Του Dr. Jekyll
Με πολλές δυσκολίες η επιλογή της ενδεκάδας για τον Μαρτίνς: όσο και να θεωρούμε ότι ο Ολυμπιακός έχει βάθος στον πάγκο, η ταυτόχρονη απουσία και των δύο επιθετικών, όσο και των δύο αριστερών μπακ (αφήνω έξω την απουσία του Ματιέ --όπως και το δεδομένο ότι οι μισοί παίκτες έπαιζαν στην Εθνική τους), έβαλε δύσκολα στον Πορτογάλο. Τελικά, οι λύσεις που βρέθηκαν ήταν να μετακινηθεί ο Ραφίνια αριστερά (και το δεξί άκρο της άμυνας να καλύψει ο Ντρέγκερ), και να αγωνιστεί ο Φορτούνης σαν ψευτοεπιθετικός, με τον Μασούρα (που αγωνιζόταν στα δεξιά) να προωθείται, επίσης, σε κάμποσες φάσεις στη θέση του επιθετικού. Οι υπόλοιποι, λίγο ή πολύ, αναμενόμενοι: Σα τερματοφύλακας, Σισέ και Σεμέδο το αμυντικό δίδυμο, Εμβιλά, Μπουχαλάκης και Καμαρά στο κέντρο, και Ραντζέλοβιτς δεξιά.
Ο Ολυμπιακός είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα στο πρώτο ημίχρονο. Για την ακρίβεια, μέχρι το γκολ του Φορτούνη στο 22΄, o Panathinaikos δεν μπορούσε να περάσει τη σέντρα. Ο Ολυμπιακός είχε την κατοχή, οι παίκτες του άλλαζαν με ασφάλεια την μπάλα, αλλά ευκαιρίες δεν μπορούσαν να δημιουργηθούν (και είναι περιττό να αναφερθούμε ξανά στο ότι ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς είναι μια ομάδα που 2,5 χρόνια τώρα, έχει μάθει να «αναζητά» έναν επιθετικό σημείο αναφοράς -γιατί ανεξάρτητα από τη διαφορά επιπέδου τους, και ο Χασάν είναι παίκτης περιοχής και σημείο αναφοράς για την ανάπτυξη της ομάδας). Άλλωστε, χαρακτηριστικό είναι πως την μεγαλύτερη ευκαιρία, εκτός από το γκολ, στο πρώτο ημίχρονο, έχασε ο Παναθηναϊκός, όταν από στημένη μπάλα ο Κουρμπέλης έπιασε εντελώς ανενόχλητος (ο Σεμέδο δεν έκανε καν προσπάθεια για να μπει στη φάση) την κεφαλιά για να στείλει την μπάλα ελάχιστα άουτ.
Στο δεύτερο ημίχρονο, πάντως, η εικόνα άλλαξε: ο Παναθηναϊκός, ειδικά στο τελευταίο μισάωρο, ήταν καλύτερος και έχασε σημαντικές ευκαιρίες για την ισοφάριση, ενώ ο Ολυμπιακός έμοιαζε να ζορίζεται για να κάνει οργανωμένη επίθεση (και, ίσως, η μεγαλύτερή μας ευκαιρία να είναι ένα απαράδεκτο σουτ του Ραντζέλοβιτς, ενώ ο Φορτούνης ήταν --σχετικά-- ανενόχλητος δίπλα του για να πάρει την πάσα). Με λίγα λόγια, με πολλές βάσιμες και υπαρκτές δικαιολογίες, ο Ολυμπιακός πέτυχε τον στόχο του, αλλά με πολύ προβληματική εικόνα.
Λίγα λόγια για τους παίκτες: έγραφα και σε προηγούμενο κείμενο ότι, ενώ όλα μπαίνουν και όλα χάνονται, σε αντίθεση με τον Ματιέ, ο Κωστάκης δύσκολα θα αστοχούσε, χωρίς πίεση, σε τελείωμα από το (περίπου) σημείο του πέναλτι (όπως και πολλές φορές έχω αναφερθεί στην πίεση που ασκεί ο Γάλλος και δεν ασκεί --κάτι που έγινε πολύ πιο φανερό και προβληματικό όταν πέρασε στον αγώνα ο Σουντανί και ο Κωστάκης μεταφέρθηκε στα πλάγια-- ο Φορτούνης). Ο Σισέ κάνει, σε γενικές γραμμές, καλό παιχνίδι, μέχρι το σημείο που κάνει την ύψιστη σισιά, ελάχιστα πριν τη λήξη και δίνει την ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να βγουν τρεις παίκτες απέναντι σε έναν (άσχετο ότι η ποιότητα αυτού του Παναθηναϊκού δεν αρκεί για να εκμεταλλευτεί ούτε τέτοια δώρα).
Πολλές λανθασμένες μεταβιβάσεις (και κάποιες αβίαστες) για τον Μπούχα, σίγουρα πάνω από τη βάση ο Ραφίνια, με συμμετοχή στο γκολ (όπως συμμετοχή είχε και ο Μασούρας, που στη συγκεκριμένη φάση κάνει σωστό, σε γενικές γραμμές, τελείωμα, για να έρθει η εντυπωσιακή, μεν, αλλά που δεν αρκούσε, δε, απόκρουση του Διούδη -- και ο τρέιλερ Φορτούνης να στείλει την μπάλα στα δίχτυα). Πάνω από τη βάση και οι Καμαρά (αν και σκασμένος), Μασούρας, οριακά οκ για τον Ντρέσερ (που με τέτοιες εμφανίσεις, δύσκολα παίρνει τη φανέλα του Ραφίνια). Αντίθετα, σε μέτριο, προς το κακό, βράδυ ο Ραντζέλοβιτς, ενώ ο Σεμέδο, που γενικά ήταν οκ, χρεώνεται την ανύπαρκτη αντίδραση στη μεγάλη ευκαιρία του Παναθηναϊκού στο πρώτο ημίχρονο.
MVP του αγώνα, στα δικά μου μάτια, ο Εμβιλά (όσο και αν το παιχνίδι κρίθηκε από ένα άψογο τελείωμα του Φορτούνη). Ο Εμβιλά συνεχίζει να δείχνει ότι στέκεται επάξια στη θέση του Γκιγιέρμε (και αυτό παρότι έχουν διαφορετικό τρόπο που αγωνίζονται). Ο Γάλλος, πάντως, έδειξε και σήμερα ότι μπορεί να προσφέρει πολλά σε άμυνα και ανάπτυξη, ενώ δεν ξεχωρίζει παιχνίδια (δεν έχει περάσει και πολύς καιρός που βλέπαμε παίκτες να κρατούν δυνάμεις, ενόψει των αγώνων του Champions League). Tres bien, λοιπόν, για τον Γάλλο και τους ανθρώπους που τον επέλεξαν, και τον έπεισαν, να πιάσει λιμάνι.
Λίγα πράγματα από τις αλλαγές: ο Σουντανί πέρασε στο 66΄ στη θέση του Ραντζέλοβιτς, για να αποκτήσει η ομάδα --πιστεύω-- ένα πιο ορθολογικό (σε σχέση με τον τρόπο που έχει μάθει να αγωνίζεται) σχήμα, αλλά δεν έκανε κάτι να ξεχωρίσει (και αυτό είναι λογικό αν σκεφτούμε το διάστημα της απραξίας του). Ελάχιστα πράγματα και από Πέπε (77΄, Καμαρά) και τους Λοβέρα, Ανδρούτσο (88΄, Μασούρας, Φορτούνης), οι οποίοι, πάντως, μάλλον σωστά χρησιμοποιήθηκαν, αφού ήταν φανερό πως η ομάδα είχε ξεμείνει από δυνάμεις.
Λίγα λόγια ακόμα: από το ξεκίνημα του κειμένου αναφέρθηκα στις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο Μαρτίνς (δηλαδή ο Ολυμπιακός) πριν ξεκινήσει το παιχνίδι: Ελ Αραμπί, Χασάν, Ματιέ, Χολέμπας, Βινάγκρε και Μπρούμα είχαν τεθεί νοκάουτ. Ταυτόχρονα κάμποσοι παίκτες είχαν μαζεμένα παιχνίδια --και ταξίδια-- με τις εθνικές τους (και αυτό, πέρα από την κούραση, σημαίνει ότι δεν έκαναν προετοιμασία μαζί με την υπόλοιπη ομάδα) και, ανεξάρτητα από τη δυναμική του φετινού ΠΑΟ, το πρεστίζ ενός αγώνα με το Panathinaikos δεν επιτρέπει πολλά πειράματα -- κάμποσοι προπονητές, που αγνοούν την ελληνική πραγματικότητα, έχουν μετανιώσει που αυτό το είχαν ξεχάσει.
Δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να σταθεί κανείς από τους οπαδούς στην κακή εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου (ειδικά αφού ήρθε η νίκη), αλλά ο Μαρτίνς πρέπει σίγουρα να προβληματιστεί για τα παιχνίδια που έρχονται, καθώς οι περισσότεροι (και πιο σημαντικοί) απόντες του σημερινού ντέρμπι θα λείψουν και στους επόμενους αγώνες. O Ολυμπιακός την Τετάρτη αντιμετωπίζει τη Σίτυ (και το πρόσφατο μεταξύ μας παιχνίδι, έδειξε ότι υπάρχει --και χωρίς τις απουσίες-- μεγάλη διαφορά επιπέδου), και το επόμενο Σάββατο τον Άρη, εκτός έδρας. Ο Κάιπερς, έως τώρα, δεν έχει δείξει ότι μπορεί να σηκώσει τη φανέλα του βασικού, ενώ --ανεξαρτήτως της αέναης σύγκρισης Ματιέ με Φορτούνη-- δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να αμφισβητήσει την προσφορά του Γάλλου. In Martins we trust...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου