Τέτοια πώρωση και τρέλα μόνο ο μπασκετικός Ολυμπιακός!
Olympiacos B.C. Η ομάδα, που ενσαρκώνει όλα όσα νιώσαμε πιτσιρικάδες. Όσα διαβάσαμε μεγαλώνοντας. Όσα ζήσαμε ακολουθώντας αυτή την απίστευτη παρέα. Αυτή η ομάδα έχει χαραγμένη στο DNA της τα καλύτερα υλικά της Ολυμπιακής ιστορίας. Ερυθρόλευκο πάθος, ατσαλένια θέληση και πειραιώτικη μαγκιά! Αυτή η ομάδα φέρνει νέες γενιές Ολυμπιακών!
Του RedTerso
Μπορεί να έπαιζε με την πλάτη στο τοίχο, έχοντας βρεθεί να χάνει τη σειρά με 2-1 και ενδεχόμενη ήττα να την έστελνε στο σπίτι της, αλλά ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα, που αρνείται να χάσει και πάντα στα δύσκολα βγάζει τον καλύτερό της εαυτό, μαθημένη στις ανατροπές. Και αυτό έκανε και εχτές.
Το παιχνίδι στο ξεκίνημά του έμοιαζε να έχει ακόμα χειρότερη εξέλιξη από τα δύο προηγούμενα. Η Εφές μπήκε φουριόζα στο παρκέ «πατώντας» στις προηγούμενες νίκες της και με τη βοήθεια της έδρας έφτασε να προηγείται στο 5΄ με 18-6, βάζοντας σχεδόν όλα τα σουτ και καθηλώνοντας την επίθεση του Ολυμπιακού. Κάπου εκεί όμως ο διακόπτης γύρισε. Η άμυνα άρχισε να σφίγγει και η σκληράδα, που χαρακτήρισε το Θρύλο σε όλη τη διαδρομή του στη φετινή διοργάνωση επέστρεψε. Η επίθεση της ομάδας δεν λειτουργούσε ακόμα ικανοποιητικά, αλλά καταφέραμε να μαζέψουμε τη διαφορά και το πρώτο δεκάλεπτο έκλεισε με 21-14. Σε αυτό το διάστημα ήταν σημαντική η βοήθεια, που έδωσε ο Ντόμινικ Γουότερς, ο οποίος είχε εξαφανιστεί μετά το πρώτο ματς. Βοήθησε πολύ στον περιορισμό του Γκρέιντζερ και στο κατέβασμα της μπάλας. Ενώ καταλυτική ήταν η χρησιμοποίηση του σχήματος με τους 3 φόργουορντ, που περιόρισε αισθητά την λειτουργία της Εφες κοντά στο ζωγραφιστό.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο η λεγόμενη «second unit» με Γουότερς, Γκριν, Παπαπέτρου, Αγραβάνη και Γιανγκ έβαλε τις βάσεις για την ανατροπή. Σπουδαίες άμυνες, μπασκετικό ξύλο και περιορισμός των ατού των Τούρκων. Από εκείνο το σημείο και μετά περιορίστηκε αρκετά ο Ντάνστον αλλά και ο Χάνεϊκατ. Ο Γκριν με τον Παπαπέτρου έβαλαν μεγάλα σουτ στην επίθεση και το ημίχρονο έκλεισε με 38-35, αλλά φαινόταν ότι η αντεπίθεση έχει αρχίσει. Μπορεί η Εφές να κυριαρχούσε στις μάχες των ριμπάουντ, αλλά ο Ολυμπιακός πλέον πατούσε πολύ στέρεα στο παρκέ και ξεδίπλωνε όλες τις αρετές, που έχει ως ομάδα. Η Εφές πραγματικά μάτωνε για να σημειώσει καλάθι, ενώ στην επίθεση η ομάδα μας έβρισκε σκορ και δημιουργία ελέγχοντας απόλυτα τον ρυθμό του ματς και βγάζοντας τρομερή ενέργεια. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η επίθεση των Τούρκων είχε φθίνουσα πορεία ανά δεκάλεπτο (21,17,16,8), δείγμα της φοβερής συγκέντρωσης, που έδειχναν οι Πειραιώτες.
Μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης ήταν σαφές ότι η πλάστιγγα της ψυχολογίας και της συγκέντρωσης είχαν γυρίσει προς την πλευρά μας. Ο Σφαιρόπουλος κατεύθυνε μαεστρικά την ομάδα κάνοντας παράλληλα και σωστές αλλαγές τόσο σε πρόσωπα, όσο και σε σχήματα. Και απλά χρειαζόταν ένας ακόμα παράγοντας για να «κλειδώσει» το αποτέλεσμα. Και αυτός ο παράγοντας ήταν ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας της Ευρώπης. Ο Βασίλης Σπανούλης. Ο άνθρωπος του οποίου η θέληση, μπορεί να μετακινήσει μέχρι και βουνά. Ο αρχηγός έδειξε το δρόμο προς τους συμπαίκτες του και ο Θρύλος πήρε μια σπουδαία νίκη με ανατροπή, κάνοντας πάλι break και ανακτώντας το πλεονέκτημα έδρας.
Ο Ολυμπιακός πήρε ένα παιχνίδι, που αν προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε με μπασκετικό τρόπο και λογική είναι πολύ δύσκολο. Ο Ολυμπιακός παρόλο, που είχε πολύ λιγότερες κατοχές (43-30 τα ριμπάουντ για τους γηεδούχους) κατάφερε να περιορίσει όλα τα ατού της τούρκικης ομάδας, που μας είχαν πληγώσει στα προηγούμενα παιχνίδια. Ο Γκρέιντζερ μετά τα πρώτα πέντε λεπτά περιορίστηκε αισθητά, ο Ντάνστον έχασε πολλές μάχες, ενώ Μπράουν, Χάνεϊκατ και Πολ αναγκάστηκαν να μείνουν πολύ μακριά από τον καλό τους εαυτό. Η άμυνα της ομάδα μας ήταν τόσο καλή και οι παίχτες μας τόσο συγκεντρωμένοι, που ανάγκασαν την Εφές να μείνει στους 62 πόντους, όταν όλη τη χρονιά είχε 84 μ.ό., με τραγικά ποσοστά στα τρίποντα (3/19 με 15%) ενώ παράλληλα περιορίστηκε πολύ η δημιουργικότητά της με 13 ασίστ, τη στιγμή, που υπέπεσε σε 14 λάθη. Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός, παρόλο, που έχασε τις μάχες στα ριμπάουντ, ήταν καλός δημιουργικά με 14 ασίστ, περιορίζοντας τα πολλά λάθη του προηγούμενου αγώνα. Η αυτοπεποίθηση της ομάδας ήταν φοβερή και γι’ αυτό τον λόγο η εκτέλεση από το τρίποντο ήταν εκπληκτική (12/26 με 46%).
Ο μπασκετικός Ολυμπιακός έχει χαρίσματα, που δεν μπορούν να αγοράσουν τα λεφτά όλου του κόσμου. Το δέσιμο, που υπάρχει σε αυτή την ομάδα/παρέα και το πάθος, που βγάζουν όλοι είναι ασύλληπτα. Δείτε απλά πως έκαναν όσοι παίχτες ήταν στον πάγκο όταν η ομάδα «έβγαζε» μια άμυνα ή έβαζε ένα σουτ. Αυτά τα στοιχεία είναι η παρακαταθήκη για όσα έρθουν στη συνέχεια. Η Ομαδάρα μας έκανε το καθήκον της. Τώρα είναι η σειρά μας. Την προσεχή Τρίτη, πρέπει να γράψουμε άλλη μια ένδοξη σελίδα Ολυμπιακής οπαδικής ιστορίας. Την Τρίτη πρέπει να φωνάζουν μέχρι και τα καθίσματα στο ΣΕΦ! Όλοι όρθιοι και οι αμυγδαλές να ματώνουν. Ασταμάτητο σφύριγμα σε κάθε κατοχή της Εφές και μικρά συνθήματα, που μπορεί να ακολουθήσει όλη η εξέδρα στην επίθεση. Την Τρίτη παίζουμε και εμείς μαζί με την ομάδα και πρέπει να την σπρώξουμε για το final-four. Να την ευχαριστήσουμε για αυτά, που μας έχει χαρίσει και για αυτά, που θα μας δώσει στο μέλλον...
Το παιχνίδι στο ξεκίνημά του έμοιαζε να έχει ακόμα χειρότερη εξέλιξη από τα δύο προηγούμενα. Η Εφές μπήκε φουριόζα στο παρκέ «πατώντας» στις προηγούμενες νίκες της και με τη βοήθεια της έδρας έφτασε να προηγείται στο 5΄ με 18-6, βάζοντας σχεδόν όλα τα σουτ και καθηλώνοντας την επίθεση του Ολυμπιακού. Κάπου εκεί όμως ο διακόπτης γύρισε. Η άμυνα άρχισε να σφίγγει και η σκληράδα, που χαρακτήρισε το Θρύλο σε όλη τη διαδρομή του στη φετινή διοργάνωση επέστρεψε. Η επίθεση της ομάδας δεν λειτουργούσε ακόμα ικανοποιητικά, αλλά καταφέραμε να μαζέψουμε τη διαφορά και το πρώτο δεκάλεπτο έκλεισε με 21-14. Σε αυτό το διάστημα ήταν σημαντική η βοήθεια, που έδωσε ο Ντόμινικ Γουότερς, ο οποίος είχε εξαφανιστεί μετά το πρώτο ματς. Βοήθησε πολύ στον περιορισμό του Γκρέιντζερ και στο κατέβασμα της μπάλας. Ενώ καταλυτική ήταν η χρησιμοποίηση του σχήματος με τους 3 φόργουορντ, που περιόρισε αισθητά την λειτουργία της Εφες κοντά στο ζωγραφιστό.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο η λεγόμενη «second unit» με Γουότερς, Γκριν, Παπαπέτρου, Αγραβάνη και Γιανγκ έβαλε τις βάσεις για την ανατροπή. Σπουδαίες άμυνες, μπασκετικό ξύλο και περιορισμός των ατού των Τούρκων. Από εκείνο το σημείο και μετά περιορίστηκε αρκετά ο Ντάνστον αλλά και ο Χάνεϊκατ. Ο Γκριν με τον Παπαπέτρου έβαλαν μεγάλα σουτ στην επίθεση και το ημίχρονο έκλεισε με 38-35, αλλά φαινόταν ότι η αντεπίθεση έχει αρχίσει. Μπορεί η Εφές να κυριαρχούσε στις μάχες των ριμπάουντ, αλλά ο Ολυμπιακός πλέον πατούσε πολύ στέρεα στο παρκέ και ξεδίπλωνε όλες τις αρετές, που έχει ως ομάδα. Η Εφές πραγματικά μάτωνε για να σημειώσει καλάθι, ενώ στην επίθεση η ομάδα μας έβρισκε σκορ και δημιουργία ελέγχοντας απόλυτα τον ρυθμό του ματς και βγάζοντας τρομερή ενέργεια. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η επίθεση των Τούρκων είχε φθίνουσα πορεία ανά δεκάλεπτο (21,17,16,8), δείγμα της φοβερής συγκέντρωσης, που έδειχναν οι Πειραιώτες.
Μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης ήταν σαφές ότι η πλάστιγγα της ψυχολογίας και της συγκέντρωσης είχαν γυρίσει προς την πλευρά μας. Ο Σφαιρόπουλος κατεύθυνε μαεστρικά την ομάδα κάνοντας παράλληλα και σωστές αλλαγές τόσο σε πρόσωπα, όσο και σε σχήματα. Και απλά χρειαζόταν ένας ακόμα παράγοντας για να «κλειδώσει» το αποτέλεσμα. Και αυτός ο παράγοντας ήταν ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας της Ευρώπης. Ο Βασίλης Σπανούλης. Ο άνθρωπος του οποίου η θέληση, μπορεί να μετακινήσει μέχρι και βουνά. Ο αρχηγός έδειξε το δρόμο προς τους συμπαίκτες του και ο Θρύλος πήρε μια σπουδαία νίκη με ανατροπή, κάνοντας πάλι break και ανακτώντας το πλεονέκτημα έδρας.
Ο Ολυμπιακός πήρε ένα παιχνίδι, που αν προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε με μπασκετικό τρόπο και λογική είναι πολύ δύσκολο. Ο Ολυμπιακός παρόλο, που είχε πολύ λιγότερες κατοχές (43-30 τα ριμπάουντ για τους γηεδούχους) κατάφερε να περιορίσει όλα τα ατού της τούρκικης ομάδας, που μας είχαν πληγώσει στα προηγούμενα παιχνίδια. Ο Γκρέιντζερ μετά τα πρώτα πέντε λεπτά περιορίστηκε αισθητά, ο Ντάνστον έχασε πολλές μάχες, ενώ Μπράουν, Χάνεϊκατ και Πολ αναγκάστηκαν να μείνουν πολύ μακριά από τον καλό τους εαυτό. Η άμυνα της ομάδα μας ήταν τόσο καλή και οι παίχτες μας τόσο συγκεντρωμένοι, που ανάγκασαν την Εφές να μείνει στους 62 πόντους, όταν όλη τη χρονιά είχε 84 μ.ό., με τραγικά ποσοστά στα τρίποντα (3/19 με 15%) ενώ παράλληλα περιορίστηκε πολύ η δημιουργικότητά της με 13 ασίστ, τη στιγμή, που υπέπεσε σε 14 λάθη. Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός, παρόλο, που έχασε τις μάχες στα ριμπάουντ, ήταν καλός δημιουργικά με 14 ασίστ, περιορίζοντας τα πολλά λάθη του προηγούμενου αγώνα. Η αυτοπεποίθηση της ομάδας ήταν φοβερή και γι’ αυτό τον λόγο η εκτέλεση από το τρίποντο ήταν εκπληκτική (12/26 με 46%).
Ο μπασκετικός Ολυμπιακός έχει χαρίσματα, που δεν μπορούν να αγοράσουν τα λεφτά όλου του κόσμου. Το δέσιμο, που υπάρχει σε αυτή την ομάδα/παρέα και το πάθος, που βγάζουν όλοι είναι ασύλληπτα. Δείτε απλά πως έκαναν όσοι παίχτες ήταν στον πάγκο όταν η ομάδα «έβγαζε» μια άμυνα ή έβαζε ένα σουτ. Αυτά τα στοιχεία είναι η παρακαταθήκη για όσα έρθουν στη συνέχεια. Η Ομαδάρα μας έκανε το καθήκον της. Τώρα είναι η σειρά μας. Την προσεχή Τρίτη, πρέπει να γράψουμε άλλη μια ένδοξη σελίδα Ολυμπιακής οπαδικής ιστορίας. Την Τρίτη πρέπει να φωνάζουν μέχρι και τα καθίσματα στο ΣΕΦ! Όλοι όρθιοι και οι αμυγδαλές να ματώνουν. Ασταμάτητο σφύριγμα σε κάθε κατοχή της Εφές και μικρά συνθήματα, που μπορεί να ακολουθήσει όλη η εξέδρα στην επίθεση. Την Τρίτη παίζουμε και εμείς μαζί με την ομάδα και πρέπει να την σπρώξουμε για το final-four. Να την ευχαριστήσουμε για αυτά, που μας έχει χαρίσει και για αυτά, που θα μας δώσει στο μέλλον...
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου συμβαίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου