Του RedTerso
Το πρώτο παιχνίδι της διπλής αγωνιστικής διεξήχθη απέναντι στη Βίρτους, η οποία μετά την αλλαγή προπονητή (βλ. Ιβάνοβιτς αντί του Μπάνκι) επιχειρεί να ανασυνταχθει και να προσπαθήσει να ανεβάσει το μέχρι στιγμής άσχημο ποσοστό νικών της (κάτι το οποίο πέτυχε εν μέρει αυτή την εβδομάδα με τη νίκη στην έδρα της απέναντι στην Μπαρτσελόνα). Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε «καθαρίσει» αρκετά πιο εύκολα την αναμέτρηση, αν δεν είχε υπάρξει το τραγικό δεύτερο δεκάλεπτο, όπου οι Ιταλοί έκαναν ένα επί μέρους σκορ 14-29, με το οποίο προηγήθηκαν στο ημίχρονο με 43-46. Ο κόουτς Μπαρτζώκας ακούστηκε σχεδόν μέχρι τη σάλα του ΣΕΦ και οι ερυθρόλευκοι υποχρεώθηκαν να εμφανίσουν τις σπουδαίες αρετές που διαθέτουν, καθηλώνοντας τη Βίρτους μόλις στους 10 πόντους στην τρίτη περίοδο, για να έρθει τελικά το νικηφόρο αποτέλεσμα με 87-77.
Δεύτερο ματς απέναντι στην Άλμπα και το... μενού είχε περισσότερο άγχος. Ο Ολυμπιακός κατάφερε μεν να κερδίσει, αλλά το έπραξε κυριολεκτικά στο τέλος μιας και μόλις 1,5 λεπτό πριν το τέλος του αγώνα, βρέθηκε στο -3. Και μάλιστα φαινομενικά σε ένα παιχνίδι, που παρόλο που δεν έχτισε καμία μεγάλη διαφορά συνολικά, φαινόταν ότι εύκολα ή δύσκολα, ελέγχει. Δυστυχώς αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι με υποτιμηση του αντιπάλου δεν μπορείς να επιβληθείς εύκολα. Ευτυχώς δεν είχαμε απώλεια, που θα στοίχιζε σοβαρά σε βάθος χρόνου και στην οικονομία των αποτελεσμάτων.
Η Άλμπα ταξίδεψε στο ΣΕΦ με τους περισσότερους τραυματίες να έχουν επιστρέψει (έλειπαν μόνο οι Προσίντα και Μπιν, μιας και λίγες μόνο εβδομάδες πριν θύμιζε νοσοκομείο) και έχοντας φυσικά μηδέν άγχος για το αποτέλεσμα. Ιδανική συνθήκη για να δυσκολέψουν τα πράγματα, ειδικά όταν το ερυθρόλευκο φαβορί εμφανίζεται χωρίς την απαιτούμενη συγκέντρωση και σκληράδα. Στο παρκέ ξετυλίχθηκε απόλυτα αυτή η συνθήκη και η νίκη ήρθε τελικά με αγχωτικό τρόπο και με ατομικές ενέργειες παιχτών με σπουδαίο ταλέντο.
Κάποιες γρήγορες σκέψεις από αυτή τη διαβολοβδομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν παίζει καλή και αποτελεσματική άμυνα. Δέχτηκε κατά μέσο όρο 81 πόντους σε αυτά τα ματς από τις δύο ουραγούς της βαθμολογίας. Είναι γενική παραδοχή ότι υπάρχει μακράν περισσότερο επιθετικό ταλέντο φέτος, όμως όταν κρίνονται τίτλοι, η άμυνα είναι καθοριστικός παράγοντας. Προς το παρόν, υπολειπόμαστε. Φαίνεται να συνεχίζει να υπάρχει ένα πρόβλημα με την κατανομή των ρόλων και των χρόνων. Έχω μια αίσθηση ότι ο Ντόρσεϊ --κυρίως-- «αδικείται», για παράδειγμα. DNP απέναντι στη Βίρτους και μόλις ένα δεκάλεπτο απέναντι στην Άλμπα, παρόλο που δεν εκβίασε προσπάθειες για να σκοράρει. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να εξεταστεί από το προπονητικό τιμ, ενόψει και της πολύ δύσκολης και απαιτητικής συνέχειας. Ο Φουρνιέ σκόραρε μεν 21,5 πόντους σε αυτούς τους δύο αγώνες, αλλά με 16,5 προσπάθειες κατά μέσο όρο. Ιδιαίτερα μεγάλο νούμερο, θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς. Γενικά, ο Θρύλος δεν αποδίδει --ακόμα-- τόσο όμορφο μπάσκετ όσο μας είχε συνηθίσει και κυρίως με βάση τις δεξιότητες των παιχτών του. Χρειάζεται βελτίωση και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Καλύτεροι παίχτες μας αυτή την εβδομάδα ήταν σταθερά οι Βεζένκοφ, Φουρνιέ, Βιλντόζα και Γουόκαπ. Βελτιωμένος αισθητά ο Αρχηγός Παπανικολάου, όπου ειδικά απέναντι στην Άλμπα ήταν αμυντικός «παράγοντας» μαζί με τον Φαλ (είχαν +13 και +17 κατά την παρουσία τους στο παρκέ). Ειδικά ο Μουσταφά έδειξε πόσο έλειψε το περασμένο διάστημα και για την καλή του άμυνα αλλά και για την ευκολία με την οποία μπορεί να βοηθήσει τη ροή της επίθεσης. Για τον Ντόρσεϊ τα είπαμε. Εξαιρετικός ο Πίτερς απέναντι στη Βίρτους. Σε μέτρια παρουσία (με βάση τις ικανότητές τους πάντα) οι ΜακΚίσικ και Μιλουτίνοφ. Καλή παρουσία από τον Λαρεντζάκη στα 8 λεπτά που πήρε απέναντι στους Ιταλούς, ενώ μάλλον άσχημη εβδομάδα είχε ο Γκος. Και φυσικά αυτό δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τη γκρίνια που ακουγόταν από τις κερκίδες του ΣΕΦ όταν δεν είχε καλές επιλογές.
Ολοκληρώθηκε λοιπόν ο πρώτος γύρος, με την ομάδα μας να βρίσκεται ψηλά στη βαθμολογία (ενδεχομένως και στην πρώτη θέση, μιας και εκκρεμμεί η αναβολή του Παρί-Φενέρ, που έγινε με σκανδαλώδη τρόπο υπέρ της πρώτης), χωρίς όμως να έχει φθάσει ακόμα σε άκρως πειστικό επίπεδο. Το θετικό είναι ότι δείχνουν να υπάρχουν ακόμα μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, αλλά αυτό μένει να φανεί στο παρκέ και φυσικά να έρθουν τα απαραίτητα αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός σταδιακά θα εντάξει στο ρόστερ του τον Κίναν Έβανς --κυρίως-- και τον Νέιθαν Μενσά (που ελπίζουμε να επιβεβαιώσει τις αμυντικές και αθλητικές του αρετές). Ο δεύτερος γύρος ξεκινά με δύο πολύ δύσκολες εκτός έδρας αναμετρήσεις απέναντι στην Αρμάνι και τη Ζαλγκίρις σε ... χριστουγεννιάτικο φόντο. Να ζητήσουμε από τον ερυθρόλευκο μουσάτο κύριο δύο νίκες στο σακούλι; Να τις ζητήσουμε και να μας τις φέρεις, αγαπημένε μας Άγιε Βασίλη!
* * *
ΥΓ1 Είναι σαφές ότι ευχόμαστε περαστικά και γρήγορη ανάρρωση στον Λεσόρ για τον τραυματισμό του. Ειδικά εμείς, που έχουμε, διαχρονικά, δεχτεί αδιανόητα πλήγματα από τραυματισμούς που έχουν τερματίσει καριέρες, θέλουμε τους αντιπάλους μας υγιείς για να τους κερδίζουμε μέσα στο γήπεδο.
ΥΓ2 Είναι παράλληλα απολύτως σαφές ότι δεν δεχόμαστε καμία ηθικολογία από τους βάζελους. Καλά θα κάνουν οι υβριστές (για πάνω από 3 δεκαετίες) των νεκρών της θύρας 7 να το βουλώσουν.
ΥΓ3 Ένα ολόκληρο σύστημα σε μιντιακό και θεσμικό επίπεδο χορεύει στους ρυθμούς του προέδρου του βάζελου. Θα ήταν κωμικό, αν δεν ήταν τραγικό, το πως παρουσιάστηκε ο τραυματισμός του Λεσόρ. Ειδικά αν γίνει αντιπαραβολή με το γεγονός ότι μόλις πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι ο Μόουζες Ράιτ χάνει την υπόλοιπη χρονιά. Ξεφτίλες υποτακτικοί δημοσιολογούντες σας αξίζει περήφανα ο τίτλος «αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι».
ΥΓ4 Λιποθύμησε μισή θύρα των βάζελων, λέει, όταν τραυματίστηκε ο Λεσόρ. Το λένε οι άνθρωποι και εμείς τους ειρωνευόμαστε: «βάζελος θα πει μαχητική ψυχή»... και γελάνε τα σκαλάκια του ΟΑΚΑ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου