Αναγκαστική στάση στο Κάουνας

Δεν μου αρέσει να γράφω δακρύβρεχτα κείμενα για τα προβλήματα που έχει η ομάδα με τους τραυματισμούς και την απίστευτη ψυχική διάθεση που έχει επιδείξει παρά τις αντιξοότητες. Αλλά θα ήταν παράλογο να μην γίνει αναφορά στις απουσίες του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με την Ζαλγκίρις, γεγονός που πιθανότατα στέρησε την ομάδα από τη δυνατότητα να διεκδικήσει με πιο ευνοϊκούς όρους τη νίκη.

Του JosuTernera

Το παιχνίδι κατά την άποψή μου κρίθηκε στο τέλος και στην αδυναμία του Ολυμπιακού να κερδίσει τα ριμπάουντ στις τελευταίες άμυνες αλλά και στην παγιωμένη πια δυστοκία του στην επίθεση στο 4ο δεκάλεπτο. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να δουλέψει το τεχνικό τιμ. Αν είχαμε κάνει και δυο καλές άμυνες του Μακλίν και του Σπανούλη στα τρίποντα των Λιθουανών, τότε μπορεί το παιχνίδι να είχε διαφορετικό αποτέλεσμα. 

Η ομάδα έχει βασικές ελλείψεις που οφείλονται στους τραυματισμούς. Κάθε χρόνο συμβαίνει αυτό και έχει γίνει ένα καθεστώς που προβληματίζει, καθώς σε κάνει να αναρωτιέσαι τι στην πραγματικότητα συμβαίνει και ο Ολυμπιακός καλείται πάντα να παίζει με απουσίες. Στο παιχνίδι με τη Ζαλγκίρις εκτός από τον Μιλουτίνοφ και τον Πρίντεζη ήρθε να προστεθεί και η απουσία του Μάντζαρη. Παρεμπιπτόντως ο Βαγγέλης φέτος δεν έχει ηρεμήσει από τους τραυματισμούς.

Στις θέσεις των ψηλών λοιπόν κλήθηκε να βοηθήσει πάλι ο Παπαπέτρου που στάθηκε καλά και ήταν και πολύ εύστοχος. Ο Γουίλτζερ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί έχοντας απέναντί του τα ψηλά κορμιά των Λιθουανών. Ο Τόμπσον έχει αρχίσει να σταθεροποιεί σε καλά επίπεδα την προσφορά του, με σημαντική συμμετοχή στον τομέα των ριμπάουντ και όπως τον είδα σε φάσεις, με διάθεση στην άμυνα. Ο Μπόγρης δυσκολεύεται πολύ! Ο Μακλίν κουρασμένος.

Ο Σπανούλης προσέφερε επιθετικά και οργανωτικά φυσικά, αλλά με χαμηλά ποσοστά ευστοχίας και με τα γνωστά προβλήματα (καθυστέρηση και μονοδιάστατες επιθέσεις). Βέβαια και χωρίς Σπανούλη μέσα στο παιχνίδι, κάποιες επιθέσεις του Ολυμπιακού είναι στατικές και αργές. Ο Ρόμπερτς έχει μπλοκάρει και ο Στρέλνιεκς είναι μακριά από τον εντυπωσιακό Λετονό προηγούμενων αγωνιστικών (με πεσμένα και τα ποσοστά ευστοχίας του). Ο Παπανικολάου είναι πάντα αγωνιστής.

Για τρία δεκάλεπτα η ομάδα είχε έλεγχο του παιχνιδιού αλλά εκεί που κρίθηκε κλάταρε. Αξιοσημείωτο ότι όταν στο 4ο δεκάλεπτο οι Λιθουανοί απομακρύνθηκαν, ο Ολυμπιακός πλησίασε, αλλά μέχρι εκεί. Ο προβληματισμός που εμένα μου δημιουργείται είναι ότι ο Ολυμπιακός καλείται πολύ συχνά να παίζει στα κόκκινα, να υπερνικά δυσκολίες και να παίζει ηρωικά για να επικρατήσει. Όχι πάντα αλλά συχνά. Έχει καταφέρει να κρατηθεί σε υψηλότατο επίπεδο, αλλά μερικές φορές θα ήταν καλύτερα να είμαστε λίγο πιο άνετοι και να αποφεύγουμε τις στρεσογόνες καταστάσεις.

Αυτό δεν ξέρω αν είναι θέμα ρόστερ ή νοοτροπίας, αλλά είναι λίγο κουραστικό να ακροβατεί η ομάδα και να περνάμε τόσο εύκολα από το ένα συναίσθημα στο άλλο.

Όπως και να ‘χει η ήττα από την Ζαλγκίρις ήταν μέσα στα πλαίσια της λογικής, γεγονός που την κάνει λιγότερο επώδυνη. Η ομάδα βρίσκεται στην πρώτη τετράδα με τη συμπλήρωση του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκας και παρά τις δυσκολίες έχει αντιδράσει εξαιρετικά. Και να μην ξεχνάμε ότι η λιθουανική ομάδα είναι μάλλον η έκπληξη της διοργάνωσης. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

* * *

ΥΓ Η ομάδα την Κυριακή παίζει στο ΣΕΦ με τον Πανιώνιο. Νομίζω ότι αξίζει να κλείσει τη χρονιά με πολύ κόσμο στο γήπεδο! Δεν είναι έτσι;