίρι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από το χτεσινό ρόστερ έλειπαν ο Σπανούλης, ο Μάντζαρης, ο Αγραβάνης και ο Τιλί. Καμία άλλη ομάδα δεν θα μπορούσε να πετύχει αυτές τις νίκες με τόσες απουσίες. Καμία.
- Την ιστορία όμως τη γράφουν οι παρόντες. Και χτες η ομάδα μας είχε πολλούς πρωταγωνιστές, με μπροστάρηδες τους Πρίντεζη, Παπανικολάου και Στρέλνιεκς. Κανένας παίχτης μας φυσικά δεν υστέρησε και όπως είπαμε παραπάνω ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του για να έρθει η νίκη. Ο Παπανικολάου σου έδινε την εντύπωση ότι βρισκόταν παντού στο παρκέ παίζοντας αμυνάρες και βάζοντας τρίποντα μαχαιριές (13 πόντοι με 3/4 τρίποντα). Ο Πρίντεζης έκανε απίστευτο ματς καταγράφοντας ένα πολύ σημαντικό νταμπλ-νταμπλ (12 πόντοι παρόλο που δεν είχε καλά ποσοστά και 14 ριμπάουντ εκ των οποίων 7 επιθετικά!) βγάζοντας πολύ μεγάλη ενέργεια και αποδεικνύοντας στην πράξη ότι είναι το καλύτερο τεσσάρι της Ευρώπης. Ο Λετονός παιχταράς Στρέλνιεκς αποδεικνύει σε κάθε παιχνίδι γιατί είναι η καλύτερη μας μεταγραφή των τελευταίων χρόνων. Ψυχρός εκτελεστής και καλός δημιουργός (12 πόντοι με 2/4 τρίποντα, 3 ασίστ και κανένα λάθος). Αυτός μαζί με τον Ρόμπερτς έχουν πετύχει 19/30 τρίποντα (65% ποσοστό!) μαζί μετά το ματς με το βάζελο και δεν έχουν χάσει βολή. Ο Μιλουτίνοβ κινήθηκε σε ρηχά νερά για τα δεδομένα του, αλλά αλλοίωσε φάσεις ψηλά και πήρε ριμπάουντ. Η γραμμή των πενταριών μας μπορεί --και πρέπει-- να ανέβει περισσότερο μιας και ο Μακλιν δυσκολεύτηκε χτες από τα ψηλά κορμιά των Ισπανών. Επαναλαμβάνουμε όμως ότι κανείς δεν υστέρησε και όλοι βοήθησαν για να έρθει η μεγάλη αυτή νίκη.
I feel devotion λέει το σύνθημα της Ευρωλίγκα. Αυτή την αφοσίωση στην ομάδα πρέπει να δείξουμε σαν κόσμος από εδώ και πέρα. Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να ξαναπαίξει σε μισογεμάτο γήπεδο. Είναι χρέος όλων μας όταν μιλάμε για «βελιγράδια» και «κούπες» να σταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις δίπλα στην ομαδά, γιατί ο μπασκετικός Ολυμπιακός γνωρίζουμε, ότι και αν γίνει στο τέλος, θα έχει τιμήσει την ερυθρόλευκη φανέλα. Η αρχή πρέπει να γίνει την επόμενη Παρασκευή (8/12) με αντίπαλο τη Ρεάλ. Το ΣΕΦ απαιτείται να είναι γεμάτο από νωρίς για να δείξουμε στους παίχτες μας ότι από εδώ και πέρα δεν θα είναι ποτέ μόνοι τους μέχρι και το τέλος της διαδρομής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου