Shortage of quality

Αυτά ήταν τα λόγια του φλεγματικού Άγγλου σπίκερ, ο οποίος χρησιμοποιώντας μόλις τρεις λέξεις κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να αποτυπώσει την εικόνα του παιχνιδιού: Ο Ολυμπιακός μπήκε στο γήπεδο υπέρ το δέον φοβισμένος, έδειχνε «λίγος» απέναντι στους πανάκριβους αντιπάλους του, που έδειχναν ικανοί να φθάσουν στην εστία μας όποια στιγμή ήθελαν, ενώ στο δεύτερο μέρος, όπου η ομάδα όντως «ανέβηκε», σαν να δινόταν η εντύπωση ότι η Σίτυ είχε απλά κατεβάσει ταχύτητα.

 

 

 

 

Του RedTerso

Έχω την αίσθηση ότι δεν χρειάζεται κανείς να σταθεί περισσότερο στο παιχνίδι αυτό καθαυτό, αλλά να παραδεχτούμε ότι απέναντι σε έναν πολύ πιο ισχυρό και ποιοτικό αντίπαλο, φάνηκε η διαφορά επιπέδου. Ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο, όπου οι ερυθρόλευκοι έδειξαν να πατούν πολύ καλύτερα στα πόδια τους και πίεσαν τους «πολίτες», φαινόταν ότι η Σίτυ είχε περισσότερο το μυαλό της στο κυριακάτικο ντέρμπυ με τη Λίβερπουλ και όταν ένιωσε ότι πιέζεται από τον Θρύλο, «καθάρισε τη μπουγάδα» με δύο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο.

Ο Μαρτίνς δεν εγκαταλείπει εύκολα τη φιλοοσοφία του και έτσι παρέταξε στο γήπεδο τους παίχτες του με τον σχηματισμό 4-3-3, που έχει «υιοθετήσει» αρκετά επιτυχημένα στα ευρωπαϊκά (και όχι μόνο) παιχνίδια απο την περσινή σεζόν με την ενδεκάδα να αποτελείται από τους: Σα, Ραφίνια, Σεμέδο, Σισέ, Χολέμπας, Εμβιλά, Καμαρά (73΄ Μασούρας), Μπουχαλάκης (46΄ Πέπε), Βαλμπουενά (85΄ Σουντανί), Ραντζέλοβιτς (46΄ Μπρούμα), Αραμπί (76΄ Χασάν).

Από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης η Μάντσεστερ Σίτυ προσπάθησε --και πέτυχε-- να δείξει ποιος είναι το αφεντικό της αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό να της έχει παραχωρήσει στην πραγματικότητα το μισό γήπεδο και να μην έχει καμία αξίωση για να παίξει το παιχνίδι του. Οι Άγγλοι φάνταζαν μια (και δύο και τρεις θα έλεγε κάποιος...) ταχύτητα πάνω από τους παίχτες μας και φαινόταν ότι το γκολ είναι θέμα χρόνου. Και επιβεβαιώθηκε στο 12ο λεπτό με το γκολ του Φεράν Τόρρες. Για όλο το υπόλοιπο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν κομπάρσος, αδυνατώντας να κρατήσει τη μπάλα, να αλλάξει πάνω από τρεις πάσες και να απειλήσει στοιχειωδώς τη Σίτυ: Τα νούμερα αποτυπώνουν την εικόνα του ημιχρόνου ξεκάθαρα. Η κατοχή μπάλας ήταν 64%-36% στο πρώτο μέρος, με τους «πολίτες» να έχουν 11 σουτ και εμείς κανένα! Η Σίτυ ορίζοντας απόλυτα το παιχνίδι είχε 384 πάσες έναντι 212, ενώ εκεί που φαίνεται περίτρανα η διαφορά ρυθμού είναι στο γεγονός ότι στο πρώτο μέρος οι παίχτες δεν έκαναν κανένα φάουλ (!!!) από τα 7 συνολικά της αναμέτρησης, δείγμα της διαφοράς έντασης, που έπαιζαν οι δύο ομάδες. Κάποιος θα μπορούσε να το σχολιάσει λαϊκά λέγοντας «ότι δεν τους προλαβαίναμε ούτε με... λάσο»...

Ο Μαρτίνς στο ημίχρονο πραγματοποίησε 2 αλλαγές περνώντας στο ματς τον Μπρούμα και τον Πέπε (στις θέσεις του Μπουχαλάκη και του Ρατζέλοβιτς). Ο Ολυμπιακός άρχισε σταδιακά να «παίρνει μέτρα» στον αγωνιστικό χώρο και να ανεβάζει την απόδοσή τους, ασκώντας πίεση στους αντιπάλους μας (που πάντως είχαν ρίξει ρυθμό και κρατούσαν δυνάμεις εν όψει Λίβερπουλ). Μάλιστα χάσαμε και κάποιες πολύ καλές ευκαιρίες για την ισοφάριση (Βαλμπουενά, Αραμπί, Χολέμπας). Η αλλαγή του Καμαρά στο 73' με τον Μασούρα, έδειχνε ότι ο Μαρτίνς τα «παίζει όλα» για την ισοφάριση, όμως στην πραγματικότητα εκεί χάθηκε παντελώς η ισορροπία στο κέντρο, με αποτέλεσμα οι Άγγλοι να αρχίσουν να ξαναφθάνουν εύκολα κοντά στην εστία μας και έτσι ήρθαν και τα δύο άλλα γκολ (στο 81΄  και στο 90΄) για να διαμορφωθεί το τελικό σκορ.

Λίγα λόγια για τους παίχτες μας. Ο Σα δείχνει μεγάλη ψυχραιμία και τη μεταφέρει και στους συμπαίχτες του. Χτες δεν έφερε καμία ευθύνη στα γκολ που δεχτήκαμε. Το αμυντικό μας δίδυμο (Σισέ, Σεμέδο) δεν τα πήγε άσχημα, χωρίς όμως να λείψουν από το ρεπερτόριο κάποια αστεία πουλήματα της μπάλας, που ευτυχώς δεν εκμεταλλεύτηκαν οι αντίπαλοί επιθετικοί. Ο Ραφίνια ήταν ο γνωστός κακός Ραφίνια, που εκτέθηκε σε διάφορες περιπτώσεις αμυντικά, ενώ και επιθετικά δεν είχε κάποια ιδιαίτερη συμβολή. Ο mr. Μπούτια με έχει κάνει τον μεγαλύτερο υποστηριχτή του παιχταρά Ντρέγκερ: Άμεση αντικατάσταση στην ενδεκάδα του Βραζιλιάνου από τον Ντρέγκερ ΤΩΡΑ! Ο Χολέμπας στα μάτια μου έκανε αρκετά καλό παιχνίδι, τηρουμένων των αναλογιών, παρόλο που δεχτήκαμε φάσεις --στο τέλος κυρίως-- από την πλευρά του, βοηθώντας παράλληλα αρκετά στην αναιμική ανάπτυξη που είχαμε. Ο Εμβιλά ήταν, θαρρώ, ο καλύτερος παίχτης μας και αυτός που φάνηκε να μπορεί να σταθεί καλύτερα απέναντι στην πολύ δυνατή μεσαία γραμμή της Σίτυ, ενώ πέρασε και κάποιες πολύ καλές μπαλιές μπροστά. Ο Μπουχαλάκης αγωνίστηκε στο πρώτο μέρος και πιστοποίησε ότι παρόλο που έχει βελτιωθεί σημαντικά υπό τις οδηγίες του Μαρτίνς, δεν μπορεί να ακολουθήσει παίχτες με τέτοιο ρυθμό και ταχύτητα και δικαίως αντικαταστάθηκε. Ο Καμαρά ήταν ο συνδετικός κρίκος του κέντρου μας και ο μόνος που «κόντραρε» τους αντιπάλους σε ταχύτητα και ένταση. Ο Βαλμπουενά, για άλλο ένα δύσκολο ματς ήταν κακός, ενώ δεν μπορεί να μην του χρεωθεί το γεγονός ότι σπαταλά τρομερή ευκαιρία στο 1-0. Ο Ραντζέλοβιτς στο δύσκολο πρώτο μέρος για την ομάδα μας ήταν πρακτικά άφαντος, αλλά αυτό είναι εξηγήσιμο, μιας και δεν περάσαμε τη σέντρα ποτέ με αξιώσεις σε αυτό το διάστημα, ενώ και ο Αραμπί ήταν και αυτός μέτριος. Από τις αλλαγές: O Πέπε, αν εξαιρέσουμε τα πρώτα λεπτά, που δυσκολεύτηκε έδειξε να μπορεί να αλλάξει το παιχνίδι  με μακρινές μπαλιές και γενικά ενέπνεε σιγουριά στις μεταβιβάσεις του. Βέβαια στο γκολ που έγραψε το τελικό 3-0 παρακολουθεί με τα μάτια τον αντίπαλό του. Είναι πολύ μικρό το δείγμα ακόμα, αλλά τα χαρακτηριστικά του Πέπε, θυμίζουν αυτά του Μπουχαλάκη. Ο Μπρούμα είναι αναμφίβολα ταχύς αλλά και αυτός δαπανά καλή ευκαιρία προσπαθώντας να φέρει την μπάλα στο δεξί πόδι. Είναι φανερό ότι έχει ποιότητα, αλλά και το δικό του δείγμα γραφής είναι εξαιρετικά μικρό ακόμα. Σουντανί και Χασάν πέρασαν στο χορτάρι, όταν η Σίτυ αποφάσισε να ανεβάσει πάλι ρυθμό για να βάλει την τελική υπογραφή στο ματς, οπότε δεν μπορούν να κριθούν στο λίγο χρονικό διάστημα που αγωνίστηκαν.

Αφήνουμε νομίζω γρήγορα στο παρελθόν τη συγκεκριμένη αναμέτρηση, αφού δε νομίζω ότι υπήρχε και κάποιος από το στρατόπεδο του Ολυμπιακού, που έτρεφε ελπίδες για το ματς με τους «πολίτες», ιδιαίτερα εκτός έδρας. Ακολουθεί η εντός έδρας αναμέτρηση με τη Μάντσεστερ Σίτυ σε 20 μέρες στο Καραϊσκάκη. Οι ερυθρόλευκοι σε αυτό το διάστημα θα επικεντρωθούν στο πρωτάθλημα και ο Μαρτίνς πρέπει να εντάξει τους νέους ποδοσφαιριστές στο κλίμα της ομάδας, για να μπορέσει να πάρει απ' όλους κάποια πράγματα. Στο ματς που ακολουθεί με τους Άγγλους αν ο Ολυμπιακός πάρει βαθμό/βαθμούς, τότε θα μπορεί να θεωρεί ότι καθίσταται φαβορί για την τρίτη θέση του ομίλου και τη συνέχεια στο Europa league, ενώ υπό προϋποθέσεις θα μπορεί να διεκδικήσει και την δεύτερη θέση.

* * *

ΥΓ1 ΟφιΠεΜ (όμιλος φίλων Πέδρο Μαρτίνς) εναντίον ΛεΥΚωΦ (λέσχη υποστηριχτών Κωστάκη Φορτούνη): Ο Γκουαρδιόλα πήρε σαφή θέση και «γράφτηκε» στη δεύτερη: «Δυστυχώς δεν είδα τον Φορτούνη σήμερα που είναι ποιοτικός ποδοσφαιριστής»...

ΥΓ2 Το θέμα, πέρα από την πλάκα, είναι αρκετά σοβαρό, όπως τείνει να εξελιχθεί και ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο πρωταγωνιστές έχει το δίκιο με το μέρος του, αυτή που θα βγει εντέλει ζημιωμένη είναι η ομάδα μας. Απαιτείται ψυχραιμία και σοβαρότητα και όχι εγωισμοί και μουτράκια.