Του RedTerso
Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε στο ξεκίνημα της αναμέτρησης αρκετά διαβασμένος και επαρκώς σκληρός απέναντι στη Μπάγερν: Με τον Τζένκινς να αναλαμβάνει το προσωπικό μαρκάρισμα του Μπόλντγουιν και συνολικά η πεντάδα μας να «μοιράζει» αρκετό «μπασκετικό ξύλο» στους Βαυαρούς, καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια διαφορά που έφτασε στο +7 στο 6ο λεπτό της αναμέτρησης. Οι παίχτες μας είχαν καταφέρει να αποδιοργανώσουν τους αντιπάλους τους, με τον Τρινκιέρι να αποσύρει από το παρκέ τον πρώην παίχτη μας και να τραβάει το τζόκερ με την εμφάνιση του Σίλεϋ. Αυτό όμως δεν προέκυψε μόνο από έμπνευση για τους αντιπάλους μας: Προφανώς υπήρχε και η δικαιολογία της λειψανδρίας στη θέση «3» (με τις απουσίες των Παπανικολάου και ΜακΚίσικ), αλλά η προσπάθεια να κρατηθούν «ισορροπίες» γενικώς και η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση Σλούκα, Σπανούλη, Χάρισον (που δεν τον λες και αμυντικό εξολοθρευτή) ειδικώς, ανέτρεψαν πλήρως το αγωνιστικό σκηνικό. Μέχρι και τη λήξη του ημιχρόνου η άμυνά μας από σκληρή έγινε «βιτάμ σοφτ» και μέσα σε 14 λεπτά δεχτήκαμε 35 πόντους, με τους Γερμανούς να έχουν αναλάβει τα ηνία της αναμέτρησης!
Στην ανάπαυλα ο προπονητής μας στάθηκε στην κακή αμυντική μας εικόνα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παρουσιαστούμε με περισσότερη ενέργεια στο δεύτερο μέρος. Ο Ολυμπιακός ανέβασε το επίπεδο της προσήλωσης και της αμυντικής προσπάθειας και ανάγκασε την Μπάγερν να σκοράρει μόλις 15 πόντους στην τρίτη περίοδο. Αυτή η εικόνα συνεχίστηκε μέχρι και τα μέσα του τέταρτου δεκάλεπτου, όπου και 2 φορές βρεθήκαμε στο +9. Εκεί χάθηκαν σημαντικά αμυντικά ριμπάουντ, οι αντίπαλοί μας βρήκαν ελεύθερα σουτ και ευτυχώς που ο Μπόντγουιν θύμισε τον... περσινό και όχι φετινό του εαυτό, με απανωτά αστεία λάθη, για να έρθει τελικά μια άκρως αγχωτική, αλλά απείρως κομβική νίκη.
Ας σημειώσουμε και 2-3 γενικά στοιχεία. Πρώτα στα αρνητικά. Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να αντιμετωπίσει το «τράβηγμα» του Ρέινολντς προς τα έξω και τα σουτ που πήρε από μέση απόσταση. Οι ψηλοί μας δεν βοηθήθηκαν στο διάβασμα του αντιπάλου τους, με αποτέλεσμα να εκτεθούν επανειλημμένα από τον παίχτη, ο οποίος διαθέτει στο «ρεπερτόριό» του αυτά τα σουτ. Άλλο σημείο: Ο Σίλεϋ έκανε... το ματς της ζωής του. Όμως η ευθύνη βαραίνει το δικό μας τεχνικό τιμ, που άφησε σε μεγάλα χρονικά κομμάτια τον Σπανούλη στην προσωπική άμυνα πάνω στον Αμερικάνο. Η εμφάνισή του θύμιζε τις περσινές αναμετρήσεις, όπου κάθε αντίπαλος περιφερειακός έκανε ρεκόρ καριέρας απέναντί μας. Έχουμε σημειώσει και σε προηγούμενα κείμενα ότι η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση του Σλούκα με τον Σπανούλη δημιουργεί πρόβλημα στην περιφερειακή μας άμυνα. Αν ο Μπαρτζώκας επιμείνει σε τέτοια σχήματα για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, τότε μάλλον θα έχουμε πρόβλημα σε άλλες αναμετρήσεις.
Πάμε και στα θετικά. Ο κόουτς είχε μελετήσει το παιχνίδι της Μπάγερν, όπου ο Μπόλντγουιν παίρνει πολλές επιθέσεις πάνω του και κατάφερε να τον απενεργοποιήσει με δύο κινήσεις: Την πρώτη την αναφέραμε στο ξεκίνημα («λυσσασμένη» άμυνα του Τζένκινς πάνω του). Η δεύτερη αφορούσε ένα τρικ (που ίσως έγινε και εξ ανάγκης λόγω των απουσιών), όπου εμφανίστηκε ένα ψηλό σχήμα με τον Βεζένκοφ ως small-forward, τον Λιβιό στο «4» και τον Έλις ως center και τον Σάσα να «πέφτει» πάνω στον Αμερικάνο και να του δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα με το μέγεθός του. Επίσης: Ο Βεζένκοφ πραγματοποιεί το τελευταίο διάστημα σπουδαίες εμφανίσεις. Στο επιθετικό κομμάτι, ο Μπαρτζώκας του δίνει κατοχές μέσα από pick'n'pop δράσεις και ο Σάσα τις αξιοποιεί, έχοντας ανεβάσει την παραγώγικότητά του και τα ποσοστά του, όντας ταυτόχρονα πολύ βοηθητικός στην άμυνα (που δεν ήταν μέχρι πρότινος από τα δυνατά του σημεία). Είναι σαφές επίσης ότι έχει δοθεί η μπαγκέτα στον Σλούκα και η ελευθερία να παίρνει αυτός το σύνολο σχεδόν των αποφάσεων όταν βρίσκεται στο παρκέ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Σλούκας να έχει ανεβάσει κατακόρυφα τις επιδόσεις του το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Λίγα λόγια ακόμα για τους παίχτες μας: Ο Χάρισον πρέπει να βγει μπροστά στα επόμενα πολύ δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν, να βελτιώσει τα ποσοστά του και να βοηθήσει την ομάδα, με δεδομένη την απουσία του Παπανικολάου. Χτες ήταν μάλλον μέτριος επιθετικά και χωρίς την ανάλογη προσπάθεια αμυντικά. Ο Λαρεντζάκης χρησιμοποιήθηκε για να δώσει αμυντικές βοήθειες κυρίως. Σε προηγούμενα παιχνίδια είχε δώσει περισσότερες λύσεις, αλλά δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι πάντα παίζει με πάθος και ένταση. Ο Σπανούλης ήταν κακός, κατά τη γνώμη μου, και δεν δικαιολογείται ο χρόνος που πήρε (22,5 λεπτά). Μπορεί να έβαλε δύο πολύ μεγάλα τρίποντα --γιατί είναι ο Σπανούλης προφανώς-- αλλά στον δείκτη +/- σκοραρίσματος είχε το χειρότερο δείκτη της ομάδας, με -10 όση ώρα βρισκόταν στο παρκέ. Οι ΑΡΔ που βρήκαν θετική τη χθεσινή του εμφάνιση και τη γενική χρησιμοποίηση του δίπλα στον Σλούκα μόνο κακό κάνουν στην ομάδα μας. Ο Σλούκας βρίσκεται... στη ζώνη του λυκόφωτος. Δικαιολογεί επιτέλους την προσπάθεια που έκαναν οι Αγγελόπουλοι να τον ξαναφέρουν στο λιμάνι και είναι απολαυστικός στον τρόπο παιχνιδιού του: Έχει γίνει πολύ πιο επιθετικός στην εκτέλεσή του, ενώ ταυτόχρονα είναι πολύ αποτελεσματικός στο μοίρασμα της μπάλας. Πάντα τέτοια. Ο Μάρτιν δυστυχώς δεν περνάει την καλύτερή του φάση, αλλά δικαιολογείται μιας και είναι η ρούκι σεζόν του σε αυτό το επίπεδο. Ο Βεζένκοφ είναι ο δεύτερος πυλώνας δίπλα στον Σλούκα το τελευταίο διάστημα. Σουτάρει εξαιρετικά, έχει ανεβάσει την παραγωγικότητά του και είναι κομβικός και στα αμυντικά του καθήκοντα. Σπουδαία παρουσία από τον Σάσα. Ο Πρίντεζης έχει μειωμένο χρόνο φέτος, αλλά στα λεπτά που αγωνίζεται είναι πολύ βοηθητικός. Ο Ζαν-Σαρλ υπάρχουν παιχνίδια που αναγκαστικά θα «τραβηχτεί» πιο πίσω (όπως χθες) και θα αναλάβει πολύ συγκεκριμένους ρόλους. Απεναντι στην Μπάγερν περιορίστηκε περισσότερο στο αμυντικό κομμάτι δίνοντας ενέργεια στην πίσω πλευρά του παρκέ. Ο Τζένκινς, όσο αγωνίστηκε, ήταν καταλυτικός στην άμυνα πάνω στον Μπόλντγουιν και η ομάδα μας είχε +8 πόντους (πρώτος στη συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία, πιο ψηλά ακόμα και από τον Σλούκα που είχε +7!). Για τέτοιες αποστολές αποκτήθηκε ο Τζένκινς (και για να κάνει το πιτ-μπουλ του Σπανούλη) και τις εκπληρώνει --συνήθως-- με επιτυχία. Ο Έλις ήταν για δεύτερο συνεχόμενο ματς αρκετά θετικός και αυτό από μόνο του είναι θετικό νέο.
Ο Ολυμπιακός κατάφερε λοιπόν να πάρει τη νίκη απέναντι στη Μπάγερν, σε ένα παιχνίδι όμως που μπορούσε να χάσει. Η νίκη αυτή καθαυτή όμως έχει πολύ μεγάλη σημασία και ίσως παίξει κομβικό ρόλο στη συνέχεια, μιας και οι Βαυαροί αποτελούν έναν από τους ανταγωνιστές μας για την οκτάδα και ενδεχόμενη ήττα θα μας έφερνε στις -3 νίκες απέναντί τους. Ο Θρύλος βρίσκεται αυτή τη στιγμή λίγο πάνω από το 50% (9-8 νίκες) και μπορεί να ατενίζει με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον. Ακολουθούν τρεις συνεχόμενες διπλές αγωνιστικές (η μια εξαιτίας της αναβολής του εκτός έδρας ματς με τη Βιλερμπάν λόγω κορωνοϊού), που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία των ερυθρόλευκων. Ας υπάρχει υγεία στην ομάδα και ταυτόχρονη αγωνιστική βελτίωση και τα πράγματα μπορούν να πάνε καλά. Εδώ θα είμαστε να τα κουβεντιάζουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου