Τετάρτη 9.8.2017: Ατρόμητος - Ολυμπιακός 1-0

Σημειώσεις από δεύτερο χέρι...

 

Με τον αγώνα Ατρόμητος-Ολυμπιακός, χωρίς τηλεοπτική μετάδοση, κάποιες λίγες σημειώσεις, που προκύπτουν από τα κείμενα και τα στιγμιότυπα της «φιλικής» ήττας με 1-0.

Του Dr. Jekyll

Χωρίς να έχω δει τον αγώνα, ελάχιστα μπορώ να γράψω για την απόδοση των παικτών (αρκετά συχνά όταν διαβάζω για την ανασκόπηση ενός αγώνα, αναρωτιέμαι αν είδα το ίδιο παιχνίδι με τον δημοσιογράφο). Κάποια πράγματα, όμως, προκύπτουν αδιαμφισβήτητα, τόσο από τα κείμενα όσο και από τα στιγμιότυπα του αγώνα.

Ας ξεκινήσουμε με τα αρνητικά: Mία μεγάλη ευκαιρία και ένα γκολ από κόρνερ για τον Ατρόμητο. Τόσο στη φάση του πρώτου ημιχρόνου όσο και σε αυτή του 83ου λεπτού, που ο Ατρόμητος άνοιξε το σκορ, η αντίδραση της άμυνάς μας είναι απαράδεκτη. Στα στιγμιότυπα, φαίνεται ξεκάθαρα πως, ειδικά στη φάση του γκολ, την κεφαλιά θα μπορούσε να είχε πάρει ανενόχλητα ο πρώτος παίκτης του Ατρόμητου, πριν έρθει ο Χατζηισαΐας για να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα. Σε όλους τους αγώνες του Ολυμπιακού έως τώρα έχουμε ζήτημα στα στημένα. Χθες το πληρώσαμε.

Ο Εμενίκε τραυματίστηκε και όλα δείχνουν πως χάνει τουλάχιστον το πρώτο παιχνίδι με τη Ριέκα. Με τη φυσική του κατάσταση να μην είναι καλή, ο νέος μας επιθετικός ζήτησε αλλαγή στο πρώτο τέταρτο του αγώνα και θα χάσει σημαντικές ημέρες, στην προσπάθειά του να είναι έτοιμος για να διεκδικήσει θέση στη βασική ενδεκάδα.

Είχαμε γράψει για την τρέλα που κουβαλά ο Φιγκέιρας, η οποία συχνά τον φέρνει να φλερτάρει με την κόκκινη κάρτα. Ας διαχωρίσουμε το πάθος από την ηλιθιότητα: πάθος είχαν και οι Γεωργάτος, Αμανατίδης, Πάντος και Καραμπέ (για να αναφέρω μόνο λίγους από τους πολλούς παίκτες που αγωνίστηκαν με τρέλα για την ερυθρόλευκη). Αψυχολόγητες ενέργειες --και πάθος-- έβγαζαν συχνά στο παιχνίδι τους και οι Καστίγιο, Ζιοβάνι, ακόμα και ο Τζόλε (προς το τέλος της καριέρας του). Ο Φιγκέιρας, όμως, πολλάκις τρώγεται με τα ρούχα του και κάνει αδικαιολόγητες ενέργειες, περισσότερες τουλάχιστον από αυτές που μπορούν να δικαιολογηθούν. Ας ηρεμήσει, γιατί ο αυστηρός (διαβάζω) στα θέματα πειθαρχίας Χάσι δεν θέλει και πολύ να τον στείλει στην εξέδρα (ή, με την μεταγραφική περίοδο ακόμα ανοιχτή, σε κάποια άλλη χώρα).

Ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω για τον Φιγκέιρας, οι φωτογραφίες του «τσαμπουκά», στις οποίες φαίνεται ο μισός Ατρόμητος να έχει πέσει πάνω στον παίκτη μας και από ερυθρόλευκες φανέλες να υπάρχει μόνο ο Σεμπά, είναι εξίσου λάθος. Δεν γνωρίζω το κλίμα στα αποδυτήρια και αν ο Πορτογάλος έχει συμπάθειες ή αντιπάθειες, αλλά οι συμπαίκτες του όφειλαν να τον προστατέψουν (ακόμα και αν είχε άδικο).

Με τον Ατρόμητο να χάνει περισσότερες ευκαιρίες από τον Ολυμπιακό, τόσο η αμυντική όσο και η επιθετική λειτουργία της ομάδας σαφώς και κρίνονται κακές. Μην εστιάζουμε στις πιθανές δικαιολογίες: ναι, είχε ζέστη, ναι, ακολουθεί το παιχνίδι με τη Ριέκα, ναι, είναι νωρίς για να είναι η ομάδα έτοιμη, ναι, τα φιλικά γίνονται για να βγάζει συμπεράσματα ο προπονητής. Προς το παρόν, πάντως, το συμπέρασμα είναι πως η αμυντική μας λειτουργία έχει πολλά που πρέπει να διορθωθούν, ενώ, όταν ο αντίπαλος αγωνίζεται αμυντικά, έχουμε --σοβαρό-- ζήτημα και στη παραγωγή φάσεων.

Καλές κινήσεις από τον Μπεν (είπαμε: όλη η κριτική βασίζεται σε ανασκοπήσεις του αγώνα και στα στιγμιότυπα). Επίσης, όπως αναφερόταν σε όλα τα ρεπορτάζ πριν την απόκτησή του, διαπιστώσαμε ότι ο Ζιλέ είναι πράγματι σε θέση να βγάλει ενενηντάλεπτο. Και αφού αναφερθήκαμε στον Ζιλέ: θεωρώ πως η διοίκηση --πάντα πιστή σε ένα οικονομικό πλάνο-- προσπαθεί να κάνει τα χατίρια των προπονητών. Δεν θυμάμαι, όμως, άλλη χρονιά που τα θέλω του προπονητή να έχουν πραγματοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό. Οπωσδήποτε ο Χάσι, όπως και όλοι οι προπονητές που επιλέγονται από τον Ολυμπιακό, χρειάζεται και πίστωση χρόνου, και στήριξη, και καλόπιστη διάθεση και κριτική. Πάντως, με τις επιθυμίες του να γίνονται πραγματικότητα, πιθανή αποτυχία θα βαραίνει περισσότερο τον ίδιο, παρά τη διοίκηση (με δεδομένο, πάντα, πως η απόκτησή του δεν είναι η καλύτερη κίνηση που θα μπορούσε να κάνει η διοίκηση).

Μετά το 1-3 με την Παρτιζάν, η ομάδα ήταν πλήρης. Μετά το 2-2 με την Παρτιζάν και το 1-0 με τον Ατρόμητο, η ομάδα χρειάζεται μισή ενδεκάδα. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αν κάτι χρειάζεται --και αυτό αν κρίνουμε ότι Πάρντο και Καρσελά δεν έχουν την αριστερή πτέρυγα-- είναι ένα καλό εξτρέμ από αριστερά (διάβαζα το παλιό, αλλά πετυχημένο: σε όλες τις ομάδες αποσύρουν τη φανέλα ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή όταν αυτός «κρεμά» τα παπούτσια του. Στον Ολυμπιακό μετά την αποχώρηση του Τζόλε αποσύραμε τη θέση του αριστερού εξτρέμ). Α! Και σαν να μαζεύεται πολύς κόσμος στο κέντρο. Μπορεί στη θεωρία αυτό να φαντάζει σωστό ενόψει μιας ακόμα «μεγάλης» χρονιάς, αλλά στη πράξη συνήθως φέρνει μουρμούρες.

Ο εθισμός στα κακά αποτελέσματα αποτελεί έναν εν δυνάμει καταστροφικό παράγοντα για μια ομάδα. Παρ' όλα αυτά, και με τον αγώνα με τη Ριέκα να ακολουθεί, μάλλον είναι καλύτερο που χάσαμε το χθεσινό παιχνίδι, παρά να το κερδίζαμε με ένα ή δύο μηδέν και να νομίζαμε ότι η ομάδα «έχει τον τρόπο της να νικά και με κακές εμφανίσεις». Επαναλαμβάνω: για την (προβληματική) ανάπτυξη υπάρχουν κάμποσες δικαιολογίες. Για τις στημένες φάσεις, όχι. Προφανώς και η ποιότητα/ικανότητα των παικτών παίζει ρόλο (από την «καθοδήγηση» του τερματοφύλακα μέχρι και όλη την ομάδα), αλλά η αντίδραση στα στημένα είναι κυρίως ζήτημα προπονητή (που δεν χωρά σε πενταετή πλάνα).

Κάτι τελευταίο: Πολλοί ετοιμάζονται για διακοπές. Τα διαρκείας ας πάνε σε φίλους και γνωστούς. Το γήπεδο πρέπει (και) τη Τετάρτη να είναι γεμάτο.