Του RedTerso
Ο Ολυμπιακός στην πρώτη περίοδο της αναμέτρησης σκοράρει 27 πόντους έχοντας το εξωφρενικό ποσοστό 70% από το τρίποντο (7/10 προσπάθειες). Αν όμως κάποιος παρατηρήσει πιο προσεκτικά το ματς θα δει ότι η Φενέρ στο ίδιο διάστημα σκοράρει 21 πόντους σχετικά εύκολα, με τους ερυθρόλευκους να μην παρουσιάζουν μεγάλη αμυντική ένταση και παράλληλα το σκοράρισμα από την πλευρά μας σε δίποντα έρχεται με το σταγονόμετρο (μόλις 6 πόντοι) θα καταλάβει ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα, που είναι ικανό να αλλάξει πολύ εύκολα το μομέντουμ του αγώνα.
Και πράγματι από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά σταματάει η «βροχή» τριπόντων από την πλευρά μας και έρχονται στο προσκήνιο όλα τα επιθετικά μας προβλήματα ενώ και η άμυνα μας δεν διεκδικεί κανένα απολύτως έπαινο... Είναι χαρακτηριστικό ότι σε 12 λεπτά αγώνα ο Ολυμπιακός έχει 8/11 τρίποντα. Από το σημείο εκείνο και μέχρι τη λήξη της αναμέτρησης έχει μόλις 7/21, με ποσοστό στο 33% και πολύ πιο κοντά στο φετινό χαμηλό μέσο όρο του, που όπως είδαμε και σε προηγούμενο κείμενο τον φέρνει στην τελευταία θέση σε ποσοστό ευστοχίας πίσω από τη γραμμή ανάμεσα στις 18 ομάδες της ευρωλίγκας. Σε 23 λεπτά αγώνα (από την αρχή της δεύτερης περιόδου και μέχρι να αρχίσει να τα «μπουμπουνάει» ο Βεζένκοφ) οι ερυθρόλευκοι σκόραραν 30 (!) ολόκληρους πόντους. Έτσι δεν κερδίζεις καμία ομάδα της διοργάνωσης, ειδικά όταν δεν παίζει και κάποια εκπληκτική άμυνα.
Οι παραπάνω αριθμοί αναφέρονται ενδεικτικά για να περιγράψουν τα σοβαρά προβλήματα, που παρουσιάζει η επιθετική λειτουργία της ομάδας, τα οποία όμως δεν είναι πρωτόγνωρα. Η Φενέρ, λοιπόν, αποφάσισε να «σκληρύνει» τις άμυνές της και έτσι από το ξεκίνημα της δεύτερη περιόδου και μετά αντιμετώπιζε τους περιφερειακούς μας με πολύ δυναμικά hedge-out και με τον Βέσελι να δίνει ρεσιτάλ σε αυτόν τον τομέα, χωρίς εμείς να μπορούμε να βρούμε ένα αντίδοτο. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην βγαίνουν καθόλου pick'n'roll συνεργασίες και να μην εμπλέκονται σχεδόν καθόλου (με εξαίρεση τον Ζαν-Σαρλ) οι ψηλοί της ομάδας μας στο επιθετικό παιχνίδι. Το αποτέλεσμα; 10 περισσότερα εκτελεσμένα τρίποντα από δίποντα (32 έναντι 22) και η τούρκικη ρακέτα να φαντάζει με ναρκοπέδιο. Και αυτή τη φορά δεν υπάρχει η δικαιολογία ότι απέναντί μας υπήρχε ο Ταβάρες... Οι παίχτες μας σε όλο τον αγώνα εκτέλεσαν 9 βολές (8 ως αποτέλεσμα αγωνιστικής συμπεριφοράς, μιας και μια εξ αυτών αφορούσε τεχνική ποινή στον Κοκόσκοφ), δείγμα του γεγονότος ότι δεν επιλέγαμε (εκτός του ΜακΚίσικ) ή αδυνατούσαμε (ας διαλέξει ο καθένας την εξήγηση που επιθυμεί) να προσεγγίσουμε έστω το αντίπαλο ζωγραφιστό... Το έχουμε ξαναγράψει, αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται κάποια βελτίωση στον συγκεκριμένο τομέα: Η επίθεσή μας φαντάζει αρκετά προβλέψιμη και αν δεν λειτουργήσει σωστά η πρώτη περιστροφή μετά το pick'n'roll, τότε συνήθως δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα plan-b και βλέπουμε συνήθως σκοτωμένα σουτ.
Και πάμε και στο πιο βασικό σύμπτωμα, που αν δεν αντιμετωπιστεί, η ομάδα δυστυχώς θα χρειαστεί διασωλήνωση: Υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα στη διαχείριση του ρόστερ και στους χρόνους του rotation, ειδικότερα όσον αφορά την περιφερειακή μας γραμμή. Την περασμένη εβδομάδα έγινε πολύς λόγος για τη μη χρησιμοποίηση του Σπανούλη στα τελευταία 15 λεπτά της αναμέτρησης με τη Ρεάλ. Προφανώς αυτός ο «λόγος» ήταν κατευθυνόμενος από τους ΑΡΔ, που ανέδειξαν την «ενόχληση» του Σπανούλη, όμως υπάρχει προφανώς υπόβαθρο κάτω από αυτό. Στη χθεσινή αναμέτρηση δεν αγωνίστηκε καθόλου στην τέταρτη περίοδο ο Σλούκας και έκλεισε το ματς ο Αρχηγός. Αυτό στα δικά μου, μάτια φαντάζει ως άτακτη υποχώρηση του Μπαρτζώκα (και της διοίκησης προφανώς που δεν τον καλύπτει) και αδυναμία εξεύρεσης λύσης, σε ένα πρόβλημα, που απαιτεί προφανώς ειδική διαχείριση.
Ο Σλούκας στο χθεσινό παιχνίδι ήταν απελπιστικά μόνος στο διάβασμα του παιχνιδιού και μόνο με αυτόν στο παρκέ υπήρχε μια έστω υποφερτή κυκλοφορία της μπάλας, κάτι που εξηγείται και από τις 7 ασίστ που είχε. Μικρή παρένθεση: Ο Σλούκας είναι ίσως ο κορυφαίος point-guard αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη στο κομμάτι του διαβάσματος της αντίπαλης άμυνας και της ταυτόχρονης μεταφοράς της μπάλας στην αδύναμη πλευρά. Κάπως έτσι βγήκαν και αρκετά ελεύθερα σουτ στην αρχή του ματς. Και αφού κλείνει η παρένθεση επιστρέφουμε στο σοβαρό ζήτημα: Στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Σλούκας δεν πατάει καθόλου παρκέ. Η υποτιθέμενη αντεπίθεση της ομάδας μας στην τελευταία περίοδο πραγματοποιείται εξαιτίας της απέλπιδας προσπάθειας του Βεζένκοφ (με τρία τρίποντα) να μας ξαναβάλει στη διεκδίκηση. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον λίγο (σε σχέση με την εμφάνιση) χρόνο που πήρε ο Χάρισον (και θα ήταν ακόμα λιγότερος αν δεν είχε τραυματιστεί ο Παπανικολάου στην τέταρτη περίοδο) θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, που αν δεν αντιμετωπιστεί τότε δυστυχώς το φάσμα της αποτυχίας θα παρουσιαστεί έντονα.
Το πρόβλημα αυτό λοιπόν έχει δύο διαστάσεις: η μια είναι σχετικά «αθώα» και ταλανίζει όλους τους προπονητές και έχει να κάνει με τη διαχείριση του χρόνου ανάμεσα στους παίχτες (περίπτωση Χάρισον) και μια που είναι σαφώς σοβαρότερη και έχει να κάνει με τη δόμηση του ρόστερ (ο Τζένκινς φαντάζει εκτός ομαδικής λειτουργίας) και το χρόνο/ρόλο που «απαιτεί» να έχει ο Σπανούλης. Θα ήταν ασέβεια συνολικά από την πλευρά του οργανισμού του Ολυμπιακού να «υποχρεώσει» τον Αρχηγό σε υποχώρηση, όμως δεν γίνεται η διοίκηση της ομάδας να μην καλύπτει τον προπονητή και να τον αφήνει (και με δική του ευθύνη) να γίνεται βορά στα «γραφεία τύπου». Είτε ο Μπαρτζώκας άφησε τον Σπανούλη σε όλο το τελευταίο δεκάλεπτο για να αφήσει να εκτεθεί το πρόβλημα, είτε είχε αδυναμία να διαχειριστεί το rotation και στις δύο εκδοχές υπάρχει «αύξηση του ιικού φορτίου» του ασθενή...
Μετά λοιπόν την –εύκολη, με βάση όσα αναλύσαμε-- ήττα από τη Φενέρ ακολουθεί το ταξίδι στη Μόσχα την ερχόμενη εβδομάδα, για να αντιμετωπίσουμε τη Χίμκι. Είναι περιττό φαντάζομαι να αναλυθεί ότι ο Ολυμπιακός οφείλει να επιστρέψει με το «ροζ φύλλο αγώνα» απέναντι σε μια ομάδα που έχει μόλις δύο νίκες μέχρι τώρα στη διοργάνωση, αν θέλει να διατηρήσει τις ελπίδες του για είσοδο στη οκτάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου