Του Dr. Jekyll
Η ομάδα που επέλεξε ο Λεμονής είναι Προτό, Κούτρης (αριστερό μπακ), Σισέ και Μποτία (αριστερός και δεξιός κεντρικός αμυντικός), Ομάρ (δεξί μπακ), Ρομαό και Ταχτσίδης (αμυντικοί μέσοι, με τον Ρομαό περισσότερο εξάρι και τον Ταχτσίδη στη θέση Cool, Σεμπά (αριστερός μέσος), Φορτούνης (οργανωτής), Μάριν (δεξιός μέσος) και Τζούρτζεβιτς (επιθετικός). Οι αλλαγές ήταν Ένχελς (Μποτία, στο ημίχρονο), Καρίμ (62΄, Τζούρτζεβιτς) και Πάρντο (67΄, Σεμπά).
Ο Ολυμπιακός για ένα ακόμα παιχνίδι μπήκε δυνατά, χάνοντας δύο ευκαιρίες στα πρώτα επτά λεπτά για να ανοίξει το σκορ. Τα πράγματα δυσκόλεψαν όταν στο δεύτερο μεγάλο λάθος του Σισέ, ο Ελμπάζ χόρεψε τσάμικο τον Μποτία, εκτέλεσε υπέροχα τον Προτό και άνοιξε το σκορ στο 23΄. Ο Ολυμπιακός ισοφάρισε στο 31΄ με τον Ομάρ, μετά από εξαιρετική πάσα του Ρομαό. Χωρίς ανάπτυξη από το κέντρο, και με την άμυνα --και ειδικά τον Σισέ-- σε κακή ημέρα, ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε να γυρίσει το ματς, αλλά τα κατάφερε με τον Καρίμ, ο οποίος έκανε το 2-1 στο 80΄, μετά από παράλληλη σέντρα του Πάρντο) και το 3-1 στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων (94΄) με κεφαλιά από σέντρα του Φορτούνη.
- Νομίζω ότι στα σχόλια έχουν γραφτεί όλα, ας γράψω, όμως, και εγώ την άποψή μου για το πώς είδα τον αγώνα. Το βασικότερο: ο Ολυμπιακός χθες ήταν κακός. Χειρότερος και από τον αγώνα με τον Λεβαδειακό, ο οποίος επίσης κρίθηκε στα τελευταία 10 λεπτά, και από τον αγώνα με την Κέρκυρα, η οποία, επίσης, προηγήθηκε. Όπως το βλέπω, αν κάτι δεν αλλάξει στην ομάδα μας, η μόνη περίπτωση για να κατηφορίσει το όγδοο στο Λιμάνι, είναι να συνεχίσουν, στο ίδιο και χειρότερο τέμπο οι συνεταίροι διεκδικητές του τίτλου. Αλλιώς, είναι θέμα χρόνου να μην μπορέσουμε να γυρίσουμε αγώνα.
- Είναι που είναι προβληματική η συνολική αμυντική μας λειτουργία. Αν στο κάδρο προσθέσεις τεράστια ατομικά αμυντικά λάθη (όπως αυτά του Σισέ χθες) ή ντεφορμάρισμα (όπως του Μποτία στα τελευταία παιχνίδια) προκύπτει η χθεσινή εικόνα. Συγκεκριμένα: ο Σισέ τέσσερις φορές δίνει αβίαστα τη μπάλα σε αντίπαλο, σε πολύ κακό σημείο του γηπέδου (τις δύο πρόκειται για καταπληκτικές ασίστ), με τη μία να καταλήγει στο γκολ που άνοιξε το σκορ ο Απόλλωνας. Το είχαμε γράψει και για ένα καλοκαιρινό φιλικό: μετά από ένα γκολ που ήρθε από λάθος του Σισέ, ο νεαρός αμυντικός για το επόμενο δεκάλεπτο βρισκόταν σε άλλο γήπεδο με συνεχή λάθη (ακόμα και στο πρόσωπό του, στις καλές και κακές στιγμές, αποτυπώνεται το πόσο παίκτης ψυχολογίας είναι).
- Ο Μποτία είναι ντεφορμέ. Δεν έχω ιδέα αν είναι υπαρκτό ή όχι το σενάριο για μεταγραφή/ επιστροφή του στην Ισπανία, πάντως, με αφετηρία τον αγώνα στη Λισσαβόνα, ο Ισπανός κεντρικός αμυντικός είναι σκιά του εαυτού του και αδυνατεί, όχι απλά να είναι ο “αρχηγός” της αμυντικής μας γραμμής, αλλά να έχει μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή εμφάνιση (η άποψή μου είναι ότι ο παρεξηγημένος Μποτία είναι ένας αρκετά καλός κεντρικός αμυντικός, από τους καλύτερους στης χαμηλής ποιότητας πρωτάθλημα της Super League).
- Λίγα πράγματα χθες, τα στοιχειώδη, και από τον Κούτρη, ο οποίος επίσης καλείται να ξεπεράσει τη κάκιστη εμφάνιση της Λισσαβόνας και να επιστρέψει, χωρίς να έχει την πολυτέλεια της ξεκούρασης, αφού δεν υπάρχει αναπληρωματικός του (εκτός του --εκτός θέσης-- Φιγκέιρας), σε καλύτερες, και πιο ουσιαστικές εμφανίσεις. Από τα δεξιά, από την άλλη, επιστροφή σε καλή εμφάνιση από τον Ομάρ (για τον οποίον αναφέραμε ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να περιμένει περισσότερα). Στα δικά μου μάτια, στον χθεσινό αγώνα, υπήρχε ο Ομάρ πριν το γκολ, με όρεξη και διάθεση να προωθείται για να βοηθήσει στην ανάπτυξη, αλλά χωρίς ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα και ουσία, και ο Ομάρ μετά το γκολ, ο οποίος είχε εμπιστοσύνη στα ποδιά του και ήταν πολύ περισσότερο αποτελεσματικός (μακάρι να παραμείνει σταθερός).
- Θα διαφωνήσω με τις αρνητικές κριτικές προς τον Ρομαό. Είναι προφανές ότι έχει λιγότερα τρεξίματα από αυτά που ζητά το σύγχρονο ποδόσφαιρο από το αμυντικό χαφ (πόσο μάλλον, που λόγω ηλικίας, αλλά και σερί αγώνων, βγάζει κούραση στο δεύτερο ημίχρονο). Ο Ρομαό, πάντως, ήταν ο καλύτερος παίκτης μας στο πρώτο ημίχρονο, ενώ βγάζει και την (καταπληκτική) ασίστ για την ισοφάριση (η μισή δουλειά, αφού η άλλη μισή ήταν το άψογο τελείωμα του Ομάρ). Ο Ταχτσίδης, ο έτερος αμυντικός μέσος, από την άλλη, στα δικά μου μάτια κάνει ένα ακόμα κακό παιχνίδι. Πράγματι, έχει μερικές καλές μακρινές μεταβιβάσεις, και, όντως, κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για έλλειψη πάθους. Είναι, όμως, βαρύς (κάτι που φαίνεται εντονότερα όταν καλείται να συνυπάρξει με τον Ρομαό), έχει περισσότερες αβίαστα λανθασμένες μεταβιβάσεις, από αυτές που θα έπρεπε, και αρκετές χαμένες μονομαχίες, από τους παίκτες του Απόλλωνα (για ομάδα που μάχεται για την παραμονή της στην κατηγορία, μιλάμε).
- Θα διαφωνήσω, επίσης, με τις αρνητικές κριτικές προς τον Φορτούνη, ο οποίος ήταν ο μοναδικός μέσος που προσπάθησε για να έχει η ομάδα κάθετη ανάπτυξη (πιστώνεται και τη σέντρα για το δεύτερο γκολ του Καρίμ). Βρέθηκε σε θέση για να σκοράρει (ο κήπερ του Απόλλωνα έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι), μοίρασε παιχνίδι (και πάλι επέστρεφε πολύ πίσω για να πάρει τη μπάλα), και, στα δικά μου μάτια, περιλαμβάνεται στους διακριθέντες του αγώνα (επαναλαμβάνω: σε αντίθεση με τους αγώνες ενάντια στον Λεβαδειακό και --στο δεύτερο, τουλάχιστον, ημίχρονο-- με την Κέρκυρα, ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν κακός, συνεπώς και ο τίτλος του διακριθέντα δεν σημαίνει ότι κάποιος έπιασε υψηλή απόδοση -περισσότερο είναι ότι ξεχώρισε από τη μετριότητα).
- Μέτριο παιχνίδι από τον Μάριν. Τόσο αυτός όσο και ο Φορτούνης, είναι παίκτες που μπορούν να καθορίσουν έναν αγώνα. Παραμένουν, όμως, τρομερά ασταθείς και, έως τώρα, δεν δείχνουν ότι μπορούν να γίνουν οι παίκτες που θα στηριχθείς πάνω τους. Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, στο φετινό ρόστερ, υπάρχουν τρεις (από τους ποιοτικότερους στο ρόστερ) παίκτες για μια θέση: Οφόε (σε αυτή τη θέση αναδείχθηκε mvp του πολωνικού --έστω-- πρωταθλήματος), Μάριν και Φορτούνης. Είναι προφανές ότι δεν έχεις την πολυτέλεια να παροπλίσεις τους δύο, συνεπώς θα βλέπουμε τουλάχιστον έναν από αυτούς σε διαφορετική θέση (για την χρησιμοποίηση του Μάριν από τα αριστερά --ή, έστω, από τις πτέρυγες-- συνηγορεί και η κακή απόδοση, κατά κανόνα, των πιο καθαρόαιμων εξτρέμ μας). Έχω, πάντως, την αίσθηση ότι ο Μάριν εκτελεί καλύτερα από τον Κωστάκη τα στημένα.
- Μέτριος και ο Τζούρτζεβιτς. Κινητικός, ναι, δυνατός, ναι, αλλά, μάλλον, τα δύο δοκάρια με τον Κισσαμικό επηρέασαν, πάλι, την ψυχολογία του. Ειδικά μετά από την χαμένη του ευκαιρία, ο Σέρβος ήταν κακός. Υποθέτω πως αν ήμουν ο Λεμονής χθες (ευτυχώς για τον Ολυμπιακό, δεν είμαι), δεν είναι ο παίκτης που θα έκανα αλλαγή (ο Σεμπά κραύγαζε ότι αδυνατεί να σταθεί με αξιοπρέπεια στον αγωνιστικό χώρο), όμως υποθέτω ότι, με τον Απόλλωνα να προσπαθεί να επιτεθεί και την εικόνα του --ανύπαρκτου, αμυντικά-- κέντρου μας στο β' ημίχρονο με την Κέρκυρα, ο Λεμονής επέλεξε να διατηρήσει μόνο έναν επιθετικό στο σχήμα, παρά το ισόπαλο σκορ.
- Κακός, τραγικός και απαράδεκτος (και λίγα λέω) χθες ο Σεμπά. Από τον Σεμπά δεν έχεις την απαίτηση να γίνει Τζόλε ή Γκαλέτι (ούτε την ελπίδα ότι θα γίνει Αμπντούν ή Ζαϊρί, εδώ που τα λέμε). Έχεις, επίσης, την αίσθηση ότι, πιθανότατα, η περυσινή του, καλή, απόδοση είναι το ταβάνι του. Περιμένεις, όμως, τουλάχιστον, τον προπέρσινο Σεμπά, με τα αδιάκοπα τρεξίματα, τις πολλές βοήθειες πίσω, το φιλότιμο και το πείσμα (με τον αδιάφορο Καρσελά, αυτό μπορεί να αρκεί). Δυστυχώς, ο Σεμπά φέτος εμφανίζεται, εκτός από μέτριος παίκτης (αυτό το γνωρίζαμε) και αδιάφορος (αυτό είναι, υποθέτω, το νέο στοιχείο στον τρόπο που αγωνίζεται). Ελπίζω να έχει να κάνει με τον τραυματισμό του και όχι με κάτι άλλο (στην πραγματικότητα, πάντως, ελπίζω να πάρουμε καλύτερο μέσο).
- Χρήσιμες --και καθοριστικές-- και οι τρεις αλλαγές: ο Ένχελς συνεχίζει τις αθόρυβες καλές εμφανίσεις που ξεκίνησε στη Λισσαβόνα: χωρίς εντυπωσιακές φάσεις (όπως το πάθος και τα γκολ του Σισέ), αλλά χωρίς κραυγαλέα λάθη (όπως του Σισέ και του Μποτία), ο Ένχελς μπορεί να μην δικαιολογεί το τεράστιο ποσό που δαπανήθηκε για την απόκτησή του, αλλά δεν είναι περίπτωση που κλαις τα λεφτά σου (όπως, έως τώρα, ο Καρσελά και, νομίζω οριστικά, ο Εμενίκε). Πολύ καλό παιχνίδι και από τον ορεξάτο Πάρντο, ο οποίος, με ευκολία, ήταν πολύ ανώτερος από τον Σεμπά. Είχε την σέντρα/ ασίστ για την ισοφάριση, πέρασε κάποιες ακόμα μπαλιές, βοήθησε --με τον ατσούμπαλο τρόπο του-- πίσω και δοκίμασε να τελειώσει και κάποιες φάσεις (κάποιες φορές εκβιαστικά -αλίμονο, για τον Πάρντο μιλάμε).
- Πολύ καλή εμφάνιση και από τον Καρίμ: βάζει δύο γκολ, χάνει ένα, και, με ευκολία, παίρνει τον τίτλο του Mvp και του παίκτη που άλλαξε τον αγώνα και έδωσε τη νίκη στον Ολυμπιακό (φτάνοντας, παράλληλα, και στα έξι γκολ στο πρωτάθλημα σε 664', δηλαδή 1 γκολ ανά 110 λεπτά συμμετοχής ή 6 γκολ σε 7,3 ενενηντάλεπτα). Ως εδώ καλά, αλλά, δυστυχώς, ο Καρίμ με τον Λεβαδειακό είχε 0 στις 3 μεγάλες ευκαιρίες. Το ζήτημα στον φετινό Ολυμπιακό είναι να βρει παίκτες με διάρκεια. Μετά τον χθεσινό αγώνα, ο μοναδικός με σταθερά (σχεδόν) καλή απόδοση είναι ο 34χρονος αμυντικός μέσος Ρομαό και, άντε, ο Προτό. Έτσι, όμως, δεν πας πουθενά.
- Λίγα λόγια για τις χρυσές αλλαγές: δεν είναι μόνο η ανάγκη (για να μην το κουράσω, θα αναφέρω, κάπως σαρκαστικά, ότι φέτος φαίνεται μεγαλύτερη από άλλες χρονιές) για να αποδείξουν οι παίκτες ότι αξίζουν να είναι βασικοί (φροντίζουν, άλλωστε, την επόμενη αγωνιστική που θα μπουν βασικοί, να αποδείξουν ότι δεν το αξίζουν, μέχρι να γίνουν αλλαγή κ.ο.κ). Όπως πολύ σωστά αναφερόταν σε ένα σχόλιο, ο παίκτης που μπαίνει αλλαγή είναι φρέσκος και με τρεξίματα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει ήδη ιδρώσει. Ειδικά στον φετινό Ολυμπιακό, που οι παίκτες πασχίζουν να βγάλουν τα ενενήντα λεπτά, είναι εντελώς διαφορετικό να έχεις να διαχειριστείς 45 ή 30 λεπτά αγώνα, και εντελώς διαφορετικό να πρέπει να κατανείμεις τις δυνάμεις σου ώστε να μην αδειάσει το ρεζερβουάρ από το 60'.
- Για τους νεαρούς παίκτες τα έχουμε ξαναπεί: η απειρία θα οδηγήσει σε λάθη, τα οποία είναι πιθανό να επηρεάσουν την ψυχολογία, με αποτέλεσμα νέα λάθη, που θα επηρεάσουν περισσότερο την ψυχολογία, και πάει λέγοντας (κάποιοι νεαροί παίκτες, και παρά τις ικανότητές τους, καίγονται από αυτό). Τόσο ο Σισέ, όσο και ο Τζούρτζεβιτς, είναι, προς το παρόν, παίκτες που επηρεάζονται ακραία από την ψυχολογία τους. Από τη στιγμή που κρίνουμε πως έχουν ικανότητες (έτσι πιστεύω και για τους δύο), η εξέδρα --αλλά και ο προπονητής-- πρέπει να τους στηρίξει (και το ίδιο ισχύει για τους Ανδρούτσο, Νικολάου και τους παίκτες που έρχονται από τις ακαδημίες).
- Συνέχεια: αν βλέπω κάτι θετικό στον κόσμο είναι πως δείχνει να έχει εμπεδώσει ότι το φετινό πρωτάθλημα είναι δύσκολο. Ευτυχώς, κατά την διάρκεια του αγώνα, η ομάδα στηρίζεται (και στα τελευταία παιχνίδια, το έχει ανταποδώσει παίρνοντας τη νίκη). Τα φαινόμενα με τα γιουχαρίσματα στο πρώτο λάθος του αγώνα, ειδικά από τις κεντρικές θύρες, περιορίζονται, καθώς ο κόσμος φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι αυτή η ομάδα, αυτή την εποχή, αυτό μπορεί να παίξει. Δεν ξέρω ποια θα είναι η αντίδραση στη πρώτη (ή, καλύτερα, στην επόμενη) στραβή (για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, με τέτοιες εμφανίσεις η στραβή είναι θέμα χρόνου), αλλά αυτή η στάση, της υπομονής και στήριξης, είναι η ενδεδειγμένη.
- Δεν περιμένω θαύματα κατά τη διάρκεια συνεχών αγωνιστικών υποχρεώσεων. Η ομάδα, πάντως, παραμένει αδούλευτη, με τους παίκτες να μην γνωρίζουν τις θέσεις και τις κινήσεις των συμπαικτών τους. Δεν μιλάμε μόνο για τις απαραίτητες --και ανύπαρκτες-- αλληλοκαλύψεις στην άμυνα ή για τις αναγκαίες --και ανύπαρκτες-- συνεργασίες στην επίθεση (χαρακτηριστικές οι μεταβιβάσεις στο πουθενά, αφού προ άλλη κατεύθυνση φεύγει ο επιθετικός και προς άλλη κατεύθυνση βγαίνει η κρυφή μπαλιά): η ομάδα έχει πρόβλημα ακόμα και στις εκτελέσεις αράουτ ή στο να γνωρίζουν ποιος παίκτης θα παει για να πιέσει τον αντίπαλο τερματοφύλακα για να δώσει γρήγορα συνέχεια στο παιχνίδι.
- Το έργο του Λεμονή είναι δύσκολο: πολλοί παίκτες για να χωρέσουν σε μια ενδεκάδα και να είναι όλοι ικανοποιημένοι, κακή φυσική κατάσταση, και ομάδα αδούλευτη στο χορτάρι (αμυντική και επιθετική λειτουργία), με εμφανή προβλήματα ψυχολογίας και πειθαρχίας. Δεν γνωρίζω αν γίνεται ο Λεμονής να πάρει αυτά που μπορούν να δώσουν σημαντικοί παίκτες για τον Ολυμπιακό, όπως οι Καρσελά, Μάρτινς και Εμενίκε, ή να βελτιώσει τους μικρούς, όπως τους Ανδρούτσο, Σισέ, Νικολάου και Τζούρτζεβιτς. Ο φετινός Ολυμπιακός ισορροπεί, με δυσκολία, σε τεντωμένο σκοινί. Έως τώρα καταφέρνει να σώζει την παρτίδα: άλλες φορές από την ανικανότητα των αντιπάλων του να ξεφύγουν στη βαθμολογία, άλλες φορές από την (ατομική) διαφορά ποιότητας που έχουν οι βασικοί και αναπληρωματικοί του από τους αντιπάλους τους στη Super League, και άλλες (με παράδειγμα τον αγώνα με τον μΠαοκ) από τη βοήθεια από τον κόσμο του.
- Παραμένει, όμως, μια κακή ομάδα, η οποία με δυσκολία σκοράρει και με ευκολία δέχεται γκολ (ας το ξαναγράψουμε: ο Ολυμπιακός έχει δεχτεί γκολ σε 20 από τα 25 παιχνίδια). Είναι αλήθεια, όπως πολύ σωστά αναφέρεται στα σχόλια, ότι το πρωτάθλημα στην Ελλάδα δίνει η επίθεση και όχι η άμυνα. Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν είναι ότι πετυχαίνει τρία γκολ και μετά χαλαρώνει για να δεχτεί ένα. Συχνά δέχεται πρώτος γκολ, και, ακόμα πιο συχνά, ισοφαρίζεται. Η συνταγή αυτή νομοτελειακό οδηγεί σε κακά αποτελέσματα (η αμυντική αστάθεια, άλλωστε, δεν προσφέρεται για να αισθάνεσαι ασφαλής ότι δεν θα δεχτείς και άλλο τέρμα).
- Δύο ακόμα σχόλια για τον χθεσινό αγώνα: πράγματι, μια από τις πιο όμορφες στιγμές του, ήταν η εικόνα των παιδιών από τις ακαδημίες να φωνάζει με τη Θύρα 7: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (προφανώς πολύ καλύτερη από το να φωνάζουν για τον κάθε πατέρα μπαοκτζή ή τον Γιαννακόπουλο). Όσον αφορά στον Απόλλωνα: πράγματι, σε αντίθεση με άλλες ομάδες, δεν κατέβασε πούλμαν στο Καραϊσκάκης. Πάντως και καθυστερήσεις έκανε (όπως η Κέρκυρα και ο Λεβαδειακός), και τον αγώνα επεδίωξαν να δυναμιτίσουν με τις προκλητικές τους αντιδράσεις. Το λάθος είναι του Ολυμπιακού, ο οποίος αντί να τους έχει ρίξει τρία γκολ στο ημίχρονο, έδωσε και σε αυτά τα τσουτσέκια το δικαίωμα να ελπίζουν ότι θα φύγουν με βαθμό/ους από το Καραϊσκάκης.
- Προκλητικός και ο διαιτητής, με αποκορύφωμα τη κίτρινη για καθυστερήσεις στον Πάρντο (με αυτή τη λογική, ο τερματοφύλακας του Απόλλωνα θα έπρεπε να είχε αποβληθεί πριν το ημίχρονο, αν και τις περισσότερες καθυστερήσεις υπέρ του Απόλλωνα φρόντιζε να κάνει ο ίδιος ο κόρακας). Από τη μία, καλό είναι να αναφέρουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζει η διαιτησία τον φετινό Ολυμπιακό. Από την άλλη, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως (όπως πολλάκις λέγαμε στους ανύπαρκτους) όταν χάνεις βαθμούς με τον Απόλλωνα στο γήπεδο σου, δεν μπορεί να σού φταίει καμιά διαιτησία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου