Κουρασμένος και άνευρος ο Ολυμπιακός, έκανε το χρέος του
και νίκησε τη νεοφώτιστη Λαμία.
και νίκησε τη νεοφώτιστη Λαμία.
Λίγες ημέρες μετά τη πρόκριση στη φάση των ομίλων του Champions League, και με το μυαλό να ταξιδεύει στη Βαρκελώνη, το Τορίνο και τη Λισσαβόνα, οι παίκτες του Ολυμπιακού συνέχισαν νικηφόρα στο πρωτάθλημα κερδίζοντας τη Λαμία. Η ενδεκάδα που επέλεξε ο Χάσι ήταν Καπίνο, Μίλιτς (αριστερό μπακ), Ρέτσος, Ρομαό (κεντρικοί αμυντικοί), Ομάρ (δεξιός αμυντικός), Ζιλέ (εξάρι), Οτζίτζα (οκτάρι), Μάριν (αριστερός μέσος), Φορτούνης (οργανωτής), Πάρντο (δεξιός μέσος) και Μπεν (επιθετικός). Οι αλλαγές που έκανε ήταν Καρίμ (64΄, Μπεν), Φιγκέιρας (74΄, Μάριν) και Σεμπά (79΄, Φορτούνης).
Του Dr. Jekyll
Ξεκινώντας με τα βασικά: ο Ολυμπιακός ήταν κακός. Απέναντι σε μια νεοφώτιστη στην πρώτη κατηγορία ομάδα, έδειξε ανίκανος να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις από τη μέση και μπροστά, και αρκετά ικανός να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις για την εστία του από τη μέση και πίσω. Δικαιολογίες; Αρκετές, με βασικότερη την έλλειψη ενέργειας των περισσότερων παικτών μετά τον αγώνα της Τρίτης (με εξαίρεση τους Μίλιτς, Φορτούνη και Πάρντο, οι υπόλοιποι παίκτες της αρχικής ενδεκάδας ήταν και στο ξεκίνημα του αγώνα με τη Ριέκα). Πιστεύω και ελπίζω πως, με δεδομένη τη διακοπή του πρωταθλήματος λόγω εθνικών ομάδων, ο Χάσι επέλεξε να πιέσει για την ομοιογένεια του «βασικού» σχήματος, παρά να κάνει rotation.
Η Λαμία ξεκίνησε όπως ήταν αναμενόμενο: πίσω από τη σέντρα, αντεπιθέσεις, και ό,τι βγει. Και η αλήθεια είναι πως οι φάσεις τής βγήκαν: με δεδομένη την έλλειψη ποιότητας (ειδικά σε σύγκριση με την ομάδα του Ολυμπιακού), η Λαμία φάνηκε πιο επικίνδυνη στο πρώτο μέρος του αγώνα. Με τα στατιστικά να μην λένε πάντα την αλήθεια, αξίζει να σημειωθεί πως η Λαμία είχε περισσότερες τελικές. Σε μία από αυτές, μάλιστα, η Λαμία εκτέλεσε ένα πλάγιο άουτ σαν κόρνερ, η άμυνά μας έχασε --για μια ακόμα φορά-- την κεφαλιά, και η μπάλα κατέληξε στο δοκάρι. Με τη ζυγαριά ποιότητας, όμως, να γέρνει στον Ολυμπιακό, σε μια από τις λίγες σωστές επιθέσεις της ομάδας μας, ο Πάρντο κέρδισε πέναλτι, το οποίο εκτέλεσε εύστοχα ο Φορτούνης στο 29ο λεπτό.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός πατούσε καλύτερα. Έχασε και τη σπουδαία του ευκαιρία με τον Καρίμ (τετ α τετ, με ασίστ του Φορτούνη), και όλα έδειχναν πως το βράδυ θα κυλούσε εύκολα για τον Ολυμπιακό (η ομάδα του Τεννέ, ούσα πίσω στο σκορ, ήταν υποχρεωμένη να ανοίγεται περισσότερο). Η κόκκινη κάρτα στον Μίλιτς στο 70ο περίπου λεπτό, άλλαξε τις ισορροπίες. Η Λαμία ξεθάρρεψε, ο Χάσι απέσυρε Μάριν και Φορτούνη για να θωρακίσει αμυντικά την ομάδα με Φιγκέιρας και Σεμπά, και το σκορ παρέμεινε στο 0-1, χωρίς μεγάλες φάσεις, μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης.
Το ξαναγράφουμε: ο Ολυμπιακός ήταν κακός (τόσο, όσο χρειαζόταν για να κάνει ντέρμπι το παιχνίδι με τη Λαμία). Τα τρωτά του σημεία, εμφανίστηκαν και πάλι στο --ουδέτερο-- γήπεδο του Περιστερίου: πρόβλημα στις στημένες φάσεις στην άμυνα, αδυναμία να εκμεταλλευτεί τις στημένες φάσεις στην επίθεση, ασυνεννοησία στην άμυνα, προβληματική ανάπτυξη, προβληματική συνύπαρξη Μάριν, Φορτούνη, Οτζίτζα. Σε ατομική κριτική: αδιάφορη εμφάνιση από Μίλιτς, ενώ ο Ρέτσος χάνει κεφαλιές από αντιπάλους και --εξακολουθεί-- να κάνει λανθασμένες μεταβιβάσεις σε πολύ επικίνδυνο σημείο του γηπέδου, Μέτριος αυτή τη φορά, και χωρίς πολλές δυνάμεις ο Ρομαό. Κακός και δίχως ενέργεια και ο Ομάρ.
Πολλά τρεξίματα, χωρίς άλλη προσφορά, όμως, από τον Ζιλέ. Καλή εμφάνιση από Οφόε, ο οποίος φαίνεται στα πρώτα παιχνίδια να αποδεικνύεται λίρα εκατό για τον Ολυμπιακό. Ο Μάριν σίγουρα δεν κάνει καταπληκτικό παιχνίδι, όμως πιστώνεται την κάθετη πάσα στον Πάρντο, στη φάση του πέναλτι, δείχνει διάθεση να βοηθήσει πίσω, και κάνει σωστές εναλλαγές θέσης με τον Φορτούνη. Επίσης, μέτριο παιχνίδι και για τον Φορτούνη, ο οποίος έχει μια καταπληκτική ασίστ στον Καρίμ και μια εύστοχη εκτέλεση πέναλτι. Ορεξάτος, με αντοχές και τρεξίματα, αν και όχι ιδιαίτερα ουσιαστικός, ο Πάρντο (αδιαμφισβήτητα από τους διακριθέντες· δεν είναι τυχαίο πως είναι ο ένας από τους τρεις παίκτες που δεν αγωνίστηκαν στη Κροατία). Με τρεξίματα και πίεση στον αντίπαλο, όπως πάντα, αλλά χωρίς ουσία και χωρίς γκολ, όπως και στους αγώνες ενάντια στη Ριέκα, ο Μπεν.
Ο Καρίμ προσπαθεί να αλλάξει την (υποθέτω) αρνητική εικόνα που έχει γι' αυτόν ο Χάσι, αλλά με χαμένες ευκαιρίες, όπως το τετ α τετ, δύσκολα θα τα καταφέρει. Επιβεβλημένες και εύστοχες, τόσο στη θεωρία όσο και εκ του αποτελέσματος, οι αλλαγές του Φιγκέιρας (με τον Μίλιτς να μη δείχνει --ακόμα-- κάτι το ιδιαίτερο και τον Κούτρη να έχει το μεγάλο μειονέκτημα της απειρίας, δεν θα είναι παράξενο, αν τελικά κληθεί να καλύψει ο Πορτογάλος το αριστερό άκρο της άμυνας) και του Σεμπά, ο οποίος φάνηκε αρκετά πιο αποφασισμένος (ή, σε θέση) να προσφέρει με τα τρεξίματα και το πείσμα του (τα μεγάλα του πλεονεκτήματα ως ποδοσφαιριστή).
Επανέρχομαι στο rotation. Δεδομένο πρώτο: χωρίς να γνωρίζουμε ποιες προσθαφαιρέσεις παικτών θα συμβούν στις τελευταίες ημέρες της μεταγραφικής περιόδου, αυτή τη στιγμή το ρόστερ του Ολυμπιακού είναι τεράστιο (και πολλοί παίκτες έχουν κάθε δικαίωμα να θεωρούν, λόγω βιογραφικού και προσφοράς, ότι δικαιούνται ευκαιρίες). Δεύτερο: καλοί οι αγώνες της Super League, αδιάφοροι (αρχικά τουλάχιστον) οι αγώνες του Κυπέλλου, σε άλλη διάσταση οι αγώνες του Champions League (ειδικά απέναντι στις ομάδες που θα αντιμετωπίσουμε). Το κίνητρο δεν είναι το ίδιο: όλοι θέλουν να αγωνιστούν στα παιχνίδια που απλώνεται το σεντόνι με τα αστέρια. Ο Χάσι οφείλει να βρει δύσκολες ισορροπίες: οι παίκτες πρέπει να αισθάνονται ότι κρίνονται δίκαια από τα παιχνίδια. Αν η καλή απόδοση σε αγώνες Κυπέλλου δεν επιβραβευτεί με συμμετοχές στη Super League (βλ. Μπέντο) και η καλή απόδοση στη Super League δεν δώσει το δικαίωμα συμμετοχής στους αγώνες του Ch.L., το πιθανότερο είναι πως θα υπάρξουν στραβώματα (ο Χάσι έχει το καρπούζι και το μαχαίρι και αυτός θα κριθεί για το τελικό αποτέλεσμα).
Επίσης, στις δηλώσεις του Χάσι στο Μαρινάκι (τη Μαρίνα ντε), σαν να άκουσα πως ο προπονητής μας επέρριψε ευθύνες στον Μίλιτς για τη κόκκινη κάρτα, και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο: ανόητη κάρτα που αφήνει εκτεθειμένους τους συμπαίκτες του. Η Μαρίνα αναφέρθηκε μόνο στην ανόητη κάρτα (ανοησία του διαιτητή ήταν, αλλά λέμε τώρα). Αν άκουσα σωστά, δεν νομίζω πως είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση από έναν προπονητή. Και αφού είπαμε τα κακά, ας πάμε και στα καλά: ακόμα και σε αυτό το, κακό, παιχνίδι, υπήρξαν προσπάθειες για κάθετη ανάπτυξη (κάποιες πετυχημένες), για γρήγορες πάσες (επίσης σε --μετρημένες-- φάσεις, ο Ολυμπιακός βρέθηκε μέσα σε δευτερόλεπτα στην αντίπαλη περιοχή), και, γενικότερα, για ορθολογική ανάπτυξη. Αν κάτι χρήζει άμεσης βελτίωσης, και (στο δικό μου μυαλό) είναι ευθύνη του προπονητή, είναι η αντίδραση στις στημένες φάσεις: τα περισσότερα αμυντικά λάθη, είναι ατομικά και μπορείς να ελπίζεις ότι σε αγώνες με μεγαλύτερο βαθμό συγκέντρωσης δεν θα γίνουν (έχει επαναληφθεί στο παρελθόν). Η αδυναμία, όμως, να κερδίσεις τις κεφαλιές σε κόρνερ και φάουλ του αντιπάλου, καθώς και να εκτελέσεις με επιτυχία τις δικές σου στημένες φάσεις, είναι κάτι που --ξέχωρα από την ποιότητα των παικτών-- μαθαίνεται στην προπόνηση.
Συνταρακτικές και οι δηλώσεις του Μπάμπη Τεννέ: «Αναγκάσαμε τον Ολυμπιακό να κάνει καθυστερήσεις». Και τη στιγμή που βγήκε από το στόμα του Τεννέ, η λέξη «καθυστερήσεις», γκρεμίστηκαν οι μισοί φούρνοι του λεκανοπεδίου. Γιατί, Μπάμπη; Δεν σε ενδιαφέρει αν θα έχουν αύριο να φάνε ψωμάκι οι άνθρωποι, Μπάμπη; «Καθυστερήσεις», Μπάμπη; Αν υπήρχε ποινή για κακοποίηση αθλήματος θα ήσουν μέσα με ισόβια, Μπάμπη (σε κάποιες πολιτείες της Αμερικής, θα είχες εκτελεστεί, Μπάμπη), χωρίς κανένας δικηγόρος να αναλάμβανε την υπεράσπισή σου, Μπάμπη.. Έχεις πλουτίσει τους οφθαλμίατρους, Μπάμπη...
Και αφού κερδίσαμε τον αγώνα (σε άλλο αποτέλεσμα δεν θα έκανα αναφορά), ας δούμε και το κοράκι: πέναλτι καθαρό που δίνεται στον Πάρντο, πέναλτι καθαρό που δεν δίνεται στον Οφόε για το 0-2, πέναλτι αμφισβητούμενο --και δεύτερη κίτρινη-- που θα μπορούσε να δοθεί εις βάρος του Ρομαό. Δύο καθαρές φάσεις δικές μας που κόβονται ως οφσάιντ (από αυτές που το αεκάκι ξεσηκώνει το κόσμο -- δηλ. σε σχετικά ακίνδυνα σημεία του γηπέδου). Εκτέλεση φάουλ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα από τη Λαμία, με τον επόπτη στην ευθεία και τρεις (!!!) παίκτες της Λαμίας εκτεθειμένους που δεν σφυρίζεται οφσάιντ. Και το βασικότερο: ανύπαρκτη --σε κάθε περίπτωση-- κόκκινη (δεύτερη κίτρινη) στον Μίλιτς, που θύμισε κάτι από κόκκινη Μποτία στο προπέρσινο αγώνα με το αεκάκι (ναι, ντε, τους μόνιμα αδικημένους). Από την άλλη, δεύτερη κάρτα σε παίκτη της Λαμίας με τίποτα, ακόμα και αν ο Πίτι παρακαλούσε να την πάρει (το να κρατάς από τη φανέλα τον παίκτη που σού έχει φύγει, είναι σαν να το ζητά ο οργανισμός σου). Είπαμε: είναι υποχρέωσή σου να νικάς τέτοιους αγώνες, ακόμα και με κόντρα τη διαιτησία. Το σκηνικό είναι βέβαιο πως θα επαναληφθεί (ο διαιτητής του πρώτου αγώνα με την ΑΕΛ δεν είδε το χέρι-πέναλτι και έπρεπε να του το πει ο επόπτης). Είναι υποχρέωσή σου, σε περίπτωση που αυτά τα «ανθρώπινα» λάθη στοιχίσουν βαθμούς, να γίνεις καλύτερος, και όχι να το ρίξεις στην κλάψα, τη μιζέρια και το ανάθεμα για την άδικη κοινωνία. Η Μάρθα Βούρτση δεν ταιριάζει στο ψυχισμό του Ολυμπιακού.
Καταπληκτικός ο κόσμος, όπως τον ακούγαμε από τη τηλεόραση. Να φωνάζει ασταμάτητα για την ομάδα, και ας την έβλεπε να μην έχει καλή απόδοση: αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου