Μεντιλίμπαρ εναντίον όλων

Η φετινή σεζόν στο ποδοσφαιρικό τμήμα έχει όλα τα φόντα να μνημονεύεται κατά τα επόμενα χρόνια. Ο σύλλογος θα κλείσει 100 χρόνια --επίσημης, καθώς ο Ολυμπιακός ουσιαστικά έχει ιδρυθεί το 1923/24-- ύπαρξης, ένα συμβολικό ορόσημο που από μόνο του έχει διευρύνει τις προσδοκίες για καθολική υπεροχή σε όλα τα τμήματα. Πόσο μάλλον στο ποδόσφαιρο, που με τις αθάνατες δάφνες του ευρωπαϊκού τροπαίου να μακιγιάρουν την κατά τα άλλα παταγωδώς αποτυχημένη προηγούμενη τριετία, η πρωταθληματική «ψύχωση» για το 2024/25 έμοιαζε να εκκινεί με τις καλύτερες προϋποθέσεις.

Του Frunze

Η ομάδα, δηλαδή η διοίκηση και το επιτελείο Μεντιλίμπαρ, είχε σχεδόν τρεις γεμάτους μήνες και με εξασφαλισμένη την ευρωπαϊκή παρουσία στους ομίλους του Europa League, να φέρει εις πέρας δύο βασικές αποστολές, με διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας: (α) να απαλλαχθεί από τη σαβούρα που είχε φορτώσει στον σύλλογο η εγκληματική μεταγραφική πολιτική των προηγούμενων ετών και (β) να στελεχωθεί το ρόστερ με παίκτες της επιλογής/του στιλ του προπονητή, η εμπιστοσύνη στον οποίο μετά το έπος του Conference είχε δικαίως επισφραγιστεί με νέο συμβόλαιο από τη διοίκηση Μαρινάκη. 

Όσον αφορά το πρώτο, ο σύλλογος πέτυχε να ξεφορτωθεί πάνω από 20 συμβόλαια, αν και λίγα εξ αυτών με τη μορφή δανεισμού, ενώ εξοικονόμησε και 4 εκατ. ευρώ μέσω πωλήσεων (βάσει Transfermarkt, καθώς το κλαμπ δεν δημοσιοποιεί οικονομικές λεπτομέρειες). Όσον αφορά το δεύτερο τώρα, τα πράγματα περιπλέκονται. Ο Μεντιλίμπαρ ήταν σαφής σε κάθε του δήλωση ότι ζητούσε να παραμείνει ο κορμός της προηγούμενης χρονιάς, ειδικότερα η 5άδα Κααμπί, Κάρμο, Ποντένσε, Όρτα, Φορτούνης. Οι υποθέσεις των δύο πρώτων έληξαν θετικά, έστω κι αν η επιτακτικότητα του ερχομού του Κάρμο χρειάστηκε μια ξεγυρισμένη 4άρα από τη Νότιγχαμ και την επιμονή του Βάσκου για να παρθεί στα σοβαρά, κι έστω κι αν ο παίκτης ήρθε με δανεισμό από τη Νότιγχαμ που σημαίνει ότι του χρόνου η ανάγκη για στόπερ κλάσης θα είναι στις πρώτες προτεραιότητες, εφόσον ο παίκτης πάει στην Αγγλία όπως και αναμένεται. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι αμελητέο, καθώς μετά τον Μέλμπεργκ, ο Ολυμπιακός έχει υπάρξει έχοντας στην 11άδα τον αμυντικό βράχο που του αρμόζει μόλις μιάμιση σεζόν: την πρώτη καλή χρονιά του Σεμέδο και το 6μηνο του Κάρμο. Είναι αποδεδειγμένο ότι όταν η ομάδα χάνει έναν καλό παίκτη, για κάποιον λόγο δυσκολεύεται πάντα και για πολύ καιρό ώστε να τον αναπληρώσει (π.χ. Γκαλέτι, Μιραλάς, Τσιμίκας, Ποντένσε κ.λπ.). Η υπόθεση Φορτούνη είναι ξεχωριστή από μόνη της και δεν υπάρχει λόγος να αναλυθεί περαιτέρω αφού ο παίκτης επέλεξε τα χρήματα της Σαουδικής Αραβίας, βλέποντας, στα 32, μια ευκαιρία για ένα αρκετά μεγάλο συμβόλαιο. 

Οι περιπτώσεις όμως των Όρτα και Ποντένσε είναι σημαντικές να σταθούμε όχι μόνο γιατί ήταν παίκτες-κλειδιά στα πλάνα του προπονητή, αλλά και γιατί η αρνητική κατάληξη των υποθέσεών τους είναι ενδεικτική των παθογενειών που εξακολουθούν να σοβούν στα πέριξ και στα ενδότερα των διοικητικών ιθυνόντων. 

Έχοντας τρεις μήνες στη διάθεσή της, η διοίκηση έκρινε σκόπιμο να παρατείνει συνεχώς τις διαπραγματεύσεις με τις ομάδες των παικτών (Μπράγκα και Γουλβς) θεωρώντας ότι, έχοντας σύμμαχο τους ίδιους τους παίκτες, θα εξασφάλιζε τη συμφωνία με το μικρότερο δυνατό κόστος. Πρόκειται για τη λογική που κυριαρχεί χρόνια στην ΠΑΕ και μπορεί να συνοψιστεί στο «θα βγάζουμε από τη μύγα ξύγκι». Η εφαρμογή αυτής της τακτικής έχει πολλά ποδάρια που τις περισσότερες φορές κατά ένα «παράξενο» τρόπο καταλήγει να έχει εξαιρετικά επαχθείς συνέπειες στην ποιότητα και τη συνοχή του ρόστερ. 

Για παράδειγμα, βασική διάσταση αυτής της μεταγραφικής πολιτικής επί διοίκησης Μαρινάκη είναι οι δανεικοί. Από το 2013/14 έως το 2023/24, η διοίκηση έχει φέρει «με δανεισμό» περισσότερους από 45 παίκτες, από τους οποίους συνέχισαν στην ομάδα πάνω από ένα εξάμηνο/χρόνο μόλις οι 6 (Μιλιβόγεβιτς, Εντινγκά, Ρομπέρτο, Σα, Χασάν, Κάρμο), δηλαδή σχεδόν το 10%. Αν βάλουμε και τον παράγοντα Νότιγχαμ μέσα στη συζήτηση, που αναφέρεται από συκοφάντες και εχθρούς ως ατού του Ολυμπιακού έναντι των αντιπάλων του, επί ημερών Μαρινακή στο Σίτι Γκράουντ η ομάδα έχει πάρει, με τη μορφή δανεισμού ή αγορά, απευθείας από τον αγγλικό σύλλογο 11 παίκτες: Σουντανί, Τιάγκο Σίλβα, Ζοάο Καρβάλιο, Ουί Τζο, Μπόουλερ, Σκάρπα, Ρίτσαρντς, Μπιανκόν, Στάμενιτς, Κάρμο. Με εξαίρεση δηλαδή τον Κάρμο που ήταν γνωστό τι παίκτης είναι από πέρσι, ο Ολυμπιακός έχει φορτωθεί με αρκετά «παλτά» από τα οποία, σε κάποιες περιπτώσεις, δυσκολεύτηκε να απαγκιστρωθεί.

Η επανεμφάνιση αυτού του μεντάλιτι κατά το φετινό καλοκαίρι είχε ως αποτέλεσμα να διακινδυνεύσουν οι μεταγραφές των δύο Πορτογάλων, και εντέλει να χαλάσουν οριστικά με διαφορετικές αφορμές, αλλά με κοινή αιτία τη νοοτροπία του «ξυγκιού» και μια σαθρή σιγουριά που αποδείχθηκε απατηλή. Και εδώ ξεκινάει το πιο ενδιαφέρον part του φετινού καλοκαιριού. Η διοίκηση, που διατυμπάνιζε μέσω των φιλικών της μέσων την αισιοδοξία της, τη βεβαιότητά της εντέλει ότι ο ερχομός των δύο παικτών είναι θέμα χρόνου, πιάστηκε απροετοίμαστη ή και «μπερδεμένη» –καθ’ ομολογία των αυλικών της– χωρίς εναλλακτικές στα θέλω του προπονητή, αφήνοντας γυμνή την ομάδα στις δύο νευραλγικές θέσεις που πονούσε. Τόσο απλά. 

Το πρόβλημα όμως εδώ ήταν ότι ο Βάσκος δεν είναι κάνα παιδάκι ούτε «yesman» τύπου Μαρτίνς, για να δεχθεί έτσι αβίαστα αυτό το τρύπημα ή τα μανατζερομαζώματα που του πλάσαραν ως εναλλακτικές. Μπροστά όμως στον κίνδυνο να μείνει το ρόστερ, όχι μόνο ποιοτικά αλλά και ποσοτικά, καχεκτικό, αναγκάστηκε να βάλει νερό στο κρασί του. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι τσαπατσοδουλειές της τελευταίας στιγμής μπέρδεψαν ακόμα περισσότερο την ομάδα καθώς οι παίκτες αυτοί δεν έχουν τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται ο συγκεκριμένος προπονητής. Οι χωρίς ή λειψής προετοιμασίας που ήρθαν τον Σεπτέμβρη (!), δηλαδή Γουίλιαν, Ολιβέιρα, Γιαζιτσί, ήρθαν για να προστεθούν στον ήδη εκτός Μεντιλίμπαρ λογικής Γιάρεμτσουκ και τον ανώριμο Βέλντε, σαμποτάροντας ουσιαστικά το πλάνο του προπονητή, φορτώνοντας του ακατάλληλους, αγύμναστους ή χωρίς ιδιαίτερο κίνητρο παίκτες και ωθώντας τον σε πειραματισμούς για να καλύψει τις ανεκδιήγητες μεταγραφές των φωστήρων στα γραφεία της Αλεξάνδρας. Το πώς «καπελώθηκε» ο προπονητής φαίνεται και από την απάντησή του στην ερώτηση δημοσιογράφων για την επικείμενη μεταγραφή του Τούρκου χαφ Ουνάς. 

Η εντελώς προβληματική αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού επί ελληνικού εδάφους τον μήνα Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, έθρεψε σαν τη φθινοπωρινή βροχή το χόρτο, τους χλαπάτσες, που παρασιτούν με την αρωγή της (κάθε) διοίκησης, οι οποίοι αμέσως αμέσως έτρεξαν να βρουν την αιτία για την εικόνα του Ολυμπιακού: ο Μεντιλίμπαρ δεν γνωρίζει από πρωταθλητισμό. Πρόκειται για το παραμορφωτικό αφήγημα που εμφανίστηκε εκείνη την περίοδο κυρίως μέσα από την αρθρογραφία και τις εκπομπές των Α. Καρπετόπουλου και Δ. Βερβελέ: 

(The KarpetShow, 22/09)

 (Βερβελές στο Sportal, 21/10)

 

(Βερβελές στο Sportal, 28/10) 

Οι όποιες ανησυχίες από τις συνέπειες και το αλαλούμ της αποτυχίας των μεταγραφών Όρτα-Ποντένσε και το εμφανές πρόβλημα του Ολυμπιακού δημιουργικά και μεσοεπιθετικά, ειδικά απέναντι σε κλειστές άμυνες, έμοιαζε να έχει δημιουργηθεί από το κενό, σαν ο προπονητής να μην καταλαβαίνει τα όπλα που έχει στα χέρια του, ή ακόμα να φορτώνονται στον ίδιο οι αποτυχίες της διοίκησης. 

Αυτό το αφήγημα δεν θα αργήσει να γίνει κομμάτια πρώτα από τον κόσμο του Ολυμπιακού, που τραγούδαγε εν χορώ το όνομα του Βάσκου στα παιχνίδια και γενικότερα την καθολική στήριξη που χαίρει από τον δρόμο μέχρι τα σόσιαλ μίντια, και δεύτερον από την ίδια την πραγματικότητα. Όσες φορές οι ακατάλληλοι που φόρτωσε η διοίκηση στο ρόστερ και τον Μεντιλίμπαρ πάτησαν χορτάρι, είτε διασύρθηκαν λόγω της αδυναμίας τους να ακολουθήσουν τον ρυθμό ενός αγώνα, είτε φάνηκαν εκτός τακτικού πλαισίου του ποδοσφαίρου Μεντιλίμπαρ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αυτό τον μήνα να περάσουμε σταδιακά στο δεύτερο αφήγημα, αυτό της αποδόμησης των μεταγραφών, αλλά χωρίς βέβαια να κατανομάζονται ποτέ αυτοί που τους έφεραν. 

Για να φτάσουμε στον μήνα Νοέμβριο, όπου παρά το προβληματικό ρόστερ, ο Μεντιλίμπαρ πέτυχε κάτι που πριν από δύο μήνες έμοιαζε οριακά απίθανο: να έχει την ομάδα πρώτη στο πρωτάθλημα (+3 βαθμούς από τον δεύτερο), αήττητη στην Ευρώπη μετά την πρεμιέρα με τη Λυών (2 νίκες, 2 ισοπαλίες) και παράλληλα ενσωματώνοντας οργανικά παιδιά από τις ακαδημίες. Για να τα λέμε όλα, ο Βάσκος ήταν και τυχερός. Οι τραυματισμοί των Γιασίτσι, Γουίλιαν τον απαγκίστρωσαν από την υποχρέωση να τους βάζει στη 11άδα, ξεκαθαρίζοντας τα --λίγα, η αλήθεια είναι-- κουκιά. Όχι ότι ο ίδιος έχει δείξει να χαμπαριάζει από τέτοιες «δικλείδες», κάθε άλλο. 

Ανεξάρτητα πώς θα εξελιχθεί η πορεία των συγκεκριμένων παικτών στη συνέχεια, στο ερχόμενο παράθυρο ο Ολυμπιακός θα ενισχυθεί σίγουρα με 2-3 παίκτες μίνιμουμ. Αν αυτοί είναι στα θέλω του προπονητή ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα. Αν όχι, η λέζα για την απώλεια του τίτλου σίγουρα δεν θα ανήκει στον Μεντιλίμπαρ.

* * *

ΥΓ Σκεφτείτε βέβαια ότι μετά από όλα αυτά, το πρώτο όνομα που ακούστηκε για τη μεταγραφική περίοδο του χειμώνα ήταν ο… Νεϊμάρ.