Stranger things…

Είναι από τις λίγες φορές που δυσκολεύομαι τόσο πολύ να γράψω ένα κείμενο για την ομάδα μπάσκετ. Γιατί πραγματικά αυτό που συμβαίνει την τελευταία εβδομάδα δεν μπορεί να εξηγηθεί τόσο εύκολα και να απαντηθεί με τον τρόπο που έχουν μάθει οι περισσότεροι. Γιατί απέναντι σε αυτή την ομάδα εγώ δεν μπορώ να ζητήσω αίμα. Είτε παιχτών είτε προπονητή. Σκέφτηκα σοβαρά να αναδημοσιεύσω το προηγούμενο κείμενο μετά τον copy-paste διασυρμό από την Μπασκόνια και να «ξεμπερδεύω», αλλά στο μεσοδιάστημα ήρθε η πολύ καλή εμφάνιση με τη Μακάμπι και χτες μια ακόμα χειρότερη εμφάνιση με τη Χίμκι. Τουλάχιστον στη Χώρα των Βάσκων η ομάδα έπαιξε ένα δεκάλεπτο. Χτες δεν εμφανίστηκε ούτε για προθέρμανση.

Του RedTerso

Stranger things, λοιπόν. Πολλοί θα έχετε δει την καταπληκτική σειρά με τη ρετρό αισθητική, όπου ένας πιτσιρικάς, ο Γουίλ Μπάιερς, πέφτει θύμα απαγωγής και παγιδεύεται στη ζώνη του «ανάποδου». Στο μεταξύ, οι φίλοι του προσπαθούν με ανορθόδοξους τρόπους και με τη βοήθεια μιας πιτσιρίκας με υπερφυσικές δυνάμεις να τον βρουν και να τον σώσουν. Κάπως έτσι είναι και ο Ολυμπιακός. Μέσα σε μια εβδομάδα έχει περάσει 3 φορές από τη ζώνη του «ανάποδου» στην πραγματικότητα και τούμπαλιν: -32 στη Μπασκόνια, +30 με Μακάμπι και -28 στην Χίμκι. Αφήνω στην άκρη όμως αυτή τη σχετικά ανάλαφρη προσέγγιση και γυρνάω στη σκληρή πραγματικότητα γιατί από χτες το βράδυ έχει γίνει ένας τεράστιος χαμός, στο ίντερνετ κυρίως, και πολύς  κόσμος ζητάει την απόλυση του Σφαιρόπουλου, την απόσυρση του Σπανούλη, την τιμωρία του Μάντζαρη και την αντικατάσταση των μισών ξένων της ομάδας.

Εγώ διαφωνώ με αυτές τις προσεγγίσεις. Δεν μου ταιριάζει και κυρίως δεν ταιριάζει στον τρόπο που είναι χτισμένος ο μπασκετικός Ολυμπιακός. Πρόβλημα υπάρχει και είναι τεράστιο. Και αν υπάρχει κάποιος που θα πει ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς θα έχει κάνει λάθος ανάγνωση της πραγματικότητας. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι φεύγει ο Σφαιρόπουλος γιατί φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη –και έτσι είναι– για την εικόνα της ομάδας. Το αμείλικτο ερώτημα που έρχεται μετά από μια τέτοια εξέλιξη είναι το εξής: Πιστεύει κανείς ότι όποιος προπονητής και να έρθει στο τέλος Γενάρη θα μπορέσει να ανατρέψει την κατάσταση και να βελτιώσει την εικόνα, έχοντας ως δεδομένο ότι η ομάδα έχει ένα ρόστερ που δεν θα έχει επιλέξει ο ίδιος και με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις να τρέχουν με αδυσώπητο ρυθμό και με την ομάδα τα τελευταία 5 χρόνια να είναι χτισμένη με συγκεκριμένη φιλοσοφία; Πέρα από το ότι διαφωνώ με τη συγκεκριμένη προσέγγιση, αδυνατώ να σκεφτώ ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή προπονητής που μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση απλώς με την παρουσία του στην άκρη του πάγκου. Τότε τι θα μπορούσε να γίνει;

O Ολυμπιακός έχει τεράστιο πρόβλημα σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι το διαρκές χτύπημα στη συνοχή της ομάδας που προκύπτει από τις αλλεπάλληλες απουσίες βασικών γραναζιών της ομάδας. Αυτό όμως δεν μπορεί να το αποφύγει όχι μόνο ο Ολυμπιακός, αλλά και καμία άλλη ομάδα που πλήττεται από τέτοια προβλήματα. Οπότε φτάνουμε στο βασικό πρόβλημα, που είναι απαραίτητο να επιλυθεί. Και αυτό έχει να κάνει με τις συνέπειες που έχουν προκύψει από την ανακατανομή των ρόλων και των απαιτήσεων που έχουμε από τον κάθε παίχτη. Η ομάδα χτίστηκε το καλοκαίρι με διαφορετικό τρόπο από τις προηγούμενες χρονιές. Δυστυχώς λόγω –πάλι– των τραυματισμών, η τράπουλα ανακατεύτηκε πάρα πολύ και μετά το ξαναμοίρασμά της υπάρχει ζήτημα στην αφομοίωση των ρόλων από παίχτες που τράβηξαν κουπί το πρώτο διάστημα και μοιάζουν μπερδεμένοι στα τελευταία παιχνίδια.  Και το πρόβλημα συνίσταται κυρίως στην περιφέρεια με την επιστροφή του Σπανούλη. Το δεύτερο σημείο που προκύπτει από αυτό είναι ότι έχει «πειραχτεί» η νοοτροπία της ομάδας και από το περίφημο «refuse to lose», έχουμε φτάσει στο σημείο παίχτες με τεράστιο εγωισμό να παρατηρούν τις συντριβές να διαδέχονται η μια την άλλη. 

Υπάρχει λύση σε όλη αυτή την κατάσταση; Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος αλλά επαναλαμβάνω ότι διαφωνώ με τον μηδενισμό απέναντι στην ομάδα και τον προπονητή. Ο Σφαιρόπουλος αφού ανέλαβε την ευθύνη της νέας ντροπιαστικής εμφάνισης οφείλει να λύσει τα παραπάνω προβλήματα. Να εμπνεύσει πάλι τους παίχτες του. Και για να το κάνει αυτό θα πρέπει να είναι τουλάχιστον δίκαιος απέναντι σε όλους τους παίχτες, Έλληνες και ξένους. Παίχτες που είναι φανερά εκτός ρυθμού όπως ο Μάντζαρης να έχουν χρόνο συμμετοχής ανάλογα με την προσφορά τους, ακόμα και αν χρειάζεται να «δυσαρεστηθούν» από τον λιγότερο χρόνο συμμετοχής. Παράλληλα, να κοιτάξει να ξαναβάλει στο παιχνίδι της ομάδας πράγματα που λειτούργησαν στο πρόσφατο παρελθόν και έκαναν την ομάδα πιο αθλητική και πιο απρόβλεπτη όπως το σχήμα με τους τρεις φόργουορντ (ακόμα και αν αυτό είναι δύσκολο εφόσον ισχύει η πληροφορία για μεγάλη απουσία του Παπαπέτρου). Τέλος οι παίχτες να κάνουν τη δική τους αυτοκριτική. Να αποφασίσουν αν θα βγουν μπροστά (και αναφέρομαι στις «παλιοσειρές») όπως το έχουν κάνει και άλλες φορές στο παρελθόν ή θα αφήσουν μια ιστορική ευκαιρία να πάει χαμένη. Ευθύνες έχουν όλοι μέσα στην ομάδα. Διοίκηση, προπονητής και παίχτες. Ιδού η Ρόδος...

* * *

ΥΓ Η ΕΟΚ στο μεταξύ αποφάσισε να διεξαχθεί ο τελικός του Κυπέλλου χωρίς οπαδούς των δύο ομάδων και με την παρουσία μαθητών της Κρήτης. Ο Ολυμπιακός απέναντι στην ΕΟΚ έχει αποφασίσει να τηρεί στάση αδιαφορίας στο όριο της μη αναγνώρισης της συγκεκριμένης ομοσπονδίας και καλά κάνει μέχρι ενός σημείου. Υπάρχει όμως μια παράμετρος η οποία υπερβαίνει τη σχέση της ΚΑΕ με την ομοσπονδία. Και αυτή είναι η σχέση της ΚΑΕ με τον κόσμο της. Και είναι υποχρέωση της διοίκησης να διεκδικήσει την παρουσία του κόσμου στον τελικό. Ακόμα και αν δεν το πολυθέλει για πολλούς λόγους. Ο Ολυμπιακός είναι ο κόσμος του και θέλει να βρεθεί στην Κρήτη για να υποστηρίξει την ομάδα σε ένα τελικό, που μέχρι πέρσι είχε παρουσία των οπαδών των ομάδων που συμμετείχαν. Η ΚΑΕ λοιπόν οφείλει να προσπαθήσει να καταφέρει την παρουσία οπαδών της ομάδας. Για όλους τους λόγους του κόσμου.