Dr. Jekyll: Ο Μάριν απέχει από αυτό που περιμέναμε βάσει του -πριν από κάμποσα, είναι η αλήθεια- χρόνια βιογραφικού του. Ο Ντε λα Μπέγια δεν δείχνει με τίποτα παίκτη με σταθερή συμμετοχή ετών στη Πριμέρα. Ο Ρομαό, σχεδόν βασικός αμυντικός μέσος της Μαρσέιγ για χρόνια, δεν έχει αγωνιστεί μεν τόσο, ώστε να δούμε τι ψάρια πιάνει, αλλά σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται, ως τώρα, επιτυχημένη μεταγραφή. Κανείς, όμως, δεν πλησιάζει σε απογοήτευση την σπουδαιότερη καλοκαιρινή μεταγραφή, τον Όσκαρ Καρντόσο. Μια σημείωση: η απόκτηση του Καρντόσο, έφερε, εν μέρει, μια ηρεμία στον κόσμο, και κατ' επέκταση στην ομάδα, απαραίτητη μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι. Ο οπαδός πάντα διψά για μεταγραφές αεροδρομίου, οι οποίες ανεβάζουν την αισιοδοξία. Από αυτή την άποψη, η απόκτησή του ήταν απαραίτητη. Τα δύο μοναδικά τέρματα, όμως, που έχει, ως τώρα, σκοράρει φορώντας τη ριγωτή, απέχουν και από την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη για τη πιθανή του απόδοση. Τέλος, αν και παλτό δεν είναι, αφού κανείς δεν περίμενε πολλά, αξίζει μια ιδιαίτερη αναφορά στη πιο παράλογη, κατά την άποψή μου, μεταγραφή του καλοκαιριού, την απόκτηση του Μπρούνο Βιάνα.
RedTerso: Η λέξη «παλτό» στην ποδοσφαιρική αργκό έρχεται να συνοδεύσει ως χαρακτηρισμός μια αποτυχημένη μεταγραφή που, πάλι συνήθως, έχουμε και απαιτήσεις από αυτήν. Σε αυτή την κατηγορία νομίζω οτι ο τίτλος παραδίδεται εύκολα στον Όσκαρ Καρντόσο. Ο Καρντόσο δεν είναι σε καμία περίπτωση άμπαλος. Αυτό το αποδεικνύει η σπουδαία καριέρα του. Το ζήτημα είναι οτι παρουσιάστηκε από τη διοίκηση σχεδόν ως «μεσσίας» λόγω του βιογραφικού του, αλλά και της κατάστασης της ομάδας μέσα στο καλοκαίρι, που παρέπαιε και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες. Φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού οτι είναι αργός πλέον και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του σύγχρονου επιθετικού, που θα πιέσει παράλληλα την ανάπτυξη της αντίπαλης ομάδας. Παράλληλα φαίνεται να έχει χάσει και το ένστικτο του επιθετικού-δολοφόνου, που θα εκμεταλλευτεί ακόμα και τη μισή ευκαιρία και θα την κάνει γκολ. Νομίζω οτι το καλοκαίρι θα πρέπει να αποδεσμευτεί και να ελαφρύνει η ομάδα και από το τεράστιο συμβόλαιό του. Δυστυχώς ήταν μια μεταγραφή που έγινε για να ηρεμήσουν τα τεταμένα νεύρα του κόσμου και αυτό το πληρώνει και ο συμπαθής κατά τα άλλα Οσκαρ.
RoD: Ο κεντρικός αμυντικός. Που ακόμα τον περιμένουμε. Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Που ακόμα το ψάχνουμε. Η αμυντική λειτουργία της ομάδας. Που ακόμα να φανεί στον ορίζοντα. Φαίνεται να είναι η μοίρα αυτής της ομάδας, να «ψάχνει» μονίμως τον αμυντικό-βράχο που θα δέσει την άμυνα και μονίμως να μην τον βρίσκει. Επειδή, ωστόσο, μοίρα και μεταγραφές δεν πάνε μαζί, κάπου αλλού είναι ο λάκκος της φάβας...
JosuTernera: Αν με το χαρακτηρισμό «παλτό» εννοούμε τη μεταγραφή που διέψευσε περισσότερο από όλες τις προσδοκίες μας, τότε αναμφίβολα ο τίτλος πηγαίνει στον Όσκαρ Καρντόσο. Έναν παίκτη με περγαμηνές και μεγάλη καριέρα πίσω του που όμως δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό του εαυτό. Στην παρακμή λοιπόν της πορείας του στα γήπεδα ήρθε στον Ολυμπιακό ως μια μεγάλη μεταγραφή, μέσα στο μπάχαλο του καλοκαιριού, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να ξεπλύνει τις ανορθογραφίες του φετινού Ολυμπιακού. Αποδεικνύει για μία ακόμη φορά την προχειρότητα με την οποία τα πράγματα γίνονται στο λιμάνι. Από πλευράς διοίκησης βεβαίως! Βέβαια ακόμη και αυτός ο Καρντόσο δεν απενοχοποιεί μία κατάσταση πραγμάτων που δεν λέει να αλλάξει! Και στο κάτω κάτω τί φταίει ο παίκτης αν ο επίσημος Ολυμπιακός δε λέει τόσα χρόνια να πάρει παίκτη για το κέντρο της άμυνας και πειραματίζεται με ό,τι μαλακία κατέβει στο μυαλό του κάθε προπονητή; Ή, πιο πιθανό ακόμη, με ό,τι επιτρέπεται (budget) από πλευράς διοίκησης; Αλλά είπαμε εδώ θα μιλήσουμε για παίκτη. Και η μεγάλη απογοήτευση είναι ο Παραγουανός. Αυτός είναι και το μεγάλο όνομα και το βαρύ συμβόλαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου