Η θεωρία της σχετικότητας

Και να λοιπόν ακόμη μία απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο έχει λογική, έχει ειρμό αλλά κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το αποτέλεσμα. Αν κάνεις τα πράγματα σωστά δεν είναι απαραίτητο ότι θα κερδίσεις. Όπως και το αντίστροφο.

Για να γίνω πιο σαφής.Ο Ολυμπιακός έδωσε δύο παιχνίδια τη βδομάδα που με μας πέρασε:με τον ΑΠΟΕΛ για το Europa League και με την ΑΕΚ για το Ελληνικό Πρωτάθλημα. Και παρουσίασε δύο διαφορετικά πρόσωπα. Ή όχι.

Του JosuTernera

Στο παιχνίδι με τους Κύπριους,το οποίο και έχασε,ήταν ανεπαρκώς δημιουργικός,άτσαλος,άτυχος και με ασαφή μηνύματα από τον πάγκο. Αν προσθέσουμε και την πατάτα του Λεάλι μαζί την ανυπαρξία της αμυντικής του γραμμής τότε θα αποκτήσουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα για το τί φταίει. Η ομάδα φάνηκε στο πρώτο ημίχρονο να δείχνει σημάδια βελτίωσης στο δημιουργικό κομμάτι με έναν πολύ κινητικό και ουσιώδη Μάριν και έναν Φορτούνη να αρχίζει να βρίσκει πατήματα. Αλλά ταυτόχρονα να κυνηγάει από την αρχή το γκολ της ισοφάρισης. Μία απλή παρατήρηση χρειαζόταν για να δει κάποιος ότι το κέντρο μας ανασταλτικά χώλαινε με αποτέλεσμα να πελαγοδρομεί η άμυνα των ούτως ή άλλως αδύναμων στόπερ, καθώς και ότι όταν κουράζονται οι επιτελικοί με τις γιόμες δεν γίνεται δουλειά. Ο μόνος που συνέδεε με μεταβιβάσεις και πανταχού παρουσία τις γραμμές ήταν για μια ακόμη φορά ο Καμπιάσο. Βέβαια αν θέλουμε να λέμε ότι ο Ολυμπιακός είναι κορυφαία ομάδα και σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη, τότε καλό θα ήταν ο 36χρονος Αργεντίνος υπερπαίκτης να μην είναι μονίμως ο πρώτος διακριθείς (και αυτό είναι ευθύνη των ανθρώπων που σχεδιάζουν την ομάδα).

Στο δεύτερο ημίχρονο άρχισε να φαίνεται η κόπωση και των παικτών και η δική μας με αυτά που βλέπαμε. Θα κάνω μια απλή παράθεση γεγονότων. Καμπιάσσο κουρασμένος, Μάριν εξαφανισμένος, Φορτούνης άφαντος και ο Μπέντο σκέφτηκε να κάντι την παρέμβασή του. Λογικά διέγνωσε ότι πρέπει το κέντρο να πάρει ανάσες και να αποτελεί εστία δημιουργίας φάσεων. Πάει να αλλάξει λοιπόν τον Γερμανό ο οποίος διαμαρτύρεται για την αλλαγή και ο Πορτογάλος την παίρνει πίσω βγάζοντάς τον Φορτούνη. Κίνηση με την οποία εγώ δεν διαφωνώ.Σηκώνει Τσόρι για ζέσταμα για να δώσει ποιότητα και να πιέσει,τον κρατάει όμως στον πάγκο προκαλώντας ειρωνικές αντιδράσεις μεταξύ αυτού και του Φορτούνη on camera. Αβίαστο συμπέρασμα ότι ο Μπέντο έχει χάσει τα αποδυτήρια με τα αστέρια της ομάδας να γελάνε εις βάρος του και να ακυρώνουν τις αποφάσεις του.

Την Κυριακή πήγαμε λοιπόν να παίξουμε με την Κούλα. Ο κόσμος στα κάγκελα, ο Μπέντο υπ' ατμόν και η κατάσταση να θυμίζει έντονα καλοκαίρι και έρημο Μπερ Σεεβά. Το θαύμα όμως έγινε. Οι εξυγιαντές μπήκαν στη φυσική τους θέση και ο Ολυμπιακός μπόρεσε επιτέλους να κάνει την πρώτη πειστική εμφάνισή του για φέτος.

Και εδώ ας μιλήσουμε λίγο για τον προπονητή. Ο Μπέντο αποφάσισε να βάλει μπροστά την ποδοσφαιρική λογική και να βάλει από την αρχή του αγώνα στο πλευρό του Μιλιβόγεβιτς ένα κατά τα φαινόμενα πραγματικό 8άρι: τον Μάρτινς. Έναν παίκτη που στα μέχρι τώρα ματς έχει δείξει καλά στοιχεία, με κάθετες πάσες, ασίστ, κινητικότητα και κυρίως κουβάλημα της μπάλας ξεκινώντας από τα πίσω. Ένας συνδετικός κρίκος δηλαδή ανάμεσα στις γραμμές της ομάδας. Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι δεν έχουμε βρει το νέο Ιμπαγάσα, όπως διατείνονται οι ρεπόρτερ μας που στην πρώτη στραβή θα τον κρεμάσουν, αλλά ότι ο Μάρτινς είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τον φετινό Ολυμπιακό. Και κυρίως για παιχνίδια που ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται να παίζει με δύο καθαρούς κόφτες.

Το δεύτερο θετικό στοιχείο του ντέρμπι ο Λούκα Μιλιβόγιεβιτς. Αυτή η σέρβικη ποδοσφαιρόφατσα που στα καλά του σε κάνει να νιώθεις ότι γύρω του χτίζεις ενδεκάδα. Όντας γνώστης των βασικών του ποδοσφαίρου είναι ένας παίκτης που μπορεί να σου δώσει σιγουριά και ποιότητα στα χαφ. Όταν βέβαια παίζει στα κόκκινα και μπορεί να δώσει δυο σωστές πάσες στα 3 μέτρα. Μαζί με αναγεννημένο Φορτούνη και αποτελεσματικό Ιντέγε ποιά ΑΕΚ;

Δύο αγώνες με ευκαιρίες για τον Ολυμπιακό και με δύο διαμετρικά αντίθετα αποτελέσματα. Να πούμε πως έτσι είναι η μπάλα; Ή ότι έμαθε το μάθημα του ο Μπέντο; Και ποιο ήταν αυτό; Γιατί rotation συνεχίζει να κάνει ο άνθρωπος. Ή πωρώθηκαν οι παίκτες; Λογικό αυτό αφού με τόση γλώσσα που είχαν βγάλει οι εξυγιαντές και με το όνειδος του περσινού Τελικού Κυπέλλου όλο και κάπως θα ταρακουνήθηκαν.

Το σίγουρο είναι ότι από την Πέμπτη,που η ομάδα έμοιαζε να έχει γυρίσει 20 χρόνια πίσω ,ως τη Κυριακή ο χρόνος φαίνεται να κύλησε με απίστευτη ταχύτητα. Κανένα θαύμα βέβαια αφού οι ίδιοι παίκτες παίξανε --σχεδόν-- και ο ίδιος προπονητής ήταν στον πάγκο. Ένας προπονητής που ακόμη μαθαίνει την ομάδα που φτιάχτηκε άρον άρον στο τέλος του καλοκαιριού.

Στην πραγματικότητα ούτε οι ευκαιρίες με τον ΑΠΟΕΛ μπορούν να μας κάνουν να πούμε ότι είμασταν άτυχοι αλλά Ευρώπη είναι χάσαμε ούτε με την ΑΕΚ του Κετσπάγια μπορούμε να θριαμβολογούμε. Γιατί ακριβώς είμαστε ο Θρύλος. Και έτσι τιμωρούμε τους ασεβείς. Ειδικά όταν πελαγοδρομούν.

Ψύχραιμα λοιπόν κρατάμε την ισοπέδωση της «αρμάδας» του Τίγρη (νιαααρ) και ακόμη περισσότερο κρατάμε την απαράδεκτη εμφάνιση και ήττα από τους υπερπατριώτες «κουμπάρους» και περιμένουμε πάντα στο πλευρό της ομάδας να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η χρονιά που κάποιοι φρόντισαν να την στηρίξουν σε σαθρές βάσεις.

* * *

ΥΓ1 Καλό θα ήταν να θυμόμαστε ότι στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν ο Κετσπάγια υπήρξε προπονητής στην ομάδα μας. Και ότι η Ιστορία κάνει κύκλους.

ΥΓ2 Δεν λέω πως ο Μπέντο είναι Βαλβέρδε(και μόνο που τους έβαλα στην ίδια πρόταση τρομάζω),αλλά πριν τέσσερα χρόνια αν δεν κάνω λάθος, όταν ο Βάσκος ήταν πίσω στο πρωτάθλημα,σε σύσκεψη πέφταν ονόματα προπονητών για αντικαταστάτες και ο Μαρινάκης είπε: «Με αυτούς που ακούω, χίλιες φορές Βαλβέρδε».Στο κάτω κάτω ας αφήσουμε να δούμε τί έχει να μας πει ο Πορτογάλος.

ΥΓ3 Γελάμε με Τιμούρ και περιστατικό με πελαγωμένο Λαμπρόπουλο. Αλλά και το επεισόδιο με Μάριν δεν είναι αμελητέο.