Του Dr. Jekyll
Η ενδεκάδα που επέλεξε ο Μαρτίνς ήταν: Σα τερματοφύλακας, Χολέμπας αριστερό μπακ, Σεμέδο και Μπα ως κεντρικό αμυντικό δίδυμο, Ραφίνια δεξί μπακ, Εμβιλά και Καμαρά αμυντικούς μέσους, Μπρούμα αριστερό μέσο, Σουντανί δεξί μέσο, Φορτούνη οργανωτή και Ελ Αραμπί επιθετικό. Οι αλλαγές ήταν Μασούρας και Ανδρούτσος (58΄, Σουντανί και Ραφίνια), Αβραάμ και Τιάγκο Σίλβα (76΄, Σεμέδο και Φορτούνης) και Κάιπερς (80΄, Καμαρά).
Ο Ολυμπιακός είχε από την αρχή την κατοχή της μπάλας, με ανούσια, όμως, κυκλοφορία. Το πρώτο γκολ ήρθε στο 25΄, όταν μετά από καλή σέντρα του Ραφίνια, ο Ελ Αραμπί πήρε την πρώτη κεφαλιά και ο Σουντανί τη δεύτερη, μετά την ασταθή απόκρουση, για να σκοράρει. Η ΑΕΛ ισοφάρισε από κόρνερ στο 33΄: οι παίκτες μας έχασαν για μια ακόμα φορά, μετά τον αγώνα με την ΑΕΚ, παίκτη που κινήθηκε στο δεύτερο δοκάρι, αυτός έκανε κεφαλιά-πάσα και ο Πινακάς με δεύτερη κεφαλιά πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης. Και εκεί που το πιθανότερο σενάριο φάνταζε να πηγαίναμε στα αποδυτήρια με το σκορ ισόπαλο, ο Μπρούμα, στο 38΄, έβγαλε μια (περισσότερο τυχερή, παρά καλή) μπαλιά για τον Φορτούνη, αυτός γύρισε παράλληλα προς το τέρμα και ο Ελ Αραμπί έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός ήταν ακόμα καλύτερος. Λίγο οι αλλαγές που έκαναν πιο κινητική την ομάδα, λίγο η κούραση της ΑΕΛ (και εκεί είναι που ο πάγκος κάνει την τεράστια διαφορά: ο Ολυμπιακός έδινε ανάσες στον Φορτούνη, περνώντας τον Τιάγκο Σίλβα, ενώ ο Σουντανί έδινε τη θέση του στον Μασούρα), ο Ολυμπιακός έκανε ένα από τα πιο χορταστικά του ημίχρονα, με γρήγορες (εντυπωσιακές κάποιες φορές) επιθέσεις και σωστή ανάπτυξη. Τα γκολ πέτυχαν οι Μασούρας (65΄, μετά από ασίστ του Μπρούμα), Μπρούμα (78΄, φεύγοντας μόνος του στην αντεπίθεση, πίσω από τη σέντρα) και Ελ Αραμπί (88΄, ασίστ Μασούρα).
Στα υπόλοιπα: αν εμείς σταθούμε στις όμορφες φάσεις που έβγαλε η ομάδα (η οποία έχει πετύχει συνολικά 28 γκολ στο πρωτάθλημα), ο Μαρτίνς μάλλον θα πρέπει να σταθεί στην προβληματική, για μια ακόμα φορά, αμυντική λειτουργία. Ο Ολυμπιακός δέχτηκε γκολ την τρίτη φορά που η ΑΕΛ έκανε σοβαρή (λέμε τώρα) επίθεση (και οι τρεις έγιναν ελάχιστα μετά το γκολ μας): την πρώτη, περίπου στο 30΄, σε σέντρα παίκτη της ΑΕΛ, η μπάλα πέρασε σχεδόν από όλους τους αμυντικούς μας, σε μια επίδειξη ασυνεννοησίας, την δεύτερη έγινε το πολύ καλό σουτ, που με, αντίστοιχα καλή, απόκρουση έδιωξε σε κόρνερ ο Σα, και την τρίτη (η εκτέλεση του κόρνερ στο 33΄) η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα μας. Και, δυστυχώς, όσο και να αλλάζουν τα πρόσωπα στην ενδεκάδα, η αντίδραση στα στημένα παραμένει προβληματική (και κάπως έτσι, ένα περσινό όπλο, γίνεται φέτος αδυναμία).
Κατά τα άλλα: όπως και με τη Λαμία, η δυναμική του αντιπάλου δεν επιτρέπει τεράστια αισιοδοξία για όσα είδαμε (και αν ξεχαστούμε και το κάνουμε, θα βρεθεί μια --έτσι κι αλλιώς, μέτρια-- ΑΕΚ για να μας υπενθυμίσει ότι τέτοιοι αγώνες δεν προσφέρονται για βέβαια συμπεράσματα -- η ΑΕΛ είναι προτελευταία της βαθμολογίας). Σε κάθε περίπτωση: ήσυχο βράδυ για τον Σα, που αυτή τη φορά δεν φέρει ευθύνη για το γκολ και πιστώνεται την καλή απόκρουση στο σουτ. Συμπαθητική εμφάνιση από Μπα (μετά το πολύ κακό παιχνίδι του Σισέ με την ΑΕΚ, πρέπει να μπει στην εξίσωση, κι ας ανησυχώ αν ο πάγκος επηρεάσει την εύθραυστη ψυχολογία του Σισέ -- παραμένουμε ομάδα ποδοσφαίρου και όχι ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης). Κλασική εμφάνιση Σεμέδο (και ας μην τα ξαναλέμε: όση μπάλα ξέρει μόνος του, άλλη τόση ξέρουν όλοι οι υπόλοιποι κεντρικοί μας αμυντικοί μαζί).
Καλή εμφάνιση από τον Ραφίνια (και όχι, δεν το λέω μόνο για τη σέντρα από την οποία έρχεται το γκολ). Το θέμα, πάντως, παραμένει: αν και σήμερα δεν δοκιμάστηκε αμυντικά, δεν περιμένω πλέον θαύματα. Ο Ραφίνια αποκτήθηκε όχι απλά για να αντικαταστήσει τον Ομάρ, αλλά για να πρωταγωνιστήσει. Σε αυτόν τον ρόλο δεν νομίζω ότι μπορεί να ανταποκριθεί. Συμπαθητικός και ο Χολέμπας, ο οποίος πρέπει να πάρει ανάσες (και, όπως όλοι συμφωνούμε, ο παίκτης που θα αποκτηθεί, πρέπει να έχει τις ικανότητες για να σταθεί βασικός).
Πολύ καλό παιχνίδι από Εμβιλά (ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, θα έλεγα πως ήταν ο καλύτερος της ομάδας μας). Καλύτερος, σε σχέση με τις περισσότερες μετάcovid εμφανίσεις του, ο Καμαρά. Καλός και ο Φορτούνης (και θα αναφέρω ξανά, πως ακόμα φαίνεται πολύ πίσω σε εκρηκτικότητα, σε σχέση με τον παίκτη που πρωταγωνίστησε στον Ολυμπιακό το 2019). Δύο παρατηρήσεις για τον Κωστάκη: σε έναν ακόμα αγώνα, συμμετέχει στις περισσότερες καλές επιθετικές στιγμές, αποδεικνύοντας ότι (με τον Ματιέ στα πιτς) είναι απαραίτητο να βρίσκεται στο αρχικό σχήμα. Επίσης: στη σύγκριση για την εκτέλεση στημένων μεταξύ Ματιέ και Φορτούνη, νομίζω πως νικητής, κρίνοντας από τα δύο τελευταία παιχνίδια, αναδεικνύεται ο Μασούρας...
Ακούω και διαβάζω διθυράμβους για τον Μπρούμα. Όπως πάντα, θα προτείνω υπομονή: οι αγώνες με τη Λάρισα και τον ΟΦΗ, δεν μπορούν να αποτελέσουν κριτήριο για τις ικανότητές του (και οι δύο ομάδες έχουν τεράστια αμυντικά προβλήματα). Για να διαφωνήσω λίγο και με τα στατιστικά: στο δεύτερο γκολ, η μπαλιά του προς τον Φορτούνη, είναι τυχερή, ενώ στην ασίστ που χρεώνεται στο τρίτο μας γκολ δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι είχε δει --και ήθελε να βρει-- τον Μασούρα ή κάνει κακή πάσα προς τον Ελ Αραμπί.
Στα δικά μου μάτια, κρατάω τρία πράγματα: ο Μπρούμα δεν παρατά τις φάσεις (ακόμα και όταν χάνει τη μπάλα, λόγω κακού κοντρόλ --όπως κάμποσες φορές συνέβη στο πρώτο ημίχρονο--, πιέζει αμέσως για να την ξανακερδίσει). Ακόμα: είναι πολύ γρήγορος (και κινητικός) με την μπάλα ή χωρίς. Τρίτο: προφανώς και έχεις την απαίτηση να σκοράρει ο βασικός σου εξτρέμ σε φάσεις όπως αυτή του τέταρτου γκολ. Αυτά, όμως, τα «σίγουρα» γκολ είναι που λείπουν πολύ από τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια (το πληρώσαμε τον πρώτο χρόνο του Μαρτίνς στην Ελλάδα, και το πληρώνουμε ακόμα στην Ευρώπη).
Δύο γκολ (ανεβάζοντας τον αριθμό στα 12 -- δηλαδή ένα για κάθε αγωνιστική) ο Ελ Αραμπί. Δεν αμφιβάλλω ότι όλοι θα προτιμούσαμε να είχε πετύχει λιγότερα στο πρωτάθλημα, αλλά να εκμεταλλευόταν την πολύ καλή ευκαιρία που έχασε με την Πόρτο (ή, έστω, να σκόραρε στον αγώνα με την ΑΕΚ). Παραμένει, όμως, ένας ικανότατος και πανέξυπνος επιθετικός, που βοηθάει στην ανάπτυξη και, ενίοτε, και ανασταλτικά. Λιγότερο κινητικός (παρά το γκολ), σε σύγκριση με τον αγώνα με τη Λαμία (εκεί, όμως, αγωνίστηκε ως επιθετικός) ο Σουντανί: ο Μαρτίνς φαίνεται να τον πιστεύει, αλλά παραμένει ερωτηματικό αν το σώμα του Σουντανί θα μπορέσει να επιστρέψει για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια από τόσο σοβαρό τραυματισμό.
Από τις αλλαγές, θα σταθώ για λίγο στον Μασουρίνιο, ο οποίος σε τριάντα λεπτά συμμετοχής, έχει ένα γκολ, μία ασίστ και ένα δοκάρι. Ο Γιώργος, αυτή τη στιγμή, είναι τρίτος σκόρερ, μαζί με άλλους δύο παίκτες, στο πρωτάθλημα με έξι γκολ (δεύτερος του Ολυμπιακού), και τέταρτος, ξανά με άλλους δύο παίκτες, σε ασίστ (τρεις ασίστ, δεύτερος του Ολυμπιακού, πίσω από τον πρώτο του πρωταθλήματος, Κώστα Φορτούνη, που έχει επτά). Και παρότι οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, καλό είναι να αναγνωρίσουμε την προσφορά του Μασούρα (ειδικά αφού όλοι αναγνωρίζουν ότι το δυνατό του σημείο δεν είναι οι αριθμοί, αλλά η τακτική του προσήλωση).
Κατά τ' άλλα: καλή εμφάνιση, σε μια θέση που ακόμα αμφιβάλω ότι ταιριάζει στα πιο ντελικάτα χαρακτηριστικά του, από Ανδρούτσο (και στον αντίλογο ότι μόνο έτσι βρίσκει θέση στην ενδεκάδα, να πω --παρότι, λόγω συμπάθειας προς τον Ανδρούτσο, συμφωνώ-- πως και πέρσι χρειαστήκαμε λύση στο τέρμα όταν τραυματίστηκε ο Σα), καλή εμφάνιση (ξανά) και από Τιάγκο Σίλβα. Σχετικά με τον Πορτογάλο: προφανώς και μου εμπνέει πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από τον Πέπε, εξακολουθώ να πιστεύω ότι χρειάζεται χρόνο --και πιο δύσκολους αντιπάλους-- για να δούμε πόσο μπορεί να προσφέρει. Αβραάμ και Κάιπερς, δεν έκαναν κάτι ιδιαίτερο.
Και αφού αφήσαμε πίσω τον αγώνα, να σταθούμε λίγο σε δηλώσεις σπουδαίων ανδρών, καθώς το blog φιλοδοξεί να έχει και παιδευτικό ρόλο. Ο Κούγιας, που με το ήθος του έχει προσθέσει χρυσές στιγμές στη νομική και ποδοσφαιρική ζωή του τόπου, αποκάλεσε νούμερο τον Μαρτίνς, επειδή ο Ολυμπιακός πέτυχε πέντε γκολ στην ΑΕΛ (που, πράγματι, αγωνίστηκε με πολλές ελλείψεις) -- και ας μην ξεχνούν όσοι χαίρονται με τις τωρινές δηλώσεις του Κούγια, απέναντι στην εξυγίανση, ότι με την ίδια σοβαρότητα έκανε δηλώσεις στο παρελθόν --και μπορεί άνετα να κάνει και στο μέλλον-- ενάντια στην ομάδα μας.
Σπουδαίες δηλώσεις και από τη δίποδη κουράδα, τον επαναστάτη της πορδής, Παμπλίτο Γκαρσία, ο οποίος, δακρυσμένος, μίλησε για «τον ΠΑΟΚ που πολεμά εναντίον όλων] και για «κατσαρίδες, ενώ αυτός περπατά όρθιος». Δεν θα είχα τόσο πρόβλημα μαζί του (ούτε ο πρώτος και ούτε ο τελευταίος γραφικός των γηπέδων είναι -- και ο ΠΑΟΚ έχει μεγάλη παράδοση σε γραφικούς), αν δεν πουλούσε την «επαναστατικότητα» και τον Γκεβάρα (και ξεκαθαρίζω πως το ίδιο γελοίο θα μου φαινόταν να κάνει τα ίδια παίκτης ή προπονητής μας, την εποχή που το πάνω χέρι είχαμε εμείς). Αντιλαμβάνομαι ότι το παραμύθι του αγνού και αμόλυντου ΠΑΟΚ, που κυνηγιέται από το αθηναϊκό κατεστημένο, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για την ύπαρξη του ΠΑΟΚ, συνεπώς σκουπίδια σαν τον Γκαρσία πάντα θα επιπλέουν, σαν τις σακούλες στον Θερμαϊκό, στην ασπρόμαυρη επικαιρότητα.
Θα εκτιμούσα, όμως, αν η αλλαγή ρόλου (δεν θα ήταν ο πρώτος εριστικός --και ύπουλος-- παίκτης με πολύ πιο χαμηλό προφίλ ως προπονητής) έφερνε και μια αλλαγή στη γενικότερη στάση του. Πόσο μάλλον, που τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε που έκλαιγε για τις αδικίες: με την ΕΠΟ μοιρασμένη ανάμεσα στα συνεταιράκια (αν και οι κακές γλώσσες αναφέρουν πως ο Τίγρης τείνει να μασουλήσει τον Σαββίδη), και στο τιμόνι της τον «δικό τους» άνθρωπο, με αποδείξεις για την συνιδιοκτησία της Ξάνθης, κάμποσες ποινικές υποθέσεις και συστηματικό σμπρώξιμο από τη διαιτησία (με εξαίρεση --ίσως-- τον αγώνα με τον Άρη), είναι τουλάχιστον φαιδρό να ακούς τέτοιες δηλώσεις. Ελπίζω ο Τόρο και οι παλιές καραβάνες στα αποδυτήρια, να θυμίσουν στους υπόλοιπους τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχει ο Ολυμπιακός με τον μαθητευόμενο coach.
Για το τέλος: παρά τις τελευταίες παραγράφους, καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο εχθρός δεν βρίσκεται στις αντίπαλες ομάδες και τις απέναντι κερκίδες (για όσους θυμούνται την εποχή που τα γήπεδα είχαν κόσμο, και μάλιστα και από τις δύο ομάδες), και ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα στη ζωή από ένα λάθος σφύριγμα του διαιτητή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου